Morgunblaðið - 21.11.1999, Blaðsíða 34

34 B SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST

Fjör Beastie Boys-félagar, Mike D, MCA og Ad-Rock.
Stiklað li
VÍÐA UM heim keppast menn við að gera upp áratugi og
árhundruð, enda ekki nema rúmt ár til aldamóta. Meðal
annars hafa tímarit og tölvuverslanir valið hljómsveitir og
tónlistarmenn síðustu áratuga og kemur ekki á óvart að
víðast hefur bandaríska rappþrenningin Beastie Boys verið
ofarlega á lista og margir sagt hana merkasta tónlistarfyr-
irbæri þessa áratugar vestan hafs. Kemur sér vel að í lok
síðustu viku kom á markað tveggja diska safnpakki með
"^érkum þeirra félaga þar sem stiklað er á stóru á ferlinum,
aukinheldur sem ný lög eru viðruð.
eir Beastie Boys-félagar,
Mike D, sem heitir Mich-
ael Diamond, MCA, eða Adam
Yauch, og Ad-Rock, sem móð-
ir hans nefndi Adam Horovitz,
voru pönkarar í New York í
lok áttunda áratugarins, en þá
var mikið líf í þeirri gerð tón-
listar í austurhluta Manhatt-
an. Allsráðandi var pönkskot-
ið rokk, en mikið að gerast í
hip-hop og fönki. Diamond var
í hljómsveitinni Young
Aborigines, en eftir að hann
komst í kynni við Adam
- 'it'auch varð til hardcore-
hljómsveitin Beastie Boys
1979. Adam Horovitz var þá
hljómsveitinni The Young and
the Useless, en eftir manna-
breytingar í Beastie Boys var
honum boðið að vera með.
Þeim félögum var boðið að
taka upp plötu fyrir Ratcage-
útgáfuna, stuttskífuna Polly
Wog Stew. Sumir hafí haldið
því fram að að ekkert á fyrstu
skífunni bendi til þess að þeir
félagar búi yfír tónlistarhæfí-
leikum, en þó bauðst þeim að
gera meira. I næstu upptöku-
lotu varð til lagið Cooky Puss
og vakti athygli útgefandans
Ricks Rubins, sem átti eftir að
hafa mikil áhrif á þá félaga og
kom þeim meðal annars á
samning hjá Def Jam, sem
Rubin átti stóran hlut í. Hjá
Def Jam voru ýmsar merkis-
sveitir á þessum tíma, Kurtis
Blow, Public Enemy og Run
DMC, svo dæmi séu tekin.
Fyrsta breiðskífan, Licenced
to 111, kom út 1986, vakti gríð-
arlega athygli og seldist í
stærra upplagi en nokkur
rappskífa til þessa.
Framan af fannst mörgum
lítið til Beastie Boys koma,
þótti sem sveitin væri tilbún-
ingur þeirra Def Jam-manna
til að græða sem mest á því að
láta bleiknefja rappa. Með
næstu skífu sem kom út 1989
afsönnuðu þeir félagar þó allt
slíkt jóss, því platan, Paul’s
Boutique, er talin með því
besta sem bandarískir tónlist-
armenn hafa sent frá sér á síð-
ustu árum. Ekki naut hún þó
teljandi hylli framan af, þótti
óðagengileg og full þung, en
með tímanum lærðu menn að
meta hana.
Næsta skífa, Check Your
Head, kom út 1992, en á henni
njóta þeir meðal annars aðstoð-
ar hljómborðsleikarans Marks
Ramos-Nishita, Money Mark,
sem starfaði með þeim um hríð.
Tveimur árum síðar kom svo
önnur plata, 111 Commun-
ication, og þykir h'tið síðri en
þær sem á undan komu.
Fimmta breiðskífan, Hello
Nasty, kom svo út á síðasta
ári og fékk fyrirtaks dóma líkt
og fyrri skífur þeirra félaga.
Hello Nasty er fjölbreyttasta
skífa Beastie Boys þótt
hipphopp sé helst í hávegum á
henni. Undir lok síðustu viku
kom svo tvöfaldur safndiskur
eins og áður er getið, þar sem
stiklað er á stóru í ferli þeirra
félaga. Á skífunni er til að
mynda að finna ýmis sjald-
heyrð lög og óútgefín, meðal
annars endurgerðir laga, auk
þess sem þar er að fínna lög
frá fyrstu skrefunum á tónlist-
arbrautinni, áður en
hipphoppið átti hug þeirra fé-
laga allan. Einnig eru þrjú ný
lög á plötunum tveimur, þar á
meðal Alive, sem nýtur mikill-
ar hylli nú um stundir.
Hello Nasty var með bestu
skífum síðasta árs og þeir fé-
lagar Beastie Boys á hátindi
frægðar sinnar og sköpunar-
gleði. Safnplatan nýja, The
Sounds of Science, sýnir að
þótt ferill þeirra félaga sé ekki
samfelld röð snilldarverka, þá
standa fáar sveitir þeim á
sporði í sköpunargleði, fjöri og
gamansemi.

