Morgunblaðið - 15.05.1997, Qupperneq 56

56 FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓNA SJÖFN
ÆGISDÓTTIR
Við vottum Önnu, Ægi og Heimi
okkar innilegustu samúð, við hugs-
um vel til ykkar.
Ingveldur, Sonja
og Guðbjörg.
MIKAEL
ÞORS TEINSSON
+ Jóna Sjöfn
Ægisdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 17. júlí 1979.
Hún lést af slysför-
um hinn 4. maí síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Víðistaðakirkju 13.
Þegar ég fékk þær
' fréttir að þú hefðir
verið tekin frá okkur
svo snemma skildi ég
ekki tilganginn með þessu stutta
stoppi í þessum heimi, en hugurinn
fylltist af glöðum minningum um
þig og þær glöðu stundir sem við
áttum saman og þeim mun ég aldr-
ei gleyma, brosinu þínu og lífsgleði
og oft virtist sem þú hefðir enda-
lausa orku.
Aldrei á ég eftir að gleyma
sumrinu þegar við unnum saman
í bæjarvinnunni hér í Hafnarfirði,
þetta var gott sumar og við nutum
okkar í sólinni og vinskapurinn
styrktist með hverjum deginum.
'TJ'Þessar minningar mun ég alltaf
geyma í hjarta mínu. Fólk heillað-
ist af lífsglaðri framkomu þinni og
birtu sem alltaf ríkti í kringum
þig, þú vildir alltaf allt fyrir alla
gera og fékkst fólk til að brosa
og þegar þú hlóst var ekki annað
hægt en að hlæja með þér. Þó svo
að ég heyri ekki hlátur þinn lengur
mun hann alltaf lifa í hjarta mínu.
Á svona stundu er oft erfitt að
finna réttu orðin, og koma því til
skila því sem maður vill segja, enn
""-Vrfiðara er þó að skilja af hveiju
þú varst tekin svona snöggt frá
okkur en ég trúi því að nú líði þér
vel. Að lokum vil ég senda mínar
dýpstu samúðarkveðjur til foreldra
þinna og ættingja. Guð geymi ykk-
ur. Ég sakna þín.
Þín vinkona að eilífu,
Anna Sveinsdóttir.
Það var 4. maí sem hringt var
og sagt að vinkona okkar, Jóna
Sjöfn, hefði látist um morguninn.
Á þeirri stundu var eins og tíminn
hefði stoppað.
Við kynntumst Jónu Sjöfn í Iðn-
✓skólanum og urðum góðar vinkon-
ur. Alltaf þegar eitthvað var að
gerast á vegum skólans eða utan
hans tókum við þátt í því saman.
Við hugsum til hennar með
söknuði því hún var alltaf svo lífsg-
löð, brosandi og vildi öllum svo vel
en nú er vinahópurinn í sárum því
enginn kemur í hennar stað.
Anna, Ægir, Heimir, aðrir ætt-
ingjar og vinir, við vottum ykkur
alla okkar samúð.
Guð geymi minningu þína, elsku
Jóna Sjöfn okkar.
Þínar vinkonur,
Oddný, Hrund og Arndís.
Með hlýhug, þakk-
læti og virðingu kveðj-
um við nú elsku vin-
konu okkar Jónu Sjöfn
Ægisdóttur.
Við höfum ekki
þekkst lengi en á þess-
um tíma vorum við
mjög nánar eða næst-
um óaðskiljanlegar í
allt sumar. Við viljum
að þú vitir að þetta
var besta sumar sem
við höfum nokkurn
tímann upplifað.
Manstu öll faðm-
lögin og orðin um væntumþykju
og ást sem fylgdu þeim.
Alltaf þegar við hugsum til þín
munum við eftir allri lífsgleðinni,
hlátrinum og hversu ákveðin þú
varst í öllu því sem ætlaðir að
gera. Þú hefðir ekki getað reynst
okkur betur en þú gerðir og þú
munt alltaf eiga stóran hluta í
hjarta okkar.
Dæmdu ekki skýið, er skyggði á sól,
í skugga síns lögmáls það birtuna fól.
Er feykir því aftur hinn frelsandi blær,
þú fyrst getur metið, hvað sólin er skær.
Innilegar samúðarkveðjur til for-
eldra og annarra aðstandenda.
María og Vigdís,
Bolungarvík.
