Morgunblaðið - 04.02.1999, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 04.02.1999, Blaðsíða 42
42 FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1999 MORGUNBLAÐIÐ Þjóðviljinn gengur aftur Skrif Sverris Hermannssonar og félaga eru dapurlegur vitnisburður um lýðræðislega umræðu á Islandi í aldarlok. Blaðaskrif Sverris Hermannssonar og fylgismanna hins nýja flokks hans minna á stundum um margt á Þjóðviljann sáluga. Skrif Þjóðviljans einkenndust, sem kunnugt er, af mikilli heift og ofstæki, fukyi’ðaflaumi, útúi’- snúningum, samsæriskenning- um, frumstæðum sæmdai'áskor- unum og, í besta falli, barnslegri einfeldni. Sú mynd sem Sverrir og félagar draga upp af íslandi nútímans er þessi: Sjálfstæðis- flokkurinn sem fer með ríkis- stjórnarforystu gengur erinda „örfárra auðmanna" og á sér þá hugsjón heitasta að „mylja undir þá þjóðarauðinn“, því forystu- menn flokksins telja auðinn „best kominn í VIÐHORF höndum sem fæstra“, en lýð- urinn geti „étið það sem af borðum Bogesenanna hrýtur eða það sem úti frýs“. Forystu Sjálf- stæðisflokksins er það kappsmál að „hafa gróðapungana góða“ því þeir borga í flokkssjóðinn og eru þingmenn flokksins auðsveipir þjónar þeirra. Verstir „gi'óða- Eftir Jakob F. Ásgeirsson punganna" eru „sægammai-nir“, „lénsherrarnir" sjálfii- sem sitja að þjóðarauðnum. Undir „svipu sægi-eifanna" eru sjómenn „kúg- aðir“ til að kasta fiski í stórum stíl. Sú „ósvinna" gengur náttúr- lega nærri „hjarta sjómann- anna“, en þeir eiga engra kosta völ, eru „nauðbeygðir" að hlýða fyrirskipunum „lénsherranna“ til að „bjarga atvinnu sinni og af- komu“. En vegna þessa fiskkasts íslenskra sjómanna munu „millj- ónir manna um víða veröld“, ekkert minna, „deyja drottni sín- um úr hungri“l! Lengi getur vont versnað og þótt ástandið á Islandi sé kolsvart núna, er það þó barnaleikur hjá þeim „óför- um“ sem „bíða á næsta leiti“ ef íslendingar fylkja ekki liði með Svem! Skrif Sverris og félaga birtast jafnan á síðum Morgunblaðsins sem bera yfirskriftina „Umræð- an“ og er ætlað að vera vett- vangur lýðræðislegrar umræðu í landinu. Það er dapurlegt til þess að hugsa að við upphaf nýrrar aldar skuli vera til menn sem vilja heyja lýðræðislega stjórnmálabaráttu á svo lág- kúrulegu plani. í rauninni er enginn snertipunktur til vit- rænnar umræðu við menn sem skrifa á þvílíkum nótum. Ekki alls fyrir löngu birtist skoðanakönnun í DV um fylgi stjórnmálaflokka. Nýr ritstjóri blaðsins túlkaði niðurstöðu könnunarinnar m.a. á þá lund að flokkur Sverris ætti ekki uppá pallborðið hjá þorra kjósenda. Einn helsti fylgismaður Sverris, Jón Sigurðsson fyiTverandi ráðuneytisstjóri, rauk þá fram á ritvöllinn og greip til gamal- kunnra Þjóðviljabragða. Hann notaði þó ekki orðið „leigu- penni“, sem var Þjóðviljamönn- um sérlega kært, heldur „mála- liði“. Hér var nefnilega ískyggi- legt samsæri á ferðinni. Forsæt- isráðherra hafði þvingað útgef- anda DV til að setja málaliða sinn í ritstjórastólinn - og hefur hann það eitt hlutverk að sjá til þess að sjónarmiðum Davíðs sé haldið að lesendum DV! Þótt hinn nýi ritstjóri skrifi undir fullu nafni og hafi verið blaða- maður nær alla