Morgunblaðið - 04.02.1999, Blaðsíða 58

Morgunblaðið - 04.02.1999, Blaðsíða 58
58 FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1999 HJONAMINNING MORGUNBLAÐIÐ ALBERT SIGHVATUR BRYNJÓLFSSON OG HANSÍNA LOVÍSA INGIMUNDARDÓTTIR + Albert Brynj- ólfsson fæddist í Hvammi í Fáskrúðs- firði 18. ágiist 1907. Hann lést á Hrafn- istu í Reykjavík 29. júlí 1991. Foreldrar hans voru Ragn- hildur Asgrímsdótt- ir og Brynjólfur Sighvatsson. Albert átti einn hálfbróð- ur, Stefán Þórðar- son. Hann er látinn. Lovísa Ingimund- ardóttir fæddist á Karlsstöðum í Berufirði 5. mai 1910. Hún lést á Hrafnistu í Reykjavík 20. sept- ember 1998. Foreldrar hennar voru Anna María Lúðvíksdóttir og Ingimundur Sveinsson. Lovísa var elst sex systkina. Þau voru, auk hennar, Dagný, búsett í Vestmannaeyjum, Rannveig, látin, Sveinn, látinn, Sverrir, lát- inn, og Jón, látinn. Albert og Lovísa giftust 30. Mig langar í nokkrum fátæklegum orðum að minnast foreldra minna, þeirra Alberts Sighvats Brynjólfs- sonar og Hansínu Lovísu Ingimund- ardóttur. Frá mínum bernsku- og unglings- árum á ég eingöngu góðar minning- ar um foreldra mína. Pabbi var í ára- tugi til sjós, en var hættur sjó- mennsku þegar mitt minni tekur við. Eg þá kannski 3-5 ára gamall. Hann var ávallt meir og minna starfandi nóvember 1935. Þau áttu tvö börn. Þau eru: 1) Anna, gift Bene- dikt Þorsteinssyni. Þau eru búsett í Kópavogi og eiga þrjár dætur, Ásthildi, Birgittu og Lindu, og fimm bamabörn. 2) Birgir, kvæntur Ingibjörgu Eyþórsdótt- ur. Þau búa í Bjarmalandi í Stöðv- arfirði og eiga þijú böm, Hönnu Björk, Hörpu, og Sindra Brynjar, og tvö bamaböm. við smíðar allt frá sínum yngri árum. Smiðaði handa mér bíla, kerrur og fleiri leikfóng til að una við heima. Einnig smíðaði hann alla hluti sem hægt var til heimilisins, svo sem borð, stóla, hillur, rúm, skápa og fleira. Eitt herbergi í Hjarðarholti var frátekið undir hans verkfæri, kallað smíðahúsið. Það var í mínum huga nánast helgur staður. Þar fékk ég ekki að fara inn með krakka til leikja, sem ekki var von innan um öll t Ástkær dóttir mín, systir okkar, mágkona og frænka, GUÐBJÖRG SIGMUNDSDÓTTIR, Skálatúni, Mosfellsbæ, verður jarðsungin frá Langholtskirkju föstu- daginn 5. febrúar kl. 15.00. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á að láta Skálatúnsheimilið, Mosfellsbæ, (sími 530 6600), njóta þess. Brynhildur Guðmundsdóttir, Guðmundur Stefán Sigmundsson, Elvíra Viktorsdóttir, Kristján Sigfús Sigmundsson, Guðrún Herdís Guðlaugsdóttir, Sigmundur Sigmundsson, Ólöf Ingimundardóttir og bræðrabörn. t Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar og ömmu, HALLDÓRU JÓNSDÓTTUR. Erla Sveinbjörnsdóttir, Jón Ingi Sigursteinsson og barnabörn. + Innilegar þakkir til allra þeirra er vottað hafa okkur hluttekningu sína og samúð vegna andláts okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og langömmu, JÓNÍNU ÞÓRU SIGURJÓNSDÓTTUR, áður húsmóðir á Kaplaskjólsvegi 11, Reykjavík. Einnig sérstakt þakklæti til starfsfólks á deild 4B Hrafnistu, Hafnarfirði. Þorsteinn K. Ingimarsson, Matthildur Friðriksdóttir, Steinþóra Ingimarsdóttir, Friðrik Lindberg, Sigurjón Ingimarsson, Magnea Guðjónsdóttir, Kristín I. Ingimarsdóttir, Sigurd Ebbe Thomsen, Jón I. Ingimarsson, Magnea Ragna Ögmundsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. þau beittu og vönduðu verkfæri sem þar voru. Mér eru stundirnar í smíðahúsinu með honum ógleyman- legar. Eina lexíu varð ég að læra ef ég ætti að fá þar aðgang við mitt dund seinna meir og hún var sú að ganga frá öllum verkfærum eftir mig á sinn stað, og sópa upp eftir mig bæði sag og spæni. Tvær byssur átti pabbi, Husqu- ama-haglabyssu og 22 kalibera riffil sem aðallega var notaður til að aflífa lömb að hausti, svo og kálf, sem ár- viss var meðan við höfðum kú. Það var hátíðleg stund þegar ég fékk fyrst að skjóta úr rifflinum. Þá var ekki byrjað á að skjóta á fúgl, því ekki mátti særa hann og missa síðan, held- ur voru notaðar dósir eða spýtur, sem svo var hent í sjóinn til að fá enn betri æfingu. Voru þau mamma trúlega ekki alveg sammála um að minn aldur væri orðinn nægilega hár til að fara með byssu. Enda haglabyssan tekin fyrir í notkun af einhverri alvöru. Tveimiu- atvikum man ég eftir þar sem pabba mislíkaði verulega mínar gjörðir. Átti ég þó ekki sök nema í annað skiptið. Þá hafði ég ásamt fé- laga mínum skotið vírlykkju úr teygjubyssu að frænku minni og hitt hana á löngu færi, fyrir einskæra til- viljun. Hún síðan sagt foreldrum mín- um frá athæfinu. Hitt tilvikið var að ég álpaðist með tveimur eða þremur eldri strákum upp í fjall að vorlagi. Voru þeir að prófa riffil sem einn þeirra var þá nýlega búinn að fá sér. Skaut einn þeirra rjúpu í þeirri ferð. Henni átti síðan að henda, enda ekki rjúpnaveiðitími. Mér varð hinsvegar hugsað heim til mömmu, að hún yrði glöð að fá fuglinn í pottinn. Það varð hún að sjálfsögðu ekki. Ekki bætti úr skák að þetta var á sunnudegi. Pabbi sagði að ég skyldi ekki koma til sín að fá byssuna lánaða á næstunni, og orð- ið þokkapiltur lét hann sér um munn fara við mig í þessu sambandi. Hans veganesti til mín þegar ég byrjaði að vinna í frystihúsinu hér á Stöðvarfirði, þá sennilega 13-14 ára gamall, var að ég skyldi vera eins duglegur og ég gæti, og alls ekki svíkjast um í vinnunni. Hann og Denni mágur hans voru nánast einu smiðimir hér á þessum árum. Það voru ófá skiptin sem verkstjórinn í frystihúsinu sagði við pabba að lokn- um vinnudegi: Jæja, Albert minn, ætli þú komir ekki með verkfærin þín á morgun. Þetta þýddi að hann yrði að sjá um viðhald eða smíði í stað þess að vera á kafi í fiskvinnu. Ekki veit ég til að honum hafi verið greitt hærra kaup þótt hann væri með öll sín verkfæri með sér við þá vinnu. Líta má til dagsins í dag þegar aðrir en fiskvinnslufólkið, er með þrisvar til fjórum sinnum hærra kaup ef þeir inna svipuð störf af hendi og pabbi gerði. Hann fylgdist mjög vel með hvað trillurnar voru hlaðnar þegar þær sigldu inn fjörðinn, gat oftast giskað á aflann hjá hverjum og ein- um. Ekki brást það að hann kæmi út á tröppur í Hjarðarholti þegar ég á mínum bát kom í land. Svo fremi að hann væri heima við. Þegar ég byrj- aði að róa á trillu, teiknaði hann upp fyrir mig fjallgarðana og miðin sem vera átti í. Þau voru honum í fersku minni, en mér ókunn. Mamma var það sem kallað er í dag heimavinnandi húsmóðir. Hún vildi hafa tilbúinn mat handa pabba þegar hann kæmi heim úr vinnunni, stundum kaldur og hrakinn eftir úti- vinnu. Ekki hefur það heldur hugn- ast henni að láta okkur systkinin ganga sjálfala heilu og hálfu dagana. Meðan við áttum kú og kindur, var það oft hlutverk mömmu og mín að breiða úr heyinu á morgnana, þegar orðið var þurrt á. Var þá mamma búin að mjólka og fleira, en ég síðan vakinn til að reka kúna í hagann. Síðan þurfti að sjálfsögðu að snúa heyinu á daginn og raka saman á kvöldin. Pabbi og mamma vildu vera sjálfum sér nóg í flestu. Mamma átti til dæmis mjög góða skilvindu til að sjá okkur fyrir rjóma og smjöri úr mjólkinm. Einnig átti hún bæði pijónavél og saumavél sem mikið voru notaðar. Ekki aðeins til að sauma fót á okkur heldur fjölda annarra. Ég er sannfærður um að ekki hefur nein flík verið keypt tilbúin handa íjölskyldunni í Hjarðarholti fyrr en ég komst á unglingsár. Enda þá ört að breytast tímamir. Mamma var óskaplega lítillát og nægjusöm, aldrei kvartaði hún yfir neinu þótt efnin væru lítil. Hún hafði mikið yndi af blómum og hugsaði afar vel um þau. Hún hafði mikið dálæti á mér og bar ótakmark- að traust til mín og skildi ég ekki lengi hvað hún hafði leyft mér að vera mikið niðri við sjó og leika mér. En við nánari umhugsun þá tel ég að þær hafi verið tvær, sem fylgdust með mér niður á klöppum því næsta ná- grannakona okkar var Aldís í Grund- arstekk, sem var mér oft sem önnur móðir, ásamt Steina manni hennar, sem ég var í miklu uppáhaldi hjá. Það eina sem mamma lét eftir sér, mér vitanlega, var að heimsækja systur sínar, þær Döggu í Vest- mannaeyjum og Veigu í Reykjavík, ásamt frændfólkinu. Hún var mjög frændrækin. Erfitt var oft að skiija blómin eftir heima ef pabbi kom með í þessar ferðir. Mikið lagði hún á sig til að hitta fólkið sitt og gamlar vinkon- ur, því oft voru hálf slarksamar ferð- imar út í strandferðaskipin þau Heklu, Esju og Herðubreið. Oft farið út í þau á smábátum, líka í svarta myrkri og misjöfnu veðri. Ég man vel eftir slíkum tilvikum frá Djúpavogi. Það væri ekki talið bjóðandi núna að príla úr veltandi smábát upp margra mannhæða kaðalstiga hangandi utan á skipshlið. Þetta lét hún sig þó hafa, auk þess að vera alltaf sjóveik. Eins fór hún oft með pabba og fleirum á milli fjarða á trillu því ekki voru alltaf vegimir. Einni svaðilfór lenti hún í með pabba á leið frá Berufirði til Stöðvarfjarðar. Lentu þá í aftaka norðan áhlaupi, með bátinn fullan af skel úr Hamarsfirði. Töpuðu skektu aftan úr og komust við illan leik í land í Breiðdalseyjum þar sem beðið var eftir að veðrið gengi niður. Hvað varðar dálætið á mér þá held ég að ekkert, hvað illt sem það væri, hefði ég getað gert af mér án þess að hún gæti réttlætt það. Sem dæmi þá var ég, þá nýlega 17 ára gamall, tek- inn undir áhrifum áfengis á bílnum