Morgunblaðið - 22.10.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22. OKTÓBER 1999 49
MINNINGAR
Guðmunda
Berta Alexand-
ersdóttir fæddist á
Suðureyri við Súg-
andafjörð 11. mars
1926. Hún lést á
Líknardeild Land-
spítalans 17. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Margrét Sig-
urðardóttir, f. 1900,
d. 1943, og Alex-
ander Jóhannsson,
f. 1892, d. 29.11.
1979. Guðmunda
átti þrjá albræður:
Sigurð, f. 25. nóvember 1920,
maki Kristín Eyjólfsdóttir, lát-
in. Björgvin, f. 17. september
1923, maki Hrefna Jóhannsdótt-
ir, látin. Jóhann, f. 14. október
1934, maki Kristín Antonsdótt-
ir, f. 19. október 1933. Guð-
munda átti tvær hálfsystur:
Mikkalínu, f. 18. mars 1914,
maki Ingólfur Jónsson, f. 9.
ágúst 1917, og Kristínu, f. 2.
Lífið er erfitt. Það er óumflýjan-
leg staðreynd. I lífinu fáum við út-
hlutað verkefnum, miserfiðum og
misflóknum. En það sem skiptir
máli er hvernig við nálgumst þessi
verkefni og hvemig við leysum úr
þeim.
Þú gerðir þér alla tíð grein fyrir
þessu, mamma. Þú ólst okkur
systkinin upp með þetta í huga og
það sem meiru skiptir, þú vékst þér
aldrei undan þeim verkefnum sem
þér var úthlutað, og varst þannig
fyrirmynd okkar að þessu leyti.
Stærsta verkefnið fékkstu í ágúst
síðastliðnum. Þá fórum við til lækn-
is vegna vaxandi verkja sem þú
hafðir í höfði. Það var ákvörðun
þessa læknis að þú skyldir send í
rannsókn á Landspítalann strax
daginn eftir.
Þegar ég keyrði þig suður í
Kópavog þennan fimmtudag í
ágúst, eftir heimsóknina til læknis-
ins, þá sá ég strax að þú skynjaðir
hvað væri í aðsigi.
Enda sagðir þú þá við mig:
„Þetta fer eins og það á að fara og
við fáum engu um það breytt.“
Seinna sagðir þú líka: „Ég er sátt
apríl 1915, maki
Björn Steindórsson,
látinn.
Árið 1949 giftist
Guðmunda Þóri Daní-
elssyni, f. 8. nóvem-
ber 1917, syni Ágústu
Jónatansdóttur og
Daníels Jónatansson-
ar frá Bjargshóli í
Miðfirði, V-Húna-
vatnssýslu. Þau eign-
uðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Margrét
Berta, f. 2. júlí 1949,
maki Magnús Jóns-
son, f. 19. febrúar
1948. Börn þeirra eru Þórir, f. 8.
júlí 1971, í sambúð með Áslaugu
Jónasdóttur, f. 26. nóvember
1968, og eiga þau eina dóttur,
Margréti Völu, f. 29. júní 1998,
Kristjana, f. 18. desember 1973,
Jón Bjami og Jón Birgir, f. 6. maí
1980. 2) Daníel Ágúst, f. 24. ápíst
1951, maki Guðrún Jónasdóttir, f.
6. nóvember 1948. Börn þeirra
em Auður, f. 14. maí 1975, Þórir,
við allt og alla og búin að gera upp
öll mín mál þannig að ég er tilbúin."
Það þarf sérstakan styrk til að
geta sýnt æðruleysi við þessar að-
stæður. Þennan styrk sóttir þú í
trúna, óskilyrta og bjargfasta trú á
Guð. Trúna sem þú hafðir ræktað
með þér alla tíð og innrætt okkur
systkinunum.
