Morgunblaðið - 04.03.1998, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Anna Kristín
Hansen fæddist á
Seyðisfirði 17. janúar
1903. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skjóli hinn 24. febrú-
ar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Lísbet Þ. Einarsdótt-
ir frá Vestmannaeyj-
um, f. 19.10. 1882, d.
13.10. 1920, og Jón
Kr. Jónsson, klæð-
skeri frá Eskifirði, f.
<t 3.2. 1881, d. 29.10.
1945. Anna var elst
fjögurra systkina
sem öll eru látin en þau voru
Svava Ásdís, húsmóðir í Reykja-
vík, f. 30.3. 1905, d. 14.10. 1992,
Einar Þór, bóndi og sfðar vél-
gæslumaður í Reykjavík, f. 13.6.
1907, d. 5.10. 1991, og Arnór Erl-
ing, bryti í Danmörku, f. 13.11.
1912, d. 1.5. 1991. Anna ólst upp á
Eskifirði ásamt systkinum sínum
og hóf ung verslunarstörf þar.
Árið 1932 gekk Anna að eiga
Martin Hansen Torgilstveit, tré-
smið frá Noregi, f. 19.2. 1905.
Fyrstu búskaparárin bjuggu þau
á Eskifirði en árið 1937 fluttust
Langri ævi er lokið. Komið er að
kveðjustundinni. Önnu mína vant-
aði fímm ár upp á að lifa heila öld.
í uppvexti sínum á Eskifírði
kynntist hún hversu lífið getur
verið hart og miskunnarlaust en
hún var aðeins sautján ára þegar
móðir hennar lést frá eiginmanni
og fjórum börnum. Anna var elst
af fjórum systkinum og kom í
hennar hlut að sinna yngri systk-
inum sínum en þau nutu stuðnings
og hjálpar skyldmenna og vina. Á
þessum árum var heldur ekki
trygg vinna hjá föður hennar en
Anna lét þessa reynslu ekki setja
mark á líf sitt heldur var hún hin
ljúfa og góða kona sem alltaf var
veitandi.
Þegar ég kynntist Önnu bjó hún
þau til Noregs þar
sem þau dvöldust í
rúmt ár áður en þau
komu aftur til Is-
lands. Þau settust
fljótlega að í
Reykjavík og bjuggu
lengst af á Njarðar-
götu 35. Martin lést
hinn 3. apríl 1987 en
tveimur árum eftir
lát hans fluttist
Anna á Skjól og átti
þar heima til ævi-
loka. Anna og Mart-
in eignuðust tvö
börn. Þau eru: 1)
Jón Kr. Hansen, f. 7.11. 1934,
kennari í Reykjavík, kvæntur
Ingibjörgu Júlíusdóttur, sér-
kennara, og eiga þau þrjár dæt-
ur, Kristínu, Hildi og Gerði. 2)
Stefanía Gyða Hansen, f. 3.9.
1941, hárgreiðslumeistari í
Reykjavík, gift Úlfari Guð-
mundssyni, húsasmiðameistara.
Þau eiga þrjú börn, Onnu Krist-
ínu, Guðmund Orn og Oldu
Gyðu.
Útfór Önnu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
ásamt manni sínum, Martin, á
Njarðargötunni en ekki er hægt
að tala um Önnu án þess að minn-
ast á Martin. Hjónaband þeirra
var einstakt fyrir það hvað þau
virtu og voru góð hvort við annað.
Kom þetta vel fram í veikindum
þeirra. Anna hafði átt við veikindi
að stríða og svo þegar Martin
veiktist af þeim sjúkdómi sem
leiddi hann til dauða efldist Anna
og var honum stoð og stytta í veik-
indum hans. AJla tíð voru þau
samtaka í að taka á móti ættingj-
um og vinum en gestagangur var
og hafði verið mikill á Njarðargöt-
unni. Á efri hæðinni bjó Svava
systir hennar og var greinilegt að
samband þeirra systra var mjög
gott. En umhyggja Önnu og Mart-
ins fyrir börnum sínum og fjöl-
skyldum þeirra var einstök.
