Morgunblaðið - 17.12.1999, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 17. DESEMBER 1999 49
BJÖRN RÍKARÐ UR
LÁRUSSON
+ Björn Ríkarður
Lárusson fæddist
í Reykjavík 7. nóv-
ember 1942. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 6. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Ilallgríms-
kirkju 15. desember.
Fyrstu kynni okkar
Björns tengdust iðkun
á sameiginlegu tóm-
stundagamni, hrað-
skák. Þetta var fyrir
um 30 árum. Við hitt-
umst nokkrir áhugmenn á sunnu-
dögum og tefldum. Man ég enn þeg-
ar féll í minn hlut að halda mótið í
fyrsta sinn, að til þess var tekið að þá
þótti fullskipaður bekkurinn við fjög-
urra manna borðsenda er þeir sátu
þar kapparnii- Bjöm Lárusson, sem
lagði þá stund á lyftingar, og Sig-
tryggur glímukappi Sigurðsson.
Seinna urðum við Björn félagar í
skákklúbbi sem hefur starfað óslitið í
meira en aldarfjórðung. Við skák-
borðið var Björn skemmtilegur en
afar erfiður andstæðingur. Vinning-
ar á hendur honum voru harðsóttir
og ávallt teflt til þrautar. Ósjaldan
sneri Björn að því er virtist íakara
tafli sér í vil með þrautseigju og út-
sjónarsemi.
Fyrir hálfu öðra ári veittist mér sú
ánægja að byrja á gönguferðum með
Birni heitnum meðfram Ægisíðu og
Skerjafírði. Þessar gönguferðh- hafði
Björn þá stundað í mörg ár með fé-
lögum í KR. Ferðirnar voru farnar
hvernig sem viðraði enda sagði
Björn við mig í upphafi að „annað-
hvort væru menn í þessu eða ekki“.
Á göngunni var að sjálfsögðu rætt
um það sem efst var á baugi en jafn-
framt kynntist ég betur áhuga og
þekkingu Björns á þjóðlegum fróð-
leik og náttúrufræði. Björn var mik-
ill göngugarpur og glöggur náttúru-
skoðari og þekkti vel jarðfræði og
náttúru landsins, sérstaklega á suð-
vesturhorninu.
Björn var áhugamaður um stjórn-
mál og hafði þar ákveðnar skoðanir.
Hann var maður einkaframtaksins
og taldi lítinn sóma að atvinnurekstri
sem þreifst undir verndarvæng hins
opinbera. Hann var enginn jámaður í
viðræðum og mótaði skoðanir sínai’ á
þjóðmálum á eigin forsendum að vel
athuguðu máli en tók lítt undh’ slag-
orð eða sleggjudóma.
Hinar jákvæðari hliðar keppnis-
íþróttanna birtust vel í lund Björns.
Áldrei að gefast upp, sýna ástundun
og vandvh’kni, vera góður félagi og
koma jafnan vel undirbúinn til leiks
með sterkan vilja til að ná árangri. Á
þessum forsendum skilaði Björn
Lárusson sínu dagsverki. Fjölskyldu
Björns sendi ég einlægar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Björn G. Ólafsson.
Kveðja frá Glímudeild KR
í dag kveðjum við góðan félaga og
vin, Björn Ríkharð Lárusson, sem
lést langt um aldur fram. Hann kom
inn í starf glímudeildar KR árið 1986
er hann fylgdi Orra syni sínum til
æfinga og keppni. Mikil fengur vai’
að fá slíkan drengskaparmann, sem
hafði mikla reynslu af keppnisíþrótt-
um og félagsmálum. Gott var að leita
til Björns með mál sem varðaði
glímudeildina enda var hann ein-
staklega bóngóður og hjálpsamur
maður.
Björn hafði stálminni og var einn
af þessum mönnum sem var vel
heima á mörgum sviðum íþrótta, sér-
staklega frjálsum og
lyftingum enda keppn-
ismaður í þeim báðum.
Frásagnargáfu hafði
hann skemmtilega og
ófáar sögurnar heyrð-
um við af hrikalegum
görpum fortíðarinnar.
Sem ungur maður fór
hann til að vera við-
staddur á Ólympíuleik-
unum í Róm 1960 og
þaðan átti hann góðar
minningar sem hann
miðlaði okkur strákun-
um.
Björn átti stóra fjöl-
skyldu og sinnti henni afar vel. Það
var aðdáunarvert að sjá hvað hann
studdi börn sín í verki, hvort sem var
í skák, leiklist, glímu eða öðru sem
þau tóku sér fyrir hendur.
Við kveðjum félaga okkar með
söknuði ogvirðingu og vottum Eddu,
Orra, Ingibjörgu og Sigurbirni okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Glímudeild KR.
Með Birni Lárussyni er genginn
einn ötulasti og áhugasamasti liðs-
maður íslenskrar íþróttahreyfingar.
