Morgunblaðið - 29.04.1998, Blaðsíða 42

•*i2 MIÐVIKUDAGUR 29. APRÍL 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, fóstri,
tengdafaðir, afi og langafi,
MARKÚSJÓNSSON
frá Ármóti,
Vestmannaeyjum,
Háaleitisbraut 37,
Reykjavik,
lést á St. Jósefsspítala mánudaginn 27. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Anna Friðbjarnardóttir,
Þórunn Markúsdóttir, Björgvin Magnússon,
Eiríka Markúsdóttir,
Anna Bragadóttir, Birgir Jóhannesson,
Atli Ásmundsson, Þrúður Helgadóttir,
Kjartan Ásmundsson, Sigrún Ásmundsdóttir,
Gísli Ásmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Systir okkar og frænka,
ELSA TÓMASDÓTTIR
frá Hólmavík,
Melhaga 13,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánu-
daginn 27. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kristín Tómasdóttir, Valgerður Tómasdóttir,
Guðný Jónsdóttir.
+
Systir okkar,
ÓLÖF ERLA GUÐMUNDSDÓTTIR HOFFMAN,
lést þriðjudaginn 28. apríl á Sjúkrahúsi Omaha, Nebraska.
Pálhildur Guðmundsdóttir,
Engilráð Guðmundsdóttir,
Jóhann Guðmundsson,
Anton Guðmundsson,
Sigurður Guðmundsson.
+
Bróðir okkar,
HAUKUR HERMÓÐSSON,
Mánagötu 16,
Reyðarfirði,
lést á Landspítalanum 27. apríl.
Systkinin.
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir okkar, móðir og
amma,
KATRÍN SVERRISDÓTTIR,
Aðalstræti 38,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju fimmtu-
daginn 30. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hennar er bent á Minningarsjóð Heimahlynning-
ar á Akureyri.
Jón Ásmundsson,
Sverrir Hermannsson, Auður Jónsdóttir,
Auður Elva Jónsdóttir,
Guðrún Lilja Jónsdóttir,
Sverrir Már Jónsson,
Birkir Már Viðarsson.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför,
INGVARS G. ODDSSONAR,
Kirkjuvegi 1,
Keflavfk,
Sérstakar þakkir til Krabbameinsdeildar
Landspítalans.
Sofffa Axelsdóttir,
og fjölskylda.
GUÐMUNDUR
GUÐMUNDSSON
+ Guðmundur
Guðmundsson
fæddist í Bolungar-
vík 22. nóvember
1908. Hann lést í
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 20. apríl
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Kópavogskirkju 28.
apríl.
Kæri vinur, nú ert
þú farinn yfir móðuna
miklu. Orð verða fá-
tækleg þegar maður
minnist ykkar hjóna. Það var svo
að sjaldnast varst þú nefndur,
Guðmundur minn, svo að nafn Sig-
ríðar konu þinnar fylgdi ekki með,
Guðmundur og Sigríður eða Sig-
ríður og Guðmundur í Kópavogi.
Þegar við hittumst fyrst var það á
hreinsunardegi við Meðalfellsvatn.
Þar tók ég eftir fullorðnum hjón-
um og það sem vakti sérstaka at-
hygli mína var þátttaka þín, Guð-
mundur, í leik barna. Þar sem þú
varst á fullu í að hlaupa í skarðið
með börnunum og hafðir mikið
gaman af og Sigríður hvatti þig á
fullu. Þegar hlé varð á leikjum fór-
um við að spjalla saman og sem
varð upphaf að okkar kunnings-
skap og vináttu. Við spjallið
komumst við að því að við vorum
nágrannar, þar sem við vorum með
sumarbústaði við Hjarðarholtsveg.
