Morgunblaðið - 12.06.1998, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 12.06.1998, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1998 39 Signý og Jón sýndu mér alla tíð ótrúlega tryggð og ástrfld. Þegar ég lauk lagaprófi vorið 1975 kölluðu þau mig á sinn fund og spurðu hvað nú tæki við, hvort ég ætlaði ekki að taka mér smá hvfld frá öllu amstr- inu. Ég fékk aldrei að svara þeirri spumingu því áður en ég komst að sagði Signý: „Okkur Jóni fínnst að þú eigir að fara utan í frí og slaka á og skemmta þér. Við erum búin að ákveða að gefa þér ferð út í lönd og það þýðir ekkert að vera með eitt- hvert múður.“ Það reyndist rétt Ég gat engum mótbárum við komið, reyndi að segja að ég gæti ekki tek- ið við svo stórri gjöf, en þau hn- ussuðu bara, sögðu að ég vissi að ef þau væru búin að ákveða þetta, yrði þeim ekki haggað. Hvort ég ætlaði nú að fara að standa uppi í hárinu á þeim!! Það þurfti ekki miklar fortöl- ur til að taka slfloi boði og ég hélt út í lönd alls hugar fegin. Ferðin var ógleymanleg og ég kom endumærð heim til nýrra starfa. Þessi rausnar- skapur var dæmigerður fýrir þau hjón. Þannig hafa þau ávallt vakað yfir velferð minni og síðar einnig bama minna, verið óbilandi að stappa í mann stálinu þegar á bratt- ann hefur verið að sækja og glaðst þegar vel hefur gengið. Margs er að minnast þegar litið er yfir farinn veg með þeim og hvergi ber þar skugga á. Minnisstæð er skemmti- ferð með þeim til Þingvalla fyrir nokkmm áram ásamt nokkram lög- fræðingum og fjölskyldum, með Sigurð Líndal, fyrram lærimeistara okkar Signýjar, í broddi fylkingar. Er Sigurður hafði frætt ferðalang- ana um staðinn af sinni alkunnu visku og snilld klöngraðumst við yf- ir kletta og gjár á meðan Signý gætti tveggja yngstu bama minna, borðuðum nesti úti í náttúranni og skemmtum okkur við sögur Jóns. Ég er forsjóninni þakklát fyrir að hafa fengið að kynnast þeim góða drengskaparmanni, Jóni Júlíussym, og þakka honum nú er leiðir skilja um stund fyrir einstaka ljúf- mennsku og tryggð í minn garð og fjölskyldu minnar. Við Friðrik og bömin sendum þér, elskulega Signý, og bömum þínum samúð okkar og biðjum góðan Guð að styrkja ykkur. Sýn raér, sólar faðir, sjónir hærri en þessar, málið mitt er síðast, raiklar þig og blessar. Sýnmérsættíanda ‘ sæla vini mína, blessunminnabama burtfbr mina krýna. (M. Joch.) Ingibjörg Benediktsdóttir. Jón Júlíusson var glæsilegur maður. Skarpgreindur og bráðgáf- aður. Hann var málamaður, vel menntaður og vel lesinn hæfileika- maður. Sá sem þetta ritar kynntist Jóni Júlíussyni fyrst sem menntaskóla- kennara í MR, við latínufræðslu. Það er ekki ofsagt að hann var af- burðakennari. Lifandi og skemmti- legur. Honum tókst það merkilega, að gæða fornt mál nýju lífi. Þau störf sem undirritaður þekkir Jón best af voru störf hans í þágu ís- lenskra flugmála. Hann var starfs- mannastjóri Loftleiða hf. frá 1957 til 1973 og framkvæmdastjóri stjóm- unarsviðs Flugleiða 1974-1980. Jón hóf hlutastörf hjá Loftleiðum hf. á árinu 1955 og sinnti í byijun ýmsum verkefnum á sviði kynning- ar- og