Það er af mörgu af taka þegar
horft er til baka. Minnisstæðust eru
þó líklega jólaboðin þar sem fjöl-
skyldan kom saman á Álfhólsvegin-
um. Á slíkum stundum naust þú þín
best. Þar vorum við samankomin,
systkinin og makar ásamt barna-
börnum. Það voru yndislegar
stundir.
Sjúkrahúsdvölin var stutt. Það
mátti þó öllum Ijóst vera að þú vild-
ir halda reisn þinni eins lengi og þú
mögulega gast. Fyrir þremur vik-
um varstu færð á Líknardeild
Landspítalans í Kópavogi og naust
kærleiksríkrar umönnunar starfs-
fólksins þar. Það var ekki aðeins þú
sem naust þessa kærleiks sem þar
ríkir heldur við öll í fjölskyldunni
og þó sérstaklega faðir okkar, enda
missir hans mestur. Við í fjölskyld-
f. 28. desember 1979, og Daníel
Þór, f. 11. september 1983. 3)
Helgi, f. 1. júní 1953, maki Ingi-
björg Þorkelsdóttir, f. 30. ágúst
1958. Börn þeirra eru Kolbrún
Pálína, f. 9. maí 1980, og Alex-
ander, f. 16. apríl 1986. 4) Alex-
ander Björgvin, f. 2. janúar
1960, maki Oddný Guðmunds-
dóttir, f. 11. júlí 1959. Börn
þeirra eru Stefán Arnar, f. 24.
maí 1992, og Hildur, f. 21. janú-
ar 1996.
Guðmunda lauk prófi frá
Húsmæðraskólanum Osk á ísa-
firði árið 1946. Hún fluttist til
Reykjavíkur 1947 og árið eftir
stofnuðu Guðmunda og Þórir
heimili á Laufásvegi 60 í
Reylqavík. Þaðan fluttust þau
að Bústaðavegi 85 og bjuggu
þar til árins 1960 er þau fluttust
í Kópavog, fyrst að Álfhólsvegi
67, þar sem þau bjuggu í rúm
36 ár og síðustu þrjú árin í Gull-
smára 9. Guðmunda vann við
þrif og gangavörslu í Breiða-
gerðisskóla og svo lengst af í
Digranesskóla eða allt frá
stofnun skólans 1964 til ársins
1996.
títför Guðmundu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
unni vOjum færa starfsfólki Líknar-
deildai' Landspítalans sérstakar
þakkii’.
Er þú varst lögð inn á Landspít-
alann í ágúst hittir þú fyrir frænku
okkar, Sólveigu Jónsdóttur, sem
starfar þar. Sólveig fylgdist með
þér allan þennan tíma og heimsótti
þig hvenær sem hún hafði tök á.
Sólveigu vOjum við einnig þakka
innOega fyrir hennar umhyggju og
kærleik.
Ég, Oddný, Stefán Arnar og
Hildur biðjum algóðan Guð að taka
vel á móti þér.
Þegar við grátum vegna fráfalls
þíns minnumst við orða K. Gibran:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“
Þinn sonur,
Alexander.
í dag langar okkur að minnast
elskulegrar föðursystur okkar í
nokkrum orðum.
Elsku Munda, þær voru ófáar
heimsóknirnar okkai’ á Álfhólsveg-
inn og alltaf tókst þú jafnvel á móti
okkur. Þrátt fyrir að heimsóknun-
um hafi fækkað á seinni árum
minnkaði aldrei áhugi þinn á því
sem við vorum að aðhafast og ef vel
gekk samgladdistu okkur.
Okkur er ómetanlegur sá stuðn-
ingur og hjálp sem þú veittir okkur
við fráfall móður okkar, en þið vor-
uð alla tíð nánar. Stuðningur þinn
mun aldrei gleymast.
í september heimsóttum við þig
á Landspítalann í hinsta sinn. Við
minnumst þess hve þakklát þú
varst. Við fylgdumst stöðugt með
heilsu þinni fram á síðustu stundu
og vitum að þú ert nú í góðum
höndum.