Sunnudaginn 4. maí fengum við
þær sorglegu fréttir að hún Jóna
Sjöfn vinkona okkar væri látin.
Þessar hræðilegu fréttir fengu rosa-
lega á okkur sem vorum staddar í
mikilli fjarlægð í Bandaríkjunum.
Við áttum góða tíma með Jónu
Sjöfn sem gleymast aldrei. Við vor-
um stór vinahópur og gerðum margt
skemmtilegt saman. Jóna var yndis-
leg stelpa sem alltaf hélt uppi fjör-
inu. Hún átti það til að dansa fyrir
okkur dans sem kom okkur alltaf
til þess að hlæja og þá veltumst við
líka um af hlátri. Hún var svo falleg
og brosmild stelpa og okkur þótti
svo vænt um hana. Hún reyndi að
gera það sem hún gat fyrir alla og
tókst það ágætlega. Hún fékk það
líka launað til baka. Það var alltaf
hægt að tala við Jónu um allt og
hún gat alltaf komið okkur í gott
skap.
Jóna Sjöfn átti framtíðina fyrir
sér í hárgreiðslu og hana langaði
líka að læra snyrtifræði. Við erum
vissar um að hún hefði gert góða
hluti í hvoru tveggja.
Við erum komnar með góða
sönnun fyrir að þeir deyja ungir sem
guðirnir elska mest og það heldur
okkur gangandi. Við erum rosalega
fegnar því að hafa þekkt hana og
við eigum góðar minningar um hana
í hjörtum okkar sem við gleymum
aldrei.
Bless, elsku Jóna Sjöfn okkar.
Við vitum að við eigum eftir að
hittast aftur á góðum stað og Guð
varðveitir þig ávallt.
BJARNIÞÓR
ÞÓRHALLSSON
+ Bjarni Þór Þórhallsson
fæddist í Reykjavík 5. júní
1967. Hann lést í Reykjavík 23.
apríl síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Bústaðakirkju
2. maí.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við kveðj;- fjörkálf mikinn,
vin okkar og skólabróður úr Fjöl-
liraut í Breiðholti. Hann var nýbú-
inn að bjóða okkur í 30 ára afmæl-
ið sitt, en yfirgaf okkur áður en
af því varð. Jafnan var stutt í
strákapörin hjá Bjarna. Hann var
hrekkjalómur af bestu gerð, síhlæj-
andi og gleðigjafi þar sem hann
fór. í honum fundum við hinir
prakkararnir góðan félaga. Eins
og stundum vill verða gleymdist
lærdómurinn oft í öllum látunum.
En þá átti Bjarni víða vini að, sem
hlupu undir bagga með okkur hin-
um slugsunum og lánuðu okkur
skilaverkefnin í stuttan tíma, til
afritunar. Á yfirborðinu vorum við
að sjálfsögðu einungis að bera
verkefni þeirra saman við okkar,
svona til þess að athuga hvort við
gætum ekki leiðrétt fyrir þau. Við
minnumst ótal skemmtilegra at-
vika frá þessum árum, þar sem
Bjarni var jafnan í aðalhlutverki.
Þegar okkur var sagt að þú vær-
ir farin trúðum við því ekki að þú
svona ung og falleg hefðir verið
tekin frá okkur. Við sáum fyrir
okkur brosmilda andlitið þitt og
alla þá glaðværð sem streymdi allt-
af frá þér. Við gleymum aldrei þeirri
tilhlökkun og eftirvæntingu sem
fylgdi því, að þú værir að koma til
okkar í sveitina eða þegar við kom-
um til þín í Hafnarfjörð. Svo loks
þegar við fluttum í Hafnarfjörð
tókst okkur að verða enn nánari
og gistum ávallt hvor hjá annarri
og hlógum langt fram á nætur. Þú
hreifst alla með hlátri þínum og
brosi og aðeins það að heyra inni-
legan hlátur þinn fyllti mann gleði
og hamingju. Þér tókst alltaf að
láta mann líta á björtu hliðarnar
og vildir allt fyrir alla gera og gefa
sem mest af þinni ótrúlegu hlýju.
Þó að þú sért nú farin frá okkur
munum við geyma í hjarta okkar
fallega brosið þitt, hlýjuna þína,
gleði og einnig allar þær stundir
sem við áttum saman hlaupandi um
tún, dansandi og syngjandi. Við
kveðjum þig nú, elskulega vinkona,
og þökkum þér samfylgdina á þessu
ferðalagi um þessa jörð og vitum
að þér líður vel, elsku Jóna Sjöfn.