auglýsingamála. En starf hans breyttist með tímanum og færðist yfir í starfsmannahald og ráðningarstjórn. Það var síðan 1. janúar 1957 að starfsmannahald Loftleiða hf. tók formlega til starfa og Jón Júlíusson varð starfsmanna- stjóri félagsins. Þegar Jón réðst til Loftleiða munu starfsmenn félags- ins hafa verið um eitt hundrað og fimmtíu talsins. Þeir urðu síðar hátt í tvö þúsund. Jón mun hafa séð um ráðningar og þjálfun flestra þessara starfsmanna í samráði við deildar- stjóra. Jón var formaður skóla- nefndar Loftleiða en sérstakur inn- anhússskóli var rekinn í húsakynn- um félagsins. Hann hafði alla tíð brennandi áhuga á því að efla og viðhalda menntun og þekkingu starfsmanna félagsins. Jón Júlíusson var einn af fram- kvöðlunum í starfsmannastjóm á íslandi og hann mun hafa verið fyrsti starfsmannstjórinn hjá ís- lensku fyrirtæki. Hann hélt um ára- bil fyrirlestra um starfsmanna- stjómun á námskeiðum Stjómunar- félags íslands. Jón kynnti sér sér- staklega starfsmannastjóm flugfé- laga erlendis. Hann var formaður samninganefndar Loftleiða og síðar Flugleiða og vann þar mikið og ár- angursríkt starf í flóknum og tíma- frekum kjarasamningaviðræðum. Mér era minnisstæðir ótal samn- ingafundir sem sumir stóðu sólar- hringum saman með tilheyrandi taugaspennu og álagi. Flugið var at- vinnugrein, sem þoldi illa stöðvun og alls ekki langa stöðvun. Það var allt í húfl fyrir' framtíð félagsins að samningar tækjust. Þar var Jón í forsvari og það var gott að vinna með honum. Hann var vandvirkur, skýr og rökvís og gerði mun á aðal- atriðum og aukaatriðum. Einn merkasti samningur sem Jón var viðriðinn var gerður árið 1970, og nefndur „þotusamningurinn". Hann gilti til þriggja ára. Það vora tíma- mót í íslenskri kjarasamningagerð. Samningurinn var gerður vegna flugmanna Loftleiða áður en félagið tók þotur í rekstur. Þessi samning- ur var forsenda þess að Loftleiðir gátu hafíð þoturekstur. Gífurlegir fjármunir og hagsmunir vora í húfi og tryggja varð vinnufrið eins og unnt var, ef vel ætti að fara, og það tókst. Starf starfsmannastjóra hjá stór- fyrirtækjum er erfitt, sérstaklega í ofurviðkvæmum rekstri eins og flugrekstri. Það felst oft í því að segja nei við ofurkröfum sem við- semjendum finnast sjálfsagðar. Það þarf að halda á málum af sanngimi, festu og lagni. Það þarf að gera kröfur til menntunar, þekkingar og hæfni starfsmanna. Þetta er starf sem er ekki fallið til vinsælda. Jóni Júlíussyni tókst þetta allt. Viðsemj- endur hans virtu hann að verðleik- um og bára virðingu fyrir honum og mörgum var hlýtt til hans. Að leiðarlokum vil ég segja þetta: Alþjóða flugrekstur er margflókinn og einungis framkvæmanlegur með úrvalsfólki. Jón Júlíusson var réttur maður á réttum stað á sínum tíma. Hann var einn af máttarstólpunum, sérstaklega í rekstri Loftleiða. Hon- um auðnaðist að auðga lífið í fyrir- tækinu og gera það betra. Félagar hans frá Loftleiðatímanum og síðar hjá Flugleiðum kveðja hann með þökk fyrir samfylgdina og hans miklu störf í þágu íslenskra flug- mála. Á sínum tíma vora nöfnin Jón Júl og Loftleiðir