Morgunblaðið - 12.03.1997, Blaðsíða 46

46 MIÐVIKUDAGUR 12. MARZ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Hver? Bróðir minn? Já, hann er
hér einhvers staðar ...
U/MY DO YOU UUAMT TO
talktohimtdon't you
HAVE ANVTMIN6 BETTERTO DO?
Hvers vegna viltu tala við hann?
Hefurðu ekkert betra að gera?
Það var til þín, en ég fékk hana
ofan af því...

BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylqavik • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang:lauga@mbl.is
6 tímar á tölvu
- 6 tímar í koju
Frá Hrafni Sæmundssyni:
ÞAÐ fer ekki framhjá sjónvarps-
áhorfendum, að innlend dagskrár-
gerð er í verulegri sókn á ríkissjón-
varpinu. Sigurði Valgeirssyni virð-
ist hafa tekist að nýta peninga vel
og þrátt fyrir menningarlegan
grunn Sigurðar hefur hann forðast
„kúlturstæla“ og unnið í þeim
veruleika sem fyrir hendi er og
uppgötvað m.a. að gott efni þarf
ekki alltaf að vera dýrt. Fyrir þessa
þróun ættu menn að þakka en
ekki setja alltaf í gang nöldur og
jag sem hver étur upp eftir öðrum.
Einnig mætti þakka fréttastofum
útvarps og sjónvarps fyrir það
mikla hugrekki sem þær sýna með
því að kvika ekki frá raunhæfu
fréttamati og vönduðum fréttaskýr-
ingum sem gera það að verkum að
almenningur getur enn fengið
óbrenglaða heimsmynd og getur
treyst faglegum vinnubrögðum.
Það þarf að standa vörð um þessa
grundvallarþætti í þjónustu við al-
menning í stöðugt rótlausara um-
hverfi og skipulagslítilli tengingu
við nýjan veruleika í heiminum.
Raunar eru fleiri og fleiri að sjá
þetta og taka málið upp á öðrum
vettvangi. Gamla þjóðernishyggjan
er á undanhaldi og sagnfræðingar
eru að mjakast inn á þá skoðun
að sjálfstæði Islendinga hafí raun-
ar aldrei stafað hætta af útlending-
um. Og allra síst núna.
Hinsvegar er það spurningin um
hvaða umhverfi við erum að sigla
inn í. Það er ekki langt í það að
kortafyrirtækin semji við fæð-
ingardeildimar um að þær gefi
öllum nýfæddum börnum sitt kort
í tannfé. Það er ekki langt í það að
í skólunum verði að taka upp nýtt
námsefni þar sem börnum er kennt
að þekkja peningaseðla af mynd
af því að um aldamótin eiga þeir
að vera endanlega farnir úr um-
ferð. Það er ekki langt í það að
meginhluti íslendinga verði fluttur
yfir á Internetið og hættur að taka
þátt í daglegu lífi. Og það er
kannski ekki langt í það að verka-
lýðshreyfingin þekki sinn vitjunar-
tíma og standi fyrir nýrri lagasetn-
ingu um ný „vökulög" á tölvunni.
6 tímar á tölvu - 6 tímar í koju!
Ekkert af þessu og mörgu öðru
hefur neitt með sjálfstæði okkar
að gera.
Það er hinsvegar spurning um
það hvort þessi fámenni þjóðflokk-
ur á norðurhvelinu á að varðveita
það sem kalla mætti sjálfstæða
dómgreind eða verður að múg sem
flýtur áfram ósjálfbjarga í korta-
hrúgunni og á allt sitt undir forsjá
„markaðarins".
Þegar upp er staðið er þetta
ekki spurning um almenn lífskjör
heldur um það hvort framtíðin
verður svolítið skemmtileg eða ein-
staklingarnir verði í framtíðinni
saddir þrælar einhæfrar hugsunar
þar sem mötunin verður að lokum
óbærileg!
HRAFN SÆMUNDSSON,
Bræðratungu 10,
Kópavogi.
Erum við virkilega
svona miklir kjánar?
Frá Sveini Ólafssyni:
NOKKUR verkalýðsfélög hafa
þegar samið um 11% launahækk-
anir sem óhjákvæmilega kallar á
stóraukna verðbólgu og stöðug-
leikinn sem hefur áunnist fer fyrir
lítið. Ekkert hefur komið sér eins
vel fyrir fjárhag alþýðu manna og
stöðugleikinn.
Hver maður sem hefur lesið ís-
landssöguna veit að öll sú saga ein-
kennist af mjög miklum sveiflum,
hallærum og góðærum, hafísárum
og gæftaleysisárum. Og síðast á
milli 1860-1900 sultu allir sjómenn
heilu hungri, urðu að segja sig til
sveitar vegna þess að margir bátar
fengu ekki meira en 600 fiska. Á
bátunum voru 6-8 menn, svo að
sjálfir sjómennirnir og fjölskyldur
þeirra sultu heilu hungri.
Það góðæri sem nú ríkir mun
taka enda eins og öll hin hafa
gert og þá er hætt við að við verð-
um að sætta okkur við hafragraut-
inn eins og rússnesku ellilífeyris-
þegarnir, hvað sem okkur finnst,
ef við spörum ekki (sú setning fell-
ur eflaust í grýttan jarðveg hjá
landanum), ef við viljum halda því
sem er okkur meira virði en allt
annað - sjálfstæðinu. Við megum
ekki gleyma að keppinautar okkar
á fiskmarkaðinum, Nýsjálending-
ar, töpuðu sjálfstæði sínu og eru
nú hluti af Kanada. Þá er hætt við
að það verði verðhrun á bílamark-
aðinum sem og öðrum mörkuðum,
en þá munu þeir sem spöruðu
blómstra. Og stöðugleikinn mun
haldast, þrátt fyrir launahækkanir
og framtíð þjóðfélagsins verður
tryggð.
Margur ellilífeyrisþeginn leggur
stolt sitt í að eiga nýja bíla, þótt
aksturinn sé oftast sáralítill, oft
aðeins einu sinni í viku í Bónus.
Kostnaðurinn fyrir 1.300.000 kr.
bíl með verðfalli er um 300.000,
meðan leigubíll þessa leið, 52 sinn-
um, myndi aldrei kosta 52.000 svo
tapið er að minnsta kosti 248.000.
Það er framkvæmt margt
óskynsamlegt í okkar þjóðfélagi.
SVEINN ÓLAFSSON,
Birkigrund 62, Kópavogi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.