Fyrst sem framúrskarandi kepp-
andi, hvort heldur í gh'mu, frjálsum
íþróttum eða lyftingum, en síðar og
mun lengur sem forystumaður og
þátttakandi í uppbyggingu og félags-
störfum á sviði íþróttamála.
Við Björn höfum verið lengi sam-
ferða um dagana, enda var ekki
langt á milli okkar í aidri. Hann kom
mér fyrir sjónir sem rammefldur,
traustur og framúrskarandi heill
persónuleiki. Ég vissi aldrei hvort
hann minnti mig meir á strákana
sem ég var með á sjónum og drógu
björg í bú eða bændurna, sem yrkja
jörðina, nema hvorutveggja væri,
þar sem hann stóð álútur eins og
sláttumaður eða sjómaður sem steig
ölduna. Ekki leiðum að líkjast, enda
Björn sjálfsagt með ættir í allar áttir
í það þjóðlega umhverfi og atvinnu-
hf, sem hann bar svo sterkan svip af.
Knattspyrnufélag Reykjavíkur
naut ki-afta hans og hðsstyrks og
munaði um minna. Þau afrek sem
hann vann á þágu félagsins á keppn-
isvelli og í félagsstjóm munu vænt-
anlega aðrir rekja, en enginn sem
tekið hefur virkan þátt í íþróttafor-
ystumálum undanfarna áratugi hef-
ur farið varhluta af nærveru Björns
Lárussonar. Það hefur ekki verið
með hávaða eða bægslagangi, ekki
með yfirlæti né yfirgangi. Hógværð,
vinnusemi og sjentilmennska voru
einkenni Björns í öllu því sem hann
tók að sér.
Hann var einlægur áhugamaður
um íþróttir og framgang þeima og
tranaði sjálfum sér ekki fram nema
til að leggja hönd á plóginn.
Hann var stólpi sem mátti reiða
sigá.
Það sama má segja um afskipti
Björns af stjórnmálum. Þar naut
Sjálfstæðisflokkurinn starfskrafta
hans um árabil og þar lágu leiðir
okkar Björns sömuleiðis saman um
tíma og aftur þar var að finna heil-
steyptan og áreiðanlegan félaga,
sem vissi hvar hann stóð. Og stóð í
báðar fætur.
Þar sem ég ligg rúmfastur þessa
dagana og á ekki heimangengt til að
fylgja mínum gamla vini síðasta
spölinn sendi ég þessum látna heið-
ursmanni hinstu kveðju og þakkir
fyiir ómetanleg störf í þágu íþrótt-
anna og votta fjölskyldu hans, eigin-
konu og börnum, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ellert B. Schram, forseti
fþrótta- og Ólympíu-
sambands Islands.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1116, eða á
netfang )>ess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má iesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skfrnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+ Steinunn Þ. And-
ersen var fædd í
Vestmannaeyjum
23. júní 1926. Hún
lést í Landspftalan-
um 11. desember
síðastliðinn. Hún
ólst upp hjá ömmu-
systur sinni, Stein-
unni Guðmundsdótt-
ur, f. 19.8. 1867, d.
12.4. 1944, og Þor-
leifi Einarssyni, f.
7.1. 1878, d. 22.5.
1960. Steinunn átti
einn bróður, Barða
Hjaltason, f. 8.12.
1928, d. 9.2. 1945. Eftirlifandi
eiginmaður Steinunnar er Þor-
steinn Sveinsson rafvirkjameist-
ari, f. 28.5. 1923. Foreldrar hans
voru Hallbera Þorsteinsdóttir, f.
16.1. 1898, frá Meiðarstöðum í
Garði, og maður hennar, Sveinn
Stefánsson, frá Krókvöllum í
Garði, f. 3.4. 1893, d. 7.2. 1925.
Börn Steinunnar og Þorsteins
eru: 1) Barði Valdimarsson, f.
19.6. 1950, kennari í Noregi, og
er hann kvæntur Evu Öveled,
þroskaþjálfa. Þau eiga tvö börn,
í dag verður til moldar borin kær
vinkona mín, Steinunn Þorleifs And-
ersen, Básenda 12 í Reykjavík. Hún
lést á Landspítalanum 11. desember
eftir stutta sjúkrahúslegu, en lang-
varandi erfið veikindi í mörg ár sem
hún umbar með ótrúlegu æðruleysi.
Við andlát Steinunnar leita á huga
minn minningar um bernsku og
æskuár okkar í Vestmannaeyjum.
Steinunni eða Dídí, eins og hún
var ævinlega kölluð, hefi ég alltaf
þekkt því við vorum jafnöldrur og
bjuggum við sömu götuna við Vest-
urveginn, hún á Túnsbergi, en ég á
Selalæk. Við gengum saman í barna-
skólann og gagnfræðaskólann og
saman fermdust við í Landakirkju.
