Morgunblaðið - 18.11.1998, Blaðsíða 43

MORGUNB LAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 1998 4gy
aðlögunarhæfni og þolinmæði. Það
sýndi Bragi vel þegar hann þurfti
sífellt að upplifa nýtt aðstoðarfólk
og liðsmenn sem mættir voru til að
auðvelda Braga þátttöku í daglegu
lífi.
Bragi var mikill tónlistarunnandi
og naut þess að hlusta á tónlist.
Hann naut þess að fara á tónleika
hvort sem það voru tónleikar skipu-
lagðir af Hinu húsinu eða tónleikar í
Listasafni íslands þar sem flutt
voru íslensk nútímakórverk. Það
var ekki aðeins það að Bragi nyti
tónlistar, hann kenndi líka öðrum að
njóta hennar. Hann kenndi manni
að hlusta með sér, að njóta þess
sem heyrnin sem skynjun færir
okkur.
Það er komið að kveðjustund. Ég
kveð Braga Gunnarsson með djúp-
um söknuði. Það eru margir sem
sakna hans, allir í Munirimanum en
þó sérstaklega fjölskylda hans.
Salóme Þórisdóttir.
Elsku Bragi okkar er dáinn.
Okkur bekkjarsystur og vinkonur
hans Braga langar til að minnast
hans með nokkrum orðum. Núna
þegar Bragi er dáinn hugsum við
um allar góðu stundirnar sem við
áttum saman í Öskjuhlíðarskólan-
um, í Víðihlíðinni og nú síðasta árið í
Bjarkarási.
Við gerðum margt saman í
Öskjuhlíðarskólanum, en skemmti-
legast fannst Braga í tónlist hjá Óla.
Þar sungum við mikið enda kunni
Bragi mörg íslensk lög. Böllin voru
líka skemmtileg og þar dönsuðum
við oft við Braga því honum þótti
mjög gaman að dansa.
í Víðihlíðinni hlustuðum við á
músík og fórum í göngutúra og
borðuðum popp. Einnig fórum við á
Hard Rock og borðuðum hamborg-
ara, franskar og kók. Braga fannst
kók svo gott. Stundum leið Braga
illa og þá fannst honum gott að
dansa. Þá leið honum betur.
Fyrir ári kom Bragi í Bjarkarás
og var hann á annarri deild en við. I
matartímunum sátum við þó oft við
sama borð og á böllunum í Bjarkar-
ási dönsuðum við saman.
Kæri Bragi, við viljum þakka þér
íyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafdu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Kveðja.
Birna Rós og Hildur.
FINNBOGI
PÉTURSSON
+ Finnbogi Pét-
ursson fæddist í
Reykjavík 11. júlí
1914. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 11. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Pétur Þorvaldsson,
byggingameistari
og húsgagnasmið-
ur, fæddur í Geit-
dal í Skriðdal 9.
mars 1882, dáinn
26. maí 1950, og
Guðfinna Steinunn
Finnbogadóttir,
húsmóðir, f. á Borg í Skriðdal,
20. maí 1889, dáin 30. sept.
1926. Bróðir hans var Svavar
Þorvaldur, f. í Reykjavík 17.
janúar 1918, d. 11.
ágúst 1991. Starf-
aði í mörg ár hjá
Flugmálasfjórn á
Reykjavíkurflug-
velli.
Finnbogi var
ókvæntur og barn-
laus. Hann lærði
málaraiðn hjá Ós-
valdi Knudsen og
Daníel Þorkelssyni
í Reykjavík 1932-
1936, og stundaði
hana. I þónokkuð
mörg ár söng hann
með Karlakórnum
Fóstbræðnim.
Útför Finnboga fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Þegar leiðir okkar Finnboga Pét-
urssonar málara lágu fyrst saman
var ég ungur maður, bæði að áram
og lífsfjöri, en hann fullorðinn mað-
ur, eða í þeirra flokki sem ungur
maður lætur ná yfir alla þá sem
honum era eldri.
Nokkru fyrir síðai-i heimsstyrj-
öldina leigðu foreldrar mínir íbúð á
Laugavegi 72 hjá föður Fínnboga,
Pétri Þotvaldssyni, trésmíðameist-
ara. Hann hafði með dugnaði ráðist
í að kaupa þetta stóra hús með
verslunum á götuhæð og fjórum
íbúðum á tveimur hæðum. Þessi
litla íbúð okkar var í rishæð hússins
og var um 50 fm að stærð. Samt
hýsti hún fimm manna fjölskyldu í
tugi ára.