Þannig var Martin að vinna í hús-
inu okkar hjóna á meðan honum
entist heilsa og það var ekkert
verið að telja handarvikin enda
var Martin mjög sporléttur maður
og sérstaklega ljúfur og greiðvik-
inn. Margs er að minnast frá þess-
um árum og allt eru það góðar og
ljúfar minningar því þannig voru
Ánna og Martin. Þau voru alltaf
að hugsa um fólkið sitt og hlúa að
og hjálpa þegar þörf var á. Gott
var að geta komið dætrum mínum
í pössun á Njarðargötuna og nutu
þær þess að vera þar við gott at-
læti. Þar hafa þær vafalaust
kynnst því hvað tónlist er því
Martin afi spilaði á Harðangurs-
fiðlu. Anna var áhugasöm um
námsframvindu barnabarnanna og
tónlistarnámið sérstaklega og
þegar hún kom í heimsókn bað
hún þær oft að spila fyrir sig.
Eitt af því sem var fastur liður í
lífinu á Njarðargötu vora veiðiferð-
ir Martins. Tók Anna þátt í undir-
búningi þeirra eftir því sem hún
gat og matreiddi síðan dýrindis
rétti úr veiðinni.
Anna bjó að þekkingu og
reynslu sem hún hafði fengið í föð-
urhúsum á Eskifirði og þar mótað-
ist sú lífssýn sem hún bjó yfir alla
ævi og kom fram í viðmóti hennar
til fólksins á Skjóli. Þar átti hún
góða daga og að leiðarlokum vil ég
fyrir hönd fjölskyldunnar þakka
öllu starfsfólki Skjóls fyrir frá-
bæra umönnun og hlýhug í garð
Önnu.
Ingibjörg Júlíusdóttir.
Nú hefur elsku Anna amma yfir-
gefið þennan heim. Við minnumst
hennar með hlýhug og þakklæti.
Anna amma og Martin afi eiga
stóran þátt í minningum okkar frá
barnæsku. Heimili þeirra var eins
og öll heimili ættu að vera. Á
Njarðargötunni ríkti mikil gleði og
þar var ávallt mikið líf í tuskunum.
Á sunnudagseftirmiðdögum hitt-
ust fjölskyldur Önnu og Martins
og Svövu frænku og þar varsaman
komin ein stór fjölskylda. Á neðri
ANNA KRISTIN
HANSEN
SIGURÐUR
ÞOR VARÐSSON
+ Sigurður Þor-
varðsson fæddist
rfj á Skriðu í Breiðdal
14. mars 1917. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavíkur 18.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar Sigurð-
ar voru Þórunn Sig-
ríður Þórðardóttir
húsmóðir og Þor-
varður Helgason
bóndi á Skriðu. Hann
var einn af sjö systk-
inum, elstur var Þór-
ir Helgi, f. 31. des-
ember 1905, d. 6.
febrúar 1929, Aðalheiður, f. 4.
desember 1907, d. 27. maí 1984,
Gunnlaugur, f. 9. júní 1909, d. 8.
-1' febrúar 1958, Gísli, f. 15. október
1911, d. 25. mars 1958, Hjalti, f.
13. febrúar 1915, þá Sigurður, og
yngst er Anna Helga, f. 20. nóv-
ember 1926.
1944 kvæntist Sigurður Soffíu
Jónsdóttur, f. 6. apríl 1921. Henn-
ar foreldrar: Ingibjörg Kristjáns-
dóttir húsmóðir og Jón Friðrik
Arason, útvegsbóndi í Hvammi,
Dýrafirði. Þau eignuðust fjórar
dætur: 1) Hjördís, f. 3. ágúst
1946, d. 23. aprfl 1960, 2) Bryn-
hildur, kennari, f. 29. apríl 1949,
d. 11. ágúst 1994,
maður hennar Ólaf-
ur Þórðarson tónlist-
armaður, 3) Ingi-
björg, myndlistar-
kona, f. 13. janúar
1953, hennar maður
Brian Pilkington
teiknari, þau eru
skilin. 4) Helga, leik-
skólakennari, f. 6.
febrúar 1955, henn-
ar maður er Ólafur
Jóhannsson, verslun-
armaður. Barnabörn
eru sjö.
