Morgunblaðið - 12.06.1998, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1998 37.V
1
J

J
I
3
3
3
')
I
I'
»
$
J
,
»
HARALDUR
ÞOR VARÐARSON
+ Haraldur Þor-
varðarson fædd-
ist á Staðarbakka í
Helgafellssveit 2. fe-
brúar 1918. Hann
lést á Landspítalan-
um hinn 5. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Þorvarð-
ur Einarsson, frá
Dunk í Hörðudal,
fæddur 21. apríl
1885, og Signý
Bjarnadóttir, úr
Staðarsveit, fædd 8.
mars 1893.
Alsystkini Harald-
ar eru Laufey Þorvarðardóttir
sem er látin og Kristín Þorvarð-
ardóttir. Hálfsystkini Haraldar
samfeðra eru Viggó Þorvarðar-
son, búsettur í Stykkishólmi,
Anna Þorvarðardóttir, búsett í
Belgsholti í Melasveit, Einar
Þorvarðarson, búsettur í Reykja
vík, Björg Þorvarðardóttir sem
er látin og Hrefna Þorvarðar-
dóttir, búsett í Stykkishólmi.
Hálfsystir Haraldar sammæðra
er Marta Böðvarsdóttir, búsett í
Grundarfirði. Börn Haraldar
eru: l)Þorvarður Gunnar Har-
aldsson, f. 24. mars 1943, móðir
hans er Sigurbjörg Kristín
Valdimarsdóttir, frá Akureyri.
Kona Þorvarðar er Svanhildur
Árnadóttir, f. 22.
júní 1949. Börn
þeirra eru: Arnar
Smári Þorvarðar-
son, kona hans er
Kristín Hildur Thor-
arensen. Börn
þeirra eru Andri
Freyr og Egill
Þorri. Sævar Freyr
Þorvarðarson, kona
hans er Guðríður
Ingunn Kristjáns-
dóttir. Börn þeirra
eru Fannar, Arnór
Freyr og Svanhild-
ur. Elínbjörg Katrín
Þorvarðardóttir. Sigurbjörg
Kristín Þorvarðardóttir. Harald-
ur Árni Þorvarðarson. 2) Elísa-
bet María Haraldsdóttir, f. 8.
febrúar 1949, móðir hennar er
Jóhanna Pétursdóttir, frá Ár-
skógssandi í Eyjafírði. Börn
Elísabetar eru: Asdís Richards-
dóttir, maður hennar er Björn
Steindórsson. Börn þeirra eru
Svandís Birna og Benedikt Svaf-
ar. Eggert B. Richardsson. Ás-
geir Bergmann Magnússon. Son-
ur hans er Guðjón Máni. Ómar
Sigurbjörn Ómarsson. Einar
Auðólfur Ómarsson.
Útför Haraldar fer fram í dag
frá Fossvogskapellu og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku Halli minn, með þessum
orðum vil ég kveðja þig í hinsta sinn.
Það er erfitt að trúa því að ég eigi
ekki eftir að koma aftur í heimsókn
á Óðinsgötuna, þær eru svo ótrúlega
margar minningamar sem við eig-
um þaðan. Þegar ég hugsa til baka
þá get ég ekki annað en brosað yfir
yndislegum tíma sem ég fékk að
eyða með þér. Vorið 1978 flutti ég
með foreldrum mínum á Óðinsgöt-
una, þá aðeins tveggja ára gömul.
Ekki leið á löngu þar til ég eyddi öll-
um mínum frístundum uppi á efri
hæðinni hjá þér. Enda hafði ég alltaf
nóg fyrir stafni bæði í leik og síðan
bara að hlusta á sögurnar þínar. Þú
gast alltaf frætt mig meira og meira
um allt milli himins og jarðar. Öll
þín hvatning var mér mikils virði.
Ég fékk sko að heyra oft á dag hvað
ég væri mikill listamaður þó það
værií ekki nema eitt pennastrik á
blaði sem þú dæmdir út frá. Enda
voru þær nú ófáar myndirnar sem
ég færði þér heim af leikskólanum.