mínum. Hafði verið að drekka með skipsfélögum mínum á bát sem ég var þá á. Yfirvaldi þáverandi var bent á þetta athæfi mitt og bað hann mig að keyra strax heim, en ég neit- aði og sagði hann verða að keyra mig sjálfur. Mamma spurði mig síðan af hverju hann hefði keyrt bílinn, og varð öskureið þegar ég sagði henni ástæðuna. Taldi nær hefði verið að taka aðra, sem hún tilnefndi og voru iðnir við að keyra fullir. Hvorki hún né pabbi máttu til þess hugsa að láta aðra hafa nokkuð fyrir sér. Eins hvað elliárin snerti. Að mér forspurðum pöntuðu þau pláss fyrir sig á Hrafnistu í Reykjavík, sem nokkurra ára bið var eftir með venju- legum gangi. Atvik höguðu því þó á þann veg að innan árs frá þeirri pönt- un, gátu þau fengið íbúð fyrir sig þar. Þessi skammi tími kom þeim svo á óvart að þau slepptu henni með von um næstu sem losnaði. Erfitt var fyr- ir þau að yfirgefa svona skyndilega heimili sitt, mig, einkasoninn, Ingu og barnabömin hér á Stöðvarfirði ásamt heimahögunum. En þetta ákváðu þau að gera samt, því betra væri að fara sjálfviljug með góða heilsu bæði, frekar en bíða kannski heilsubrests, þannig að annað veikt- ist og hitt yrði þá eftir fyrir austan eða í hálfgerðu reiðileysi yfir hinu veiku á einhverri sjúkrastofnun. Síð- ustu æviárunum eyddu þau í Reykja- vík, hún búin að losa sig við pijóna og saumavél, en hélt áfram sinni fín- gerðu handavinnu til hins síðasta. En hann með öll verkfærin sín með sér og hélt áfram að smíða sína fallegu hluti, allt þar til heilsan gaf sig. Ég stórefa að ég eigi eftir að kynnast betri manneskjum en þeim tveimur. Ég er þakklátur fyrir það sem þau hafa gefið mér í veganesti á lífsleiðinni. Mín trú er að við munum hittast í annarri tilveru. Birgir Albertsson. + Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð og vináttu viö andlát og útför mannsins míns, föður okkar, tengdafööur og afa, GUÐMUNDAR BJARNASONAR, Urðarteigi 23, Neskaupstað. Guö blessi ykkur öll. Inga Sigríður Ragnarsdóttir, Halldóra Guðmundsdóttir, Gunnar Hróðmarsson, Bjarni Guðmundsson, Gyða Björg Svansdóttir, Ragnar Guðmundsson, Gyða Guðmundsdóttir, Sigurgísli Kristinsson, Viðar Guðmundsson og barnabörn. + Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og útför RAGNARS JÚLÍUSSONAR fyrrverandi skólastjóra, og vottuðu honum virðingu sína. Guð blessi ykkur öll. Jóna Igibjörg Guðmundsdóttir, Guðmundur Ragnarsson, Jónína G. Jónsdóttir, Jórunn Ragnarsdóttir, Arno Lederer, Magnús Ragnarsson, Lauren Hauser, Steinunn Ragnarsdóttir, Halldór Þ. Birgisson, Ragna Jóna Ragnarsdóttir og barnabörn. Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför eigin- manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, SIGTRYGGS SVEINBJÖRNSSONAR frá Sandhólum. Sérstakar þakkir til starfsfólks Kristnesspítala fyrir frábæra umönnun. Helga Margrét Jóhannesdóttir, Sveinbjörn Sigtryggsson, Jóhannes Rúnar Sigtryggsson, Jóna Sigurlaug Friðriksdóttir, Hulda Sigurborg Sigtryggsdóttir, Haukur Magnússon, Grétar Sigtryggsson, barnabörn og barnabarnabarn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.