samofin. Vin minn, Jón Júlíusson, kveð ég með virð- ingu, vináttu og hlýhug. Eftirlifandi eiginkonu Jóns, Signýju Sen lögfræðingi, og böm- um þeirra, Erlendi prófessor og Sigríði Hrafnhildi MA, svo og öðr- um aðstandendum, votta ég mína innilegustu samúð. Grétar Br. Kristjánsson. Kær vinur og hollur samverka- maður um langt skeið, Jón Júlíus- son, fil. kand, er til grafar borinn á þessum fögra sumardögum. Leiðir okkar Jóns lágu fyrst sam- an í Verzlunarskóla íslands, þegar undirritaður, óreyndur drengstauh undir handarjaðri nafna hans dokt- ors Gíslasonar, prófaði verðandi máladeildarstúdenta í latínu. Áður hafði ég heyrt af Jóni Júlí- ussyni, formföstum latínukennara, er hann kenndi systkinum mínum í MR og var að flestra viti talinn framúrskarandi kennari. Linguist- inn Jón leitaðist stöðugt við að benda nemendum á hvert væri þan- þol hinna latnesku orðstofna þegar skýra þyrfti erfið orð í nýju málun- um svonefndu sem um svo margt leita stöðugt til þessarar móður- tungu Evrópumanna. Slíkt reyndist verðugt veganesti þeim sem hugðu á málanám. Því til viðbótar var Jón gæddur þeim eiginleika, sem nauð- synlegur er við hart latínunám, að vera skýr í framsetningu og skipu- lagður og nutu nemendur þess þeg- ar lagt var í vegferðir út á svell- bunka klassískrar málfræði og setn- ingarskipunar. Samverastundir við stúdentspróf í VÍ urðu mér ánægjulegir vorboðar og prófdómarastörf leysti Jón af hendi af stakri natni og nákvæmni og lét nemendur njóta sannmælis í hvívetna. Ekki fór þó hjá því að í skóla mínum þar sem mannasmíðar nútímans, tölvur og tækni hvers konar, skipa ríkan sess, kæmi upp sú hugsun að nú kynni að taka að sjá fyrir endann á þeirri löngu menntahefð er ríkti, þegar Jón prófdómari var nemandi fyrram rektors MR sem sjálfur hafði setið við fótskör mikilla latínumanna, sem lifað höfðu þá tíma er latína var eina samskiptamálið, intra muros háskólanna í Evrópu. Kvöldstundir á glæsilegu heimili Jóns og Signýjar, konu hans, er prófdómari og kennari bára saman niðurstöður, verða ekki síður minn- isstæðar. Orðræða um tölur og sam- anburð var á þeim stundum iðulega rofin af annarri sem snerist um menn og málefni, oftlega hlaðin hár- fínum húmor húsbóndans, en þó var umræðuefnið fremur tengt mennta- málum og ættfræði en hún var Jóni kærast umræðuefni. Jón átti um margt fjölbreytilegan starfsferil eins og aðrir munu vitna um en hann reyndist sannarlega ástmögur þeirra fræða sem hann bast tryggðarböndum í námi og kennslu og viðgangur hinna klass- ísku fræða var honum hugstæðari en flest annað. Ég vil að lokum kveðja Jón Júlí- usson og flytja þakkir frá Verzlun- arskóla Islands og Signýju og böm- um þeirra Jóns sendi ég samúðar- kveðjur mínar. Requiesce in pace, illustrissime! Ámi Hermannsson. Skammt er nú stórra högga milli í röðum þeirra sem gegnt hafa trún- aðar- og stjómarstörfum í SIBS. Fyrir fáum dögum var Sigurður Helgason hrl. kvaddur. Nú Jón Júlí- usson fil. kand. Báðir komu þeir inn í stjóm SÍBS eftir að Landssamtök hjartasjúklinga gengu í sambandið árið 1992 og báðir sátu um tíma