sína starfsævi, þá er augsýnilegt að hann hefur ekki sjálfstæðar skoðanir fyrst hann er ekki með Sverri, það sér hvert mannsbarn að hann er í vasa „lénsherranna" sem halda varnarlausum almenningi í gísl- ingu(!). Er nema von að Valdimari Jó- hannessyni finnist hann eiga heima í þessum félagsskap, en síðasta frægðarverk hans vai' að líkja Davíð Oddssyni og Ingi- björgu Sólrúnu Gísladóttur við Hitler, Mússólíní og Idi Amin! Þjóðviljinn varð gjaldþrota eins og sá málstaður sem hann barðist fyrir. Eitt best rekna blað í nútíma fjölmiðlun er viku- ritið The Economist. Það er þekkt að því að vera sérlega gagnrýnið á valdsmenn hverju nafni sem þeir nefnast. I nýlegu hefti blaðsins fylgir kálfur um Norðurlönd og m.a. fjallað allít- arlega um efnahags- og þjóðfé- lagsástand á Islandi. Þar segir að Islendingar hafi haldið skyn- samlega á sínum málum undan- farin ár með þeim afleiðingum að 5% hagvöxtur hafi verið í landinu síðustu þrjú ár, atvinnu- leysi aðeins um 2%, og Island sé nú í fimmta sæti á heimslista OECD yfir kaupmátt ráðstöfun- artekna. Almennt er sagt um þjóðlíf á Islandi að landsmenn séu vel menntaðir, tæknivæddir, fylgist vel með í tölvuheiminum, menningarlega sinnaðir, unni náttúru landsins, og hafi víða út- sjón í sambandi sínu við um- heiminn, sæki jafnt til Vestur- heims og Evrópu. Viðurkenning- arorðum er farið um skipan vel- ferðai-mála í landinu og hvernig Islendingum hefur tekist að haga nýtingu fiskistofna sinna sem séu undirstaða byggðar í landinu. Þá er lokið sérstöku lofsorði á þá stefnu ríkisstjórn- arinnar að beita sér fyrir auknu írjálsræði í efnahagsmálum í kjölfar aðildar að Evrópska efnahagssvæðinu, en jafnframt varar blaðið við blokkamyndun í viðskiptalífi. Þetta er fógur mynd, en af hverju skyldum við ekki kannast við hana? Auðvitað er margt í ís- lensku samfélagi sem betur mætti fara, en hvers vegna að neita að kannast við það sem snúist hefur á betri veg? Stað- reyndin er sú að við stöndum nú í þeim sporum, rétt eins og á Viðreisnarárunum, að landinu hefur verið vel stjórnað tvö kjör- tímabil í röð. Allir útlendir sér- fræðingar sem koma hingað til lands taka eftir þeim umskiptum sem hafa orðið á þessum áratug sem er að líða. Og svo eru til menn hér uppi á Islandi sem ætla að heyja kosningabaráttu á þeim nótum að við búum í mið- aldasamfélagi þar sem allur al- menningur er kúgaður af fá- mennri klíku auðmanna og hér stefni allt óðfluga til fjandans! Það segir sitt um lýðræðislega umræðu á Islandi að rausið í Sverri og félögum í anda gamla Þjóðviljastaglsins fær margfalt pláss í fjölmiðlunum á við efnis- lega umfjöllun um þjóðfélagsmál eins og þá sem blaðið The Economist stendur fyrir. UMRÆÐAN/PROFKJOR Flóttamenn- irnir og við TALIÐ er að í heim- inum séu 25-30 millj- ónir manna á flótta eða á vergangý í heima- landi sínu. I raun veit enginn hve fjöldinn er mikill upp á hár, því að eðli málsins sam- kvæmt er skráning flóttamanna vand- kvæðum bundin nema fólk hafi leitað skjóls hjá hjálparstofnunum. Hvað sem því líður er ljóst að fjöldinn er gíf- urlegur og hefur farið hratt vaxandi á liðnum áratug. Lok kalda stríðsins veittu