Þá var ekki óalgengt á þessum
árum að ættingjar okkar utan af
landi, sem þurftu að reka erindi í
bænum, gistu hjá foreldrum mínum.
Voram við krakkarnir þá látin víkja
úr rúmum og sofa á gólfinu.
Aldrei kom til þess að Pétur, faðir
Finnboga, amaðist við þessum
átroðningi því hann var friðsemdar-
maður og hvers manns hugljúfi.
Þessi einkenni erfði Finnbogi frá
föður sínum.
Það tókst strax góð vinátta með
foreldram mínum og Pétri. Það
sama gilti um syni hans, Finnboga
og Svavar, en Svavar lést 1991. Þeir
samlöguðust svo vel okkar fjöl-
skyldu að aldrei bar skugga á.
Eftir að Svavar stofnaði heimili
með konu sinni, Þórdísi Jóhannes-
dóttur, var samgangur jafnvel enn
nánari.
Þegar Finnbogi, eða Bogi eins og
hann var kallaður á meðal vina, var
12 ára og Svavar 8 ára lést Guðfinna
móðir þeirra af áverka, sem hún
hafði hlotið árið áður við fall í stiga
á heimili sínu. Fjölskyldan bjó þá á
Hverfisgötu 80. Allt frá því slysið
átti sér stað hafði henni verið
hjúkrað heima. Guðfinna var þá að-
eins 36 ára gömul. Ætla má að þessi
bitra reynsla og móðurmissir hafi
mótað unglinginn á þessum áram.
Þess vegna læðist sú hugsun að
manni að Bogi hafi aldrei verið ung-
ur. Aldrei átt æsku í eiginlegum
skilningi heldur gengið á barnsaldri
yfir í flokk fullorðinna manna.
Bogi lærði málaraiðn hjá Ósvaldi
Knudsen og Daníel Þorkelssyni í
Reykjavík, en báðir höfðu þeir
fjölda málara í vinnu á þessum ár-
um. Bogi starfaði aðallega í Reykja-
vík að iðn sinni, en um árabil vann
hann við málningarvinnu á Laugar-
vatni. Bogi var listfengur að eðlis-
fari, hafði fallega tenórrödd og tók
virkan þátt í starfi Fóstbræðra á
þessum áram. Hann átti við van-
heilsu að stríða um árabil og varð að
dvelja í Amarholti seinni árin þar
sem hann naut góðrar aðhlynningar
starfsfólks. Á seinni árum var fátt
til tilbreytingar hjá Boga en börn
Svavars bróður hans héldu sam-
bandi við hann, sem gaf honum lífs-
fyllingu og tækifæri til að eiga er-
indi við vini. Ekki get ég lokið svo
við þessi fáu minningarorð um Boga
að ekki sé minnst á Grím Guð-
mundsson framkvæmdastjóra, sem
alltaf hafði tíma fyrir hann. Grímur
var óþreytandi við að létta honum
lífið á erfiðum stundum.
Áratuga kynni okkar geyma
margar góðar minningar, enda var
hann skemmtilegur og spaugsamur
á meðal vina sinna. Ég óska honum
góðrar ferðar, þakka samfylgdina
og bið honum guðs blessunar. Öll^
um ástvinum Boga votta ég mína
innilegustu samúð.
Guðmundur K. Egilsson.
Minnumst þess er við komum til
þín saman síðast. Þá var ferðlúinn
og þreyttur maður er horfði út um
gluggann á hestana í gáskafullum
leik og hlaupum. Við töluðum um að
fara með þig í bæinn og þú varst
glaður og sagðir að þú ætlaðir þá
ekki að koma til baka.
Almættið varð við ósk þinni, fyrr
og á annan hátt en við áttum von áp»
en ferðbúinn varstu.
Við kveðjum þig, kæri frændi,
með ljóði eftir Gunnar Dal og þökk-
um þér fyrir gafmildi og góð-
mennsku þína og liðnar samvera-
stundir sem hefðu svo sannarlega
mátt vera fleiri.
