Morgunblaðið - 17.03.1998, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 17. MARZ 1998 47
i
4
4
I
4
I

í
4
4
J
4
4
1
4
I
3
4
i
1
3
*
3
4
4
u
4
i
;1
4
i
AFFA
FRIÐRIKSDÓTTIR
+ Affa Friðriks-
dóttir var fædd í
Bolungarvík 15. apr-
íl 1911. Hún lést í
Reykjavík 6. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Hjálmar Friðrik
Ámason frá Sauðár-
króki og Halldóra
Árnadóttir frá
Hvalsnesi. Elsti
bróðir Öffu hét Al-
freð. Hann lést barn
að aldri. Systir Öffu
var Málfríður, hús-
freyja á Akureyri,
fædd 1897, dáin 1979. Hún var
gift Kristjáni KrLstjánssyni, for-
stjóra BSA á Akureyri. Þau eru
bæði látin. Böm þeirra eru Krist-
ján, Friðrik og Kolbrún. Affa
giftist ekki og var barnlaus.
Affa verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ég heyri í flarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína himinboma dís,
og hlustið, englar Guðs í Paradís.
(Davið Stefánsson frá Fagraskógi.)
Okkur langar til að kveðja Öffu
frænku með nokkrum orðum, en
hún hefði orðið 87 ára í næsta mán-
uði. Affa hét fullu nafni Alfreðsína
Sign'ður Pála, m.a. í höfuðið á bróð-
ur sínum Alfreð, sem
lést ungur að árum.
Hún kaus að láta kalla
sig Öffu.
Affa fæddist í Bol-
ungarvík, þar sem for-
eldrar hennar, Skag-
firðingurinn Hjálmar
Friðrik Ámason og
Reyknesingurinn Hall-
dóra Ámadóttir,
bjuggu skamma hríð.
Friðrik var sonur
Áma snikkara, frum-
byggja Sauðárkróks.
Halldóra var ættuð frá
Hvalsnesi á Reykja-
nesi. Affa fluttist sem komabam
ásamt foreldram sínum og Málfríði
systur sinni (f. 1897 d. 1970) til
Sauðárkróks. Systumar ólust þar
upp hjá foreldrum sínum - Affa til
18 ára aldurs. Affa minntist upp-
vaxtaráranna á Króknum ætíð með
miklum hlýhug. Sem bamabam og
nánasti eftirlifandi afkomandi Ái-na
snikkara var hún, á sínum tíma,
fengin til að afhjúpa hina vel þekktu
styttu af hestinum, sem stendur í
hjarta bæjarins.
Hún flutti, 18 ára gömul, til Akur-
eyrar en þangað hafði systir hennar
flutt búferlum nokkru áður ásamt
manni sínum Kristjáni Kristjáns-
syni, forstjóra Bifreiðastöðvar
Ákureyrar. Áffa var ætíð einhleyp
og bjó í nánd við Málfríði og Krist-
BALDUR
G UNNARSSON
+ Baldur Gunnars-
son fæddist í
Húsavík við Borgar-
Qörð eystri 27. júh'
1915. Hann lést á
Droplaugarstöðum 5.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fossvogskirkju
16. mars.
Mínar fyrstu minn-
ingar um Baldur
frænda minn eru heim-
sóknir okkar til hans
ásamt foreldrum þegar
við systumar vorum litlar. Hann
gaf okkur öl og sælgæti, var að
grínast f okkur, hress og kátur og
ávallt laumaði hann einhverju góð-
gæti í vasa okkar áður en lagt var
af stað heim. Þannig var Baldur
frændi, alltaf með húmorinn til
staðar, gjafmildur og hafði gaman
að bömum.
Baldur var einstaklega frænd-
rækinn maður. Hann fylgdist vel
með sínu frændfólki og oftar en
ekki fengum við fréttir af ættingj-
um og vinum í gegnum hann.
Hann var duglegur að hringja
hingað austur fyrir fjall og frétta
hvemig Stefán bróðir hans hefði
það. Fyrir það erum við fjölskyld-
an ákaflega þakklát.
Þá eru ógleymanlegar heim-
sóknir Baldurs hingað á Selfoss.
Mikið var hlegið og spjallað og
gaman var að sjá þá bræður slá á
létta strengi þrátt fyrir heilsu-
brest. Baldurs verður án efa sárt
saknað þegar eitthvað verður um
að vera í ættinni því iðulega var
hann hrókur alls fagnaðar í sam-
kvæmum.
Elsku Baldur, að leiðarlokum
viljum við, frændfólk þitt á Sel-
fossi, þakka þér fyrir samveruna.
Mn nótt er með öðrum stjörnum.
Um lognkyrra tjöm
laufvindur fer.
