Morgunblaðið - 15.03.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 15. MARZ 1998 41
I
(
(
(
(
(
(
(
(
(
(
1
(
\
(

(
i
(
\
(
(
á
\
<
(
(
(
INGUNN
THORLA CIUS
+ Ingunn Thorlaci-
us fæddist á
Heiðabæ í Þingvalla-
sveit 4. september
1945. Hún lést á
Landspítalanum í
Kópavogi 3. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennár voru Ing-
unn Thorlacius, f. 30.
ágúst 1913, d. 16.
apríl 1996, og Jón
Thorlacius, f. 1. júlí
1914. Börn Ingunnar
og Jóns eru, auk Ing-
unnar, Edda, f. 6.
ágúst 1942, Árni, f.
14. ágúst 1947, Anna, f. 22. ágúst
1950.
Ingunn bjó í foreldrahúsum til
átta ára aldurs, en flutti þá að
Skálatúni. Það var síðan um 1970
að hún flutti á Kópavogshælið, nú
Landspítalann í Kópavogi.
Utför Ingunnar fór fram frá
Kópavogskirkju 11. mars.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Pinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Kveðja frá,
Onnu systur.
Við sem kynntumst Ingunni
Thorlacius, á sambýli-C á Kópa-
vogshæli, kveðjum hana hinstu
kveðju. Ingunn, eða Inga Toll eins
og hún var oftast kölluð, hverfur
okkur ekki úr minni þó hún sé ekki
lengur á meðal okkar. Inga, eins og
lítíll rauðhærður stormsveipur, gat
auðgað veru okkar sem unnum á
sambýli-C og þeirra
sem hún bjó með þar í
sátt og samlyndi. Hún
gat auðgað hana með
leiftrandi hlátri sínum
og hnyttnum tilsvör-
um. Hún smitaði gleði
út frá sér þannig að fá-
ir gátu annað en hrifíst
með. En Inga átti það
líka til að bíta eitthvað
í sig og ef hún gerði
það var lítil leið að fá
hana til að skipta um
skoðun. Hvort sem um
var að ræða að leggja á
borð, taka til í herberg-
inu sínu eða fara með okkur hinum
út að borða. Þegar hún hristi rauða
hárið sitt við þau tækifæri var ekki
eins víst að það vekti jafn mikla
kátínu og þegar það þyrlaðist um
þegar hún var í góðu skapi.
Móðir Ingu var henni mjög kær
og skipti hana miklu máli, sem og
fjölskyldan hennar öll. Inga ljómaði
sérstaklega þegar hún fór heim til
foreldra sinna, sem var mjög oft. Þá
komst hún í gott skap eða jafnvel
enn betra en hún var í fyrir. Eitt
mesta hrósyrði sem Inga gat gefið
öðrum var að segja að hann líktist
móður hennar á einhvern hátt eða
ef hún kom auga á eiginleika hjá
viðkomandi sem minntu hana á
móður hennar. Það fékk mjög á
Ingu þegar móðir hennar veiktist
og í framhldi af því lést árið 1996.
Hvort um tilviljun var að ræða þá
fór Ingu að hraka sjálfri eftir að
móðir hennar lést og hún hóf sjálf
að stríða við veikindi sem að lokum
enduðu með því að hún kvaddi
þessa jarðvist.
Síðustu mánuðina sem Inga lifði
var hún það þjökuð af veikindum
sínum að hún flutti af sambýli-C á
hjúkrunardeild. Það var mikill miss-
ir fyrir þá sem tengdust sambýlinu á
einhvem hátt því að Inga, þessi litla
manneskja, var svo stór þáttur þess.
Elsku Inga, við sem fórum með
þér í síðustu utanlandsferðina þína,
kveðjum þig og hugsum til þín sem
ert nú farin í enn lengri ferð og von-
um að þér líði betur, komin til
mömmu þinnar.
Gunnar, Helena og Þórunn.
Með þessum örfáum orðum vilj-
um við minnast Ingu frænku okkar
sem var svo einlæg og alltaf svo kát.
Inga var mikið með foreldrum sín-
um, fór til þeirra um hverja helgi og
komu þau afí, amma og Inga í
sunnudagskaffí út á Alftanes. Þá
var alltaf gaman bæði hjá okkur og
sérstaklega hjá henni, því Ingu
fannst alltaf gaman að sjá fólkið sitt
og spjalla við það. Það þurfti svo lít-
ið til að gleðja hana og koma henni
til að hlæja. Inga var alltaf mjög
barngóð, kannski vegna þess að
börn eru svo einlæg eins og hún var
og fannst Ingu svo gaman að fá að
hitta litlu frænkur sínar, þær
minnstu í fjölskyldunni, Agnesi
Maríu og Elísu Björk, spjalla við
þær og leika við þær.
