Morgunblaðið - 04.03.1998, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1998

þeim vegnaði og heimsótti þá
gjarna ef hann var á ferð í nágrenn-
inu.
Undir niðri var þessi stóri og
myndarlegi maður bæði næmur og
viðkvæmur. Hann átti sín áhugamál
og hann átti sína barnslegu gleði
eins og flestir aðrir. Ánægjulegt var
að fylgjast með ef hann var að fara í
veiðiferð eða önnur ferðalög. Til-
hlökkunin fór aldrei leynt og höfðum
við félagar hans oft gaman af. Stór
hluti af öllu saman var félagsskapur-
inn, allir vinirnir og kunningjamir.
Það verður dapurlegt að ganga
um á svæfinga- og gjörgæsludeild
Landspítalans eftir að Þórarinn er
horfinn af sjónarsviðinu. Fyrir okk-
ur sem störfuðum með honum var
persónuleiki hans alltaf svo stór
hluti af starfseminni.
Fyrir hönd starfsmanna svæf-
inga- og gjörgæsludeildar Landspít-
alans sendi ég eiginkonu Þórarins
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur og óskir um að þau öðlist
styrk til að takast á við sorgina og
lífið framundan.
Oddur Fjalldal.
«
«
Óhætt er að segja að sérstakt
samband myndist milli félaga sem
við laxveiði veiða saman á stöng og
um leið komast þeir nálægt sál hvor
annars. Við Þórarinn urðum þessa
áskynja þegar við áttum góðar
stundir saman við Miðfjarðará og
annars staðar í nokkur ár. Þetta
voru miklar ánægjustundir sem
leiddu margt gott af sér og verður
alltaf haldið í minningunni. Fyrir ut-
an áhugamálin störfuðum við saman
dags daglega og einnig unnum við
saman að félagsmálum. Það var
mikil gæfa að fá tækifæri til að mót-
taka þá reynslu og góðmennsku sem
Þórarinn hafði.
Við kynntumst fyrst á Landspítal-
anum en síðan setti allstór hópur á
stofti eina af fyrstu læknaaðgerðar-
stofum utan sjúkrahúss á landinu
sem fékk heitið Læknahúsið hf. Þar
var Þórarinn í forystuhlutverki eins
og vanalega. Við höfum talið þetta
mikið gæfúspor fyrir alla aðila og
ekki síst sjúklingana sem fengu
betri og skjótari úrlausnir. Þrátt
fyrir veikindi sín síðustu ár sýndi
hann Læknahúsinu alltaf áhuga og
hollustu.
Þórarinn veitti forstöðu svæfinga-
og gjörgæsludeild Landspítalans til
fjölda ára og lagði grunn ásamt sam-
starfsmönnum að frábærri deild.
Hann sinnti vísindastörfum og ferð-
aðist erlendis til að kynna niðurstöð-
ur sínar. Hann þreifst mjög vel í fé-
lagsskap og átti vini alls staðar um
allan heim og var félagi í ótal félög-
um innan- sem utanlands.
Þórarinn var mjög greiðvikinn og
hjálpsamur. Það var gott að koma á
Smáragötuna til þeirra hjóna, Þór-
arins og Bjargar, til að leita ráða
eða fá hjálp.
Um leið og ég vil þakka Þórami
fyrir allar samverustundimar, votta
ég Björgu og bömunum samúð mína
og vona að þau fái guðs styrk tO að
komast yfir sorgina. Félagar og
starfsfólk Læknahússins senda
einnig samúðarkveður.
Guðmundur Vikar Einarsson.
Einn mesti dáðadrengur, sem ég
hef kynnst um ævina er fallinn frá
langt um aldur fram, öllum
harmdauði. Ég var líklega sex eða
sjö ára polli er ég tók ástfóstri við
fjölskylduna á Vífilsstöðum enda tók
hún þessu fyrirferðarmikla auka-
bami með svo mikilli hlýju að ég hef
jafnan litið á mig sem hluta af henni
þótt blóðtengslin séu engin. Doji
varð sem minn stóri bróðir, vinur,
síðar veiðifélagi og velgjörðarmaður
tO dauðadags. Ég sakna hans mikið
en sámgleðst honum einnig með að
þungu sjúkdómsstríði er lokið, sem
byrjaði 11. júní sl. daginn, sem Erla
Egilsson móðir hans var jarðsungin.
