Morgunblaðið - 15.10.1998, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 15. OKTÓBER 1998 55V
SIGRÍÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Sigríður Guð-
mundsdóttir
fæddist í Laugar-
nesi í Reykjavík 8.
febrúar 1900. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík hinn 3.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðmundur
Böðvarsson kaup-
maður, f. 12. októ-
ber 1862, og Kristín
Magnúsdóttir
Stephensen bónda í
Viðey, f. 23. nóv.
1861. Kristín og Guðmundur
bjuggu lengst af á Grundarstíg
9. Þeim varð fjög-
urra dætra auðið. 1)
Áslaug, gift Daníel
Kristinssyni, bók-
ara. 2) Guðrún
Elísabet, ógift. 3)
Ingibjörg, gift
Stephani Stephen-
sen, kaupmanni. 4)
Sigríður, ógift, en
dóttir Áslaugar, Ida
Sigríður, gift Magn-
úsi Þorleifssyni við-
skiptafræðingi, var
fóstursystir þeirra.
Sigríður verður
jarðsungin frá Foss-
vogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Látin er í Reykjavík í hárri elli
Sigríður Guðmundsdóttir. Hún var
langömmusystir barnanna minna og
var dóttir mín alnafna hennar. Ekk-
ert annað nafn en Sigríður kom til
greina þegar ljóst var við fæðing-
una hvors kyns barnið var. Sigríður
varð síðan eins konar langamma
systkinanna Sigríðar, Jóhanns Þórs
og Magnúsar Más.
Sigríður var um margt sérstök
kona. Hún var lítil og nett, kannski
svolítið „dönsk“, kvik í spori og afar
vel til höfð. Hún las talsvert mikið,
fylgdist vel með þjóðmálum og hafði
skoðanir á þeim. Hún lét sér annt
um sitt fólk og við dvöl okkar í fjar-
lægu landi um nokkum tíma íylgd-
ist hún vel með líðan okkar. Sagðist
ekki treysta sér í bréfaskriftir, vildi
frekar hringja af og til og það gerði
hún, okkur til mikillar ánægju. Ann-
ars hafði Sigríður sérstaklega fal-
lega rithönd, ekki var það vanda-
málið. En spjallið var betra, stutt en
alltaf notalegt.
Sigríður var fyrir löngu tilbúin til
ferðarinnar miklu, sátt við sitt langa
lífshlaup og hvíldinni fegin.
Blessuð veri minning hennar.
Birna J. Jóhannsdóttir.
Elsku Æda mín, mig langar að
kveðja þig með örfáum orðum.
Margar minningar koma upp í hug-
ann, sérstaklega frá því að ég var
lítil og heimsótti þig á loftið á
Grundarstígnum. Þú tókst alltaf vel
á móti fólki og hafðir gaman af að fá
gesti í heimsókn. Ég man að mér
fannst mjög gaman að skoða alla
fallegu hlutina þína og ég man eftir
því þegar þú kenndir mér að leggja
kapal í borðstofunni. í mínum huga
varst þú eins konar amma og ekki
eru allir svo heppnir að eiga þrjár
ömmur. Eins og flestar ömmur gera
fylgdist þú alltaf vel með því sem ég
tók mér fyrir hendur og sýndir því
áhuga. Við spjölluðum oft mikið
saman um heima og geima og þú
sagðir mér frá uppvaxtarárum þín-
um. Þú sagðir mér t.d. frá því að
fólk klæddi sig í sparifötin á sunnu-
dögum og mér fannst svo sérstakt
að þú gerðir það alla tíð. Það var
mér mikils virði að þú fékkst tæki-
færi til að hitta Sindra Þór og eiga
með honum nokkrar stundir. Elsku
Æda mín, takk fyrir að hafa verið
mér góð alla tíð og að kenna mér
margt um lífið og tilveruna. Það
verður mitt veganesti í framtíðinni.
Ég veit að þú ert hvíldinni fegin og
að þú ert komin á fallegan og ör-
uggan stað.
Guð geymi minningu þína.
Sigríður Guðmundsdóttir.
hyggja voru þeir víst býsna margir
sem komu við á Grundarstígnum.
En ég hélt áfram að koma í þetta
gamla og virðulega hús og nokkrum
árum síðar hóf ég búskap með
frænda hennar á Grundarstíg 19,
sem hún átti einnig.