von um friðvænlegra líf fyrir jarðarbúa. Sú von hefur ekki ræst. Um leið og krumla stórveldanna losaði takið á alþjóðastjórnmálun- um leystust úr læðingi öfl sem megnið af þessari öld hafði verið haldið niðri. Þjóðirnar sem áður höfðu lifað undir oki Sovétríkjanna, sem og í Júgóslavíu, lýstu hver á fætur annarri yfir sjálfstæði. I Af- ríku losnuðu ríki undan fjarstýr- ingu stórvelda, sem áður höfðu talið stuðning við Afríkuþjóðir hafa hernaðarlegt gildi í valdatafli kalda stríðsins. Víða hratt sjálfstæðisbar- áttan af stað átökum á milli þjóðar- brota og þjóða. Stríðin í Júgóslavíu og Tsjetsjníu og algjör samfélags- leg upplausn í Afríku- ríkjum eins og Kongó og Líberíu, eru hörmulegur vitnis- burður um hildarleik liðins áratugar. Upptalning stríðs- átaka gæti orðið æði löng en staðreyndin er sú að í upphafi árs 1999 geisa tugir stríða eða svæðisbundinna átaka um allan heim. Fæst þeirra eru talin stór í sniðum og enn færri ná athygli heimspressunnar. Þótt fæst okkar séu meðvit- uð um tilvist átakanna er fórnarkostnaður mannkyns vegna þeirra einn og hinn sami. Og fómarlömb átakanna þurfa á að- stoð okkar að halda. Stefnu stjórnvalda vantar Síðastliðin þrjú ár hafa íslensk stjórnvöld á hverju ári veitt hópi flóttamanna frá gömlu Júgóslavíu hæli á Islandi. I byrjun þessa ára- tugar var tveimur hópum flótta- manna frá Víetnam veitt skjól hér á landi. Fram að þeim tíma hafði örfáum hópum flóttamanna verið hleypt til landsins á lýðveldistím- anum. Flestum ber saman um að mót- Þórunn Sveinbjarnardóttir taka flóttamanna hafi tekist vel og hún ekki síður verið gæfuspor í lífi okkar sem þjóðar, en í lífi þess fólks sem nú er landar okkar. Því verður það að teljast undarlegt að móttaka flóttafólks hér á landi er bundin vilja eins manns, félags- málaráðherra, sem margoft hefur sagt að á meðan hann sé ráðherra verði tilteknum fjölda flóttamanna veitt skjól á hverju ári. Vilji ráð- herra er góður en betur má ef duga skal. Löngu tímabært, segir Þórunn Sveinbjarnar- ------------7----------- dóttir, að Islendingar móti langtímastefnu um þróunarsamvinnu. íslenskum stjórnvöldum ber að marka stefnu til langs tíma um að- stoð við flóttamenn, bæði um það hversu mörgum eigi að veita hæli hér á landi árlega og um það hvernig við hyggjumst veita fé til alþjóðlegs hjálparstarfs í framtíð- inni. Að auki er löngu tímabært að Islendingar móti langtímastefnu er varðar þróunarsamvinnu við önnur lönd. Stefnu er tekur á umfangi samvinnunnar jafnt sem viðfangs- efnum hennar, og hefur hag þeirra sem aðstoðaðir eni að leiðarljósi. Slíka stefnu vill Samfylkingin móta og þar með tryggja að mannúð, framsýni og fagleg vinnubrögð verði höfð að leiðarljósi í alþjóðlegu samstarfí Islendinga á nýrri öld. Höfundur tekur þátt í prófkjöri Samfylkingarinnar i Rcykjanes- kjördæmi. Ríkið skattleggur fjarlægðir Nýbýlavegi 12, sími 554 4433 ÍSLAND er mjög strjálbýlt, en firðir, fjöll, ár og óbyggðir hafa gert fjarlægðir að einu helsta viðfangs- efni þjóðarinnar. Auð- vitað hafa bættar sam- göngur, vegir, brýr og jarðgöng stytt vega- lengdir að ákveðnu marki en eðli vandans er enn hið sama. Fjar- lægðir