Morgunblaðið - 20.09.1997, Side 48

MORGUNBLAÐIÐ
^ 48 LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 1997
Stefán R og Pétur
halda uppi fjörinu
á Mímisbar.

rAFFI
REY MAYIK
RF$TAUk/iNT
ÓSKAR ÞRÓTTURUM TIL HAMINGJU
MEÐ ÁRANGURINN.
ÞrÓTTARARNIR HÁLFT f HVORU SPILA TIL KL. O3.OO.
FÖSTUDAGS- OG LAUGARDAGSKVÖLD.
Komið OG FAGNIÐ MEÐ STERKASTA OG FALLEGASTA
LIÐINU Á fsLANDl!
Lifi Þróttur!
Tilboð í gangi (munið eftir Köttara-skírteinunum.)
REY
'AFfl
- STAÐURINN ÞAR SEM STUÐIÐ ERÍ
Snyrtilegur klæðnaður.
HINN EINISANNI
PALL OSKAR
skemmtir
í kvöld
...af þessu
missir enginn !
N \, \ L, ’*■ > ?/
...öf^iréð honum stuðhljómsveitin
Aldurs- Aðgangur
takmark stStpft fciT AKÍfS aðeins
20 ár. HO1LL \&\MU kr. 950.
Sími 568-7111.
Forsala aðgöngumiða frá kl. 12 á hádegi í dag.
FÓLK í FRÉTTUM
Neyðarhjálp úr norðri
Yið eigum samleið
„TÍMINN stóð í stað,“ syngur Páll
Oskar engilröddu. Diddú blaðaj- í
Sigfusi Halldórssyni og grímurnar á
veggjunum halla undir flatt. Þegar
Szymon Kuran byrjar að leika á fiðl-
una er eins og klukkan á veggnum
stöðvist líka. Jafnvel hjartað slær
hikandi. Þangað til hávær barnsgrát-
ur hrifsar blaðamann aftur í hringiðu
tímans. Diddú hleypur af stað og
kemur aftur með Melkorku, ný-
fædda dóttur sína, í fanginu. „Hún er
móðguð,“ segir hún brosandi. „Hún
vill fá að vera með.“
Hún er ekki ein um það. Gera má
ráð fyrir að þúsund manns greiði sig
inn í Háskólabíó í dag klukkan 14 til
að fylgjast með systkinunum Páli
Óskari og Diddú koma fram ásamt
fjölmörgum listamönnum á góðgerð-
artónleikum til styrktar fórnarlömb-
um flóðanna í Tékklandi. Fiðlusnill-
ingurinn Szymon Kuran og organist-
inn Pavel Manásek koma einnig
fram.
„Það er nú svo sem ekkert merki-
legt að ég komi íram á tónleikun-
um,“ segir Pavel. „Ég er frá Tékk-
landi. Það sem er merkilegt er að all-
ir þessir listamenn,
hafa ekki komið til Tékklands, eru að
gefa vinnu sína.“
Pavel hefur raunar kynnst flóðun-
um af eigin raun. „Faðir minn er 62
ára og stofnaði kaffístofu þegar hann
fór á eftulaun. Þannig ætlaði hann
að sjá fyrir sér í ellinni. í flóðunum
eyðilagðist mikið af tækjum á kaffi-
stofunni og húsið er ennþá rakt. Ef
það kemur frost má búast við
sprungum í veggina og gæti faðir
minn þá misst húsið ofan af sér.“
Að sögn Pavels er stórhættulegt
að hafast nokkuð að í vatninu vegna
smithættu. „Tveir hafa þegar dáið úr
sýkingum,“ segh- hann. „Þetta gerir
allt björgunarstarf mun erfiðara."
Mikið er erfitt að setja sig inn í þess-
ar aðstæðar þegar maður er staddur
í hinum íslenska veruleika að Tún-
fæti í Helgadal. Páll Óskar kemur
færandi hendi með brauð, osta og te
og kann greinilega að bjarga sér
heima hjá systur sinni. Melkorka
sleikir á sér finguma.