Við sendum foreldrum þínum og
ættingjum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur. Við söknum þín.
Hvert örstutt spor var auðnu spor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð í þúsund ár.
(Halldór Laxness.)
Þínar vinkonur að eilífu,
Olína Elísabet og Margrét.
Af hveiju? Þessi spurning á eftir
að verða efst í huga okkar, sem
þekktum Jónu Sjöfn, um ókomna
framtíð. Lífið er flóknara en við
höldum, skyndilega gerast atburðir
sem enginn gerir ráð fyrir að geti
komið fyrir einhvern af ástvinum
okkar en nú er komið að því. Við
fregnina um að Jóna Sjöfn hafi lát-
ist af slysförum setur okkur hijóð
um stund, síðan brýst sorgin fram
og minningarnar hrannast upp.
Þetta getur ekki verið satt, lífíð
getur ekki verið svona óréttlátt.
Hvernig má það vera að ung og
falleg stúlka eins og þú sé kvödd
burt úr þessu lífi frá öllum ástvinum
sínum, það hlýtur að vera einhver
æðri tilgangur sem við ekki skiljum.
Elsku Jóna Sjöfn, við kveðjum
þig með sárum söknuði og þökkum
þér fyrir allar samverustundirnar
sem við áttum sem einkenndust af
blíðu og elsku en þannig varst þú,
svo blíð og góð við alla. Lífsbraut
þín varð ekki löng en þú gafst okk-
ur svo mikið á þessum stutta tíma
og því er sorgin og söknuðurinn
mikill. Minningin um þig mun lifa
í hjörtum okkar um alla eilífð.
Haukur, Sjöfn, Bryndís,
Edda og Agnes.
Bjarni dreif sig svo í viðskipta-
fræði til Bandaríkjanna, eins og
margra framtíðar bissnessmanna
er siður og kom heim á sumrin til
þess að stjórna helstu skemmti-
stöðum borgarinnar. Atorkusemi
Bjarna var mikil, hann var maður
framkvæmdanna.
Eins og lífið þróast, rofna
tengslin með árunum, fjölskyldulíf-
ið og alvaran tekur við. Því hittum
við Bjarna orðið sjaldnar en við
vildum, en ávallt voru fagnaðar-
fundir þegar leiðir okkar lágu sam-
an. En nú er þessi kraftmikli og
skemmtilegi félagi horfinn á vit
nýrra verkefna. Við biðjum góðan
guð að styrkja fjölskyldu Bjarna,
eiginkonu hans Sillu og soninn
Þórhall Breka í þeirra miklu sorg.
Eyþór Guðjónsson, Jónas
Sígurgeirsson og Auður
EHsabet Jóhannsdóttir.
+ Mikael Þor-
steinsson fædd-
ist í Mið-Hlíð á
Barðaströnd 4. júlí
1919. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 29. apríl síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Patreksfj ar ðar-
kirkju 10. maí.
Með hlýhug og virð-
ingu minnumst við afa
okkar, hugsum um all-
ar góðu stundimar og
samtölin er við áttum saman. Afi
fylgdist vel með barnabörnum sín-
um og er við fórum að vinna vildi
hann helst sjá hvað við vorum að
fást við. Þegar barnabarnabörnin
bættust í hópinn var hann mjög
hreykinn af þessum stóra barnhópi
sínum og hélt vel utan um okkur
öll. Mikla virðingu bar hann líka
fyrir systkinum sínum og mjög náið
og gott samband var á milli þeirra
allra þannig að eftir því var tekið.
Þegar við heimsóttum þig á sjúkra-
húsið talaðir þú um að nú væri að
koma sumar og þá væru bjartari
tímar framundan, en vegir Guðs eru
órannsakanlegir og nokkrum dög-
um síðar varstu kallaður á braut
þar sem þér var ætlað nýtt hlutverk.
Elsku amma, með sorg í hjarta
en rík að góðum og verðmætum
minningum, kveður þú nú lífsföru-
naut þinn.
í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekktir mig og verkin mín.
Ég leita þin, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Sú ein er bæn í bijósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú, æ, drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Elsku amma og aðrir aðstand-
endur, megi Guð styrkja okkur öll.
Blessuð sé minning hans.
Sóley, Sigurður Halldór
og Steinar Berg.