í stjóm happdrættis SÍBS. Jón sinnti trúnaðarstörfum sínum fyrir SÍBS af mikilli alúð og rækt. Hann var afburða glöggur maður og tillögufrjór, enda hafði hann í ár- anna rás öðlast mikla reynslu á fjölda sviða í störfum sínum við kennslu í MR og HI á sínum tíma og síðar við ýmis stjómunarstörf, bæði í einkageiranum og hjá hinu opinbera. Vanda brjóstholssjúklinga þekkti Jón af eigin raun og var einatt boð- inn og búinn að leggja sitt af mörk- um til að bæta hag þeirra. Hann átti á seinni áram við erfið sjúkdómstil- vik að etja en lét það lítt hefta sig. Skömmu fyrir andlát hans hittumst við á fundi þar sem menn lögðu á ráðin um fjármögnun uppbyggingar á framtíðaraðstöðu endurhæfingar á Reykjalundi. Þá virtist allt vera á réttri leið hjá honum en enginn má sköpumrenna. Fyrir hönd SÍBS þakka ég fyrir störf Jóns Júlíussonar í þágu skjól- stæðinga sambandsins. Við sem eft- ir sitjum munum sakna hans. Innilegar samúðarkveðjur frá SÍBS til eftirlifandi eiginkonu Jóns, Signýjar Sen, og vandamanna allra. Haukur Þórðarson. Við Jón Júlíusson hófum samstarf um mitt ár 1983 er ég tókst á hend- ur störf viðskiptaráðherra og ráð- herra Norðurlandamála. Þegar ég leitaði til Jóns, sem þá var deildar- stjóri í Viðskiptaráðuneytinu og óskaði eftir því að hann tæki að sér /'"bÍómoUðfyTN öarðskom l v/ l-ossvogski'^Uiugarð . Símii 550 0500 y starf staðgengils samstarfsráðherra brást hann ljúftnannlega við þeirri beiðni minni, enda þótt honum væri ljóst að framundan væri forysta á því sviði og því mikið verk að vinna. Ég þekkti sjálfur lítið til starfa Jóns, en ráðuneytisstjórinn Þórhall- ur Ásgeirsson mælti með honum og það nægði mér. Á námsáram sínum við Uppsalaháskóla hafði áhugi Jóns beinst að málefnum Norðurlanda og norrænu samstarfi. Fjölþætt störf hans síðar, ekki síst hjá flugfélögun- um gáfu honum gott tækifæri til þess að fylgjast með málefnum Norðurlanda hvort heldur vora al- menn málefni eða á vettvangi hins opinbera. Mér varð fljótt ljóst að til sam- starfs við mig hafði ég fengið afar góðan starfskraft, fjölfróðan og ná- kvæman starfsmann. Starf ráðherra Norðurlandamála er tvímælalaust starf sem hefur haft þýðingarmikil áhrif í norrænu samstarfi og svo mun áfram verða. Því er mikilvægt að sá sem gegnir starfi staðgengils ráðherra hafi til að bera góða þekk- ingu á málefnunum og þá eiginleika að hann komi málum áfram og tíllit sé tekið til skoðana hans. Þannig var því farið með Jón Júlí- usson. Það kom gleggst fram þegar hann gegndi formennsku í hópi stað- gengla ráðherra Norðurlandamála. Það hefur oft úrslitaáhrif um niður- stöður mála hvemig að er unnið og að borið sé traust til þess sem leiðir samstarfið. Jón taldi aldrei vinnu- stundirnar. Starfið gekk fyrir þótt tímafrekt væri. Ávallt naut hann stuðnings eiginkonu sinnar, Signýj- ar Sen, sem hann mat milrils. Ráðherrar koma og fara. Við Jón Júlíusson áttum samstarf um þriggja ára skeið. Hann hélt áfram að starfa að norrænum málefnum. Þeir sem á eftir komu, sem hús- bændur á þeim bæ, kusu að njóta starfskrafta hans. Við höfðum áfram gott