fynst i| fremst
LÍTIÐ hefur borði á Stjórninni undanfarin ár, þótt
hún hafí veri á fullu í ballspilamennsku undanfarna
vetur. Nú finnst Stjórnarliðum tími til kominn að taka
til hendinni að nýju, hyggjast fara víða um land í
dansleikjahald á næstu mánuðum og sendu að auki frá
sér breiðskífu fyrir skemmstu, þá fyrstu í nookkur ár.
Grétar og Sigríður segja
að hugmyndin um
plötu hafi kviknað í surriar,
þegar þau fóru að spá í það
hvernig best væri að fagna
tíu ára samstarfi þeirra.
„Og ekki síst í ljósi þess að
það eru fjögur ár síðan við
sendum síðast frá okkur
breiðskífu,“ segir Grétar.
Sigríður bætir við að þótt
hugmyndin hafí kviknað þá
hafi ekki orðið frekar úr
henni í bili. „Við fórum ekki
að safna lögum á plötuna
fyrr en í september, sem er
vitanlega með seinna móti.
Það setti náttúrlega strik í
reikninginn að ég fór í sum-
arfrí Spánar,“ segir hún, en
Grétar skýtur inn í: „Og
komst með fín lög með þér
þaðan." „Já,“ heldur Sigríð-
ur áfram, „ég fór í rann-
sólmafleiðangur."
Á plötunni eru lög úr
ýmsum áttum. Tveggja laga
er getið, Spánargóssið, tvö
lög voru til fyrir, eitt eftir
Sigríði og Grétar og annað
eftir Grétar og Mána
Svavarsson. Gömul lög voru
endurgerð að hætti Stjóm-
arinnar, Þó líð ár og öld,
„sem enginn hefur þorað að
snerta við“, Reykjavíkur-
borg og Einskonar ást.
Friðrik Karlsson á lag á
plötunni og Þorvaldur
Bjami og Andrea Gylfadótt-
ir eiga eitt lag og loks á Ein-
ar Bárðarson eitt. Þau segja
að þó lögin
séu ólík hafi
þau á sér
sinn sterka
Stjómar-
svip, en þau
hafa löngum
leyft sér að
gera tilraun-
bir í stílum
og stefnum
á plötum
sínum. ,Á fyrstu plötunum
gerðum við mikið af því að
taka fyrir ólíkar stefnur og
stíla, sem gerir vinnuna alla
mun skemmtilegri,“ segir
Sigríður.
Grétar leggur áherslu á
að Stjómin sé danshljóm-
sveit og lagaval hennar
markist alltaf nokkuð af því
og því hversu markaðurinn
sé lítill. „Við eigum enga
stóra drauma um að kom-
ast áfram út í löndum,
sættum okkur vel við
heimamarkaðinn, en geram
okkur líka grein fyrir því
að hann er viðkvæmur.
Þess vegna höfum við hvílt
lögin okkar á böllum og
fólk er reyndar farið að
kvarta yfir því hvað við spil-
um lítið af okkar eigin lög-
um.“ „Það hefur sitt að
segja að við vorum búin að
spila mörg laganna í hátt í
áratug," segir Sigríður, „en
mörg þeirra lifa áfram, það
er hreinlega ekki hægt að
sleppa þeim, þá verður fólk
brjálað. Við ætlum að reyna
að fjölga eigin lögum á dag-
skránni og síðan detta lögin
á nýju plötunni beint inn á
hana.“
Grétar segir að þau séu
ánægðari með plötuna nýju
en nokkra plötu hljómsveit-
arinnar til þesa, því þó þær
hafí verið góðar hafí oftar
en ekki eitthvert eitt lag að
minnsta kosti staðið í ein-
hverjum. „Eg held ég verði
að segja að þessi plata er sú
fyrsta þar sem mér finnst
ekki snöggur blettur á.
Stjórninni hefur iðulega
tekist vel upp með að setja
á plötu eingin lög og þau
Grétar og Sigríður segja að
þau hafi upphaflega hugsað
sér að hafa fleiri lög úr eig-
in smiðju, en það kosti tíma
og vinnu. „Við höfum aldrei
komist inn í þá rútínu sem
þarf til að semja lög, það
fer svo mikill tími og orka í
að reka ballhljómsveit,"
segir Grétar. „Þó að við
getum vitanlega öll samið
lög þá verðum við taka frá
tíma til þess að gera það
eins og lagasmiðir gera.“
„Mér finnst mjög gaman að
semja lög,“ segir Sigríður,
„og vil gjarnan taka þetta
fastari tökum.“
Stjórnin hélt útgáfuball,
„við eram ekki mikið tón-
leikaband", 19. nóvember
sl. í Leikhúskjallaranum
sem Grétar segir að sé að
hluta haldið til þess að
„kveðja“ kjallarann, þau séu
búin að spila þar af og til
undanfarna fjóra vetur, en
nú finnist þeim tími til kom-
inn að láta meira á sér bera,
halda böll víðar í Reykjavík
og úti um landið. „Við stefn-
um á það að fara að spila
markvissara úti á landi aft-
ur, en við höfum ekki farið
eiginlegan hring í fjögur
ár,“ segir Grétar, „það er
löngu orðið tímabært að
taka upp þráðinn aftur eftir
að hafa tekið góða hvíld.“