Það kunnir þú svo sannarlega að
meta og hengdir hveija einustu upp
þó að lítið væri plássið. Þær voru
margar ferðirnar okkar niður á
tjöm. Og höfðum við bæði jafnmikla
ánægju af því að gefa fuglunum.
Elsku Halli, alltaf tókstu náung-
ann fram yfir sjálfan þig. Þú vildir
öllum svo vel og þá sérstaklega
börnum sem þú elskaðir svo heitt og
þau löðuðust að þér. Ég gleymi ekki
þegar ég kom með hann Aron Mána
son minn í heimsókn til þín í fyrsta
skipti. Hann sem er mjög feiminn við
ókunnuga tók þér strax eins og besta
vini sínum og það vai’ ekki hægt að
sjá að þið væruð að hittast í fyrsta
sinn. Elsku Halli, ég gæti haldið
áfram að rifja upp minningar í heila
bók. Ég vil þakka þér fyrir yndisleg-
ar stundir og tímann sem ég fékk
þann heiður að þekkja þig. Þú varst
sá maður sem lést þarfir annarra
ganga fyrir þínum eigin. Ég vona að
þér líði nú loks vel og þú sért kominn
á stað þar sem engin þjáning finnst.
Ég kveð þig með söknuði og þakka
þér fyrir alla þá hvatningu, ást og
hlýju sem þú gafst mér. Þú munt
ávallt lifa í hjarta mínu.
Ég votta öllum aðstandendum
mína dýpstu samúð.
Þín vinkona að eilífu,
Elín Sigríður.
Haraldur ólst upp á Staðarbakka í
Helgafellssveit til 6-7 ára aldurs þar
til foreldrar hans slitu samvistum.
Flutti hann suður til Reykjavíkur
með móður sinni, Signýju. Faðir
hans Þorvarður flutti til Stykkis-
hólms. Haraldur var í miklu uppá-
haldi bæði hjá föður og móður því
hann var einkasonur þeirra hjóna.
Síðar eignaðist faðir hans Rifgirð-
ingar á Breiðafirði, þangað sótti
Halli mjög oft á sumrin og hafði
mikla ánægju af eyjalífinu. Hann
hafði gaman af að svamla í sjónum
og synda á milli eyjanna. Hann sótti
mikið í fóður sinn og naut þess að
dvelja í ósnortinni náttúru eyjanna.
Hann hugsaði alltaf hlýtt til Breiða-
fjarðareyja og hafði mikla ánægju af
dýrum, t.d. bjargaði hann eitt sinn
fálka úr klóm dauðans og tamdi að
hluta sem hann síðar gaf svo frelsi
og minntist þeirra tíma með mikilli
gleði. Móðir hans fór í kaupa-
mennsku austur í sveit og þá fór
hann í skóla í Reykholti í einn vetur.
Síðan lá leið Haraldar til Reykjavík-
ur þar sem hann bjó með móður
sinni á Óðinsgötu.
Ungur að árum kynntist hann
ungri stúlku árin 1941^3, Sigur-
björgu Kristínu Valdimarsdóttur
ættaðri frá Akureyri. Felldu þau
hugi saman og eignuðust þau soninn
Þorvarð Gunnar Haraldsson árið
1943. Þau slitu samvistum og varð
úr að sonur þeirra, Þorvarður, var
sendur í fóstur til föðurafa síns í
Stykkishólmi og seinni konu hans
Elínbjargar Jónasdóttur. Hann var
þar í góðum höndum þeirra hjóna til
15 ára aldurs. Haraldur kom oft
vestur til að hitta son sinn og einnig
Sigurbjörg Kristín móðir hans. Har-
aldur hafði sterkar taugar þarna
vestur og fór oft þangað til að hjálpa
föður sínum, honum fannst hann
skulda fyrir uppeldi á syni sínum.