Kæra frænka, nú er komið að
kveðjustund og viljum við þakka
þér fyrir samveruna. Hún er okkur
mikils virði og fyrir hana þökkum
við.
Elsku Þórir og fjölskylda, Guð
gefi ykkur styrk.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Jóhann Þór, Sandra Margrét
og Anna Rós Björgvinsbörn.
Elskuleg systir mín og mágkona.
Okkur langar að minnast þín með
nokkrum orðum. Þú tókst við
heimilinu þegar mamma lést. Þá
var ég átta ára, það var mikið fyrir
unga konu að taka það að sér. Þú
stóðst þig vel í því eins og öllu sem
þú hefur tekið þér fyrir hendur. Þú
fórst í húsmæðraskólann Ósk á
ísafirði. Síðar fluttist þú suður eins
og við hin gerðum. Þegar ég kem
suður til ykkar 1951 í ágúst þá á
Laufásveg 60, ert þú á fæðingar-
deildinni að eignast Danna og Þór-
ir heima með Möggu þannig að það
var í nógu að snúast hjá ykkur
Þóri. Nokkrum árum seinna kaupið
þið fokhelda tveggja herbergja
íbúð á Bústaðavegi 85. 1953 seinni
part árs, byrjum við Stína að búa
hjá ykkur í einu herbergi með að-
gang að eldhúsi. Alltaf var nóg
pláss hjá Mundu systur og Dodda
mági. Þarna vorum við í eitt ár í
góðu yfirlæti hjá ykkur. Aldrei bar
neinn skugga þar á.
Ekki gleymum við 5. janúar
1954. Þá kom í heiminn Guðrún
GUÐMUNDA BERTA
ALEXANDERSDÓTTIR
PALINA
ÞORSTEINSDÓTTIR
+ Pálína Þor-
steinsdóttir
fæddist í Þorsteins-
húsi á Stöðvarfirði
28. janúar 1908.
Hún lést á Akranesi
13. október síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Akraneskirkju 21.
október.
„Friður hefur færst
yfir mig. Dásamlegur
friður. Nú get ég farið
þegar þú kallar, og hvert sem þú
kallar mig.“
Þessar línur skáldbóndans Sigur-
jóns Friðjónssonar koma upp í hug-
ann þegar við bræðurnir kveðjum
ömmu Pálínu hinstu kveðju. Eftir
langa og giftudrjúga ævi var lík-
amsþróttur hennar á þrotum þrátt
fyrir að hugur hennar væri ávallt
jafn skýr.
Amma var menntuð kona, víðles-
in og fróð. Hún var jafnframt hag-
leikskona eins og margháttaðar
hannyrðir hennai’ bera glöggan vott
um. Það er áleitin spurning hvort
hlutskipti hennar hefði orðið annað
ef hún hefði ekki fæðst á þeim tíma
þegar hlutverk konunnar var fyrst
og fremst innan veggja heimilisins
við uppeldi barna og húsmóðurstörf.
Það starf var örugg-
lega erilsamt á stóru
heimili með fimm börn-
um og svo þegar þau
uxu úr grasi komu
barnabörnin. Er óhætt
að segja að amma hafi
komið að uppeldi allra
barnabarna sinna á
einhvern hátt því að öll
dvöldum við um eitt-
hvert skeið á Jaðars-
brautinni undir vernd-
arvæng hennar. Það
var með glöðu geði sem
Akraborgin var tekin
upp á Skaga til að eyða
helgi hjá ömmu og afa. Þegar lagt
var að bryggju beið afí á bryggju-
sporðinum, oftar en ekki spjallandi
við mann og annan. Síðan lá leiðin í
„höllina" á Jaðarsbraut þar sem
amma beið með útbreiddan faðminn
og pönnukökuilminn lagði á móti
okkur. Þar leið tíminn hratt í góðu
yfirlæti við tafl, spilamennsku og
leiki við önnur barnabörn.