Við minnumst fímmtugsafmælis
hennar, hún var svo ánægð og fín í
nýja skokknum sínum og hélt fína
veislu fyrir vini sína og fjölskyldu,
það var gaman að sjá hana svona
ánægða og geislandi. Inga var mjög
iðin og dugleg, hún bæði saumaði
út, prjónaði og vann einnig á vinnu-
stofunni á Landspítala Kópavogs
við pökkun, vann sér þá inn peninga
og gat keypt sér fallega hluti, gefíð
frænkum sínum eitthvað fallegt og
ferðast til útlanda. Það var mjög
erfítt fyrir Ingu þegar mamma
hennar féll frá og þess vegna vitum
við að núna líður henni vel og er
komin aftur til mömmu sinnar.
Elsku Inga okkar, hvíl í friði.
Þínar frænkur,
Ingunn Hildur og
Selma Guðmundsdætur,
Anna og Linda Thorlacius.
PÁLL
MAGNÚSSON
+ Páll Magnússon fæddist á
Steinum undir Austur-Eyja-
fjöllum 27. nóvember 1922. Hann
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands 8.
mars síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Eyvindarhóla-
kirkju 14. mars.
Ég man hversu glaður ég gekk þér á hönd,
það gat ekki verið mér betur til haga.
Með jökul að nábúa, stórbrim við strönd
og storminn að gistivin allflesta daga.
Svo kvað séra Sigurður Einars-
son í Holti til sveitar sinnar, Eyja-
fjallasveitar. Og þannig er ættjarð-
arástin. Stormurinn, sem er mesta
ógn byggðar undir Eyjafjöllum,
verður í huga skáldsins einn af
kostum byggðarlagsins.
Þegar ekið er austur með Eyja-
fjöllum birtist hver myndin annarri
fegui-ri með fossana, Seljalandsfoss
og Skógafoss, svo að segja á sveit-
arendum. Um miðbik byggðarinnar
rís Steinafjall með grónum brekk-
um upp að hömrum sem ná upp í
600 metra hæð. Holtsnúpur er á
veturenda fjallsins en Núpa-
kotsnúpur á austurendanum, báðir
mjög tignarlegir. Undir Steinafjalli
er alltaf logn í norðanátt og þar
koma oft góðir dagar á útmánuðum
með sólskini og hita. Engan þarf
því að undra þó að ættjarðarást sé
sterk hjá fólki sem elst upp í slíku
umhverfi og bændablóðið þykkt.
Jörðin Steinar er ekki landstór
en samt hefur þar verið margbýli.
A 19. öldinni bjuggu þar oftast 8-9
bændur en nú er jörðinni skipt í 5
bújarðir. Magnús Tómasson og
Elín Bárðardóttir bjuggu á Stein-
um I 1908-1941. Af börnum þeirra
urðu 6 bændur: Tómas kvæntist
Vilborgu Olafsdóttur frá Þorvalds-
eyri. Þau bjuggu fyrst á Hrútafelli
en síðan í Skarðshlíð I. Bárður
kvæntist Önnu Sigurgeirsdóttur
frá Hlíða. Bjuggu þau fyrst í Berja-
neskoti en síðan í Steinum II-III.
Sigurbergur kvæntist Elínu Sigur-
jónsdóttur frá Pétursey og bjuggu
þau alla tíð í Steinum I. Katrín gift-
ist Bjarna Ólafssyni frá Skálakoti
og bjuggu þau þar. Vigdís giftist
Hirti Hannessyni frá Herjólfsstöð-
um og þar bjuggu þau.
Páll Magnússon kvæntist hins
vegar árið 1951 Vilborgu Sigurjóns-
dóttur frá Núpakoti og ekki þynnt-
ist bændablóðið við þá ráðstöfun
því þrír bræður Vilborgar eru
bændur undir Eyjafjöllum. Þá eru
og fjórir synir þeirra hjóna bænd-
ur, tveir í Steinum og aðrir tveir í
Austur-Landeyjum. Ungu hjónin
hófu búskap sinn í lítilli kjallaraí-
búð í Steinum I. Þar var hvorki
hátt til lofts né vítt til veggja en
þangað var þó yndislegt að koma
og sjá samheldni og bjartsýni þess-
ara ungu hjóna. Arið 1952 réðust
þau í að stofna nýbýli út frá Stein-
um I, jörð Sigurbergs Magnússon-
ar. Allt varð að reisa frá gi-unni;
fjós, fjárhús og hlöður fyrir þurrt
og vott hey. Ibúðarhúsið var síðan
byggt árið 1956.
