Morgunblaðið - 14.05.1997, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 14.05.1997, Blaðsíða 38
-S8 MIÐVIKUDAGUR 14. MAÍ 1997 MINIMIIMGAR MORGUNBLAÐIÐ + Sigríður Ingi- niundardóttir fæddist að Ysta- Bæli undir Austur- Eyjafjöllum 11. október 1917. Hún lést á heimili sínu 7. maí siðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Ingi- mundur Brandsson, bóndi á Ysta-Bæli, _ f. 9.8. 1889, d. 16.7. 1973, og kona hans Ingiríður Eyjólfs- dóttir, f. 19.6. 1889, d. 21.5. 1968. Sig- ríður átti fjögur systkini: Elínu, f. 16.9. 1914, d. 25.10. 1987, Tómas Ólaf, f. 22.7. 1919, Krist- björgu, f. 27.2. 1925, og Svein- björn, f. 1.9. 1926. Árið 1943 giftist Sigríður Jóni Stefánssyni, verkamanni í Reykjavík, f. 28.10. 1919. For- eldrar Jóns voru Steinunn Jóns- dóttir og Stefán Bjarnason. Sig- ríður og Jón eignust fjögur börn, þau eru: 1) Stefán, f. 1944, maki Sigríður Sveinsdóttir, þau ->• eiga fjögur börn og tíu barna- börn. 2) Ingiríður Karen, f. 1949, maki Þröstur Eyjólfsson, Elsku mamma mín, nú er komið að kveðjustund í bili, þú ert farin í langferð, en ég kem seinna. Allar þær minningar sem koma upp í huga mínum um okkur eru yndislegar. Við vorum ekki bara mæðgur, heldur líka góðar vinkonur og vinnufélagar til margra ára. Allt- af vorum við saman. Saman að jl^aupa afmælisgjafir, jóiagjafir, fara saman til útlanda, já, í gleði og sorg vorum við saman. Þú tókst þátt í öllum mínum gleðistundum og alltaf leitaði ég til þín ef eitthvað var að. Já, elsku mamma, það var ekki bara ég sem naut þess að vera með þér heldur öll mín fjölskylda. Þegar ég, kornung, átti mitt fyrsta barn, voruð þið pabbi okkur allt og fjölskyldan stækkaði. Strákarnir mínir áttu ör- uggan stað í hjarta þínu. Þegar ég læt hugann reika er svo margt sem ég vildi segja og þakka þér. Ég er rík af minningum, minn- ingum um sterka konu, fallega konu, merkiskonu, móður, ömmu, og langömmu. Konu, sem allt sitt líf var að hlúa að sínum. Margt hefur *)ú kennt mér um lífið og tilveruna og vona ég að ég geti skilað því áfram til minna. Elsku mamma mín, ég þakka þér fyrir allt sem við áttum saman hér. Við hittumst aftur. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibj. Sig.) Þín, Steinunn. Elskuleg tengdamóðir mín er lát- in, stórfjölskyldan á Bústaðavegi hefur misst mikið. Hún var höfuð fjölskyidunnar, hrókur alls fagnaðar, alltaf létt og kát, enda gestkvæmt þar. Þegar ég kom fyrst á Bústaða- veginn undraðist ég þennan stöðuga gestagang alla daga, en ég var ekki hissa þegar ég kynntist tengda- mömmu betur. Hún laðaði að sér unga sem aldna og það var ekki til kynslóðabil þar sem hún var. Það var gott að leita til hennar þegar •eitthvað kom upp á og fá góð ráð við hinu og þessu, maður kom aldrei að tómum kofunum hjá henni. Hún var mikil blómakona og sést það best á garðinum hennar, það var líf hennar og yndi að vera innan um blómin, hreinsa beðin, láta laukana úl á vorin og sjá þetta allt blómstra á sumrin. Tengdamamma var smá- 'vaxin kona, en það var ekkert of stóil sem hún tók sér fyrir hendur þau eiga þrjú börn og tvö barnabörn. 3) Bryndís, f. 1951, maki Ágúst Ingi Andrésson, þau eiga þrjú börn og tvö barnabörn. 