Kallað er á þig og komið
að kveðjustundinni er.
Ur lindunum djúpu leitar
ást Guðs tii þín
yfir öll höf.
Hún ferjar þig yfir ^jótið,
og færir þér lífið að gjöf.
(Gunnar Dal.)
Guð blessi þig.
Þín frænka
Ásdís Erla
Guðjónsdóttir.
Mig langar með
nokkrum orðum að
minnast góðs vinar
míns og frænda
konnunar minnar,
Baldurs Gunnars-
sonar frá Fossvöll-
um.
Það var fyrir
u.þ.b. 17-18 árum, við bjuggum
norður á Akureyri, ég var nýlega
kominn í fjölskylduna tengdafólk
mitt talaði mikið um Baldur Gunn.
En nú var von á honum í heim-
sókn. Margar sögur vora sagðar af
Baldri, í flestum þeirra kom fram
að hann gæti með góðu móti breytt
vatn í vín. Segja má að Baldur hafi
drukkið allmikið vatn um dagana,
en þó aðallega þegar hann hafði
breytt því í vín.
Loksins kom Baldur til Akur-
eyrar og við hittumst í fyrsta sinn,
strax tókst með okkur ágætis vin-
skapur, ég kunni vel að meta
húmor og gleði Baldurs. Auðvitað
var drukkið eitthvað af „vatni“ og
ýmislegt brallað. Eftir að við hjón-
in fluttum suður fyrir 10 árum gát-
um við oftar haft samband og hitt
Baldur. Af og til komum við í
heimsókn með alla fjölskylduna,
stundum komum við bara tvö og
einstaka sinnum ég einn, en alltaf
var jafn vel tekið á móti manni og
yfirleitt allir leystir út með gjöf-
um. Þeir eru ófáir konfektkassarn-
ir sem ég flutti heim handa Addý.
Baldur hugsaði alltaf vel til
frænku sinnar. Alltaf var stutt í
grínið hjá Baldri og gaman að
spjalla við hann.
Kæri Baldur ég þakka fyrir
stundirnar sem við höfum átt með
þér. Ég veit að nú hittist þið vin-
irnir þú og Jesú, eins og þú sagðir
oft sjálfur.
Kær kveðja frá Addý og strák-
unum.
Ólafur Ragnar
Hilmarsson.
ján meðan þau lifðu. Hún var bam-
laus, en sýsturböm hennar, Krist-
ján, Friðrik og Kolbrún, fengu að
njóta þess hversu bamgóð hún var
svo og böm þeirra og bamaböm.
Affa fluttist til Reykjavflmr
haustið 1962, en Málfríður og Krist-
ján höfðu einmitt flutt suður fyrr á
sama ári. Hún bjó lengst af í Ljós-
heimunum og hélt miklu ástfóstri
við Laugardalinn, enda mikil úti-
vera- og göngumanneskja. Árið
1993 flutti hún í nýja íbúð í Árskóg-
um og bjó þar sín síðustu ár.
Samvinnuhreyfingin naut starfs-
krafta Öffu allan hennar starfsald-
ur. Hún hóf ung störf hjá Gefjun á
Akureyri. Þaðan lá leið hennar í
brauðbúð og mjólkurbúð KEA en
mjólkurbúðin var til húsa í Alaska,
við Strandgötu 25. Síðan starfaði
hún um nokkurra ára skeið í gesta-
móttökunni á Hótel KEA, þar sem
hún var talin mjög þægileg og lipur
{ allri framkomu. Þegar hún fluttist
til Reykjavíkur 1962 hóf hún störf
hjá Sambandinu við Sölvhólsgötu.
Síðar flutti hún sig til Samvinnu-
trygginga þar sem hún starfaði á
símanum til 72 ára aldurs. Síðustu
starfsár sín vann Affa hálfan daginn
og hafði hún oft orð á því hvað það
hefði verið sér mikils virði að fá að
gera það þrátt fyrir löggiltan eftir-
launaaldur.
Við minnumst Öffu af hlýhug og
erum henni þakklát fyrir margt.
Hún hafði mjög ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum og höfðum
við oft gaman af að rökræða við
hana, þótt ekki væram við nú alltaf
sammála. Áður en hún veiktist var
hún mjög dugleg að bjóða systur-
bömum sínum, börnum þeirra og
bamabörnum heim til sín og varð
það til þess að fólk hittist reglulega.
Fyrir það og margt annað erum við
henni mjög þakklát.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ámi Sæberg, Kristján Krist-
jánsson, Valgerður Snæland
Jónsdóttir.
