Morgunblaðið - 09.01.1998, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 1997 fV
+ Kristín Vigdís
Kristinsdóttir
fæddist í Naustakoti
á Eyrarbakka 4.
nóvember 1916.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurnesja 30.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru þau
Vigdís Eiríksdóttir
og Kristinn Þórar-
insson. Börn þeirra
hjóna voru: Helgi,
f. 1901, Oddný Mar-
ía, f. 1902, Ólafur
Oddgeir, f. 1904,
Þórður, f. 1906, Jónína Guðný,
f. 1908, Guðbjartur, f. 1910,
Guðrún, f. 1911, Þórarinn, f.
1913, Sigurður, f. 1915, en Krist-
ín var yngst þeyrra systkina og
eru þau öll látin.
Kristín giftist 14.5. 1939
Andreas Ch. Sæby Ágústssyni
frá Siglufirði, f. 1.12. 1917, d.
Elsku amma Stína! Nú ertu farin
frá okkur og ég á eftir að sakna
þín mikið en við erum glöð fyrir
þína hönd að þú þurftir ekki að
þjást meira. Langafi og systkini þín
hafa örugglega tekið á móti þér.
Eg á alltaf eftir að sakna þess að
þú hringir í mig og biðjir mig að
laga á þér hárið eða að skrifa á
jólakortin fyrir þig. Það er skrítið
að fara til ömmu og afa því að
maður bíður eftir að þú komir inn
og heilsir upp á okkur eða bjóðir
góða nótt.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þér og ég mun alltaf
minnast þín. Guð geymi þig, elsku
amma Stína.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Elisabet.
Þegar birta jólanna stóð sem
hæst kvaddi hún amma Stína þenn-
an heim. Tilveran verður allt öðru-
vísi án hennar og við munum sakna
þess að síminn hringi og hún spyiji
um hvar hann eða hún sé, því hún
vildi fylgjast með okkur öllum. Það
er erfitt fyrir okkur sem yngri erum
að fara aftur í tímann og setja okk-
ur í spor móður hennar með tíu
börn, en hún hafði misst mann sinn
frá þeim fyrir aldur fram. Það hef-
ur þurft sannkallaða kjarnakonu til
að koma þeim á legg í þá daga.
Amma Stína, eins og allir kölluðu
hana, var yngst þeirra systkina.
Hún fór snemma að vinna og kynnt-
ist manni sínum, Andreas Ch. Sæby
Ágústssyni frá Siglufirði, og átti
með honum eina dóttur, Erlu Mar-
íu, en Andreas fórst með vélbátnum
Hirti Péturssyni í febrúar 1941.
Tengsl ömmu við Siglufjörð og Sigl-
fírðinga voru henni kær og fengum
við að njóta þeirra þegar við komum
til Siglufjarðar. Það var eins og hún
væri ekkert gömul þótt hún væri
orðin áttatíu og eins árs, því hún
var alltaf í takt við lífsins gang og
fylgdist með hvort strákarnir væru
að spila fótbolta eða ,,hann“, eins
og hún kallaði Sverri Örn, væri að
spila á trommur. Hún bjó á Tjarnar-
götu 40 í Keflavík ásamt Erlu dótt-
ur sinni og Hjalta tengdasyni sínum
°g bjuggu þau saman allt frá því
þau fóru að búa. Þannig tengdist
líf þeirra á nokkuð sérstakan hátt
og tók hún amma Stína þátt í upp-
eldi barna þeirra, sem þau munu
njóta alla tíð. Það var alltaf gott
að koma til hennar og þangað leit-
uðu jafnt barnabörn, tengdabörn
og barnabarnabörn og eru minning-
ar þeirra bjartar og hlýjar. Hún
pijónaði stundum sokka eða vettl-
inga sem hafa yljað litlum höndum
og litlum fótum á köldum vetrar-
dögum.
Það komu kaldir vetrardagar hjá
27.2. 1941. Þeirra
dóttir er Erla María,
gift Hjalta S. Guð-
mundssyni, og börn
þeirra eru: 1) Andr-
és Kristinn, kvæntur
Jóhönnu Maríu Ein-
arsdóttur, börn
þeirra eru Erla Mar-
ía, Óskírð, Laufey
Ósk. 2) G. Brynja
Hjaltadóttir, gift
Leifi Gunnari Leifs-
syni, börn þeirra eru
Elísabet, Sverrir
Örn og Brynjar. 3)
Guðmundur, kvænt-
ur Helenu Svavarsdóttur, börn
þeirra eru Svavar Steinarr, Kar-
en, Hjalti Steinarr og Ingibjörg
Sól. 4) Steinþóra Eir, í sambúð
með Kristni Óskarssyni, barn
þeirra er ísak Ernir.
Útför Kristínar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
henni í lífínu þegar hún missti
mann sinn frá barnungri dóttur
sinni og þegar hún fékk þann sjúk-
dóm sem bar hana ofurliði, en hún
hafði fengið hann þrisvar á lífsleið-
inni. Þrátt fyrir mótlæti kvartaði
hún ekki og tók því sem að höndum
bar, því öll él birti upp um síðir og
það var alltaf stutt í húmorinn hjá
henni og gat hún oft slegið á létta
strengi. Hún átti góða og trygga
vini sem fylgdust með henni fram
á síðasta dag og viljum við þakka
þeim fyrir umhyggju þeirra og
tryggð.
Við viljum þakka fyrir að hafa
átt þig, amma Stína, og fyrir þá
umhyggju sem þú barst fyrir okkur
öllum. Við biðjum guð að blessa þig
og minningu þína og vitum að heim-
koma þín hefur verið björt og hlý
eins og hátíð ljóss og friðar. Guð
geymi þig.
Brynja, Leifur og börn.
Hún amma Stína er farin frá
okkur. Hún hafði verið veik nú um
tíma. Það duldist engum sem þekkti
ömmu Stínu hvað henni þótti vænt
um bamabörnin sín og okkur
langömmubörnin. Hún vildi allt fyr-
ir okkur gera og við vorum alltaf
svo fín og sæt í hennar augum.
Ég er viss um að ekki hefur henni
alltaf líkað klæðnaðurinn á okkur
en samt sagði hún að við værum
svo fín.
Við amma Stína áttum margar
góðar stundir saman. Ég man fyrst
eftir ömmu Stínu þegar ég var pínu-
lítil, þá var hún með lyklana sína
og hringlaði þeim og sagði „áttin
mín og áttin mín, kar er hún og
kar er hún?“ Þessum orðum og
lyklahljóðum á ég aldrei eftir að
gleyma. Þegar amma Stína hafði
heilsu hringdi hún oft á sunnudög-
um og bauð okkur í brúna eða
pönnukökur, hún gerði bestu
pönnukökur í heimi.
Amma Stína ætlaði sér að lifa
jólin og það gerði hún. Hún var svo
falleg eins og hún var alltaf. Og
mun ég aldrei gleyma brosinu sem
ég fékk frá henni þegar ég fór og
kyssti hana, það var svo fallegt.
Amma Stína var mér ekki sem lang-
amma eða amma hún var mér miklu
meira en það, ég gat sagt allt við
hana og hún skildi mig alltaf og
ég talaði við hana eins og vinkonu.
Ég á eftir að sakna hennar sárt,
nú get ég aldrei hringt í ömmu og
gantast í henni eða hún í mér. Hún
var svo stór partur í lífi mínu að
ég gleymi henni aldrei, en nú er
gott að henni líður vel og er nú
komin til afa og litlu systir og varð-
veita þau öll hvort annað.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Erla María.
Elsku amma Stína, núna ertu
farin til Andrésar afa sem hefur
beðið eftir þér í öll þessi ár. Bar-
áttu þinni við þennan óþverra sjúk-
dóm, sem þú hafðir sigrað tvisvar,
er lokið. Þó að þú hafír nú kvatt
héma megin finn ég fyrir gleði og
létti innra með mér því að við höfum
oft rætt málin og ég veit að þú
varst tilbúinn í lokaferðina.
