Morgunblaðið - 25.07.1999, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
I
*-)
AGNAR WILHELM
AGNARSSON
/TSAgnar Wilhelm
'vjy Agnarsson var
fæddur í Reykjavík
10. september 1951.
Hann lést á heimili
sínu 14. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Berta
Frerck Hreinsson,
f. 4.8. 1914 í Bad
Segeberg, Schles-
wig-Holstein, d. í
Reykjavík 10.3.
1999, og Agnar K.
Hreinsson, stór-
kaupmaður, f. 18.9.
1909, d. 5.3. 1995.
Þeim varð ekki annarra barna
auðið.
Utför Agnars Wilhelms Agn-
arssonar verður gerð mánudag-
inn 26. júlí. Kveðjuathöfn hefst
með stuttri athöfn í Fossvogs-
kirkju kl. 10 en síðan verður
farið með rútu í grafreit ásatrú-
armanna í Gufunesi.
Leiðir okkar Agnars lágu fyrst
saman þegar við vorum bekkjarfé-
lagar á áttunda ári. Hann vakti
strax athygli mína, enda tilheyrði
hann óumdeilanlega svokölluðum
kynlegum kvistum sem krydda og
auðga mannlífið. Agnar stakk í stúf
vegna fágaðs klæðaburðar síns og
strangs uppeldis, sem gerði það að
verkum að hann gat ekki tekið þátt
í ærslafullum leikjum okkar hinna.
Osjaldan stóð Agnar einsamall
álengdar og horfði löngunaraugum
til jafnaldra sinna, sem léku sér í
snjókasti, skylmingum og tuski.
Agnar eignaðist því færri kunningja
en þroski hans og lund stóð til en ég
var þó svo lánsamur að vera einn
þeirra. Allt þetta varð til þess að
Agnar varð fyrir skefjalausu einelti.
Þetta einelti olli svöðusári í bams-
sálinni sem mótaði Agnar meðan
hann lifði, bæði til góðs og ills. Til
ills að því leyti að honum hætti til að
vanmeta sjálfan sig en til góðs með
því að hann öðlaðist velvild til alls
lífs og samkennd með þeim sem
urðu undir í lífsbaráttunni með ein-
um eða öðrum hætti. Þessi eigin-
leiki Agnars og sakleysi varð hon-
um síðan að fjörtjóni.
Örlögin höguðu því svo til að um
12 ára aldurinn áttum við saman
fjölda áhugamála, t.a.m. að hjóla til
veiða með veiðistöng að vopni til
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
ýmissa vatna í ná-
grenni höfuðborgar-
innar. A vetuma tefld-
um við en alloft fór síst
minni hugarorka í að
kryfja þjóðfélagsmálin
og leysa lífsgátuna en
að velja mönnunum
réttan reit á taflborð-
inu. Öll unglingsárin
vomm við Agnar dag-
legir gestir á heimili
hvor annars. Þannig
tókum við út þroska
bams og unglingsár-
anna með þeim afleið-
ingum að úr varð
ævarandi og órjúfanleg vinátta.
Síðan þá er mikið vatn rannið til
sjávar, okkur valdist ólíkur starfs-
vettvangur og vinahópur. Þrátt fyr-
ir þetta var hinn sameiginlegi rauði
þráður í lífi okkar ótrúlega traustur.
Við voram meðal stofnfélaga Asa-
trúarfélagsins og höfum iðulega far-
ið saman á blót, en Agnar lét undir
engum kringumstæðum undir höfuð
leggjast að fara til Þingvalla í þeim
tilgangi á þórsdegi í tíundu viku
sumars ár hvert, sem er hinn forni
þingsetningardagur alþingis.
Agnar var frá unga aldri ákaflega
listhneigður og á unglingsáranum
gleymdi hann sér tímunum saman
við að móta form og litróf. Það varð
þó úr að hann fór í Verslunarskól-
ann, því faðir hans rak heildverslun.
Agnar starfaði aðallega við innflutn-
ing lengst af sem forstöðumaður
eigin fyrirtækis og fyrirtækis föður
síns. En listagyðjan lét Agnar ekki í
friði og fyrir um ellefu áram, þegar
við höfðum ekki hist um nokkurt
skeið, kom hann að máli við mig og
tjáði mér löngun sína að draga sig í
hlé og fékk mig til að taka við um-
boði fyrir ákveðna heilsuvöru, sem
hann hafði mikla trú á. Eg hafði
fram að þeim tíma verið sjómaður
en þetta var vísir að fyrirtæki sem
ég rek í dag. Þannig var Agnar
áhrifavaldur í lífi mínu með jákvæð-
um hætti.