Nokkur kveðjuorð til starfsfélaga
sem fallinn er frá, hún hét Al-
freðsína en gekk alltaf undir nafn-
inu Affa. Hún átt mörg ár að baki
en var samt svo skolli ung, að allur
aldur gleymdist. Það vora fáir sem
gengu eins mikið og Affa, henni
fannst ekkert að ganga innan úr
Heimum og niður í bæ og til baka
aftur, enda var hún kvik og hress.
En síðustu ár var hún farin að
heilsu og saknaði þessa að geta ekki
tekið sér göngu eins og áður.
Þegar ég kom í Samvinnutrygg-
ingar 1970 var Affa aðalsímadaman,
var búin að starfa hjá félaginu í
mörg ár og ennþá fleiri fyrir norð-
an, nánar tiltekið á Akureyri, og öll-
um hnútum kunnug. Hjá félaginu
hét þá deildin sem Affa starfaði í
Skrifstofuumsjón, pósturinn og sím-
inn tilheyrðu henni. Og nú var að
vita hvort Affa samþykkti þennan
nýja starfskraft, auðvitað var ég
kvíðin en hún tók mér mjög vel og
sú vinátta hefur haldist síðan. Hún
Affa hafði stórt skap en hjartað var
líka stórt og það er miður hvað við
hittumst sjaldan hin síðari ár. Ég
held að það hafi glatt hana þegar
maður hringdi, sem hefði mátt vera
oftar. Ég reyndi að gleyma ekki að
hringja í hana á afmælisdaginn og
segja: Nú era flestar stofnanir bæj-
arins búnar að flagga fyrir þér, Affa
mín. Þá hló vinkonan þvi við vissum
báðar tilefnið, Vigdís forseti átti
sama afmælisdag.
Ég held að Affa hafi átt mörg góð
ár eftir að hún lét af störfum vegna
aldurs. Hún var komin í öraggt hús-
næði, það sáu systurbörn hennar
um og var hún afskaplega þakklát
íyrir það því áður fyrr var hún uppá
leiguhúsnæði komin. Hún dreif sig í
+
Ástkær eiginmaður minn,
JÓHANN INGVARSSON,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður til heimilis
á Hofteigi 24, Reykjavfk,
andaðist á Hrafnistu sunnudaginn 15. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ásgerður Sigurmundsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn,
INGIMUNDUR B. HALLDÓRSSON,
er látinn.
Jóhanna B. Þórarinsdóttir,
dætur, tengdasynir,
afabörn og langafabarn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
með samúðarkortum, bréfum, blómum, heim-
sóknum og á annan hátt sýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og útför elskulegrar
móður, dóttur og systur okkar,
UNNAR HILMARSDÓTTUR,
Ástúni 14,
Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Hilmar Jökull Stefánsson,
Hilmar Guðbjörnsson, Sveinbjörg Einarsdóttir,
Sigrún Heiða Hilmarsdóttir,
Elfn Hilmarsdóttir.
sund og var dugleg að ganga eins og
ég hef áður sagt. Það er það besta
við fólk sem ekki er skaplaust að
það er hægt að hlæja með því líka
eins og þegar við sögðum að litlwir*
símaklefinn væri fullur af nöfnum.
,AIfreðsína, Vilfríður, Sveinsína“,
okkur fannst þetta ekki ná nokkurri
átt, enda var þessum nöfnum ruglað
saman, framan af einu og aftan af
öðra, en það er önnur saga, svo var
hlegið.
Síðast þegar ég sá hana Öffu fór-
um við í 70 ára afmælið hennar
Villu. Þegar ég kom að Árskógum 6
beið í ganginum kona með svo ffnt
hárið og smart klædd. Auðvitað var
það Affa með sinn stfl. í bakaleið-
inni fór ég með henni upp til sín og_
fyrir það er ég þakklát núna þvi
endalaust er verið að bera fyrir sig
tímaleysi. Ég sendi Kolbrúnu, Frið-
rik, Kristjáni og þeirra fjölskyldum
mína hluttekningu.
Hvfldu í friði, vinkona.
Sveinsína.
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningargreina
birtist daglega í Morgunblaðinu.
Til leiðbeiningar fyrir greina-
höfunda skal eftirfarandi tekið
fram um lengd greina, frágang
og skilatíma:
Lengd greina
Um hvem einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
minningargreinar um sama ein-
stakling takmarkast við eina
örk, A-4, miðað við meðallínubil
og hæfilega línulengd, - eða 2200
slög (um 25 dálksentimetrar í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Undirskrift
Greinarhöfundar era beðnir
að hafa skímamöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textamenferð óg
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er ennfremur unnt að
senda greinar í símbréfi - 569
1115 - og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Vinsamlegast
sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útfor er á mánu-
degi), er sldlafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein áð berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er úfrunninn eða
eftir að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi.