Morgunblaðið - 30.12.1998, Blaðsíða 56

• 56 MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Guðmundur Ax-
elsson fæddist í
Reykjavík 21. janú-
ar 1934. Hann lést á
Landspítalanum 17.
desember síðastlið-
inn og fór útfor
hans fram frá Sel-
fosskirkju 29. des-
ember.
Það var um það leyti
undirbúningur jóla-
hátíðarinnar stóð sem
hæst að tíðindi bárust
um ótímabært andlát
góðs vinar, Guðmund-
ar Axelssonar póstmanns og knatt-
spyrnuáhugamanns.
Fyrstu kynni mín af þessum
góða dreng voru í gegnum knatt-
spyrnuna á Selfossi, sem átti hug
hans allan frá því er hann hóf að
skipta sér af henni og um leið að
leggja til börn og tengdabörn til
að bera uppi merki knattspyrn-
unnar á Selfossi. Fyrst vakti
Gummi Axels, eins og hann var
oftast kallaður, athygli mína á
boltakvöldi hjá ungum knatt-
^*spyrnumönnum sem haldið var í
Tryggvaskála. Þar geystist fram
maður, söng hvert Presley-lagið
af öðru við mikla aðdáun, með
Presley-lokkinn og Presley-
skrúðann eins og hann kom fyrir.
Eg minnist þess að löngu fyrir
tíma leikmannakaupa á milli félaga
eins og í dag tíðkast gerði Gummi
sér grein fyrir því að ef lið ætlaði
að ná langt þyrfti að hlúa vel að
yngriflokkastarfi og líka beita
tækni við að „stela“ mönnum frá
(iðrum félögum. Þetta átti allt eftir
að koma á daginn. Gummi sat í
stjórn knattspymudeildar UMF
Selfoss til margra ára, þjálfaði, var
bflstjóri og einnig var
hann knattspyrnu-
dómari. Gummi notaði
sínar aðferðir við
þjálfunina og oftar en
ekki var keyptur ís í
brauðformi eða kók og
prins fyrir heimferð,
ef góður árangur náð-
ist þegar leikið var í
Reykjavík. Gummi
sýndi áhuga sinn á
framgöngu knatt-
spyrnunnar á Selfossi
í verki því tengdason-
ur hans, Þórarinn Ing-
ólfsson, lék með Sel-
fossi um árabil, auk þess að þjálfa,
um það mál sá Anna dóttir hans
sem starfað hefur í stjórnum og
ráðum, Páll unglingalandsliðsmað-
ur, sonur hans, lék með Selfossi í
mörg ár áður en honum var
„stolið" til Leifturs á Olafsfirði og
Laufey, yngsta bam Guðmundar
og Ingunnar, hefur leikið lengi með
kvennaliðinu og nú síðustu árin
einnig þjálfað. Þetta er uppeldi upp
á tíu.
Fyrir nokkrum ámm varð Guð-
mundur fyrir áfalli, sem leiddi til
þess að möguleikar hans til að
starfa af sama krafti og áður skert-
ust en þá kom til arfleifð hans.
Hann fylgdist þó áfram með af
krafti og nú voru að koma til sög-
unnar barnaböm sem hann gaf
gaum og á alla heimaleiki meist-
araflokks mætti hann á jeppanum
sínum til hliðar við áhorfendastæð-
in, flautaði eða kallaði eftir því sem
við átti. Ef illa gekk inni á vellinum
settist maður gjarnan inn í jeppann
hjá Guðmundi og Simma Asmund-
ar sem oft var með honum, fékk
kex og góð ráð því uppgjöf var ekki
til þótt stundum hafi útlitið verið
dökkt, enda Gummi oft léttlyndur.
A okkar vináttu, sem var svolítið
sérstök, skyggði ekkert, enda sam-
mála um meginatriðin og héldum
báðii- upp á Arsenal í þokkabót
sem oft kom sér vel þar sem leiðir
okkar lágu saman í getraunafélag-
inu Dagskokki um árabil.
Gummi hafði yndi af knatt-
spyrnu en frábæra fjölskyldu hafði
hann fyrst og fremst við hlið sér
sem klett ef eitthvað bjátaði á. Svo
kom að því fyrir einu ári rúmu að
hann var gerður að heiðursfélaga
knattspyrnudeildar UMF Selfoss
við hátíðlegt tækifæri. Þá kom sú
hugsun eðlilega upp að án svona
einstaklinga væri félagsstarf
erfitt. Knattspyrnumenn á Selfossi
sjá á bak góðum félaga. Gummi
hefur ábyggilega þegar hitt
Presley sjálfan og sungið með hon-
um í dúett Wonder of you eins og
hann tók svo eftirminnilega í
Tryggvaskála um árið.
Eg vil fyrir hönd fjölskyldu
minnar, svo og félaga í getraunafé-
laginu Dagskokki, færa Ingunni og
fjölskyldunni allri innilegustu sam-
úðarkveðjur á erfiðri stund. Minn-
ing hans mun lifa.
Kjartan Björnsson.
Það eru um fjörutíu ár síðan
fundum okkar Guðmundar Axels-
sonar bar fyrst saman. Það var á
hinni árlegu skemmtun Kvenfé-
lags Þingvallahrepps í Valhöll á
Þingvöllum í byrjun september
1958. Hsnn var þar í fylgd Ing-
unnar systur minnar og ég sá ekki
betur en að ástarblossi væri
kviknaður. Þau gengu svo í hjóna-
band í Búrfellskirkju 1959 ásamt
Eddu systur minni og Svan.
Systrabrúðkaup, falleg athöfn,
gleði og eftirvænting hins
ókomna. Ungu hjónin störfuðu
bæði við virkjunarframkvæmdir,
hún í mötuneyti, hann á þunga-
vinnuvélum við Efrafall sem síðar
var nefnt Steingrímsstöð. Um
helgar voru þau tíðir gestir hér á
Búrfelli og kom þá strax í ljós
áhugi Guðmundar á íþróttum. Við
reyndum oftlega með okkur og
sérstaklega var kúluvarp og
kringlukast vinsælt tóm-
stundagaman. Ævinlega hafði
Guðmundur betur og undraðist ég
hve laginn hann var og snarpur.
Svo var knattspyrna hans óska-
leikur. Ungu hjónin settu saman
heimili í barnaskólanum við Ljósa-
foss þar sem Guðmundur starfaði
við akstur hjá Landsvirkjun en
Ingunn sá um mötuneyti Ljósa-
fossskóla. Þá var heimavist í skól-
anum og náðu þau miklum vin-
sældum nemenda í leik og starfi.
Vinátta sem þarna myndaðist hef-
ur staðið alla tíð síðan.
Börnin þeirra, Anna, Páll og
Laufey, uxu úr grasi við ástríki for-
eldra sinna og Kolbrún Yr sem
Ingunn átti fyrir hjónaband naut
umhyggju Guðmundar eins og
væri hún hans eigin dóttir. Svo líða
árin, Guðmundur fór til starfa við
Búrfellsvirkjun og jafnframt er
hafin húsbygging á Víðivöllum 19 á
Selfossi. Þetta er takmark flestra
að koma þaki yfir höfuðið og hér
var unnið af dugnaði með mikilli
vinnu. Þegar framkvæmdum við
Búrfellsvirkjun er að ljúka 1969 er
lítið um atvinnu og fjöldi Islend-
inga fer til Svíþjóðar. Það gera þau
Ingunn og Guðmundur og dvöldu í
Svíþjóð í nokkur ár. Koma svo aft-
ur og Guðmundur tekur að sér
póstdreifingu í Arnessýslu sem
hann stundaði til dauðadags.
Einn þáttur í fari Guðmundar
var áhugi á góðri dægurtónlist.
Hann hafði góða söngrödd og gam-
an af slagverki og stundaði lítillega
danshljómsveitarstörf.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Guðmundi fyrir hlýhug og virðingu
sem hann sýndi foreldrum mínum,
okkur fjölskyldunni á Búrfelli og
sérstaklega hafði Guðmundur gam-
an af samskiptum við börnin okkar.
Heimilið á Víðivöllum 19 á Selfossi
var gestrisið og hjónin höfðu gam-
an af því að taka á móti gestum.
Við tengdafólkið þökkum sam-
fylgdina. Minning um góðan dreng
lifir. Við biðjum góðan Guð að
styrkja þig, Inga mín, og fjölskyld-
una alla. Sorg ykkar er mikil nú
þegar hátíð ljóss og friðar gengur í
garð. Blessuð sé minning Guð-
mundar Axelssonar.
Böðvar Pálsson.
Mitt í önnum og undirbúningi
jólahátíðarinnar er einn starfsfélagi
okkar, Guðmundur Axelsson, land-
póstur, kvaddur brott úr þessu lífi.
Guðmundur fór í sína síðustu
póstferð þann 16. desember sl. og
var þá farinn að kenna lasleika,
daginn eftir var hann allur. Guð-
mundur var búinn að starfa sem
landpóstur frá árinu 1976 að und-
anskildu einu og hálfu ári er hann
átti við veikindi að stríða. En
ótrauður kom hann aftur til vinnu
og stundaði hana þrátt fyrir fötlun
sína og naut við það aðstoðar fjöl-
skyldu sinnar og vina.
Guðmundur var glaðsinna og oft
var slegið á létta stengi þegar hann
kom að gera upp eftir póstferðirn-
ar og fylgdi þá oftar en ekki smá
grínsaga. Eigum við án efa eftir að
sakna þerra stunda. Það fór heldur
ekki framhjá neinum sem þekkti
Guðmund áhugi hans á íþróttum og
þá sérstaklega fótbolta og fylgdist
hann þar vel með.
Um leið og við kveðjum Guð-
mund með söknuði og þökkum
samskiptin í veraldarvafstrinu
sendum við Ingu og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Starfsfólk Islandspósts og
Landssíma, Selfossi.
GUÐMUNDUR
AXELSSON
+ Stefán Ingvar
Guðjónsson
fæddist á Þrándar-
stöðum í Eiðaþinghá
í Suður-Múlasýslu.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Egilsstöð-
um 19. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðjón Þorsteins-
son, f. 26.10. 1872, d.
10.12. 1923 og Sig-
ríður Þorvaldsdótt-
ir, f. 2.3. 1881, d.
19.8. 1968. Systkini
Ingvars eru: Þor-
steinn, f. 23.3. 1903, d. 7.9. 1951;
Stefanía, f. 2.9. 1904, d. 2.12.
1998; Anna, f. 15.10. 1905, látin;
Kristinn, f. 25.9. 1908, d. 20.7.
1927; Soffía, f. 25.9. 1909; Lauf-
ey, f. 14.2. 1911, látin; Þorvald-
ur, f. 4.11. 1913, látinn; Guðný, f.
— 23.4. 1915, látin; Þorleifur, f.
11.10. 1916, látinn. f
júlí 1928 kvæntist
Ingvar Helgu Magn-
úsdóttur húsfreyju, f.
6.9. 1906, d. 12.2.
1993 frá Grófarseli í
Jökulsárhlíð. Foreldr-
ar hennar voru Magn-
ús Eyjólfsson, f. 28.7.
1860, d 9.6. 1909 og
Þórdís Pálsdóttir, f.
27.9. 1868, d. 25.10.
1945. Börn Ingvars
og Helgu eru: 1)
Gunnar Hafdal, f.
18.3. 1929, d. 30.4.
1979. 2) Kjartan Þór,
f. 5.5. 1931, maki Bjamdís Helga-
dóttir. Böm þeirra em Þorgerð-
ur, f. 7.4. 1955, d. 20.8. 1955,
Helga, f. 31.8.1956, á þijú börn og
eitt bamabarn. Yngvi Þór, f. 5.12.
1958, á fjögur böm. Héðinn, f.
10.10. 1960, á ljögur böm. Kol-
beinn, f. 25.3. 1964, d. 15.1. 1966.
Kolbrún Gerður, f. 20.2. 1968, á
þrjú börn. Ingveldur Margrét, f.
17.10.1969, á tvö börn. 3) Sigur-
jón Sævar, f. 17.12. 1934, d. 20.2.
1984. Maki Sigurbjörn Reimars-
dóttir, f. 13.5. 1938. Þau slitu
sambúð. Böm þeirra eru Víðir,
f. 19.12. 1957. Arnheiður Ásdís,
f. 5.10. 1965, á þijú böm. Sigríð-
ur Laufey, f. 9.12. 1967, á tvö
böm. Smári, f. 16.8. 1969. 4)
Gísli Heiðmar, f. 11.8. 1940.
Sambýliskona Erna Gestsdóttir,
f. 13.5. 1936. 5) Yngvi Dalur, f.
29.11. 1941. Maki Hildigunnur
Sigþórsdóttir, f. 15.8. 1946. Börn
þeirra era Sigþór Heiðar, f. 26.3.
1966. Ómar Arsæll, f.17.3. 1971.
Guðný Dalbjörk, f. 24.6. 1981.
Ingunn Heiðdís, f. 24.6. 1983. 6)
Daldís, f.28.7. 1944. Maki Einar
Kr. Einarsson. Börn þeirra era
Jónína Margrét, f. 11.2. 1964, á
tvö börn. Einar Dalberg, f. 8.5.
1967, á þijú böm. Kristjana, f.
18.6. 1974, Gunnar Helgi, f. 5.6.
1979, Ingvar Birkir, f. 6.12.
1983.
Utför Ingvars fór fram frá
Egilsstaðakirkju þriðjudaginn
29. desember.
STEFÁNINGVAR
GUÐJÓNSSON
Hún er lengri jólakveðjan til þín
Ingvar en ég átti von á. Hún er líka
önnur. Hún er hinsta kveðja. Samt
verður þú alltaf til í hjarta mínu. Ég
kynntist þér ekki fyrr en eftir að þú
varðst níræður. Þér hafði verið bent
á mig, að ég kynni að vélrita. Þig
vantaði góðan vélritara þar sem þú
varst að búa gögn þín, viðtöl og
greinar undir varðveislu. Ég man
þegar þú stóðst á tröppunum hjá
mér og afhentir mér fyrsta plaggið.
Það var upphaf að sérstakri vináttu
sem hvorugt okkar vissi um þá. Þú
lifðir langa ævi og áttir oft erfiða
daga. Það kom fram í spjalli okkar
um lífið og tilveruna. Eg var ekki
fædd og kynntist þér þar af leiðandi
ekki á þínum uppgangsárum en veit
að þú stóðst í fremstu víglínu, bar-
áttumaður bænda og velferðar í
þinni sveit. Sem ungur maður
dvaldist þú um tveggja ára skeið
innan veggja sjúkrahúss þar sem þú
barðist við sjúkdóm upp á líf og
dauða. Sami sjúkdómur lagði bróð-
ur þinn að velli. Ungur misstir þú
föður þinn, elstur ellefu systkina.
Þú og Helga þín fenguð að upplifa
það hvernig það er að missa aleig-
una er heimili ykkar brann og horfa
á eftir tveimur sonum síðar. Svo

t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN MARGRÉT HELGADÓTTIR,
Laugarnestanga 60,
síðast til heimilis
á Hrafnistu, Reykjavík,
lést mánudaginn 28. desember.
Grétar Bernódusson, Guðrún Eyjólfsdóttir,
Kristín Benný Grétarsdóttir, Davíð Héðinsson,
Óskar Eyjólfur Grétarsson,
Grétar Atli Davíðsson, Gunnar Atli Davíðsson.
kvaddir þú Helgu og tókst á við lífið
í einveru. Stærsti félaginn þinn var
ellin og sú líkamlega hnignun sem
henni fylgir. Þetta eru allt stórar
minningar sem þú geymdir í hjarta
þínu og lifðir með. Þú hafðir sér-
staka kímnigáfu og gast hlegið að
atburðum sem þóttu ekki broslegir
á þeim tíma sem þeir gerðust. Þrátt
fyrir harða lífsbaráttu var biturð
ekki lífsförunautur þinn. Ég dáist
að því hversu vel þér tókst að lifa
með fortíðinni þinni, gleðinni og
sorginni. Þú sem fékkst langa ævi-
daga sem fólu m.a. í sér að horfa á
eftir vinum og samferðafólki en
sitja áfram einn eftir. Þú varst al-
veg einstaklega sérvitur en sú sér-
viska kom svo skýrt fram í persónu-
leika þínum. En heimur sérviskunn-
ar er margvíslegur. I séi'viskunni
þinni var falið hugrekki og engin
þörf fyrir að þóknast öðrum. Þú
stóðst með þér og virtir sjálfan þig
hátt. Vissir að þú gast haft áhrif.
Það fannst mér svo spennandi við
þig-
Það var Ijúft að sækja þig heim á
Lagarásinn. Koma inn úr ysi og
þysi hversdagsleikans, lífshraða at-
hafnakonunnar og inn í hrópandi
þögnina sem dró mig umsvifalaust
inn í andartakið. Ekkert heyrðist
nema tif stofuklukkunnar (ef hún
var ekki biluð en þá heyrðist ekk-
ert), sem taldi niður mínúturnar í
lífsdansinum. Ketilkaffi eða kon-
íakstár. Gleði yfir andartakinu.
Gleði yfir hlýjum samskiptum. Gleði
í að rifja upp. Gleði í að deila skoð-
unum sem við tvær manneskjur
höfðum, ólíkar, en stundum líkar þó
að 60 ár skildu okkur að. Gleði og
einhver djúp tilfinning fyrir því að
finna að vináttan á sér engin landa-
mæri. Hún stillir ekki upp við vegg.
Hún telur ekki ár. Hún er eins og á
sem flæðir og hugir þeirra sem að-
ild eiga að leyfa henni stöðugt að
flæða. Reyna ekki að hindra flæðið.
Búa til stíflur. Engar stíflur trufl-
uðu okkar flæði. Vinátta okkar var
án kröfu. Það er það sem eftir lifir í
mér.
Svo fluttir þú á sjúkrahúsið. Ellin
var komin svo nálægt þér. Hún aftr-
aði þér frá því að skreyta göturnar
hér í þorpinu með nærveru þinni.
Ganga hægt upp og niður Lagarás-
inn, í frakkanum með hattinn og
stafinn eins og þú hafðir áður gert.
Sjónrænn, virðulegur. Fulltrúi ell-
innar. Þú deildir ekki hnignun þinni
með mér. Bölvaðir svolítið og sagð-
ist stundum vera ómögulegur en
snerir alltaf fallegu hliðinni þinni að
mér þegar ég kom. Og ég sneri
minni að þér. Þannig vorum við. Og
við pukruðumst stundum með kon-
íakið. Þú varst tilfinninganæmur og
meyr. Stundum fylltust augu þín
tárum og varir þínar titruðu þegar
þú talaðir um lífið og örlög. Þú
fannst til með mér þegar ég átti
erfitt. Þú táraðist, sagðir falleg orð
við mig og studdir mig á þann eina
hátt sem þér fannst þú geta. Og sá
stuðningur hjálpaði mér að gera
það sem mér fannst rétt að gera í
stöðunni eins og hún var þá. Þú
hafðir stundum áhyggjur af mér því
þér fannst heimurinn ekki svo góð-
ur.
Og nú hefur þú kvatt þennan
heim. Aðeins viku á eftir systur
þinni Stefaníu. Og eins og þú bjóst
fallega um gögnin þín til varðveislu,
þannig bjóst þú einnig um þinn eig-
in líkama. Nú ert þú farinn inn í
nýjar víddir þar sem önnur lögmál
gilda en þau sem mannlegur skiln-
ingur nær yfir. Ég sakna þin en
samgleðst þér í því að fá að svala
forvitni þinni á þessum nýja stað
sem ég trúi að sé fegurri og betri
en sá sem þú hefur nú kvatt. Ég vil
þakka þér vináttu þína og gjafir og
sérstaklega stærstu gjöfina sem ég
fékk frá þér í síðasta sinn er ég
heimsótti þig hressan, viku fyrir
andlát þitt. Þá trúði ég þér fyrir
framtíðaráformum mínum. Þú fórst
að hlæja og ég hafði orð á því að
þér litist nú ekkert á þetta. Þá
sagðir þú við mig: „Þú hefur nú
sýnt að þú getur allt sem þú vilt.“
Er hægt að fá stærri gjöf? Haf þú
þökk elsku vinurinn minn. Ég
þakka aðstandendum Ingvars um-
burðarlyndi og hlýju og votta þeim
samúð mína.
Anna Ingólfsdóttir.