Ég kynntist þér fyrir tæpum 9
árum en samt líður mér eins og ég
hafi þekkt þig alla mína ævi. Þú
tókst mér strax svo vel að aldrei
fann ég annað en að ég væri eins
og hvert annað af börnunum þínum.
Þér fannst líka svo spennandi að
ég kæmi úr sjómannafjölskyldu.
„Ég styð nú alltaf blessaða sjó-
mennina" varst þú vön að segja við
mig þegar þú spurðir eftir pabba
mínum. Fjölskylda mín var líka svo
hrifín af þér, þú varst ekki amma
hans Isaks heldur bara amma Stína
í hennar augum.
Líf þitt var ólíkt lífí flestra ann-
arra og eflaust mótaði það þig mik-
ið. Þú varst stolt yfír barnahópnum
þínum og fylgdist náið með hveijum
og einum, stundum svo náið að
sumum þótti nóg um. Umhyggjan
er ekki alltaf endurgoldin. Þú varst
vakin og sofin yfír öllu sem við
vorum að sýsla og oftar en ekki
réttirðu fram hjálparhönd og
stakkst að okkur „einhveiju lítil-
ræði“. Við Steinþóra erum þér
ævinlega þakklát fyrir allan þinn
stuðning í orði og verki.
Þó að rúmlega 50 ár hafí verið
á milli okkar áttum við svo gott
með að tala saman. Við töluðum i
gamni og alvöru og hlógum stund-
um því að þú hafðir góðan húmor.
Steinþóru fannst stundum nóg um
þegar ég var að gantast í þér, en
ég veit að þú hafðir svo gaman af
því. Meira að segja í síðasta sinn
sem ég talaði við þig á sjúkrahúsinu
komst þú mér til að hlæja, það
finnst mér vera góð síðasta minn-
ing.
Hann er orðinn stór og myndar-
legur barnahópur Erlu þinnar og
Bassa. Ég man eitt sinn þegar allur
hópurinn, að þér undanskilinni, var
samankominn um sumar á Siglu-
firði í blíðskaparveðri. Þá stóðum
við öll á lóðinni hjá Barða frænda
og Gunna mágkona þín kallaði til
nágrannans. „Sjáðu allan hópinn
sem kominn er út frá Andrési bróð-
ur mínum sem dó 22 ára.“ Ég veit
að þá var Erla stolt og þú hefðir
verið það líka ef þú hefðir bara
verið með okkur.
Það hefur alltaf verið gott að
koma á Tjarnargötuna og þannig
verður það eflaust áfram, en hætt
er við að eitthvað vanti þegar amma
er ekki lengur í skúrnum. Það er
líka skrítið fyrir fjögurra ára gutta
að skilja að Guð taki frá honum
tvær ömmur á einu ári. Missir hans
er mikill. ísak hafði svo gaman af
því að fara út til þín, því að hjá
þér var ekkert bannað og þú
skammaðir hann aldrei. Hjá þér
mátti hann alltaf baka, vaska upp
og fá ís eða eitthvað gott í munn-
inn. Þú varst óþreytandi að hæla
honum og tala fallega um hann í
okkar eyiai og aldrei máttir þú
heyra okkur benda á frekju eða
óþekkt, það var eitur í þínum bein-
um. Við vitum að ísak skipti þig
miklu máli.
Það verður vel tekið á móti þér
hinum megin, þar bíða sjálfsagt
margir eftir að hitta þig. Ég veit
að núna líður þér vel og þú ert
hamingjusöm, það erum við líka.
Fjölskyldan þakkar þér samfylgdina
og ég veit að þú heldur áfram að
fylgja okkur og leiðbeina á þinn
hátt.
Blessuð sé minning þín.
Þinn
Kristinn Oskarsson.
KRISTÍN VIGDÍS
KRISTINSDÓTTIR
Okkur langar að minnast ömmu
Stínu með nokkrum orðum.
