Morgunblaðið - 26.05.1999, Qupperneq 72

GOTT fÓlK
72 MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
* *
r

HASKOLABIO
HASKOLABIO
Hagatorgi, simi 530 1919
Sýnd kl. 4.30, 6.45, 9 og 11.15.
gSBESE
V/ORVIIMDAR
KVIKMYNDAHÁTlÐ háskólabíós og
20. maí-9. júnr
Henry klaufi (Henry Fooi)
Leikstjóri: Hal Hartley.
Sýnd kl. 6.45 og 9.10.

Alfabakka 8, srmi 587 8900 og 587 8905
RSITY
LUES
rvliilvL' vour mvn rnles
Frábærlega skemmtileg mynd um vinahóp í
háskóla. Fór beint á tnppinn í USA og sat |rar í
tvær vikur. ” f<Fr?i7n
Listahátið í Melbourne
GESTIR á opnunarhátíð alþjóðlegrar listasýn-
ingar í Melbourne þann 14. maí skoða verk eftir
Cornelia Parker sem kallast „Brún Englands“.
Það er gert úr krítarsteinum sem höfundur tíndi
á Suður-Englandi. Sýning af þessu tagi er haldin
annað hvert ár og stendur yfir í sex vikur. Hún
hefur dregið listamenn að víðsvegar úr heimin-
um enda mikil umfangs.
Kvikmyndahátíðin í Cannes
Gullpálmi
leikaranna
Dagskráin í hálfan mánuð
Þú sérð dagskrá sjónvarps- og útvarpsstöðva næsta hálfa
mánuðinn í Dagskrárblaði Morgunblaðsins sem kemur út
með Morgunblaðinu I dag.
Meðal efnis í blaðinu er viðtal við Selmu Björnsdóttur sem
er á leið í Eurovision-söngvakeppnina, umfjöllun um
ísraelsku söngkonuna Dönu International, yfirlit yfir beinar
útsendingar frá íþróttaviðburðum, kvikmyndadómar, fræga
fólkið og stjörnurnar, krossgáta og fjölmargt annað
s
Ovænt tíðindi urðu í Cannes þegar myndim-
ar Rosetta og Mannúð hrepptu helstu verð-
launin. Pétur Blöndal fylgdist með og sat
fréttamannafund með verðlaunahöfunum.
ÖLLUM að óvörum og jafnvel til
mikillar gremju vann belgíska
myndin Rosetta gullpálmann og
franska myndin Mannúð Grand
Prix-verðlaunin á Kvikmyndahátíð-
inni í Cannes. Hvorug myndanna
hafði verið nefnd í getgátum kvik-
myndaspekúlanta fyrir lokakvöldið
og raunar hafði heimspressan rifið
hina síðarnefndu í sig, þótt einstaka
franskur gagnrýnandi væri á öðru
máli.
Portúgalski leikstjórinn Manoel
de Oliveira fékk dómnefndarverð-
launin fyrir mynd sína Bréfíð og
þurfti það ekki að koma á óvart né
heldur að Spánverjinn Pedro
Almodovar fengi leikstjómarverð-
launin fyrir Allt um móður mína.
Það fór ekki á milli mála að hann
naut mestrar hylli á hátíðinni, bæði
hjá gagnrýnendum og almenningi,
og kemur í raun út sem sigurvegari
enda var mynd hans aðsóknarmest í
Frakklandi í síðustu viku.
Youri Arabov og Marina Kor-
eneva unnu til verðlauna íyrir hand-
ritið að rússnesku myndinni Moloch
sem fjallar um dag í lífi Adolfs
Hitlers og Evu Braun og er leik-
stýrt af Aleksandr Sokurov. Tu Ju-
hua pour var verðlaunaður fyrir
bestu leikmynd í mynd kínverska
leikstjórans Chen Kaige Keisaran-
um og launmorðingjanum.
Indverjinn Marana Simhasanam
var verðlaunaður fyrir bestu fyrstu
kvikmynd leikstjóra „Murali Nair“
og hafði þar betur en íslenski leik-
stjórinn Sólveig Ansbach. Hann
hefur ekki úr miklum fjármunum að
moða, frekar en aðrir indverskir
leikstjórar í Bollywood, eins og
kvikmyndageirinn í Indiandi er
kallaður, en þarlendis eru fram-
leiddar flestar kvikmyndir í heimin-
um.
„Þetta eykur vissulega líkumar á
að ég fái að gera aðra mynd en ég
vona bara að ég fái dreifiaðila," seg-
ir Simhasanam einlægur á blaða-
mannfundi í Salle Ambassadeurs í
hátíðarhöllinni og bætir við án upp-
gerðarhógværðar: „Ég hef ekki
hæfileika til að gera neitt annað en
kvikmyndir.“ Hann segir að erfitt
hafi verið að fjármagna myndina.
„Ég tók myndina á eyju og fékk
sem betur fer mikinn stuðning frá
eyjarskeggjum."
Aðspurður hvort hann sé farinn
að vinna að nýrri mynd svarar hann
hlæjandi: „Já, það er enginn hörgull
á hugmyndum, aðeins fjármagni."
Síðasta indverska myndin sem vann
til verðlauna í Cannes var Salaam
Bombay og eru 20 ár síðan, að sögn
Simhasanams. „Verðlaunin vom
ánægjuleg og óvænt,“ segir hann.
„Þetta hefur verið erfiður tími hér í
Cannes. Ég er með bamið mitt með
mér, það hefur haldið fyrir mér
vöku á næturnar og síðan hef ég
þurft að fara á fætur átta á morgn-
ana, - ætli mér sé ekki óhætt að
segja að þetta hafi verið fyrirhafn-
arinnar virði.“
Þá mæta leikararnir Séverine
Caneele og Emmanuel Schotté, sem
bæði voru verðlaunuð, ásamt leik-
stjóranum Brano Dumont úr Mann-
úð sem fékk Grand Prix-verðlaunin.
Myndin er tveggja og hálfs tíma
morðsaga með hægum löngum at-
riðum. Bjuggust þau við þessari
verðlaunasúpu? „Já, við gátum von-
ast eftir þessu,“ segir Dumont.
„Verðlaun gefa manni færi á að
gera myndir af þessu tagi sem em
krefjandi og í raun alvöru kvik-
myndagerð, eins og hún ætti að
vera,“ bætir hann við.
Fjölmiðlar hafa gagnrýnt áð leik-
arar myndarinnar höfðu aldrei áður
fengist við leiklist en vom engu að
síður teknir fram yfir Richard
Famsworth og Bob Hoskins, sem
höfðu þótt sigurstranglegir, og
Marisu Paredes úr mynd
Almodovars. „Ég hafði áður unnið í
verksmiðju með frosið grænmeti,“
segir Caneele. „Þegar hringt var í
mig og mér boðið þetta hlutverk
hélt ég að það væri plat. Ég fór
samt á fund Dumonts, við ræddum
lífið og myndina og ég tók þetta að