Þegar við komumst svo til vits og
ára leituðum við enn eftir samvist-
um við ömmu þrátt fyrir að í ímynd-
uðu annríki okkar unga nútíma-
fólksins hafi þær heimsóknir orðið
færri en við hefðum kosið. Það er
dapui’legt til þess að hugsa, hve
seint á lífsleiðinni maður áttar sig á
verðmætum þess viskubrunns er
býr í reynslu þeirra sem eldri eru.
Það er með mikilli hryggð en
jafnframt þakklæti fyrir góðar
stundir sem við bræður kveðjum
ömmu. Það er þó huggun harmi
gegn nú þegar leiðir skiljast, að afi
tekur á móti henni eins og hann
fagnaði okkur forðum á bryggju-
sporðinum á Akranesi þegar við
stigum eftirvæntingarfullir á land
úr Akraborginni.
Guðmundur Björnsson,
Bragi Björnsson.
„Fár sem faðir, engin sem móð-
ir.“ Þessi fornu spakmæli fékk móð-
ir mín í skeyti á sjötugsafmæli sínu
frá Bjössa, syni Pálínu Þorsteins-
dóttur og Guðmundar Bjömssonar.
Þegar ég frétti andlát minnar kæru
vinkonu, Pálínu, kom þetta fyrst í
hugann.
Á æskuárum okkar systkina voru
Pálína og Guðmundur og heimili
þeima mjög stór þáttur í tilveru
okkar og þau tengsl, sem þá mynd-
uðust milli tveggja fjölskyldna, hafa
reynst okkur systkinum gott vega-
nesti og gefið okkar ljúfar og dýr-
mætan minningar, sem munu ylja
okkur alla tíð. Á Akranesi bjó Pá-
lína öll sín búskaparár. Þar uxu úr
grasi börnin þeirra hjóna, sem urðu
fimm, hvert öðru mannvænlegra -
fjársjóðurinn stærsti. Enda þótt Pá-
lína dveldi örfá ár í Reykjavík í
þjónustuíbúð fyrir aldraða leitaði
hugur hennar oftar en ekki upp á
Skaga. Þar vildi hún ljúka jarðartil-
vistinni og henni varð að ósk sinni.
Síðustu mánuði ævinnar átti hún
heima á Dvalarheimilinu Höfða og
þar varð kveðjustundin. Þótt Akra-
nes væri Pálínu kær samastaður í
tilverunni mátti glöggt finna hversu
vænt henni þótti um æskuslóðir sín-
ar, Stöð og Stöðvarfjörð.
Mér auðnaðist, ungri, að kynnast
móður Pálínu, Guðríði Guttorms-
dóttur. Hún var mikilhæf og eftir-
minnileg kona og við þau kynni varð
mér ljóst að Pálína hafði ekki langt
að sækja þá mannkosti og hæfileika,
sem hún bjó yfir. Það var alltaf gott
að eiga stund með Pálínu, hún var
víðlesin og hafsjór fróðleiks, bæði
um menn og málefni, hvergi var
komið að tómum kofunum hjá
henni. Eitt sinn sagði hún við mig í
glettni, þegar talið barst að ættingj-
um hennar: „Trúlega eru allir Gutt-
ormar á landinu, Guttormssynir og
dætur skyldmenni mín.“
Það er óneitanlega tregafullt að
líta yfir farinn veg og hugsa til frá-
sagna af því, þegar Pálína og Guð-
mundur komu nýgift á Akranes á
sama hausti og foreldrar okkar
systkinanna. Báðir urðu þeir, Guð-
mundur og faðir okkar, kennarar
við Barnaskóla Akraness og hófu
þar með ævistarfið. Þessi tvenn
ungu hjón byrjuðu sinn búskap und-
ir sama þaki, í húsinu Kletti við
Suðurgötu. Þar myndaðist sá vin-
skapur fjölskyldnanna, sem aldrei
bar skugga á.