4) Steinunn, f. 1957, maki Hallur Ólafs- son, þau eiga þijú börn og eitt barna- barn. Aður átt Sig- ríður dótturina Erlu Óskarsdóttur, f. 19.5. 1938, d. 18.4. 1997, maki Daníel Hafliðason, þau eiga þrjú börn og finrm barna- börn. Sigríður var húsmóðir í Reykjavík. Hún var virk i Rangæingafélaginu frá því hún flutti til Reykjavíkur. Hún var einn af stofnendum kvenna- deildar þess og var formaður þess í 12 ár. Einnig starfaði hún með Kvenfélagi Bústaðasókn- ar. Hún vann við ýmis störf en lengst af á Rannsóknastofu Háskólans. Utför Sigríðar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. sem hún gat ekki leyst úr. Það var gaman að fara með henni til út- landa. Þegar allir voru uppgefnir eftir að labba allan daginn, var hún eldhress og kvartaði ekki þó hún væri komin á áttræðisaldur. Ég hef aldrei séð fullorðna konu jafn liðuga og létta á sér. Hún var félagslynd og hafði gaman af að starfa í Kven- félagi Bústaðasóknar og Rangæ- ingafélaginu, en þar var hún í essinu sínu. Þar var nóg að starfa við bakst- ur, flóamarkað og ýmislegt fleira, að ógleymdum öllum ferðalögunum sem hún fór í með þessum félögum og sagði frá á sinn ógleymanlegan hátt. Hún var sérstaklega minnug á staði. Þó það væru áratugir síðan hún kom þangað, gat hún lýst þessu eins og hún hefði verið þar í gær. Tengdamamma átti því láni að fagna að geta haft alla sína afkom- endur í kringum sig, þar til fyrir tæpum mánuði, þegar Erla dóttir hennar varð bráðkvödd, 58 ára. Það var mikið áfall, en hún stóð sig eins og hetja og hefur vitað að þær ættu eftir að hittast áður en langt um liði. Ég kveð mína kæru tengda- mömmu, sem var mér eins og önnur móðir. Élsku tengdapabbi, þú hefur misst mikið, það var aðdáunarvert hvað þú annaðist hana vel í veikind- um hennar, ég bið góðan Guð að styrkja þig og styðja. Margs er að minnast, margt er hér að þakka, Guði sé lof fyrir liðna tíð, margs er minnast, margs er að sakna, Guð þerri trega tárin stríð. (Vald. Briem.) Sigríður Sveinsdóttir. Nú hefur þú, amma mín, yfirgefið okkur, rétt eins og mamma gerði fyrir aðeins tæpum þremur vikum. Ég veit að nú hafið þið fallist í faðma eins og þið gerðuð alltaf á meðan þið bjugguð á meðal okkar. Veistu það að þótt þú hafir verið orðin 79 ára og sárlasin þá varst þú alltaf svo sterk og svo ung. Þú varst hreint ótrúleg manneskja, manngerð þín var engri lík þú hafð- ir alltaf ráð undir rifi hveiju bæði í sorg og í gleði. Oftar en ekki skák- aðir þú læknavísindunum. Þú varst uppfull að fróðleik sem þú sannar- lega hefur miðlað til mín um menn og málleysingja, um land og þjóð. Þú hefur kennt mér svo margt í gegnum árin að það er hreint með ólíkindum þvílíkur fróðleiksbrunnur þú varst. Þú varst svo næm á að þekkja sálarlíf fólks, gott var að leita til þín með hverskyns vandamál. Oftar en ekki hringdir þú til mín einmitt þegar ég þurfti á því að halda, þú einfaldlega vissir að þín var þörf, þannig varst þú. Óskaplega var alltaf gaman að sitja með þér við eldhúsborðið á Bústó þegar þú leiddir mig með ótrú- legri frásagnarlist þinni inn í gamla tímann, við fórum eins og