Þá fékk hann heilablæðingu og lá
vikum saman milli heims og helju en
yfirburðasnilli hedaskurðlækna
Borgarspítalans og síðar einstök
umhyggja starfsbræðra hans og
starfsfólks gjörgæsludeildar þar,
hélt honum hérna megin landamær-
anna. Undanfarnir mánuðir hafa
verið þessum stóra dugmikla manni
erfiðir, en hann tók mótlætinu af
meðfæddu æðruleysi og kvartaði
aldrei. Þeir sem næstir honum stóðu
voru farnir að sjá fram á að með
endurhæfingu og umhyggju ætti
hann góða von um að geta lifað
þokkalegu lífi og byrjað var að búa í
haginn fyrir hann heima fyrir. En
þá uppgötvaðist skyndilega mein í
höfðinu og nokkrum vikum síðar var
hann allur.
Vinur minn kvaddi umkringdur
ástvinum sínum en aUir sem tíl
þekktu voru djúpt snortnir af þeirri
einstöku ást og umhyggju, sem
Björg eiginkona hans, böm þeirra,
Kristín og Geir, og Skúli bróðir hans
sýndu honum í veikindastríðinu sem
og dætur hans Erla og Þóra og syn-
irnir Þóroddur og Guðmundur
Helgi. Systirin Bessý í Kaupmanna-
höfn harmaði örlög ástkærs bróður.
En þannig var Doji. Öllum þótti
vænt um þennan gegnumheOa
mannvin og góða dreng.
Það tekur á að vera yfirlæknir
gjörgæsludeildar stærsta sjúkra-
húss landsins í aldarfjórðung og lík-
lega étur slíkt starf menn hreinlega
upp til agna án þess að kerfið skilji
það eða kunni að meta. Víst er að
framlag Doja til íslenskrar heil-
brigðisþjónustu var bæði mikið og
merkilegt. Hann hafði mikla
ánægju af að ferðast og fylgjast
með örri þróun á sviði gjörgæslu og
svæfingalækninga. Síðustu 20 árin
voru einar mestu unaðsstundir
hans í lífinu á bökkum Laxár í Að-
aldal. Þar vom hann og Skúli veiði-
félagar mínir og föður míns Jóns
Sigtryggssonar, en þar á undan
höfðu Olafur Geirsson faðir þeirra
og pabbi veitt saman um árabil, þar
til Ólafur lést af völdum heilablóð-
falls aðeins 56 ára að aldri. Betri
veiðifélaga en þá bræður er ekki
hægt að hugsa sér.
Doji og Skúli vom engir stórveiði-
menn fremur en við feðgamir en
þeir unnu eins og við ánni íogru,
umhverfinu, bændunum og félags-
skapnum og áhuginn var ódrepandi.
Þeir vom svo miklir vinir og bræður
að hrein unun var að fylgjast með
þeim. Þeir gátu stundum þusað
endalaust um hvert þeir ættu að
fara og af hverju þetta væri svona
en ekki hinsegin, en síðan vora þeir
alltaf að passa að hinn fengi nóg að
veiða og ef annar fékk lax, vai- það
segin saga, að hann rak hinn á alla
bestu staðina. Miðað við þær ná-
kvæmnislækningar sem Doji stund-
aði var hins vegar með ólíkindum
hversu fast hann tók á laxi. Hann
veiddi aðallega með spón og maðk og
lét Skúla um fluguna. Þegar hann
setti í lax var bara eins og hann
kynni ekki annað en setja hjólið fast
og hala inn og það tekur stundum í
að hala inn 15-18 punda laxa í Að-
aldalnum. Mér stendur það enn fyrir
hugskotssjónum fyrir nokkmm ár-
um, er við vorum félagarnii- fjórir í
Brúarhyl og Doji var sá eini sem var
laxlaus. Við lágum í grasinu og hvött-
um hann til dáða. Allt í einu sjáum
við að stangartoppurinn fer að tifa og
Skúli kallar til bróður síns að leyfa
laxinum að taka almennilega um leið
og hann sprettur á fætur til að sækja
háfinn. Ég get svarið, að það var ekki
liðin hálf mínúta, þegar yfirlæknirinn
lyfti 12-14 punda silfruðum laxi upp
úr ánni, stöngin við að brotna og við
Skúli í panik, báðir hrópandi á hann.