Amma Stína var mjög sérstök
kona. Hún bjó alla tíð með dóttur
sinni og hennar fjölskyldu og tók
hún því þátt í uppeldi bamabama
sinna. Hún var mjög ákveðin, dug-
leg, samviskusöm kona og vildi
standa í skilum við alla. Hún var
heimakær og sagði oft að það væri
af því að hún hefði þurft að vinna
úti frá Erlu dóttur sinni þegar hún
var lítil. Henni var mjög annt um
sína fjölskyldu og vildi allt fyrir
hana gera, bamabömin og
langömmubörnin vom sem hennar
eigin börn. Oft talaði hún um það
að hún ætti bara eina dóttur og
fannst henni það kannski lítið en
frá þessari einu dóttur em nú komn-
ir 15 afkomendur. Ömmu Stínu
fannst mjög gaman þegar við kom-
um til hennar. Hún talaði um það
í marga daga þegar „drengurinn“
(þá átti hún við Andra) kom í kaffí
til hennar, settist í hægindastólinn
hjá henni og las dagblaðið. Hann
þurfti ekkert að tala mikið við hana,
hann kom og það var nóg.
Amma Stína hringdi alltaf til
mín á hveijum degi og spurði frétta,
hvort „drengurinn" væri að vinna
og hvort litlu dúllumar væm í skól-
anum. Ef eitthvað stóð til í fjöl-
skyldunni sagði amma Stína alltaf,
,jæja, Hanna mín, getum við nokk-
uð farið til Reykjavíkur og athugað
með kjól eða kápu“. Alltaf varð að
hafa góðan fyrirvara á þessum ferik
um því ekki vildi hún vera á síð-
ustu stundu með hlutina.
Amma Stína dvaldi hjá okkur í
viku nú í nóvember. Þá var hún
orðin mjög veik og sennilega mikið
veikari en nokkurn óraði fyrir því
hún var ekkert að kvarta, sagðist
bara ætla að leggja sig, hún væri
svolítið slöpp. Þessi vika á eftir að
vera okkur dýrmæt.
Á jóladag sátum við hjá þér í
stofunni þinni, ræddum um allt
mögulegt og þú varst að segja
okkur frá fyrri tíð, síðan kvöddjri'
við þig og fórum í jólaboð fjölskyld-
unnar sem þig langaði svo að fara
í en þú gast ekki farið heilsu þinn-
ar vegna. Þegar við komum heim
þá varstu farin á spítalann. Þessi
stund með þér eins og aðrar stund-
ir eiga eftir að ylja okkur í minn-
ingunni.
Elsku amma Stína, 'við viljum
þakka þér fyrir allt það sem þú
gerðir fyrir okkur og allar þær
stundir sem við áttum með þér, guð
geymi þig.
Hanna, Andri og
Laufey Ósk.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGVALDI ANDRÉSSON,
Bröttukinn 13,
Hafnarfirði,
andaðist á Landspítalanum miðvikudaginn
7. janúar síðastliðinn.
Kristrún Bjarnadóttir,
Andrés Sigvaldason, Björg Cortes,
Edda Andrésdóttir,
Jóhanna Andrésdóttir,
Brynja Andrésdóttir.
■m
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR STEFÁNSDÓTTIR,
Hlévangi,
Keflavik,
áður Vatnsnesvegi 36,
lést á Sjúkrahúsi Suðumesja þann 7. janúar .
Lára Steinþórsdóttir, Bragi Magnússon,
Unnur Ingunn Steinþórsdóttir, Jón William Magnússon,
barnaböm og barnabarnabörn.
t
Útför bróður okkar,
GUNNARSHJÖRVAR
viðskiptafræðings,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn
12. janúar kl. 10.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem
vildu minnast hans, er bent á Barnaspítala
Hringsins.
Guðrún Kjarval,
Tryggvi Hjörvar,
Úlfur Hjörvar.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts
JÓNS MAGNÚSSONAR
frá Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 3. hæðar á Sól-
vangi fyrir þeirra frábæru umhyggju og hlý-
hug.
Valgerður Eyjólfsdóttir, Jón E. Guðmundsson.