Mágur minn Mikael Þorsteinsson
er fallinn frá eftir löng og erfið
veikindi. Hann hafði verið veikur
og dvalið á Sjúkrahúsi Patreksfjarð-
ar fyrir hátíðar og reyndar höfðu
þau hjónin bæði, Sabína og hann,
verið þar um jólin. Veikindi hans
ágerðust og var hann fluttur suður
og dvaldi á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
þar til yfir lauk.
Mikael var fæddur og uppalinn
á Barðaströnd, sonur hjónanna í
Litluhlíð og ólst upp í stórum systk-
inahópi. Tvíbýli var þá í Litluhlíð ,
Ytri- og Innri-Litlahlíð og í þeirri
innri fann hann konu-
efnið, Sabínu Sigurð-
ardóttur frá Kirkjubóli
í Selárdal sem flutt
hafði þangað með föð-
ur sínum, Sigurði Jóns-
syni.
Þau Sabína fluttu til
Patreksijarðar, leigðu
fyrst í Valhöll en
keyptu síðan íbúðarhús
við hliðina á Valhöll og
hafa búið þar síðan.
Mikael vann lengi á
Vatneyri. Fór á vegum
fyrirtækisins til
Reykjavíkur þeirra er-
inda að taka bílpróf, því þá vantaði
vörubílstjóra. Varð vörubílaakstur
lengi aðalatvinnan, framan af með
kol og seinna olíu. Einnig var hann
um tíma vaktmaður í togurunum.
Á tímabili sá hann um að taka á
móti olíu úr skipum og annast dreif-
ingpi um suðursvæði Vestfjarða,
norður í Arnarfjörð, inn á Barða-
strönd, út í Víkur og að sjálfsögðu
afgreiða skip. Sjálfur hafði hann
seinna afgreiðslu á Shell-vörum um
skeið.
Þau hjónin áttu nokkrar kindur
og höfðu bæði gagn og gaman af.
Heyskapur, smalamennska og að
sinna skepnum veitir yl í sálina, og
visst sjálfstæði, þótt taka þurfi af
hvíldartímanum til þess. í snjóflóð-
inu á Patreksfirði 1983 fóru fjár-
húsið hans og geymslan á kaf og
misstu þau þá kindurnar og húsin.
Sjálfur var hann nýkominn inn frá
gegningum og skall þar hurð nærri
hælum.
Eftir að Mikael hætti vörubíla-
akstri var hann í fiskvinnu. Seinast
var hann að vinna með unglingum
í unglingavinnunni á Patreksfirði.
Það var alltaf mikjll samgangur
milli heimila okkar. Á fyrri árum í
heyskapnum og eftir að við fluttum
suður höfum við hist flestar helgar
á sumrin heima í Litluhlíð.
Innilegar samúðarkveðjur til
Sabínu og flölskyldu.
Kolbrún.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
(H. Laxness.)
Elsku langafi, okkur langar að
þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir er við áttum með þér.
Nú lifir þú sæll, í sönnum friðarheimi,
ég samgleðst þér, með vinum þínum þar.
En minninguna í minum huga geymi,
mér er hún hvöt til sannrar menningar.
(S.G.)
Rut Berg, Breki Berg,
Bjarki Berg og Sævar Berg.
KOLBEINN
INGÓLFSSON
+ Kolbeinn Ingólfsson fædd-
ist í Reykjavík 20. júli 1935.
Hann lést á Landspítaianum 23.
apríl síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Bústaðakirkju 2.
maí.
Ég man þig best í stígvélum með stöng
við straumsins nið var listarinnar notið.
Hylurinn var lygn, er línan söng
og lenti þar sem skuggi féll á brotið.
Við óðum straumvötn, lygnur, læki og for
og lifðum eins og frummaðurinn réði.
Því saman fóru veiðigleði og vor,
vinátta og æskumannsins gleði.
Þó okkur skilji himinn, höf og lönd
og heimurinn oft sýni ýmsa hrekki.
Og þó að leið til baka virðist vönd
þá vináttunnar böndin slitna ekki.
Ef við mætumst bak við himnahlið
og hér þarf ekki að eyða mörgum orðum.
Við stöndum saman veiðiána við,
þar vaka fiskar, sem við drógum forðum.
(Guðný Jónsd.)
Geir og Guðný.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð cða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect cru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má grcinar tii blaðsins
í bréfasíma 5691 115, eða á netfang þess Mbl(ó)centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ckki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.