í draumi austur undir Eyjafjöllin þín. Þeim stað sem þú unnir mest, þar var sko yndislegt. Þú áttir svo góðar minn- ingar um foreldra þína og systkini sem þú dáðir og elskaðir svo mikið. Þú varst sveitastúlkan sem sprang- aðir léttfætt um túnin með fallegu ljósu lokkana þína með hrífu í hönd eða teymdir heim að bæ hrossin klyfjuð nýbundinni, ilmandi heyt- uggunni. Svona gæti ég haldið áfram og sjálfsagt væri það efni í heila bók. Þú þekktir öll kennileiti á æskuslóðununi, öll örnefni, hveija einustu þúfu, ég held jafnvel amma mín að þér hafi tekist að kenna mér að þekkja a.m.k. aðra hveija þúfu. Síðan drukkum við kaffið þitt sterka, gæddum okkur á óviðjafnanlegri kæfunni þinni og auðvitað fengum við okkur líka jólakökuna þína, manstu allar rúsínurnar, þær voru sko ekki sparaðar. Við hlustuðum á fuglasönginn sem barst inn úr fal- lega garðinum þínum, þar búa smá- fuglar í þúsundatali vel mettir, þú sást til þess. Oft kom Gústa vinkona þín í heimsókn til að fá „ekta lit“ eða „permó“ þá var sko oft glatt á hjalla á Bústó hjá ykkur afa. Þú varst þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga stóra og samheldna fjöl- skyldu sem þú annaðist eins og sjá- aldur augna þinna, öll börnin þín, tengdabörn, barna- og barnabarna- börnin. Við vorum öli þitt yndi og lífsins ljós, þú gladdir okkur alltaf á afmælisdögum okkar. Þú straukst okkur blítt og innilega á vangann, knúsaðir okkur og kysstir í bak og fyrir, baðst alltaf guð og alla góða vætti um að geyma okkur og blessa og leiða okkur í gegnum lífið á sem farsælastan hátt, þannig varst þú. Þú varst alltaf svo fín og flott, þú varst drottningin í fjölskyldunni, það er erfitt að sætta sig við að þið báð- ar, þú og mamma, þessir mögnuðu persónuleikar séuð farnar yfir í ann- an heim. Við sem eftir sitjum með sorg í hjarta verðum að trúa því að einhver hljóti tilgangurinn að vera með þessari burtköllun, við vitum líka og huggum okkur við að nú hafið þið aftur hist, þið sem voruð svo nánar og gátuð ekki hvor af annarri séð. Við vitum það líka að góður guð og allir englar himinsins hafa tekið á móti ykkur með út- breiddan faðminn. Við vitum líka að þið munuð halda áfram að gæta okkar og vernda rétt eins og þið gerðuð ávallt á meðan þið voruð hérna hjá okkur. Nú skoðið þið skýjabreiðurnar saman. Minninguna um þig mun ég ávallt geyma í hjarta mínu og miðla áfram til barna minna. Hvíl þú í friði. Þín Kolbrún Kristín Elsku amma. Okkur langar að kveðja þig þegar þú hefur kvatt þennan heim og þú ert komin á stað þar sem þér líður vel og tekið hefur verið vel á móti þér. Það er alltaf yndislegt að koma á Bústó en betra væri samt að hafa þig þar líka. Allt- af lumaði amma á góðgæti en ekk- ert var betra en jólakakan sem amma bakaði. Elsku amma, allar yndislegu og góðu stundirnar sem við áttum sam- an er falleg minning í huga okkar. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Takk fyrir allt og allt, elsku amma og langamma. Sighvatur, Helga og Sigursteinn Atli. Elsku amma okkar, nú ertu horf- in okkur frá, við sitjum hér svo tóm en samt svo rík af öllu sem þú kennd- ir okkur. Það var alltaf svo gott að droppa við á Bústó rétt í smá kaffi og jólaköku, þú gast alltaf ráðlagt okkur um allt milli himins og jarð- ar, þú gast allt og gerðir allt. Þú varst sú sem hélst okkur öllum alltaf saman, við vorum svo mörg en alltaf hafðir þú tíma fyrir okkur öll og vildir allt gott fyrir alla gera, og jólaboðin hjá ömmu á Bústó voru alltaf best, þá hittust allir og þú gerðir svo góðan mat handa okkur öllum, og best var þegar þú komst í heimsókn til okkar, þá opnaðir þú veskið þitt og þar var alltaf mola að finna. Hvergi var betra að fara í sólbað en í fallega garðinum þín- um, það er sagt að þeir sem rækti garðinn sinn, rækti sig og fjölskyldu sína og elsku amma, þú hefur alltaf verið undirstaða þessarar stóru fjöl- skyldu. Hvíl i friði. Nú hverfí oss sviðinn úr sárum og sjatni öll beiskja í tárum, því dauðinn til lífsins oss leiðir, sjá, lausnarinn brautina greiðir. Þótt líkaminn falli að foldu og felist sem stráið í moldu, þá megnar Guðs miskunnar kraftur af moldum að vekja hann aftur. (Stef. Thor.) Viðar, Harpa, Sigríður og Sighvatur. Elsku amma mín, ég geymi minn- ingu þína í hjarta mínu. Þú sem varst alltaf svo falleg og góð, þú varst alltaf tilbúin að hjálpa öðrum og maður gat komið til þín með hvaða vandamál sem var og þú gast gert gott úr þeim. Þú varst alltaf glöð og ánægð og oft sast þú í garð- inum þínum í sólskininu með fallegu blómunum sem þú hugsaðir svo vel um. Já, alltaf sá maður ljós í lífi þínu og gat tekið þig sem góða fyrir- mynd. Elsku amma mín, með þess- um orðum kveð ég þig og bið Guð að geyma þig. Legg ég nú bæði líf og önd ljúfi Jesús, í þína hönd, síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfír mér. Elfa Björk. Sigga frænka á Bústaðaveginum hefur nú kvatt okkur, og haldið nær samferða elstu dóttur sinni í ferð á aðrar slóðir. Gengin er mikilhæf kona er gaf öðrum úr kærleiksbrunni sínum af slíku örlæti, að vandfundið er. Þeir eru ófáir Eyfellingarnir sem hún heimsótti að sjúkrabeði, um leið og hún vissi að sá hinn sami hefði þurft að leggjast inn á spítala, þá leit hún við og spjallaði og hughreysti, eins og henni einni var lagið. Faðir minn heitinn var einn af þeim, er þess nutu, en honum hafði heldur ekki verið í kot vísað í gamla daga er hann vantaði húsaskjól í Reykjavík. Hún var sú kona er átti svo auðvelt með að brúa bilið á milli kynslóðanna, með viljanum til þess að skilja. Hennar ríka frásagnargáfa hreif mann oftar en ekki inn í tím- ann sem var, vegna þess að frásagn- irnar gæddi hún lífi, með því að draga hinar kómísku hliðar tilver- unnar með, því hún vissi svo vel hversu nauðsynlegur þáttur það er að geta hent gaman að tilverunni. Fyrir nokkrum árum er brimaði upp í mínu lífi, leit ég við á Bústaða- veginum, og sat og spjallaði við Siggu og Nonna mann hennar um stund, og fékk að njóta þess hins mikla kærleiks og umhyggju er þar var að finna. Það var mér svo sann- arlega ómetanlegt. Ég kveð frænku mína með innilegri þökk fyrir alla þá elsku, er hún gaf mér og mínum. Ég votta Nonna og börnunum, sem og öðrum aðstandendum, mína inni- legustu samúð, og bið Guð að gefa þeim styrk í sorginni. Til moldar