Sigríður var aldamótabarn. Ung
lærði hún hattasaum en fór svo til
Eimskipafélags íslands og vann þar
við bókhald í 40 ár. Samstarfsfólk
hennar þar hélt tryggð við hana til
hinstu stundar. Sigríður eða Iddi
eins og við krakkarnir kölluðum
hana bjó á loftinu á Grundarstíg 9
og sá um sig sjálf, þar til hún var
svo óheppin að detta og mjaðmar-
brotna 93 ára gömul. Þá var hún
hrædd um að hún kæmist ekki aftur
á fætur en upp stóð hún, þótt hún
þyrfti hækjur eftir það. En þá voru
stigarnir í gamla húsinu of erfiðir
og nokkrum mánuðum seinna flutti
hún á Hrafnistu í Reykjavík. Þar
fékk hún þá aðstoð sem hún þurfti
en talaði sérstaklega hlýlega um
hana Einhildi sína, sem oft leit inn
til hennar.
Það hefur líklega ekki verið fyrr
en Iddi var komin á Hrafnistu sem
ég kynntist henni til hlítar. Þá vor-
um við þó löngu farnar að skilja
hvor aðra og vita að við höfðum ekíd
alltaf sömu skoðanir, en við virtum
það báðar. Þess vegna gátum við
orðið rætt hvað sem var. Hún var
löngu hætt að reyna að skilja til-
ganginn með þessari löngu jarðvist,
en hélt alltaf fast við að það væri
bara leiðinlegt fólk sem léti sér leið-
ast og mættu fleiri íhuga það.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast Sigríði Guðmundsdótt-
ur. Elsku Ida, ég sendi þér og þín-
um samúðarkveðjur.
Sigríður Matthíasdóttir.
Blómin urðu mér
svo nákomin af kynnum
og vinafundum;
því trega ég þau svo sárt
þegar ég sé þau falla.
(Þýð. Helgi Hálfdanarson)
Þegar ég kveð Sigríði Guðmunds-
dóttur, sem í dag er lögð til hinstu
hvílu, koma í hugann minningar frá
samvistardögum okkar á skrifstof-
um Eimskipafélagsins í röska tvo
áratugi og samfylgd sem við síðar
höfum átt. Leiðir okkar lágu fyrst
saman í bókhaldi Eimskipafélagsins
vorið 1942. Hún hafði þá starfað hjá
félaginu frá 1926, fyrstu árin í af-
greiðslu skrifstofunnar en í bók-
haldinu frá 1931. Hún vann fast að
fjórum áratugum hjá félaginu og lét
af störfum árið 1965 á sextugasta og
sjötta aldursári.
Fyrir rúmum aldarfjórðungi fór
ég að venja komur mínar að Grund-
arstíg 9. Þar bjó þá á loftinu lágvax-
in snaggaraleg kona, sem ég komst
fljótlega að að hafði mjög ákveðnar
skoðanir á flestum hlutum og var
með afbrigðum sjálfstæð. Þessi
kona hét Sigríður Guðmundsdóttir
og var hún þá komin yfir sjötugt en
bar aldurinn afar vel. Mig minnir að
ég hafi verið hálfsmeyk við hana til
að byrja með, enda hefur hún sjálf-
sagt litið á mig sem hvem annan
menntaskólakrakka, en eftir á að

H
H
Erfidrykkjur
Simi 562 0200
H
H
H
h
H
H
H
H
H
H
fiiiimiiiii
Ég var svo lánsamur þegar ég hóf
starf hjá Eimskipafélaginu að mér
var valið sæti í bókhaldinu, að heita
mátti við hlið Sigríðar og að verk-
efni okkar tengdust mjög náið. Ég -
nýgræðingurinn - naut þá góðrar
leiðsagnar hennar og starfsreynslu.
Hún leiddi mig fyrstu skrefin inn á
vettvang starfsins. Var mér það
gott veganesti. Gerði ég mér síðar
gi-ein fyrir því hvers virði það var
að hafa fengið að njóta góðrar leið-
sagnar hennar. Fljótlega varð ég
þess var, að hún var í senn vel verki
farin, afkastamikil og vandvirk þótt
hún af hógværð vildi láta lítið yfir
kunnáttu sinni. Á þessum árum var
skrifstofutækni ólík því sem nú
tíðkast og allt bókhald var hand-
skrifað með bleki og penna. Voru
ófáar færslumar, sem Sigríður lét
eftir sig að loknum vinnudegi, allar
með fallegri, læsilegi’i rithendi, er
geymist um ókomna tíð í bókum
Eimskipafélagsins. Nútíma bókara
mun væntanlega þykja með ólíkind-
um hvemig þetta mátti vera, enda
er ekki líklegt að margir nái þeiiri
leikni sem Sigríður réð yfir. Nú er
komin ný tækni nýrrar kynslóðar.