Líf jarðarinnar vakir djúpt í vitund manns-
ins,
því jörð og maður eru fædd á himnum
eins og sólkerfm, sem komu í ósýnilegri
smæð inn í tómið.
Jörðin lifir í hjarta mannsins
eins og sigurör lítilla barna,
sem ganga undir fánum vorsins.
Jörðin lifir í hjarta mannsins, *
hinar endalausu víddir, hin botnlausu djúp,
og öll reynsla jarðarinnar liggur í blóði hans.
Jörðin lifir í hjarta mannsins
eins og bleikur akur undir fölri sigð mánans.
Megir þú hvfla í Guðs friði. Þínar
frænkur,
Guðfinna og Sigurrós.
t
Elskulegur vinur, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BENDT BENDTSEN,
lést á Droplaugarstöðum 4. þessa mánaðar.
Útförin fór fram í kyrrþey 13. þessa mánaðar
að ósk hins látna.
Þökkum vináttu og hlýhug.
Helga Þórðardóttir,
Hilmar Bendtsen,
Troels Bendtsen, Björg Sigurðardóttir,
Berglind Bendtsen, Hörður Héðinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför hjartkærs eiginm'anns míns,
PÁLS RAGNARSSONAR,
Rauða húsinu,
sem lést miðvikudaginn 11. nóvember síðast-
liðinn, verður gerð frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 20. nóvember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Slysavarnafélag íslands.
Hanne Vestgard Ragnarsson.
í dag verður vinur okkar Bragi
Gunnarsson jarðsettur. Við viljum
þakka þær samverustundir sem við
áttum. Minning þín lifir í hjarta
okkar..
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir,
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr. J. Hallgr.)
Elsku Ágústa, Hallur, Haukur og
aðrir ástvinir, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ilalla, Haukur, Hákon,
Heba, Helga og Jón Örn.
Þessu bjóst ég ekki við. Þessu
bjóst enginn við eftir allt sem á und-
an var gengið. Eftir erfið ár var ioks
tekið að birta og framtíðin virtist
vera þín.
Bragi hafði sérstakt lag á að
draga það besta fram í fólki. Á góð-
um stundum gat hann afvopnað
hvern sem er með einlægri gleði og
ljúfmennsku. Þegar hann hafði eitt
sinn snortið mann var engrar und-
ankomu auðið; vinátta var óumflýj-
anleg. Þannig var féiagsskapur
Braga engu líkur þar sem gleði,
háski og vinahót gerðu hvert augna-
blik einstakt.
+
Okkar ástkæri sonur, bróðir, mágur og barna-
barn,
RÚNAR BÁRÐUR ÓLAFSSON,
Hólmgarði 2b,
Keflavík,
lést af slysförum laugardaginn 14. nóvember.
Ólafur Þ. Guðmundsson, Guðlaug F. Bárðardóttir,
Viðar Ólafsson, Róberta Maloney,
Sveinbjörg S. Ólafsdóttir, Kjartan Ingvarsson,
Árný Eyrún Helgadóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir og afi,
GEIR HAFSTEIN HANSEN
pípulagningameistari,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 19. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra.
Þú komst á móti mér með sólina í bakið
og hvarfst skyndilega í ofbirtunni og
sólin kom ein á móti mér og varð aftur
þú og síðan hef ég engan mun séð.
(Þórður Helgason)
Einar Örn Einarsson.
Una Guðrún Jónsdóttir,
Rúna S. Geirsdóttir, Gylfi Pálsson,
Stefán Ingólfsson, Kristín ísleifsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar og amma,
ÁSTA EYÞÓRSDÓTTIR,
Hjallabraut 6,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 19. nóvember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Jónsdóttir,
Kristinn Þór Jónsson,
Bragi Þór Kristinsson,
Donna Ýr Kristinsdóttir,
Jón Ingi Þorvaldsson.
V
+
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýnt hafa
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
EYJÓLFS PÁLSSONAR
fyrrv. framkvæmdastjóra,
Miðleiti 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B6 á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Ásta Ólafsdóttir,
Ingibjörg Eyjólfsdóttir, Örn Þórðarson,
Páll Eyjólfsson,
Stefán Ólafur Eyjólfsson, Helga Jóna Sigurðardóttir,
Davíð, Eyþór og Kári.