eru einnig helsti hvatinn til þess að þéttbýli myndist svo hægt sé að spara bæði tíma og fjármagn í erli lífsins. Þess vegna er það flutnings- kostnaður sem ræður mestu um búsetu í landinu, en í raun eru fjar- lægðir á milli fólks eini reginmun- urinn á dreifbýli og þéttbýli. Þrátt fyrir þessa staðreynd, miðar skattastefna ríkisins að því að hækka flutningskostnað verulega innan landsins. Þetta þýðir ein- faldlega að ríkið skattleggur fjar- lægðir sérstaklega og leggur gjöld á þá sem búa utan stórra þéttbýlis- svæða. Bílar eru helstu samgöngutæki landsmanna og meira en það. Þeir ALHLBA TOLVUKERFI eru í raun grundvöllur fyrir nútíma búsetu úti á landi. En þessi þarfasti þjónn lands- byggðarmanna er skattlagður margfald- lega hérlendis. Jeppar og aðrir fjórhjóla- drifsbílar, sem nauð- synlegir eru fyrir vetrarsamgöngur, lúta 65% vörugjaldi og um 70% af verði bifreiðaeldsneytis eru skattur til ríkisins. Afrakstur ríkisins af Jón gjöldum tengdum bif- Bjarnason reiðum er líka umtals- verður eða 27 millj- arðar á ári að mati FIB. Byrði landsbyggðarmanna er einnig að sama skapi þung, en skv. könnun- um Hagstofunnar eyðir hver landsbyggðarmaður að jafnaði um 40% meira í rekstur ökutækis síns en íbúi höfuðborgarsvæðisins, sem þýðir 40% meiri skatt til ríkisins. Þetta hefur tvenns konar afleið- ingar. I fyrsta lagi verður lands- byggðarfólk að spara við sig í öðru til þess að geta greitt þessa auknu skatta. í öðru lagi rýrir hár flutn- ingskostnaður samkeppnisstöðu landsbyggðarfyrirtækja og veldur því að ýmiss konar rekstur verður óhagkvæmur úti á landi. HUGBUNAÐUR FYRIRWINDOWS Frábær þjónusta Cpi KERFISÞRÓUN HF. jSJB I Fákafeni 11 • Sími 568 8055 www.islandia.is/kerfisthroun Hér með er aðeins hálf sagan sögð, því ríkið skattleggur einnig fjarlægðir með 24,5% virðisauka- skatti sem er með því hæsta sem gerist í heiminum. Þegar vörur eru fluttar á milli staða bætist flutningskostnaður við verð þeirra og á það verð leggst endanlega virðisaukaskattur sem kaupendur greiða. Þetta jafngildir því að ríkið auki flutningskostnað um fjórð- ung. Enda sýnir áðurnefnd könn- un Hagstofunnar, að hver íbúi á landsbyggðinni þarf að eyða mun Bíllinn er þarfasti þjónn landsbyggðarmanna, segir Jón Bjarnason. Bíllinn er skattlagður margfaldlega. meiri fjármunum til matarinn- kaupa en tíðkast á Reykjavíkur- svæðinu. Þannig er með beinum hætti rekið á eftir fólki og fyrir- tækjum að flytja til höfuðborgar- innar. Þá er einnig ljóst að sú stefna að skattleggja fjarlægðir hamlai' nýsköpun og kemur í veg fyrir uppbyggingu iðnaðar og þjónustu úti á landi. Afleiðingin verður einhæfni í atvinnulífi því landsbyggðin á fárra annarra kosta völ en að leggja áherslu á frumvinnslugreinar þar sem hrá- efnið er við höndina. Islenskt skattkerfi mismunar þeim sem búa á landsbyggðinni og hvetur til byggðaröskunar. I ljósi þeirra fólksflutninga sem nú eiga sér stað er brýn þörf á skattabreyt- ingum sem leiðrétta þessa mis- munun. Höfundur er skólastjóri Hólaskóla, og býður sig fram í fyrsta sæti i prófkjöri á lista Samfylkingar á Norðurlandi vestra.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.