Samt sem áður þarf það ekki að
vera staðfesting á færni bókarans
nú umfram það sem áður var.
Á löngum og farsælum starfsferli
vann Sigríður í tíð þriggja fram-
kvæmdastjóra Eimskipafélagsins,
þeirra Emils Nielsen, Guðmundar
Vilhjálmssonar og Ottars Möller.
Hafði hún frá mörgu fróðlegu að
segja frá þeim ámm. Hún var bæði
minnug og greinargóð. Voru það
ánægjulegar stundir að heyra hana
rifja upp ýmislegt fróðlegt og for-
vitnilegt frá fyrri tíð, sem hún sjálf
þekkti af eigin raun. Og mér er hug-
stætt að á öndverðu þessu ári þurfti
ég að leita til hennar eftir upplýs-
ingum sem vörðuðu Eimskipafélag-
ið frá fyrri tíma og hvergi fundust
skráðar. Brást þá ekki minnið og
hún veitti mér skýr og greinargóð
svör við því sem spurt var um. - En
hún var ekki bara minnug á sögu-
legan fróðleik. Hún gleymdi ekki
heldur því sem er meira um vert -
að þakka Honum sem veitir allar
góðar gjafir. Það var hennar siður
og hennar aðalsmerki.
Á kveðjustund flýgur í gegnum
hugann minningin um Sigríði eins
og hún sjálf var, hógvær og jákvæð,
minning sem ber svipmót lífshátta
hennar, mannkosta og göfgi. Heim-
urinn verður annar eftir að Sigríður
er horfín mér, jólin ekki eins og áð-
ur. Árið sem hún lét af starfí
strengdum við þess heit að hittast
upp frá því á Þorláksmessu ár hvert
á meðan bæði lifðum og eiga upphaf
jólahátíðar saman. Það heit rufum
við aldrei. En þó að dauðinn hafi nú
rofið þetta heit, þá mun birtan af
minningunni lýsa, því ljós vinátt-
unnar mun áfram skína þótt vinur-
inn sé horfinn. Ég er þakklátur for-
sjóninni fyrir svo einstakan vin.
Ég þakka Sigríði góða og
ánægjulega samfylgd. Astvinum
hennar votta ég innilega hluttekn-
ingu mína.
Sigurlaugur Þorkelsson.
, r v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 564 4566
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
+
Hjartkær bróðir okkar,
EIRÍKUR HALLDÓR EIRÍKSSON
málari,
Gnoðarvogi 52,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn
12. október.
Jón Eiríksson og systur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
INGÞÓR LÍNDAL SIGURÐSSON,
Uppsölum,
Sveinsstaðahreppi,
lést á héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi
þriðjudaginn 13. október.
Anna Marta Helgadóttir,
börn og fjölskyldur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
EINAR SIGURJÓNSSON
fyrrverandi framkvæmdastjóri,
lést 14. október á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hrefna Sigurðardóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Bróðir okkar,
HILDIÞÓR TRYGGVASON,
dvalarheimilinu Fellsenda
í Dalasýslu,
lést á Sjúkrahúsinu á Akranesi laugardaginn 3.
október sl. Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Jóhanna Tryggvadóttir.
t
Útför elskulegrar sambýliskonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
ÖNNU KRISTÍNAR HALLDÓRSDÓTTUR
THOMSEN,
frá Siglufirði,
fer fram frá Áskirkju á morgun, föstudaginn
16. október kl. 10.30.
Ingvar Björgvin Jónsson,
Hallmar Thomsen,
Elna Thomsen, Leifur Sveinbjörnsson,
Tómas Enok Thomsen, Sesselja Halldórsdóttir,
Magnea Thomsen, Guðmundur Jón Sveinsson,
Svala Sigríður Thomsen, Hreiðar Þórír Skarphéðinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabamabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTA KARÍTAS EINARSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Garðvangi, Garði,
áður Þórustíg 13,
Ytri-Njarðvík,
verður jarðsungin frá Ytri-Njarðvíkurkirkju á
morgun, föstudaginn 16. október kl. 14.00.
Einar Árnason,
Guðríður Árnadóttir,
Sigurþór Árnason,
Sveinn Guðbergsson, Berglaug Jóhannsdóttir,
Sigríður Guðbergsdóttir, Ásgeir Ingimundarson,
Aðalsteinn Guðbergsson, Guðríður Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.