Skúli gat svo einhvem veginn skutlað
háfnum undir og landað fiskinum, en
ég spurði Doja með þjósti hvort hann
væri ekki í lagi, að standa svona að
veiðunum. Hann leit á mig með
stríðnisglampa í augum og spurði
hvort einhver hefði verið að missa
lax.
Það em líka til frægar sögur af
þeim bræðmm og bátsferðum
þeirra um Laxá og getur frændi
þeirra, Þórarinn Friðjónsson, sem
sá einu sinni til þeirra á Bmarflúð,
ekki sagt þá sögu lengur, því að hon-
um setur jafnan óstöðvandi hlátur.
En þeir hlógu líka sjálfir hæst,
prakkaralegir á svip. Aðalfundur
Reykjavíkurdeildar Laxárfélagsins
verður haldinn eftir 9 daga, þar sem
við munum minnast fallins félaga
með miklum söknuði og virðingu.
Ég mun trega kæran sessunaut
minn, því saman reyndum við jafnan
að ráða torkennilegar Laxárgátur,
sem formaðurinn leggur fyrir menn
yfir hátíðarkvöldverði og fékk Doji
oftar verðlaunin en ég.
Ég og systkini mín, og fjölskyldan
okkar samhryggjumst ástvinunum
öllum innilega og biðjum þess að all-
ar góðar vættir vaki yfir þeim,
vemdi og styrki. Doja míns mun ég
jafnan minnast er ég heyri góðs
drengs getið.
Ingvi Hrafn Jónsson.
Stuttu eftir að ég lauk læknanámi
og ég var að stíga mín fyrstu spor á
Landspítalanum heyrði ég talað um
íslenskan lækni í Svíþjóð, sem kall-
aður var Doji. Ég fékk það á tilfinn-
inguna að þama færi stór og stæði-
legur ævintýramaður sem væri að
gera það gott í útlöndum. Hann varð
síðan yfirlæknir á svæfingadeild
Landspítalans og réð mig til starfa
sem aðstoðarlækni vorið 1976.
Hófust þar kynni mín af þessum
sérstæða manni, sem sannarlega var
vinur vina sinna. Hann tók mig
strax upp á arma sína, kenndi mér
svæfingakúnstina, greiddi götur
mínar á allan hátt og kom mér í
framhaldsnám í Gautaborg. Eftir
heimkomuna frá Svíþjóð var að
sjálfsögðu aftur reiknað með mér á
Landspítalanum, þar sem við síðan
unnum saman þar til hann hætti
störfum vegna heilsubrests. Þórar-
inn var góður drengur. Hann skipti
aldrei skapi og leit alltaf á jákvæðu
hliðarnar á öllum vandamálum, en
segja má jafnframt að það hafi verið
hans veikleiki. Ekki tókst að reita
hann til reiði og hann tók því með
jafnaðargeði þegar við voram ósam-
mála og ég vildi fara aðrar leiðir.
Mannleg samskipti vom hans aðal-
áhugamál og gamansemin var alltaf
í fyrirrúmi. Þórarinn gaf sér ávallt
tíma til að spjalla við vini og kunn-
ingja, bæði hér á landi og erlendis
og fannst mér stundum nóg um í
annríki dagsins. Hann hafði sérstakt
yndi af ferðalögum og það var ævin-
týri líkast að vera með honum á er-
lendri grand. Þessi einstaki ævin-
týramaður virtist þekkja allt og alla
og lagði sig fram við að kynnast fólki
og siðum annarra þjóða. Hann hafði
sérstakt næmi fyrir erlendum
tungumálum og gat gert sig skiljan-
legan á máli innfæddra á hinum
ólíklegustu stöðum í heiminum. Þór-
arinn hafði mikinn áhuga á norrænu
samstarfi svæfingalækna og var um
tíma forseti norræna svæfinga-
læknafélagsins. Hann tók þátt í
flestum ráðstefnum félagsins, mætti
á fyrirlestra með fyrstu mönnum
alla morgna og fór síðastur heim á
hótel á kvöldin. Nú kveð ég Þórarin.