Árin liðu og Haraldur var í góðri
vinnu hér í Reykjavík. Árið 1948-49
kynntist hann ungri stúlku, Jóhönnu
Pétursdóttur ættaðri frá Árskógs-
sandi í Eyjafirði og felldu þau hugi
saman og eignuðust dótturina Elísa-
bet Maríu Haraldsdóttur árið 1949.
Þau slitu samvistum og Elísabet fór
með móður sinni til Sauðárkróks og
var þar til sex ára aldurs, þaðan til
Reykjavíkur og loks vestur á Bol-
ungai-vík og ólst þar upp í stórum
systkinahópi og fylgdi móður sinni
til fullorðinsára.
Haraldur fékkst við ýmis störf
um ævina, hann stundaði m.a. sjó-
mennsku, keyrði vörubíl á stríðsár-
unum og vann við gerð Reykjavík-
urflugvallar, síðar vann hann á
Keflavíkurflugvelli um tíma, einnig
vann hann við byggingavinnu t.d.
við Norræna húsið ásamt fleiri
byggingum hér í borg. Síðustu
starfsárin tók hann að sér að slá
garða í Reykjavík með orfi og ljá
þar sem sláttuvél varð ekki komið
við. Haraldur var mikill einstæð-
ingur og hafði ekki mikið samband
við fólk síðari árin en þannig vildi
hann hafa það. Hann hafði gaman
að bílum og geymdi alla varahluti
fram á þennan dag, hann var af-
skaplega laghentur maður og voru
allir hlutir nýttir. Landskika átti
hann í Vogum á Vatnsleysuströnd
þar sem hann hafði hjólhýsi. Þang-
að fór hann oft og setti niður kart-
öflur og rófur og hafði gaman af.
Haraldur las mikið, bæði bók-
menntir og ljóð, ljóðin las hann
gjarnan upphátt. Hann klippti út
greinar úr dagblöðum sem honum
þótti merkilegar og geymdi þær.
Haraldur var mjög barngóður og
fann alltaf eitthvað sniðugt sem
börnin gætu leikið sér að, sem þau
kynntust ekki annars staðar.
Haraldur leigði út eitt herbergi og
hefur sami leigjandi, Bragi, verið
þar í 16 ár. Hann skildi Halla mjög
vel og áttu þeir mjög góðar stundir
saman og þökkum við honum fyrir
það. Einnig átti Haraldur trúnaðar-
vin og frænku, Rósu Aðalheiði, sem
hefur stutt hann alla tíð, kærar
þakkir fyrir allt.
Samband bama hans varð meira
þegar þau voru orðin fullorðin og
farin að stofna eigin heimili. Síðari
ár hafa barnabömin kynnst afa sín-
um og hafa þau litið inn til hans ann-
að slagið og gladdi það hann mjög
mikið og þá sérstaklega að hitta
barnabarnabörnin.
í haust og vetur veiktist Haraldur
og þá kynntust bömin hans betur,
Þorvarður og Elísabet, hvort öðru.
Þá styrktust böndin betur á milli
hans og þeirra. Haraldur hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum og
var oft mjög harðorður við þau. En
hann sá alltaf að sér og leysti málið.
Haraldur var mjög harður af sér í
veikindum sínum, sem dæmi um það
má nefna kosningadaginn 23. maí sl.
þegar hann var keyrður sárþjáður í
hjólastól til þess að kjósa rétt fólk í
borgarstjóm. Eins og í öllu öðm
hafði hann mjög ákveðnar skoðanir í
þessum málum. Haraldur átti heima
á Oðinsgötunni til dauðadags.
Okkur langar að nota þetta fal-
lega ljóð sem var uppáhalds ljóðið
þitt, og sem þú last upphátt fyrir
okkur, til þess að kveðja þig.
Ég átti þig sem aldrei brást,
á öllu hafðir gætur.
Með hjartað þrungið heitri ást
þig harma daga og nætur.
Ylríkt slqól í örmum þér
var auður daga minna.
Ljósið bjart sem lýsti mér
var ljómi augna þinna.