Það sem ég sá til ykkar hjóna í
fyrsta sinn að vera með í leik og
starfi og blanda geði við samborg-
arana var ykkar aðalsmerki. Því til
sönnunar og í samtölum við ykkur
tókuð þið þátt í ýmissi starfsemi í
upphafi í ykkar byggðalagi Kópa-
vogi þar sem þið voruð í hópi
stofnenda ýmissa félaga Iþróttafé-
lagsins Breiðabliks, Sparisjóðs
Kógavogs og svo má ekki gleyma
þátttöku ykkar í Leikfélagi Kópa-
vogs. Og skal þar helst nefna þátt-
töku ykkar í leikritinu Línu
Langsokk. En þar var leikari sem
þið sáuð um og er öllum minnis-
stæður en það var apinn vinur
Línu. Ekki kann ég þá sögu hvern-
ig hann varð heimilismaður hjá
ykkur en þið voruð alltaf til í það
ókunna. Það sem ég nefni hér að
framan er það sem var rætt yfir
kaffibolla og ég heyrði í samtölum
við ykkur en þið gerðuð alltaf lítið
úr en rædduð sem gamanmál og
töluðuð um að það hefðu verið góð-
ir en erfiðir tímar. Það má líka sjá
þær minjar á lóðinni á Kópavogs-
braut 10 við hvað menn urðu að
fást við til að bjarga sér en þar er
brunnur sem Guðmundur gerði
fyrir sig í byrjun byggðar Kópa-
vogs til að hafa vatn. Guðmundur
var málarameistari, góður fagmað-
ur og starfaði síðustu árin hjá Raf-
magnsveitu Reykja-
víkur. Hann var alltaf
tilbúinn að segja
manni til en eitt sinn
þegar ég var að leita
ráða við að lakka tré-
gólf þá var svarið, ég
skal lakka gólfið fyrir
þig, alltaf tilbúinn að
rétta hjálparhönd. Svo
að ég horfði bara á
hvernig fagmaðurinn
stóð að verki og man
enn í dag hvernig
hann vann. Það voru
margar góðar stundir
sem Erla og ég feng-
um að njóta með ykkur, bæði í
Kjósinni og á Kópavogsbraut 10.
Og ekki má gleyma þegar við urð-
um samferða til Ameríku 1982, það
var dásamlegt að vera samtíða
ykkur og finna hvað þið voruð
áræðin, það voru ekki margir á
ykkar aldri sem ferðuðust til Am-
eríku á þessum árum. Þetta er
brot af þeim minningum sem koma
upp í huga minn við fráfall þitt,
Guðmundur minn, og set ég þessi
brot á blað til að minnast hjóna
sem byggðu upp okkar fagra land
og þið unnuð heitt og skiluðuð bet-
ur frá ykkur en þegar þið byrjuðuð
ykkar lífsferil. Við Erla vottum
þér Samúel og öllum öðrum ætt-
ingjum innilegustu samúð. En
minningin um þessi hjón mun ætíð
lifa þótt þau séu horfin yfir móð-
una miklu.
Sigurður Már Helgason.
Með örfáum orðum langar mig
til að minnast samstarfsmanns og
vinar til margra ára sem kvaddur
er í dag. Guðmundur málari, eins
og við vinir hans nefndum hann,
kom til starfa hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur árið 1951 og hafði
starfað þar í tæpa þrjá áratugi er
hann lét af störfum fyrir aldurs-
sakir. Guðmundur hóf störf í
spennistöðvardeild sem var til
húsa að Barónsstíg 4 og heyrði sú
deild undir Ama Magnússon verk-
stjóra en þar bar fundum okkar
nafna fyrst saman. Starfsemi
spennistöðvardeildar bjó við
þröngan húsakost í áratugi ásamt
fleiri deildum RR sem voru með
starfsemi sína í þessu fyrsta stein-
steypuhúsi í Reykjavík er áður
hýsti nautpening á bás. Þó spenni-
stöðvardeildinni bættist heil máln-
ingardeild sem fylgdi málningar-
vagn, bíll og fleiri tæki, var aldrei
kvartað um þrengsli. Málin voru til
að leysa þau og þessi gömlu brýni
sem þar störfuðu létu það ekki
trufla störf sín. Guðmundur var
glaðsinna og hafði góða nærveru.
Hann var fljótur að kynnast mönn-
um, var hjálpfús og vinmargur. Á
þessum árum fékk Guðmundur
það erfiða verkefni að sjá um við-
hald útispennistöðva en svo nefnd-
um við starfsmenn spennistöðvar-
hús sem komu til landsins eftir
seinni heimsstyrjöldina. Þessi hús
voru úr járni og voru ryðsækin. En
með mikilli eljusemi tókst Guð-
mundi og mönnum hans að halda
ryðinu í skefjum þar til varanlegri
hús komu í staðinn. I fjölda ára var
starfsemi málningardeildar um-
fangsmikil því um tíma hafði Guð-
mundur einnig á hendi málningu á
ljósastaurum auk eftirlitsstarfa og
annarrar vinnu. Þetta var vinna
sem var unnin yfir sumartímann
að hluta. Það voru því margir
skólapiltar sem Guðmundur leið-
beindi í starfi á þessum árum.
Nokkra af þessum ungu mönnum
hef ég hitt sem nú eru orðnir full-
tíða menn og minnast þessara ára
með hlýju og bera húsbónda sínum
vel söguna.