Svo er það biaðamaðurinn sem er
skilinn eftir út undan
SZYMON Kuran,
Paval Manásek,
Páll Óskar
Hjálmtýsson og
Sigrún Hjálmtýs-
dóttir verða í
stórum hlutverk-
um í Háskólabíói
í dag.
meðan ljósmyndarinn athafnar sig.
„Sí sí sísí sísí sí,“ syngja tónlistar-
mennirnir og brosa, - alveg fyrir-*
hafnarlaust. Brosið virðist þeim eðl-
islægt. „Sí sí sí.“
„Eg er alinn upp í Póllandi og var
þar síðasta sumar.“ Það er Szymon
Kuran sem talar. „Pólland lenti líka í
flóðum og fór þriðjungur landsins
undir vatn. Maður gat ekki mikið
gert nema reyna að vernda ..."
„Minningarnar sem ég á..."
syngja Diddú og Páll Óskar, sem eru
að æfa dúett og leikur Pavel undir á
píanóið.
„Utsendingar frá flóðasvæðununi
voru allan sólarhringinn og maður sá
hrikalega hluti,“ heldur Kuran
áfram. „Fólk var búið að missa allt
sem það hafði unnið alla ævi fyrir.
Það sló mann mikið hvað það sást
gi-einilega, eins og á íslandi, hvað
maðurinn má sín lítils gegn náttúru-
öflunum." Að síðustu segir Kuran:
„Það gleður mig mikið að geta verið
þátttakandi í tilefni sem snertir mig
svo djúpt persónulega."
En hvernig kom það til að Diddú
og Páll Óskar ákváðu að syngja á
tónleikunum. „Það var hringt," segir
Diddú og hlær.
Þau hafa ákveðið að syngja dúett
og er það í fyrsta skipti sem þau
troða þannig upp á auglýstum tón-
leikum. „Við tókum aðeins lagið sam-
an í þættinum Á elleftu stundu, en
það var svo stutt,“ segir Páll Óskai’.
„Ástæðan er einföld. Við erum að
gera svo ólíka hluti að leiðir okkar
liggja sjaldan saman. Það þarf að
vera afar sérstakt tilefni."
„Við ákváðum að mætast á miðri
Niðursoðinn
si ónvarpshlátur
SJONVARP Á
LAUGARDEGI
ÞEGAR breska heimsveldið var
á dögum átti það menn, sem voru
persónugervingar þess í orðum
og athöfnum. Seinna, þegar fór
að dofna yfir heimsveldinu og ríki
og lönd að smjúga undan áhrifum
þess, hurfu þessir sérstæðu ein-
staklingar inn í lönd minning-
anna, þar sem þeir munu búa
eitthvað fram á næstu öld. Síð-
asta andblæ per-
sónugervis heims-
veldisins mátti finna
í fari Winston
Churchills, en hans hlutverk var
að standa yfir moldum þess.
Minnisstæðir fulltrúar heims-
veldisins voru Rudyard Kipling,
sem var í rauninni höfuðskáld
þess og blaðamaður á Indlandi og
Cecil Rhodes, sem Ródesía í
Austur-Afríku var nefnd eftir, en
hefur nú verið nefnd að nýju.
Byrjað er að sýna þætti, alls níu
talsins, um Cecil Rhodes í sjón-
varpinu og minna þeir á glæsileg-
asta tímabilið í breskri heims-
veldissögu á síðustu öld, skömmu
áður en hnignunin hófst og síðar
endalokin.