Agnar var listhneigður og gest-
risinn fræðari, heimasíða hans ber
fjölþættum áhugamálum hans vitni
en auk þess sá hann um erlend sam-
skipti Asatrúarfélagsins og heima-
síðu þess og fyrir það hlaut hann al-
þjóðleg verðlaun.
Agnar var einstaklega bóngóður
og það var ávallt þægilegt að leita
til hans með hvaðeina. Það er því
lán að hafa átt hann að vini.
En gæfa og tregi eru tvær hliðar
á sama peningi. Eftir að móðir Agn-
ars dó og hann var orðinn einn leit-
aði hann til mín og tjáði mér vilja
sinn til að breyta lífi sínu, með já-
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Attan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Þegar andlót ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
ó höfu8borgarsvæ8inu. Þar starfa nú 15 manns
vi8 útfararþjónustu og kistuframleiSslu.
AlúSlmg þjónusta sem byggir á langri reyrulu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
VesturhlíS 2 - Fossvogi - Sími 551 1266
kvæðum hætti. Hann lagði fyrir mig
áætlanir og óskaði eftir vinnu eða
samstarfi. Ég tók hugmyndum
Agnars vel enda var vinátta okkar
byggð á gömlum grunni. Síðast þeg-
ar ég talaði við Agnar fannst honum
að hann hefði slegið slöku við og
ætti eftir að koma svo mörgu í verk.
Meðal annars þess vegna er fráfall
hans með þessum voveiflega hætti
bæði óréttlátt og illskiljanlegt. En
það era til gamlar sagnir um það að
sumir sem guðunum era kærastir
deyi ungir. I fyllingu tímans sé ég
Agnar fyrir mér taka á móti þeim
sem honum tilheyra, á sinn hlýja
hátt.
Heilir æsir.
Heilar ásynjur.
Heil sjá in fjölnýta fold.
Mál og mannvit
gefið okkur mærum tveim
og læknishendur meðan lifum.
(Sigurdrífumál.)
Mannkostir Agnars munu án efa
reynast honum drjúgt veganesti á
lengri för. Megi ginheilög goð og
góðar vættir vera honum hliðholl á
þeirri vegferð sem hann á nú fyrir
höndum.
Sigurður Þórðarson.
„Listin að lifa, hin erfiðasta,
nauðsynlegasta og æðsta list allra
lista, er framar öllu listin að hugsa,
að hugsa frjáislega, af einlægni,
djörfung og £dvöra.“ (Sigurður Nor-
dal.)
Þegar ég frétta af láti Agga, varð
mér hugsað til þessa kvæðis. Aggi
hafði alla þessa eiginleika.
Reiði og sorg...
Ég minnist siðasta símtalsins
okkar. Hann hafði misst móður sína
Betty. Það var ekki nauðsynlegt að
segja margt, þögnin og tárin sögðu
aHt sem þurfti að segja...
Reiði og sorg...
Aggi var hlýr, skilningsríkur, vin-
gjamlegur, opinn og hafði þann ein-
staka eiginleika að geta alltaf komið
manni í gott skap. Við þekktum
hann í yfir 30 ár, upplifðum hann
aldrei öðravísi.
Þvílíkur lífskraftur, viska og
gleðigjafi...
Reiði og sorg...
Það er erfitt að sætta sig við
þetta allt saman. Þessi gneistandi
augu og smitandi lífsgleði tilheyra
ekki lengur lífi okkar. Fyrir fjöl-
skyldu mína er þetta sár missir og
við munum sakna hans og hugsa til
hans.
Fyrir Agga var lífið ætíð áskoran.
Hann lét aldrei í minni pokann.
Baráttuandi var hans mottó: „Við
fóram nú ekki að ergja okkur yfir
svona smámunum, Dúna, lífið held-
ur áfram!“ Ég vildi óska þess að svo
væri...
„Wo Du aueh seist; im Herzen
bleibst Du bei uns.“ (Hvar sem þú
ert, í hjörtum okkar ertu ávaUt.)
„Was Gutes in uns lebt, dein ist’s
allein.“ (Þitt er það góða, sem í okk-
ur lifir.)
Dúna Halldórsdóttir.
brostna rödd endurspegluðu efsta
yfirborð hans sterka persónuleika.
Persónuleika sem einkenndist af
bjartsýni og óendanlegum áhuga á
öílu því sem hugsast getur. Ég hef
alltaf virt hans visku mikils og
margar hans ógleymanlegu setn-
inga hafa fengið öraggt sæti djúpt í
mínum minningum. A sinni lífsleið
lét hann aldrei bugast, hvort sem
hún fylltist misskilmngi, ótrú eða
einfeldni annarra. Hans styrkur var
þessi styrkur og margt annað og sú
lífsorka sem mun lifa áfram í mörg-
um þeim sem fengu að þekkja hann.
tílfur Ron Halldórsson.