Þau orð, sem hér á undan fóru,
fann ég á skrifborði fóður míns að
morgni hins 12. þessa mánaðar en
þá snemma um nóttina hafði hann
verið burt kallaður úr þessum
heimi. Mér var það reyndar kunn-
ugt að faðir minn hugðist rita grein
til minningar um aldavin sinn, Pál
Magnússon, því hann hafði fært
það í tal við mig um hádegisbil
dginn áður hvort ég myndi ekki
geta komið þeim orðum á tölvutækt
form fyrir sig. Hann hefur síðan
tekið til við verkið en orðið frá að
hverfa.
Eg veit að margt átti hann enn
ósagt í þessum minningarorðum
sínum og án efa það sem honum
þótti mestu skipta að fram kæmi.
Þar á ég við áralanga tryggð Páls
og hans fjölskyldu allrar við föður
minn. Mér er það fullkunnugt að
hann bar takmarkalitla virðingu
fyrir Páli sakir óþrjótandi elju
hans, ósérhlífni og skyldurækni. I
honum sá hann, að mér fannst,
ímynd hins íslenska bónda sem
braut sitt land og byggði upp af
bjartsýni og stórhug sem engar
takmarkanir áttu. Að Skógum
þurfti mörg verk að vinna og oft
þurfti því að leita til sveitunganna
þegar vinnuafl skorti á staðnum.
Fremstur allra í þeim flokki stóð
Páll, ávallt reiðubúinn til starfa
þegar eftir var leitað, sama hvernig
á stóð heima fyrir. Alltaf mátti
finna annan tíma fyrir störfin
heima. Gilti einu til hvaða starfa
skyldi gengið; byggingai-vinnu,
smalamennsku eða selveiða á
Skógafjöru. Allt lék Páli jafnvel í
hendi.
En nú hafa veður skipast í lofti
og þeir aldavinirnir, Páll á Hvassa-
felli og Arni í Skógum, hafa nú með
fjögurra daga millibili báðir verið
kallaðir til starfa á öðrum vett-
vangi. Vel má vera að leiðir þeirra
hafi nú þegar legið þar saman og
aldrei að vita nema þeir færi
lambær til sumarbeitar á Skóga-
fjalli næsta sumar sem forðum
daga.
Eftirlifandi konu Páls, frú Vil-
borgu Siguijónsdóttur, og ættingj-
um þeirra öllum færi ég innilegar
samúðarkveðjur móður minnar og
okkar fjölskyldu.
Árni Jónasson,
Arnaldur Árnason.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HARALDUR ODDSSON,
málarameistari,
áður til heimilis Sólvöllum 2,
Akureyri,
lést á Dvalarheimilinu Hlíð föstudaginn 13. mars.
Jarðsett verður frá Akureyrarkirkju föstudaginn
20. mars kl. 13.30.
Eggert Haraldsson, Egilína Guðmundsdóttir,
Haukur Haraldsson, Halldóra Ágústsdóttir,
afabörn og langafabörn.
t
Móðursystir okkar,
ALFREÐSÍNA (AFFA) FRIÐRIKSDÓTTIR,
Árskógum 6,
sem lést á Landspítalanum 6. mars sl., verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
17. mars kl. 13.30.
Kolbrún Kristjánsdóttir,
Friðrik Kristjánsson,
Kristján Kristjánsson.
t
Móðir okkar,
SÓLVEIG BJÖRNSDÓTTIR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 17. mars nk. kl. 13.30.
Sólveig Ásgeirsdóttir,
Hrafnkell Ásgeirsson,
Ragnhildur Ásgeirsdóttir,
Áslaug Ásgeirsdóttir.
t
Ástkær móðir i
VALFRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
fædd 8. janúar 1894,
andaðist á Droplaugarstöðum fimmtudaginn 5. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Droplaugarstaða og til allra sem sýndu
samúð og hlýhug við fráfall hennar.
Guðrún J. Möller,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG HJARTARDÓTTIR,
lést á Hrafnistu Reykjavík miðvikudaginn
3. mars.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum hlýhug og auðsýnda samúð.
Sérstakar þakkir til Hrafnistuheimilisins.
Björgvin Jakobsson,
Elsa Jakobsdóttir,
Bára Jakobsdóttir,
Jóhann Jakobsson,
Hjörtur Jakobsson,
Guðmundur V. Jakobsson,
Ólafur H. Árnason,
Unnur Ólafsdóttir,
Auður Gunnarsdóttir,
Anna Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VILHELMÍNA DAGBJÖRT
GUÐMUNDSDÓTTIR
Sólvangi Hafnarfirði,
áður til heimilis að Hraunkambi 8,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju þriðju-
daginn 17. mars kl. 13.30.
Guðrún Sigurðardóttir,
Brynjar Sigurðsson, Erna Ágústsdóttir,
Svanhildur Sigurðardóttir, Ólafur Þór Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.