Sigurður flutti
með foreldrum sínum og systk-
inum 7 ára gamall suður í
Grafning, þaðan ári síðar að
Miðhúsum í Garði, þar sem þau
bjuggu í tvö ár, en þá lá leið
þeirra til Reykjavíkur þar sem
hann bjó upp frá því. Sigurður
vann við verslunarstörf frá
fimmtán ára aldri og eigin
verslun rak hann frá tvítugu.
Hann rak um árabil þrjár mat-
vöruverslanir (versl. Vitinn) víðs
vegar um borgina, en síðast á
Laugarnesvegi 52.
Sigurður var jarðsunginn í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 25.
febrúar.
Mig langar í nokkram orðum að
minnast tengdaföður míns, Sigurð-
ar Þorvarðarsonar, er lést á Dval-
arheimili aldraðra sjómanna hinn
18. febráar síðastliðinn.
Sigurði kynntist ég á miðjum
áttunda áratugnum og tókst með
okkur strax góð vinátta, sem hélst
allar götur síðan. Minnisstæð er
mér öll sú nákvæmni, sem ein-
kenndi Sigurð alla tíð og áreiðan-
leiki var honum í blóð borinn.
Nú þegar Sigurður hefur fengið
hvíldina eftir ei-fið veikindi þakka
ég honum allar þær góðu stundir
sem ég geymi í minningunni um
ókomna framtíð.
Ég vil að lokum þakka honum
samtölin sem við áttum saman í
Selvogsgranninum, um heima og
geima og þó einkum ferðasögur
hans frá liðnum tíma, sem hann
hafði yndi af að segja frá.
Hvíl í friði. _
Ólafur Jóhannsson.
Eftir áralanga baráttu við illvíg-
an sjúkdóm hefur afi nú loks öðlast
hvíldina. Eftir standa minningar
sem við systkinin munum geyma í
hjarta okkar, svo lengi sem við lif-
um. Minningar sem flestar tengj-
ast litla húsinu við Slevogsgrann
17 og ekki síður sumarbústaða-
paradísinni við Álftavatn en hvort
tveggja bar merki um elju afa og
ákveðni og vora honum báðir stað-
imir sérlega hugleiknir.
Afi var skynsamur maður, lifði
heilbrigðu lífi og hafði reglu á hlut-
unum. Hann var listelskur og
sáust þess merki hvort sem litið
var á stofuveggina, sem huldir
voru verkum jöfra íslenskrar
myndlistar, eða bókahillurnar sem
státuðu af helstu afrekum ís-
lenskra og erlendra stórskálda.
Hann ól afkomendur sína upp í
tránni á réttlátt þjóðfélag þar sem
hagur lítilmagnans var borinn fyr-
ir brjósti. Hann lagði mikið upp úr
tengslum við sitt fólk og reyndi að
sjá til þess að öllum liði sem best.
Við þökkum afa fyrir alla þá stoð
sem hann veitti okkur og vonum að
hann standi keikur í betri veröld í
faðmi dætra sinna tveggja.
Elsku amma, sem hjúkraðir afa
af fremsta megni í veikindum hans
og reyndist honum vel á öðrum
stundum lífsins. Við þökkum þér
framlag þitt og vottum þér okkar
dýpstu samúð.
Sigurður, Þórhallur, Hjörvar
og Soffía Hjördís.
hæðinni bauð Anna amma gjarnan
upp á smurt brauð og kökur og við
systurnar laumuðumst gjarnan í
pönnukökur á efri hæðinni þar
sem Svava systir hennar bjó.
Martin afi tók oft í fiðluna og spil-
aði norska þjóðlög. Saman spiluð-
um við ólsen-ólsen og byggðum
spilaborgir. Eftir Stundina okkar
héldum við síðan heim á leið með
fullan bréfpoka af Töggur kara-
mellum og angandi af vellyktandi
frá ömmu.