Ég kynntíst Agnari heitnum fyrir
tæpum þrjátíu áram. Hann var einn
af mínum betri vinum. Fráfall hans
kom mér sem reiðarslag, enda átti
maður ekki von á því að nokkur
myndi gera honum mein. Hann var
stálheiðarlegur og trygglyndur
gagnvart vinum sínum, enda var
hann sjálfum sér samkvæmur í
samskiptum sínum við aðra. Á yngri
áram fékk Agnar áhuga á tafl-
mennsku og tók þátt í skákmótum
og þótti efnilegur. En hugur hans
leitaði annað.
Agnar var fyrst og fremst stílisti,
kurteis í samskiptum við aðra og
snyrtilegur til fara. Maður minnist
Agnars í burstuðum skónum í síð-
um frakka. Allt hans fas bendir til
þess að honum hafi verið gefið eitt-
hvað meira en öðrum. Hann var
„brilliant" í hugsun. Myndlist átti
hug hans allan, hann var ágætur
teiknari og gerði síðar collage-
myndir sem hann er þekktastur fyr-
ir. Á heimasíðu hans á Netinu má
sjá nokkur verka hans: www.is-
holf.isiagnariusiiinde.htm. Agnar
fékkst við meira en myndlist, það
má segja að hann hafi verið fjöHiæf-
ur listamaður. Hann var taóískur í
hugsun og var skarpskyggn á ýmis-
legt, það sem öðram reynist oft
erfitt að koma auga á. Hann kom
manni oft skemmtilega á óvart. Eft-
ir síðustu áramót sat hann löngum
stundum fyrir framan tölvu sína á
Leifsgötu að semja tónlist, sem
hann hugðist nota í bakgrann á
ljóðaupplestri.
Agnar bjó alla sína tíð í foreldra-
húsum og annaðist foreldra sína
þegar heilsu þeirra tók að hraka.
Föður sinn missti hann fyrir
nokkrum áram og móður sína í
marsmánuði síðastliðnum eftir
langvarandi veikindi. Eftir andlát
hennar stóð Agnar uppi nánast
einn. Þeir sem stóðu honum næst
vora hans nánustu vinir.
Við félagamir minnumst heimilis
Agnars og móður hans fyrir glæsi-
leika sem einkenndist af glaðværð
og léttleika. Móðir Agnars var þýsk
og þýskur andi sveif þar yfir vötn-
um. Það er sárt að sjá draumum og
hugðarefnum hans Agnars sópað
burt.
Ég kveð hér Agnar Wilhelm að
lokum sem horfinn er úr hljómsveit
dagsins og áranna. Ég votta öllum
vinum Agnars samúð.
Sævar Marinó Ciesielski.
Hann Agnar er látinn.
Eftir langvarandi utanlandsdvöl
hef ég margoft þurft að sakna hans
Agga en aldrei áður hef ég misst
bros eða tapað tári við það að hugsa
til hans. Ætíð fyllti hann mig styrk
og trú á hinu ómögulega, sérstak-
lega þegar ég þurfti sem mest á því
að halda og nú þegar söknuðinum
fylgir sorg þá finn ég hversu mikil-
vægt hans hlutverk í mínu lífi var.
Hans sanna bros og þægilega

Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
iOLSIHNAK 564 3555
Agnari vini mínum var margt til
lista lagt, en hann fékkst meðal
annars við myndlist, tónlistarflutn-
ing og þýðingar. Eftir hann liggja
bæði málverk og vatnslitamyndir,
og mikið safn klippimynda. Af þýð-
ingum ber að nefna smásögur eftir
Phillip K. Dick og eftirfarandi, sem
er úr þýðingu Agnars á Tao Te
Ching eftir Lao Tze, Vegurinn og
lífið, Þýðing: Agnar W. Agnarsson
byggt á þýðingu Riehard Wilhelm,
sjá heimasíðu Agnars http://www.
isholf.is/agnarius/inde.htm.
Góður göngumaður skilur eigi eftir sig spor.
Góður ræðumaður þarf ekki að endurtaka
neitt.
Góður stærðfræðingur þarf eigi reiknitöflu.
Góður lokari þarf hvorki lás né lykil,
og þó getur enginn opnað.
Sá er bindur vel, þarf hvorki reipi né bönd,
og þó getur enginn leyst
Sá kallaði kann það ávallt vel að bjarga
mönnum;
því er fyrir honum engar glataðar
mannverur.
Hann skilur ávallt vel að bjarga hlutunum;
því er fyrir honum engir glataðir hlutir.