Minningin liftr um góðan mann.
Jón Sigurðsson.
Kveðja frá ökuskólanum
Nú þegar Þórarinn Ólafsson er
farinn yfir landamærin sem leið okk-
ar allra liggur yfir einhvemtíma
langar mig að minnast hans örfáum
orðum. Leiðir okkar lágu saman við
ökuskólann sem ég kenndi við í all-
nokkur ár en hann sá um útgáfu
læknisvottorða. Þetta starf vann
hann af alúð og vandvirkni eins og
annað sem hann tók sér fyrir hendur.
Ekki vissi ég milrið um starfs og
námsferil hans enda maðurinn hóg-
vær og ekki fyrir að gorta af afrekum
sínum. Þó kom fyrir þegar við höfð-
um tíma fyrir samræður að hann
sagði mér sögur úr starfi sínu. Því
varð mér ljóst að hann átti glæstan
starfsferil bæði hér á landi og víðar.
Ökuskólinn var á sínum tíma
stofnaður af Geir Þormar og fleiri
ökukennumm fyrir mörgum ámm.
Þórarinn tók ökukennarapróf þegar
hann var ungur og starfaði við öku-
kennslu á námsámm sínum m.a. fyr-
ir Geir Þormar. Þórarinn var þægi-
legur maður í viðmóti og með hon-
um var gott að starfa. Hann hafði
lag á að ræða við alla sem jafningja
en með þeim hætti var honum auð-
velt að ná trúnaði viðmælenda sinna
sem er hverjum lækni nauðsynlegt
að gera. Nú að leiðarlokum vil ég og
við félagamir sem fengum að njóta
starfskrafta hans við ökuskólann tjá
þakklæti okkar fyrir samstarfið. Við
sendum eiginkonu hans og fjöl-
skyldu samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Þórarins Ólafssonar.
Snorri Bjarnason.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ELÍN RÓSA VALGEIRSDÓTTIR,
Miklaholti II,
verður jarðsungin frá Miklaholtskirkju föstu-
daginn 6. mars kl. 14.00.
Sætaferðir frá BSÍ kl. 11.00.
Guðbjartur Alexandersson,
Alexander Guðbjartsson, Anne Marie Guðbjartsson,
Valgeir Guðbjartsson, Sesselja Unnur Vilhjálmsdóttir
og barnabörn.
+
Hjartans þakkir færum við öllum þeim fjöl-
mörgu er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegrar dóttur minnar,
systur, mágkonu og frænku,
GUÐRÚNAR EIRÍKSDÓTTUR,
Kleifarhrauni 2b,
Vestmannaeyjum.
Einnig færum við lækni og hjúkrunarfólki
deildar B, Sjúkrahúss Vestmannaeyja bestu
þakkir fyrir góða umönnun.
Ingunn Júlíusdóttir,
Svanhildur Eiríksdóttir,
Arnór Páll Valdimarsson,
Eiríkur Arnórsson,
Valgeir Arnórsson,
Ingunn Arnórsdóttir,
Arnór Arnórsson.
I
+
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall og útför
hjartkærs eiginmanns míns og föður,
JÓNS ÁSGEIRS JÓNSSONAR,
Njálsgötu 87.
Læknum og starfsfólki á deild 14 E, Land-
spítalanum þökkum við góða aðhlynningu.
Kristín Helgadóttir,
Helgi Ásgeirsson.
Lokað
Blóðbankinn verður lokaður (dag, miðvikudaginn 4. mars, frá kl
13.30 vegna jarðarfarar ÞÓRARINS ÓLAFSSONAR, yfirlæknis.
Blóðbankinn.
Lokað
Skrifstofur Sjálfsbjargar, Hátúni 12, Reykjavík verða lokaðar í
dag, miðvikudaginn 4. mars, frá kl. 12.00 vegna jarðarfarar
ÞORBJARGR KATARÍNUSDÓTTUR.
Upplýsingar í símum
8 562 7575 & 5050 925
I HOTEL LOFTLEiÐlR
P’l i'li-'i W. V *.Í1.J®. -T * í. *
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
■-----------■
SLIM-LINE
dömubuxur
frá gardeur
Uéuntu
tískuverslun
j V/Nesveg, Seltj., s. 561 1680 j