Guðmundur og Sigríður Einars-
dóttir, eiginkona hans, voru ein af
frumbyggjum í Kópavogi. Þau
byggðu sér snoturt hús að Kópa-
vogsbraut 10 sem var heimili
þeirra og þar ólst Samúel einka-
sonur þeirra upp.
Þau hjón voru mikið fyrir rækt-
un og var húsið umvafið trjám og
blómaskrúð sem þau sáðu sjálf til
og tóku úr vermireitum sem þau
höfðu komið sér upp. Þau voru
höfðingar heim að sækja og alltaf
virtist Sigríður vera nýbúin að
baka þegar maður sótti þau heim. í
hvert sldpti sem ég átti erindi við
Guðmund að Kópavogsbraut 10
settist ég að veisluborði. Eitt er
mér sérstaklega minnisstætt og
lýsir greiðvikni þeirra hjóna en þau
tóku að sér að fóstra apann „Ní-
els“, sem var þjálfaður við leiksýn-
ingu á því vinsæla leikriti um Línu
langsokk sem sýnt var við mikla
aðsókn hjá leikfélagi Kópavogs.
Þau störfuðu bæði við þá leiksýn-
ingu, Sigríður var leikkona í leik-
ritinu og Guðmundur var sviðs-
stjóri. Þau hjón voru félagslynd og
höfðu mikla ánægju af þessu starfi
sem var gefandi. Þau lögðu því
dijúgan skerf til leiklistarstarfsemi
í Kópavogi á þessum árum. Guð-
mundur var annar tveggja aðal-
stofnenda ungmennafélagsins
Breiðabliks og var hann heiðursfé-
lagi þess. Þá var hann einn af
stofnendum skátafélagsins Hraun-
búar í Hafnarfirði. Sigríður kona
hans féll frá fyrir nokkrum árum
og síðustu árin var Guðmundur á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi þar sem hann lést. Eg
kveð þennan aldna vin minn með
þökk og virðingu. Við samstarfs-
menn hans hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur þökkum samfylgdina
á liðnum árum og vottum Samúel,
öðrum ættingjum og vinum samúð
okkar.
Guðmundur Egilsson.
RAGNHEIÐUR
Stefánsblóm
Laugavegi 178
S: 561 0771
Sorgar og
samúðarmerki
Borið við minningarathafnir
og jarðariarir.
Allur ágóði rennur til
Ifknarmála.
Fæst á bensínstöðvum,
í Kirkjuhúsinu og í
blómaverslunum.
|| KRABBAMEINSSJÚK BÖRN
<St' hiAlparstofnun
fyfý KIRKJUNNAR
JÓNSDÓTTIR
+ Ragnheiður Jónsdóttir
fæddist í Reykjavík 25. des-
ember 1924. Hún lóst á heimili
sínu 6. apríl síðastliðinn og fór
útför hennar fram í kyrrþey.
Kæra vinkona, það er komið að
kveðjustund eftir 50-60 ára kynni.
Það fer ekki hjá því að margs er að
minnast, allt frá unglingsárunum í
Laugamesinu til þessa dags. Við
héldum alltaf hópinn í sauma-
klúbbnum en nú ert þú sú þriðja
sem fellur frá.
I gegnum árin höfum við átt
margar gleðistundir, farið til út-
landa, í sumarbústaðinn og á öll
skemmtilegu þorrablótin. Alltaf
varst þú hrókur alls fagnaðar hvert
sem við fórum. Glæsileg og alltaf
vel klædd og með húmorinn í lagi.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum þig. Jafnvel síðustu vik-
umar varst það þú sem hvattir
okkur til að hittast þótt sjúk værir.
Við minnumst síðasta afmælis-
boðs, allir mættir kátir og hressir,
það var okkar síðasti fundur með
fjölskyldunni. Það var ævintýri að
koma í blómaskálann í Sæviðar-
sundi, blómin fylgdu þér hvert sem
þú fluttir.
Þú hefur notið gleði og ham-
ingju, átt yndisleg börn sem við
gátum fylgst með frá fæðingu og
elskulegan eiginmann.
Það er að bera í bakkafullan
lækinn að lýsa einstakri mann-
eskju, tryggri vinkonu með ríka
réttlætiskennd. Við kveðjum þig
með söknuði og þökkum fyrir sam-
fylgdina en vitum að ekkert verður
aftur eins. Jakobi og fjölskyldu
vottum við innilega samúð.
í guðs friði, Dadda mín.
Þínar vinkonur
Helga, Svanhildur og Ólöf.