Það heitir að erfa skýrleikann.
Þannig er gott fólk kennarar þeirra ógóðu,
og ógóðu mannverumar efni þeirra góðu.
Sá sem virðir eigi kennara sína
og elskar eigi efni sitt,
honum skjátlast mjög þrátt fyrir alla visku.
Það er stóra leyndarmálið.
Sönn orð eru ekki falleg,
falleg orð eru ekki sönn.
Iðjusemi sannfærir ekki,
sannfæring er ekki iðjusöm.
Sá vitri er ekki lærður,
sá lærði er ekki vitur.
Sá kallaði safnar engum eignum.
Því meir sem hann gerir fyrir aðra,
því meir á hann.
Því meir sem hann gefur öðrum,
því meir hefur hann.
Skilningur himinsins er að örva, án tjóns.
Skilningur hins kallaða er að virka, án
deilna.
Far í friði,
Kristján Einarsson
Þegar mér var sagt að hann Agn-
ar hefði dáið og það með þessum
hryllilega hætti vildi ég ekki trúa
því. Of reyfarakennt til að vera satt
um endalok þessa hjartahlýja og
yndislega manns. Ég held að flest-
um hafi þótt vænt um hann Agga
sem eitthvað þekktu hann. Við
þekktumst náið um 18 ára skeið og
það er satt að segja mjög sorglegt
að sitja nú og reyna að skrifa sig frá
þessu óvænta og dapurlega áfaUi.
Agnar var óvenjulegur maður, í
útliti og ekki síður í hugsun. Skarp-
ur, víðlesinn og iðinn, ávallt að leita
nýrra leiða, fylgjast með og hugsa
um framfarir. Fordómalaus hugsuð-
ur og með sterka siðferðiskennd var
hann vel að sér um lög sem ólög og
æðralaus var hann oft á tíðum mjög
glöggur á nýja og dulda fleti mála.
Hann hafði stórt og mikið hjarta og
sýndi yfirleitt aðgát og varkámi í
nærvera sálna. Ég varð aldrei var
við að Agnar baktalaði fólk, hann
var ekki fyndinn á kostnað náung-
ans og hló ekki að stríðni nema hún
fæli í sér virkilega góða kímnigáfu.
Góður húmor var ávaUt óverjandi
fyrir Agga, sama hvemig á stóð,
hitti hann beint í mark.
Það hefði ekki komið mér á óvart
hefði Aggi efnast veralega á ein-
hverri hugmyndinni. Eða Ustinni.
Hann var sífellt með verkefni í
vinnslu, minnugur á hugmyndir og
konsept sín og annarra og hélt vel
utanum þau mál sem á annað borð
komust á skrið. Sagt hefur verið að
þeir njóti sjaldnast eldanna sem
fyrstir tendra þá og á þessi fullyrð-
ing vel við um Agnar, a.m.k. hvað
viðskipti varðar.
Líklega má segja um hann að
hann hafi verið sérvitringur og e.t.v.
ekki stóri draumur allra mæðra
sem tengdasonur því hann var al-
gerlega laus við þennan blinda efn-
islega metnað og þessa annarlegu
skinhelgi sem virðist svo algeng.
Agnar varði ekki lífi sínu í að
tryggja sér minningargreinar í
Moggann því hann var dýpri en svo.
Hann bar djúpa og einlæga virð-
ingu fyrir raunveralegum gæðum;
vel unnu verki, vandaðri hugsun, vel
útfærðri hugmynd, góðri mann-
eskju. Hann Aggi vUdi svo vel á
meðan hans naut hér á jörðinni og
hann kveikti marga elda.
Lýsandi dæmi um Agnar er e.t.v.
að finna í þeim aðstæðum sem ríktu
er ég kynntist honum fyrst. Tónlist-
armaður hér í bænum vildi endilega
kynna mig fyrir þessum óvenjulega
manni. Við komum inná heUdsölu
hans niðri í miðbæ sem hann rak í
félagi við vini sína og þar sat hann
við ritvél og var að hamra inn þýð-
ingu á vísindaskáldskap. Áætlanir
um innflutning rafmagnsbfla vora á
borðinu, fyrsti bfllinn á leiðinni og
umboð fyrir eðalvín nýkomið í hús.
Hann var eldsnöggur að vélrita og
var þarna að nýta dauðan tíma.
Hann vfldi hafa mörg jám í eldinum
og gat verið ansi virkur í sinni
vinnu. En sem maður stóð þama og
virti fyrir sér umsvifin áttaði maður
sig samstundis á að hér var óvenju-
legur maður að starfi. Það var gest-
kvæmt á skrifstofunni sem og
heima þjá Agga, á köflum eflífur
gestagangur og á stundum fannst