samband enda þótt ég breytti um starf. Vinátta skapaðist og til Jóns var ævinlega gott að leita. Þeg- ar mér nokkram áram siðar var falið að vinna að endurskoðun á nor- rænu samstarfi kaus ég að fá Jón mér til aðstoðar. Reyndist hann mér þá eins og áður, traustur og ljúfur samstarfsmaður. Þegar Jón Júlíusson er nú kvadd- ur minnist ég samstarfs okkar og vináttu með þakklæti. Við Sigrún sendum eiginkonu hans og fjöl- skyldu samúðarkveðjur og biðjum honum Guðs blessunar. Matthías Á. Mathiesen. Fyrrverandi samstarfsmaður hjá Loftleiðum hf (síðar Flugleiðum) og góðkunningi í áratugi, Jón Júlíus- son, er látinn. Andlát Jóns kom mér ekki í opna skjöldu þar sem hann hafði átt við nokkra erfiðleika að stríða sökum hjartaáfalls fyrir um það bil áratug. Það var hins vegar einkar dæmigert fyrir eðlislæga samviskusemi og þrautseigju þessa heiðursmanns að láta í engu undai^, þeim kvöðum og fyrirmælum sem‘ fyrir hann vora lögð af sérfræðing- um til að halda í horfinu. Með stöð- ugum æfíngum og reglubundnu líf- erni tókst honum áreiðanlega að lengja líftíma sinn umtalsvert. Það fór ekki á milli mála er við áttum tal saman símleiðis fyrir stuttu, að þessi góði vinur minn var að fjarlægjast. Rödd hans var brost- in. Það kom þó ekki í veg fyrir að við skiptumst á skoðunum um heima og geima að venju. Jón hafði fullan hug á þvi sem var að gerast og leyfði öðrum að njóta þess svo unun var á að hlýða. Þessi skarpgreindi maður og stálminnugur svo ótrúlegt var, gat sér ávallt rétt til um framvindu mála og hafði á takteinum niður^” stöðu, sem ég man ekki eftir að hafi bragðist öll þau ár sem við áttum tal saman. Það var hrein lífsfylling að ræða við Jón Júlíusson um þjóðmálin frá degi til dags, á tveggja til þriggja vikna fresti. Þetta var ýmist augliti til auglitis eða símleiðis. Svoleiðis símtöl gátu varað nokkuð lengi; þetta eina eða tvær klukkustundir. Var þá farið yfir sviðið í þjóðlífinu vítt og breitt, og skilgreindar þær hræringar sem uppi höfðu verið að« undanfömu. Jón var mér að sjálf- sögðu miklu fremri í þessum orð- ræðum og lagði ég mig enda fram um að hlusta grannt eftir þeim merkingum og afbrigðum, sem hann taldi brýnast að kxyfja í það og það skiptið. Án þess að ég hafi nokkra sinni SJÁ NÆSTU SÍÐU t Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, STEFANÍA SIGURBJÖRNSDÓTTIR frá Vopnafirði, Hátúni 10, lést þann 10. júní sl. á Vífilstaðasspítala. Þórarinn Sigurbjörnsson, Sigurveig Árnadóttir, Sigurbjörn Árnason, Kristjana Árnadóttir, Steindór Ámason, barnabörn og barnabarnabörn Sólveig A. Arnórsdóttir Pétur Breiðfjörð, Jarþrúður Einarsdóttir, Leopoldó Calvete, Guðrún Bára Magnúsdóttir, t Móðir okkar, INGIRÍÐUR GUNNLAUGSDÓTTIR, Borgarnesi, lést á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn 10. júní. Hulda Alda Daníelsdóttir, EHa Björk Daníelsdóttir, Heimir Daníelsson. + NÓI JÓNSSON, Vindási, Eyrarsveit, sem lést 5. júní sl., verður jarðsunginn frá Setbergskirkju á morgun laugardaginn 13. júní kl. 14.00. Svanborg Kjartansdóttir og böm.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.