Eftir að Martin afi dó flutti
Anna amma á hjúkranarheimilið
Skjól. Á Skjóli bjó Anna vel um sig
með húsgögnum og myndum frá
Njarðargötunni. Sunnudagsheim-
sóknirnar héldu áfram og
smákökusortunum fækkaði ekki. Á
Skjóli komu í ljós listrænir hæfi-
leikar hennar því þar gafst henni
tækifæri til að mála og fóndra. Oft-
ar en ekki voram við leystar út
með handunnum gjöfum frá henni.
Henni þótti gott að gefa og leyfði
okkur helst aldrei að fara nema að
hafa þegið eitthvað. Hún var alltaf
vel til höfð og við systurnar öfund-
uðum hana af fallegum og vel
snyrtum höndum. Síðustu árin
hrakaði sjón og heyrn en hún lét
það ekki aftra sér frá því að syngja
með okkur á góðum stundum. Hún
fylgdist líka vel með okkur og kom
okkur oft á óvart hvað hún vissi
mikið, þá glotti hún. Á 95 ára af-
mæli hennar virtist hún mjög ham-
ingjusöm og við erum afar þakk-
látar fyrir að hafa verið með henni
á þessum gleðidegi. Við sjáum fyr-
ir okkur gleðistund þegar Anna
amma og Martin afi hafa samein-
ast á ný.
Guð geymi þau.
Kristín, Hildur og Gerður.
Hún Anna frænka eða frú Han-
sen, eins og við kölluðum hana
stundum hin síðari ár, er látin 95
ára að aldri. Anna var systir henn-
ar ömmu en okkur fannst hún
alltaf vera amma okkar líka. Þær
systurnar bjuggu lengst af hvor í
sinni íbúðinni á Njarðargötu 35
enda voru þær alla tíð góðar vin-
konur. Síðustu árin bjuggu þær á
Skjóli, að sjálfsögðu hvor á sinni
hæðinni. Við systur vorum svo
heppnar að fá að búa í sambýli við
gömlu konurnar á Njarðargötunni
og margan kaffisopann drukkum
við á leiðinni upp í risíbúðina.
Anna var listakokkur og nutum
við þess gjarnan. Hún var einnig
góð spákona og kíkti oft í bolla
fyrir okkur til að athuga hvort
draumaprinsarnir biðu ekki í röð-
um. Okkur finnst Anna alltaf hafa
verið glöð enda hamingjusöm
kona að okkar mati. Hún átti ynd-
islegan eiginmann, hann Martín,
sem spilaði listavel á fiðlu og
reyndist okkur hinn besti afi. Á
hverjum sunnudegi var farið í
pönnukökur á Njarðargötuna og
þar var farið á milli hæða og
amma og Anna heimsóttar. Varla
féll úr helgi öll uppvaxtarár okkar.
Þessi mikli samgangur á Njarðar-
götunni hafði þau áhrif að
frændsystkinin kynntust vel og
búum við að því í dag. Anna
frænka fylgdist vel með okkur
systrum enda var alltaf gaman að
heimsækja hana. Dúkarnir og
englarnir sem hún Anna bjó til og
gaf okkur eru hinir mestu dýr-
gripir. Elsku Jón og Gyða, við
sendum ykkur og fjölskyldum
ykkar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Hvíl í friði, elsku Anna.
Svava Kristín og Rannveig
Þorkelsdætur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Elsku hjartans Anna amma,
takk fyrir allt.
Gísli Þorkelsson og fjölskylda,
Kaupmannahöfn.
Ástkær móðursystir okkar Anna
frænka, eins og hún var alltaf köll-
uð af okkur systram, er látin 95 ára
að aldri.
Þessi elskulega kona vildi okkur
ávallt allt það besta og var börnum
okkar sem önnur amma. Ekki er
ofsagt að segja að samband þeirra
systra, Önnu og móður okkar
Svövu, hafi verið einstakt og alla
tíð bjuggu þær saman á Njarðar-
götu 35 ásamt mökum sínum og
bömum sem segja má að hafi rann-
ið saman í eina stóra fjölskyldu.
