Morgunblaðið - 15.05.1997, Síða 50

50 FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Hercuíes
HÖGGDEYFAR
Höfum úrval höggdeyfa í margar gerðir bifreiða.
Leiðbeinum einnig við val á höggdeyfum í breyttar bifreiðar.
/
Nánari upplýsingar fást hjá sölumönnum okkar í síma 588 2550.
I fararbroddi
SKEIFUNNI2,108 REYKJAVÍK SÍMI 588 2550
AÐSENPAR GREINAR
Oryggisbelti 1 lang-
ferðabifreiðum
UNDRUN sætir hversu iítið hefur
farið fyrir umfjöllun í fjölmiðlum um
lögbindingu öryggisbelta í lang-
ferðabifreiðum hérlendis. Þrátt fyrir
hræðileg rútuslys undanfarin ár hef-
ur ekkert gerst í framvindu og úr-
lausn þessara mála.
Það hvarflar að manni sú kald-
hæðnislega hugsun að það séu ekki
komnar nægar „sannanir" á nuðsyn
þessa öryggisbúnaðar til að forráða-
menn þjóðfélagsins taki sig á og
knýi þetta í gegn sem forgangsmál.
Samkvæmt upplýsingum frá Bif-
reiðaeftirliti ríkisins kveða núgild-
andi reglur eingöngu á um skyldu á
öryggisbeltum í þeim sætum þar sem
ekki eru önnur sæti fyrir framan eða
slár. Er almenningur virkilega sáttur
við öryggið í hinum sætunum?
Hundruð skólabarna ferðast með
sérleyfisbifreiðum daglega víðsvegar
um land, allan veturinn í misjöfnu
veðri og færð og ef sýna á fyrir-
hyggju ætti að byrgja brunninn hið
snarasta. Ætla má að ábyrgir for-
eldrar og uppalendur venji börn sín
á að nota öryggisbelti í fólksbílum
að staðaldri og án undantekninga. í
grein sem birtist nýlega í Morgun-
blaðinu „Öryggi barna í bílum“ skrif-
ar Fjóla Guðjónsdóttir: „Barni sem
alltaf er spennt í bíl finnst það vera
eðlilegasti hlutur í heimi og það
Salvör
Jóhannesdóttir
Hvaða skilaboð er verið
að senda börnum, spyr
Salvör Jóhannesdótt-
ir, þegar þau koma í
langferðabíla og þar
-kjarni málsins!
finnast ekki einu sinni
bílbelti?
mótmælir þegar það gleymist. Það
skiptir máli að ekki séu gerðar und-
antekningar frá þessari reglu.“
Hvaða skilaboð er þá verið að senda
börnunum þegar þau koma í lang-
ferðabíla og þar finnast ekki einu
sinni bílbelti? Við þurfum að geta
gert þá kröfu að hafa möguleika á
að vera samkvæm okkur sjálfum
gagnvart börnunum.
Hjá Umferðarráði fengust þær
upplýsingar að verið væri að stefna
að því að koma á reglum um skyldu
svökallaðra þriggja punkta belta í
langferðabifreiðum samkvæmt evr-
ópskum staðli um aldamót, en þá
mun samt sem áður annar vandi
óleystur og hann er sá að rúturnar
sem eru í notkun hér á landi eru
flestar of gamlar til þess að hægt
sé með góðu móti að setja slík belti
í þær. Það er mín skoðun að þetta
sé vandamál sem langferðabifreiða-
eigendur, þ.e. þeir sem selja þjón-
ustuna, þurfi sjálfir að leysa sem
fyrst. Erum við öll tilbúin til að sýna
biðlund eftir öryggisbeltum í öllum
langferðabifreiðum þar til núverandi
íslenskar rútur eru hættar að
skrölta?
Það munu þó fyrirfinnast einhver
fyrirtæki hérlendis sem leggja metn-
að sinn í að hafa þessi sjálfsögðu
öryggismál í lagi og er það vel.
Eg vil skora á forráðamenn skóla
og sveitarfélaga og aðra þá sem
hafa með höndum umsjón með kaup-
um á þjónustu frá sérleyfishöfum
að sýna ábyrgð, vanda valið og gera
kröfu um öryggisbelti.
Höfundur er sjúkrnlidi.