Þú vaktir meðan sæl ég svaf,
ei sviku kenndir þínar.
Allt sem ljúfast lífið gaf
var lagt í hendur mínar.
Nú slökknað hefúr lífs míns ljós,
lokið draumi mínum.
Ég vildi mega verða rós
og visna á barmi þínum.
(Brynhildur.)
Svana, Þorvarður og Elísabet.
Elsku afi minn.
Það er erfitt að trúa því að afi
komi aldrei aftur. Afi var alltaf að
færa okkur gamla muni sem verða
dýrmætir í minningunni. Afi gaf
pabba mótor í bátinn sinn sem hann
á í sumarhúsinu okkar og það var
okkar heitasta ósk að við gætum
farið með afa út á vatn til að pnifa
mótorinn og veiða fisk og njóta nátt-
úrunnar eins og afa fannst gaman.
Ég vil þakka Guði fyrir návist þína.
Afi tók veikindum sínum með jafn-
aðargeði og fann djúpt til, var sár-
þjáður síðasta mánuðinn. Nú veit ég
að þér líður betur, nafni minn.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja,
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja
að sumarið líður alltof fljótL
(Vilþjálmur Vilhjálmsson.)
Haraldur Á. Þorvarðarson.
t
Elskuleg móðir okkar, dóttir, stjúpdóttir, systir
og barnabarn,
SIGRÍÐUR JÓNA ALBERTSDÓTTIR,
Vallarási 3,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 9. júní sl.
Daníel Freyr Stefánsson,
Nína Dögg Salvarsdóttir,
Albert Stefánsson,
Hannes Sigurðsson,
Guðmundur Svanbergsson
Svala Albertsdóttir
Björn Albertsson,
Ragnar Albertsson,
Alda Albertsdóttir.
Vigdís Björnsdóttir,
og fjölskylda,
og fjölskylda,
t
Elskuleg fyrrverandi konan mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
MARGRÉT HÓLMFRÍDUR MAGNÚSDÓTTIR,
Malmö,
Svíþjóð,
lést á heimili sínu 7. júní.
Gunnbjörn Valdimarsson,
Gunnar B. Gunnbjörnsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
María I. Gunnbjörnsdóttir,
Magnús M. Gunnbjörnsson,
Linda H. Loftsdóttir,
Loftur H. Loftsson,
Gunnar H. Ársælsson,
Valgerður Bjarney Skúladóttir,
Bjarni Valsson,
Robina Doxi
og barnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, dóttir, systir, amma,
langamma og kær vinkona,
BJARGEY GUÐJÓNSDÓTTIR,
lést á heimili sínu í Gautaborg, mánudaginn
8. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðjón Hilmarsson,
Hafdís Hilmarsdóttir,
Brynjúlfur Hilmarsson,
Sigurbjörg Bjarnadóttir,
Hilmar Sigurðsson,
systkini, ömmubörn
og langömmubarn.
+
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR GÍSLÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hólmgarði 14,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 10. júní.
Börn hinnar látnu.
+
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞÓRA JÓNSDÓTTIR,
Hafnargötu 8
(Félagsgarði),
Fáskrúðsfirði,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavikur 8. júní.
Útförin fer fram frá Fáskrúðsfjarðarkirkju
þriðjudaginn 16. júní kl. 14.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, vinsamlega láti líknarfélög njóta þess.
Jóna Björg Margeirsdóttir,
Jón Grétar Margeirsson,
Stefanía Þóra Margeirsdóttir,
Indriði Margeirsson,
Arnar Margeirsson,
Margeir Margeirsson,
Pálína Margeirsdóttir,
Guðbjörn Margeirsson,
Ágúst Þór Margeirsson,
Jens Pétur Jensen,
Ari Guðmundsson,
Ásta Árnadóttir,
Herborg Þórðardóttir,
Ásdís Björnsdóttir,
Borghildur Jóna Árnadóttir,
Kristmann Larsson,
Kristjana Guðlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.