oss vígði hið mikla vald, hvert mannslíf, sem jörðin elur. Sem hafsjór, er rís með fald við fald, þau falla, en Guð þau telur, því heiðloftið sjálft er huliðstjald, SIGRÍÐURINGI- - MUNDARDÓTTIR sem hæðanna dýrð oss felur. Að eilífðar ljósi bjarma ber, sem brautina þungu greiðir. Vort líf, sem svo stutt og stopult er, það stefnir á æðri leiðir. Og upphimin fegri, en auga sér, mót öilum oss faðminn breiðir. Guðrún María Óskarsdóttir frá Miðbælisbökkum. Elsku Sigga mín, takk fyrir allt sem þú gafst mér. Þú kenndir mér að horfa öðruvísi á náttúruna, blóm- in, trén, fuglana, já, allt lífið. Elsku kæra vina, þig sem klæddi svo vel rautt - takk fyrir móðurkærleikann sem þú leyfðir mér utanaðkomandi að njóta. Mér fannst þú einstök perla. Guð blessi brottför þína héð- an, hann styrki og styðji þinn trúa og yndislega eiginmann og huggaðu góður guð börnin hennar og alla sem syrgja Siggu og Erlu dóttur hennar svo sárt, en stutt er síðan hún fór. Þú einn getur hjálpað og minning- arnar yljað. Syrgja nú látna svanna prýði eiginmaður, börn og ástmenni; Deyi góð kona er sem daggar geisli hverfí úr húsum, verður húm eftir. Ei má ég til þín aftur koma, en þú til mln, svo þóknast guði? Ofan fór til jarðar engill sendur, en aftur tveir upp til himins. (Steingrímur Thorsteinsson.) Vinarkveðja, Guðrún Gunnarsdóttir (Sista). Nú er hún amma mín fallin frá og minningarnar leita á hugann. Hún amma var stórkostleg kona, sem ræktaði fjölskylduna og hélt henni saman, hjálpaði og ráðlagði þeim sem þurftu, það voru aldrei nein vandamál sem ekki var hægt að leysa. Þegar ég var lítil fannst mér gott að fá að sofa hjá ömmu og afa, það var svo gott að vera þar, og það breyttist ekkert þegar ég stækkaði þá var líka svo gott að koma á Bústó eins og Bústaðar- vegurinn var jafnan nefndur, það var alltaf tími til að taka á móti gestum og spjalla enda var mikill gestagangur þar. Amma sagði mér sögur af lífinu í sveitinni þegar allt var unnið í höndum og með hestum enda lifði hún tímanna tvenna í þessari öru þróun sem orðin er I sveitinni. Það er ekki hægt að minn- ast ömmu án þess að nefna garðinn hennar, það óx allt og dafnaði sem hún setti niður og garðurinn ber þess merki að það var hlúð að hveiju blómi og tré alveg eins og hún hlúði að okkur barnabörnunum og barna- barnabörnum og gaf okkur svo mik- ið sem við búum alltaf að í lífinu. Elsku amma, takk fyrir allt sem þú gafst mér. Guð geymi þig og Erlu sem fór svo snöggt frá okkur. Heim til fjalla! Þar á mærin hýra heima, hún, sem ég skal aldrei gleyma, lokkar hrynja’ um hálsinn bjarta, hafdjúpt tindrar augað svarta. „Ég get,“ segir’ hún, „sorgir stytt, sjáðu: ég er hjartað þitt!“ Heim til fjalla! Þar sem ró aer öllu yfir, ástin hreina’í bijóstum lifír; fjöllin beina hug til hæða, hjörtun lífga, fegurð glæða, æskugleðin aldrei dvín upp við blessuð fjöllin mín! (Guðmundur Guðmundsson) Anna Björg. Hér angar allt til stranda í árdagsroða blæ. og ylur heilags anda fer yfir land og sæ. Minn hugur vorleið velur, í vonarörmum grær, bað blóm, sem ást mín elur og aldrei bliknað fær.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.