Fyrir alla þá vináttu og ævarandi
tryggð viljum við, systkinin, þakka
af alhug.
Börnum Pálínu og fjölskyldum
þeirra sendum við innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning mætrar konu.
Rannveig Edda
Hálfdánardóttir.
Anna dóttir okkar. Þá var glóru-
laus stórhríð. Ég var á leið frá
Keflavík en tafðist vegna veðurs.
Það var eins og ávallt, þú stóðst þig
eins og hetja, fylgdir Stínu á fæð-
ingardeildina í snarvitlausu veðri, j
ekkert gat stöðvað þig.
Það er margs að minnast. Þegar
við komum á Bústaðaveginn og síð-
ar á Álfhólsveginn nú síðast í Gull-
smárann vorum við alltaf aufúsu-
gestir og það gladdi okkar hjarta
að heyra þig segja þegar við kom-
um fyrir jólin eins og alltaf að nú
væru jólin að koma þegar við birt-
umst.
Ekki má gleyma ánægjustund-
unum með ykkur í sumarbústaðn-
um ykkar í Bjarghólslundi í Mið-
firði. Þar stoppuðum við tvisvar
sinnum á leiðinni norður og gistum.
Þar var mikið fjör og gaman að
vera. Það mun aldrei gleymast.
Það var alltaf gott að koma til
þín, elsku systir, þegar við vorum
að skreppa í bæinn, en nú ert þú
horfin yfir móðuna miklu og mikilli
baráttu lokið þar sem þú stóðst þig
eins og hetja. Nú ert þú komin til
pabba og mömmu og ég veit að þér
líður vel núna.
Elsku Munda, við kveðjum þig
með sorg í hjarta og biðjum góðan
Guð að taka á móti þér hinum meg-
in. Hafðu þökk fyrir allar ánægju-
stundirnar. Tómarúmið verður
mikið og erfitt að fylla. Þóri Daní-
elssyni og fjölskyldu vottum við
innilega samúð okkar. Hvíldu í
friði, kæra systir, og þökk fyrir
allt.
Þinn bróðir og mágkona,
Jóhann og Kristín.
Kveðja frá samstarfsfólki
í Digranesskóla
Með söknuði kveðjum við ágæt-
an samstarfsfélaga og vin, Guð-
mundu Bertu Alexandersdóttur,
gangavörð. Starf hennar við Digi-a-
nesskóla er samofið sögu hans því
hún var fyrsti starfsmaðurinn utan
kennaranna sem ráðinn var að
skólanum í október 1964 og hér
starfaði hún til 1. desember 1995
eða um 30 ára skeið. Ósérhlífni,
samviskusemi og röskleiki ein-
kenndi hennar störf öll þessi ár og
mér er það minnisstætt frá þessum
fyrstu árum að tekið var til þess af
foreldrum sem hér komu hve vel
skólinn væri þrifinn. Að þessu býr
skólinn enn í dag og þar átti
Munda drjúgan þátt.
Seinna tók gangavarslan við og
einnig á þeim vettvangi vann hún af
mikilli elju og hún lét sjaldan verk
úr hendi falla. Munda var ekki allra
en margur nemandinn í Digranes-
skólanum átti hauk í horni þar sem
hún var. Mér er kunnugt um að
ýmsir þeir er undir högg áttu að
sækja leituðu ásjár og stuðnings
hjá henni.
Munda var félagslynd kona og
tók alltaf þátt í samkomum okkar
af lífi og sál, söng, dansaði og hló.
Þannig minnumst við hennar og
þannig lifir hún í minningu okkar
sem með henni störfuðum.
Við sendum eftirlifandi manni
hennai’, Þóri Daníelssyni, og börn-
um þehTa og barnabörnum samúð-
arkveðjur.
Einar Long Siguroddsson,
skólastjóri.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
/ %
1 ‘ l
..
) V y
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/