Morgunblaðið - 26.03.1999, Síða 70

70 FÖSTUDAGUR 26. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
HVBhl/EZ
lASTplU
WM SK/L/}- ...
* Hvseju/n
PEG/SÍ£>-‘
\AST/i 44M/1/OA
Grettir
Hundalíf
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Tólf til þrettán
milljarðar greiddir
fynr
Frá Guðvarði Jónssyni:
í DEGI 17. mars sl. er talið að það
myndi kosta ríkið 12-13 milljarða að
afnema tekjutengingu lífeyris. Sé
það svo, að ríkið láti Trygginga-
stofnun draga með reiknikúnstum
milljarða úr launaumslagi vinnandi
maka lífeyrisþega, tel ég nauðsyn-
legt að tryggingaráðherra upplýsi
hve mikil þessi tilfærsla er til lækk-
unar á tekjutryggingu. I Degi var
heilbrigðisráðherra varkár í yfirlýs-
ingum um þetta atriði, en lét þó í
það skína að ekki væri svigrúm til
frekari breytinga á þessum þætti en
þegar væri búið að gera. Varafor-
maður heilbrigðisnefndar Alþingis
taldi afnám tekjutengingar lífeyris
ekki framkvæmanlega nema í áföng-
um. Þeim fínnst sem sagt sjálfsagt
að launþegar greiði áfram milljarða
í lífeyri íyrir ríkið. Þó veit ég ekki til
þess að sett hafi verið lög sem
skylda launþega sem giftast lífeyris-
þegum tO þess að taka á sig hluta af
lífeyrisgreiðslum ríkisins til lífeyris-
þegans. Heldur séu hér notaðar
vinnureglur Tryggingastofnunar
ríkisins, til þess að sækja peninga til
launþegans án þess að hafa lagalega
heimild fyrir því að mega lækka ráð-
stöfunartekjur hans með þessum
hætti. Varaformaðurinn taldi nær að
huga að aðstoð við bamafólk með
því að afnema tekjutengingu bama-
bóta, heldur en aftengja elli- eða ör-
orkulífeyri. Heldur er þetta kulda-
leg kosningakveðja tO lífeyrisþega
og vanhugsuð að mínu mati. Rétt er
að hafa í huga, að helsta ástæðan
fyrir því að barnafólk getur ekki
framfleytt sér af fullum vinnudegi,
er sú skaðlega láglaunastefna sem
atvinnurekendur og ríkisvaldið
reka. Það er ekki stónnannlegt að
láta þá stefnu hindra að gerð sé lag-
færing á ellilífeyri þeirra sem era að
ríkið
berjast fyrir bættum kjömm síðustu
5-10 ára ævinnar, eftir að hafa unn-
ið ötullega að uppbyggingu velferð-
arþjóðfélags, sem stjórnsýslufulltrú-
ar nútímans eru að breyta yfir í pen-
ingavaldsþjóðfélag, á kostnað undir-
okaðra.
Allir flokkar hafa alla tíð verið yf-
irlýsingaglaðir íyrir kosningar, en
forsendur allar breyst svo eftir kosn-
ingar, að lítið hefur orðið um efndir
nema á mjög breyttum forsendum.
Það em allar líkur á því að eftir
kosningamar í vor verði margar
blikur á lofti um minnkandi hagvöxt,
verðbólguhættu og öll fyrirtæki á
vonarvöl, svo lítið verði til lagfæring-
ar á ellilífeyri, því það em kjara-
samningar framundan. Þess vegna
er rétt að líta á þrjár hlutfallstölur í
launaþróun.
Ef við tökum dæmi um þúsund
menn sem hafa eina milljón hver á
mánuði, þá hefðu þeir 12 milljarða
samanlagt á ári, tvö þúsund menn
með fimm hundmð þúsund hver á
mánuði, hefðu einnig 12 mOljarða á
ári. Það þyrfti aftur á móti fjórtán
þúsund manna hóp með sjötíuþús-
und á mánuði hver, tO þess að launa-
kostnaðurinn yrði 12 milljarðar á ári.
Það sem er athyglisverðast við þetta
er það, að skoðun margra þing-
manna og ýmissa fulltrúa í fomstu
atvinnurekenda er, að laun þessa 14
þúsund manna hóps séu það há, að
teflt sé á tæpasta vaðið að atvinnu-
vegimir þoli slíkan launakostnað.
Aftur á móti telja sömu aðilar, að 24
milljarðar til þrjú þúsund manna
hópsins sé það lág upphæð, að tæp-
lega sé bjóðandi góðum mönnum.
Menn geta svo velt því íyrir sér
hvað veldur þessum mun á verðgildi
manna í þágu þjóðfélagsins.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5, Reykjavík.
Hvar er vonarneisti?
Frá Eggerti E. Laxdal:
NÚ göngum við íslendingar til Al-
þingiskosninga, frambjóðendur
keppast við að gera hosur sínar
grænar fyrir kjósendum og tekst
misjafnlega. Loforðin dynja yfir
þjóðina. Einn frambjóðandi segir, að
kaupmáttur aldraðra, fatlaðra og at-
vinnulausra hafi aukist gífurlega á
síðustu áram, en það er regin mis-
skilningur, það hefur stöðugt sigið á
ógæfuhliðina hjá þesr.u fólki síðustu
5-10 árin, og nú era margir komnir í
örþrot.
Annar mektaiTnaður lofar bót og
betran í þessum málaflokki, en segir
ekki hve mikið hann vilji bæta kjör
þessara hópa, kannski um nokkur
prósent, en það dugar ekki. Greiðsl-
ur til sjúkra, aldraðra og atvinnu-
lausra þurfa að nema 105.000 kr. á
mánuði og vasapeningafólkið á að
frá 25.000 kr. og ekkert mirina.
Sambýlisfólk á að fá þessa upphæð
óskerta, þótt maki kunni að hafa
eitthvað meira og það hvort fyrir
sig.
Það hefur sýnt sig að það gefst
ekki vel að hafa forríkt fólk sem
aldrei hefur difið hendi sinni í kalt
vatn í forystu fyrir velferðarmálun-
um í landinu. Þar á að vera fólk úr
alþýðustétt sem menntað er í rétt-
læti og kærleika og þekkir kjör
þeirra sem standa höllum fæti í
þjóðfélaginu. Þetta fólk þarf ekki að
vera úr röðum alþingismanna, en
hafa rétt til þingsetu þegar það vill
og atkvæðisrétt.
Þeir, sem stjórnað hafa þessum
málum á undanförnum áram, segja
að þeim sé treystandi til þess að
leysa þau farsællega, en reynslan
sýnir annað.
Það er of mikið af atvinnupóli-
tíkusum í landinu sem hugsa um það
eitt að skara eld að sinni köku, en
hugsjónamennirnir eru færri sem
hafa fullan hug á því að gæta hags-
muna hinna smáu í þessu landi, en
þjóna ekki vafasömum tölvuguðum,
þessum hjartalausu tækjum sem
hvergi finna til og hafa ekkert vit á
pólitík.
EGGERT E. LAXDAL,
Framskógum 1, Hveragerði.
Já, kennari, ritgerðin ínín er næst- Eins og kannski tíu ár ...
um tilbúin ... ég þarf bara svolftið
meiri tíma ...
Ef ég beygi mig niður, kennari, þá
geturðu kastað strokleðrinu í
hana...
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
>