Cecil Rhodes byraði feril sinn
um tvítugt sem bómullarbóndi í
Suður-Afríku en hélt fljótt til
Kimberley, þar sem menn stund-
uðu demantanám við frumstæðar
aðstæður. Þetta urðu síðar De
Beers námurnar og eru starf-
ræktar enn. Rhodes eignaðist
stærstan hlut í þeim með tíð og
tíma í gegnum verslun með
hlutabréf. Seinna varð hann ráð-
herra í Höfðanýlendunni. Hann
lést ungur og var reist grafhýsi á
fjallstindi í Ródesíu, landi sem
hann hafði fært Bretum. í pólitík
og viðskiptalífi var Cecil Rhodes
ekki talinn vandur að meðulum,
en hann varð þó ekki til þess að
stríð hófst milli Breta og
Hollendinga, Búa, út af andstöðu
þeirra við „útlendinga“. Hér á ís-
landi gætti Búastríðsins á mis-
munandi vegu. Margir héldu
£ mjög með Búum í því
stríði. Það er vonum
seinna að hér skuli
sýnd heimildarmynd
um þennan „risa“ frá Höfðaný-
lendunni.
Þá er Dagsljós byrjað aftur í
sjónvarpinu með kólnandi veðri.
Nú er enginn Jón Viðar og um-
ræðan um íslenska leikhúsið
snerist í fyrsta þættinum á tákn-
rænan hátt um niðursoðinn hlát-
ur eða dósahlátur. Leikhúsum-
ræðan fjallaði sem sagt um leik-
rit, þar sem bein útsending í
sjónvarpi er fyrirmyndin. Nú á
allt að vera svo fyndið og alkunna
er að sjónvörp erlendis láta hlæja
samkvæmt þendingum og hafa
hláturinn tilbúinn á bandi. Þetta
er ekki gert hérlendis en það
kemur - það kemur. Svona nið-
ursoðinn sjónvarpshlátur er víst
notaður í leikritinu, en manni
skilst að hætta hafi orðið við að
nota hann vegna þess að niður-
soðni hláturinn truflaði áhorfend-
ur. Þeir vildu hlæja sjálfír að vit-
leysunni.
Einhverrar samkeppni gætir á
milli sjónvarpsstöðvanna og bent
á nýja sparktíma í sjónvarpinu á
sama tíma og Stöð 2 sendir út
fréttir. Eins má geta þess að
Siggi Hall sendi út þátt um
kindalundir á sama tíma og
Dagsljósið var að „brillera" í
dósahlátrinum í sjónvarpinu. Ég
held að Siggi Hall og kindalund-
irnar - eða voru það nautalund-
ir?, hafi haft vinninginn. Mann-
vitsbrekkurnar í Dagsljósi
rembdust við vitrænar umræður
bæði við höfund og leikstjóra, en
það var allt sami dósahláturinn.
Siggi Hall saltaði kjötið bara því
meira sem Dagsljósfólk herti
róðurinn fyrir kátínu og gleð-
skap. Það var jafnvel sagt að þeir
fyndnu kæmu síðar í vikunni. Sp-
urningin er: Hvað ætli Siggi Hall
salti þá?.
Það er sem sagt byrjað að
kólna í veðri og varla á góðu von í
vetur með „E1 Nino“ vaðandi um
Kyi’rahafið með ómæld áhrif í
veðurfari um allan hnöttinn.
Sjónvörpin hér á Islandi eru ekki
teljandi háð veðurfari, en þau eru
háð dagskrárstjói’um. Þar er
margt „E1 Ninoið" á ferð og ár-
angurinn misjafn eins og gengur.
Hafi Dagsljós átt að vera helsta
útsláttarspil sjónvarpsins næsta
vetur, þá er alveg eins víst að
Siggar Hallar landsins grípi þrá-
faldlega til saltstauksins. En boð-
aðir era fyndnari tímar. Það
mætti kannski bjarga þeim fyrst
tími dósahlátursins hefur verið
uppgötvaður, með því að keyra
bara stillimyndina og nota niður-
soðinn hlátur með henni.
Indríði G. Þorsteinsson