Samgangur milli hæða á Njarðar-
götu 35 var ávallt mikill en okkur
systram hefur komið í hug efth- því
sem árin liðu, hve auðveldara hefði
sennilega verið fyrir Önnu og
Martin mann hennar með sín tvö
böm, Jón og Gyðu, að búa út af
fyrir sig, í stað þess að hafa okkur
fimm systurnar til viðbótar inni á
heimili sínu, nánast eins og við
væram þeirra eigin börn. Ofan á
þetta máttu þau þola sífelldan
gestagang frá vinum og félögum
okkar, og Jóns og Gyðu, en stað-
reyndin er sú að allir vora vel-
komnir hjá Önnu og Martin og
varð því oft margt um manninn og
glatt á hjalla á Njarðargötunni.
Anna frænka var einstaklega
minnug kona og fróð og ætíð fylgd-
ist hún vel með því sem við systur
tókum okkur fyrir hendur, jafnvel
eftir að við giftumst og eignuðumst
eigin fjölskyldur. Ekki var óal-
gengt að hún væri hin besta heim-
ild um nýjustu fréttir og það er á
gekk hjá fjölskyldum okkar. Því
var alltaf gaman að koma í heim-
sókn til Önnu enda hún hrókur alls
fagnaðar, glaðlyndari konu var
erfitt að finna.
Svo mikil samheldni var milli
þeirra Önnu og Svövu og fjöl-
skyldna þeirra að þær byggðu sér
saman sumarhús í Varmadal á
Kjalarnesi og dvöldum við þar
sumarlangt sem börn. Margs er
að minnast frá þeim gleðistund-
um, ekki síst nú þegar Anna kveð-
ur og heldur til fundar við Martin
mann sinn sem fyrir nokkru er
látinn. Með þessum fátæklegu lín-
um viljum við kveðja Önnu með
þakklæti í huga og í þeirri full-
vissu að hún hafi verið hvíldinni
fegin. Guð blessi minningu Önnu
Kr. Hansen.
Lísabet, Margrét, Elín, Svava
og Björg Davíðsdætur.
í dag verður Anna frænka
kvödd. Á uppvaxtaráram okkar bjó
hún með manni sínum, Martin, í
sama húsi og móðuramma okkar á
Njarðargötu 35. Það var mikill
samgangur á milli fjölskyldnanna
og mynduðust því náin tengsl. Var
Anna í hugum okkar í raun sem
önnur amma. Frá Njarðargötunni
eigum við margar góðar minningar
þar sem stutt var í glettni og gam-
ansemi.
Þegar Anna varð orðin ein á
Njarðargötunni ákvað hún að
flytja á hjúkrunarheimilið Skjól
þar sem hún fengi félagsskap og
umönnun. Þór, Sara og Hera voru
alltaf mjög hrifin af henni og
hændust að henni. Þau kölluðu
hana Önnu gömlu og höfðu alltaf
gaman af heimsóknum sínum til
hennar. Oft fóru þau með ein-
hverjar smágjafir sem þau höfðu
búið til eða þau sungu bara fyrir
hana. Börnin voru alltaf jafn-
spennt að heimsækja Önnu og
biðu óþreyjufull eftir næstu heim-
sókn. Má í raun segja að um við-
burð hafi verið að ræða í hugum
þeirra í hvert sinn sem farið var
þangað. Anna gamla gaukaði oft
að þeim einhverjum sætindum og
jafnvel föndri sem hún hafði búið
til eins og Hans og Grétu stytt-
urnar sem eru í sérstöku uppá-
haldi hjá þeim.
Þrátt fyrir háan aldur var minni
Önnu einstakt. Maður kom aldrei
að tómum kofunum varðandi fróð-
leik um löngu liðna tima eða ætt-
ingja. Alltaf var ætlunin að skrá
hjá sér upplýsingar um fjölskyld-
una en aldrei varð úr því alltaf taldi