Við Vesturveginn bjó stór hópur
barna á svipuðum aldri sem léku sér
jafnan saman við hina ýmsu leiki
sem nú virðast heyra sögunni til. Þar
má nefna langbolta, parís, boltaleik,
sippuleik, yfir og að hverfa. Allur
hópurinn lék sér saman frjáls úti í
fersku sjávarloftinu. Ég minnist
þess er við nokkrar telpur í götunni
ákváðum að stofna „leikhús“, þar á
meðal var Dídí. Við lögðum mikla
vinnu í að læra hver sitt hlutverk og
metnað í að allir skiluðu sínu sóma-
samlega. Það gekk eftir og fengum
við hrós fullorðna fólksins fyrir
frammistöðuna. Ég man ekki betur
en að við ákvæðum allar að verða
leikkonur þegar við værum orðnai’
stórar. Aðgangurinn að leiksýning-
unni kostaði eina tölu, en það kom
snurða á þráðinn þegar tölunum var
skipt milli „leikaranna“. Ein talan
var sýnu fegurst og allar vildu fá þá
tölu í sinn hlut. Þessi örlagatala varð
til þess að „leikhúsið" lagðist niður.
Oft höfum við hlegið að þessu upp-
hlaupi í okkar annars samrýnda leik-
systkinahópi, en víst er um það að
engin okkai’ lagði leiklistina fyrir sig.
Oft lögðum við leið okkar á Skans-
inn á eftirmiðdögum til að fylgjast
með þegai’ fiskibátarnir komu að,
hver á fætur öðrum. Við vorum ekki
háar í loftinu þegar við skynjuðum
mikilvægi þess fyrir afkomu heimil-
anna að vel fiskaðist.
Bernsku- og æskuárin liðu fljótt
og fyrr en varði stóðum við and-
spænis þeiiTÍ staðreynd að tími væri
kominn til að hleypa heimdraganum.
Eftir miklar vangaveltur ákváðum
við þrjár vinkonur af Vesturvegin-
um, Dídi þar á meðal, að fara til
Kaupmannahafnar í húsmæðra-
skóla. Heimsmyndin hjá okkur stöll-
um sem höfðum alist upp í litlu og
einangruðu eyjasamfélagi gjör-
breyttist þegar við komum til Dan-
merkur. Kaupmannahöfn var í okkar
augum ævintýraleg heimsborg, nafli
alheimsins. I skólanum eignuðumst
við danskar vinkonur og höfum við
haft samband við sumar þeirra allt
fram á þennan dag.
Að loknu prófi frá húsmæðraskól-
Fríðu, f. 5.2. 1978,
háskólanema, og
Snorra, f. 5.3. 1980,
stúdent og gegnir
nú herþjónustu. 2)
Hadda Sigríður, f.
11.8. 1952, bóka-
safnsfræðingur, og
er hún gift dr. Ant-
on Galan, sjávarlíf-
fræðingi frá Baska-
landi, f. 14.9. 1947.
Dóttir þeirra er
Sigrún, f. 28.5.
1986, grunnskólan-
emi. 3) Sveinn Ósk-
ar, f. 7.10. 1962, og
er hann kvæntur Sigurjónu Báru
Hauksdóttur frá Siglufirði, f.
1.1. 1966. Þau eiga Þorstein
Sveinsson, f. 27.5. 1991. 4) Ásta
Kristín, f. 17.7. 1965, ökukennari
í Noregi. Hún var í sambúð með
Frank Sandvik, bifreiðaeftirlits-
manni, f. 8.10. 1965. Börn þeirra
eru Iða Kristín, f. 24.9. 1991, Þór
Martin, f. 15.12. 1993 og Óðinn,
f. 27.2. 1996.
IJtFór Steinunnar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
anum fór Dídí í fóstruskóla í Kaup-
mannahöfn og lauk þaðan prófi. Dídi
giftist Þorsteini Sveinssyni raf-
virkjameistara 30. september árið
1951.
Þorsteinn er greindur öðlings-
maður sem reyndist Dídí traustur
lífsförunautur og börnum þeirra ein-
staklega góður faðir og uppalandi.
Dídí og Þorsteinn eignuðust þrjú
börn. Börnin eru nú uppkomin, vel
menntuð, hafa stofnað eigið heimili
og eiga maka og börn. Öll börn
þeiira hjóna bera traustu uppeldi í
foreldrahúsum fagurt vitni. Oft tal-
aði Dídí um sín góðu tengdabörn sem
allt vildu fyrir hana gera. Barna-
bömin vom hennar sólargeisli og
gleðigjafi. Hún fylgdist náið með
þeim öllum, jafnvel þótt vík væri
milli ástvina, en tvö börn þeirra era
búsett í Noregi. Iðulega var hringt á
milli og ljósmyndir vom sendar sem
Dídí hafði jafnan við höndina og
sýndi vinum með móðurlegu stolti.
Þorsteinn og Dídí byggðu sér
stórt og fallegt hús að Básenda 12
hér í Reykjavík og í garðinum við
húsið þehra standa hávaxin tré sem
þau hafa gróðursett. Er vora tekur
spretta upp páskaliljur og túlípanar
ásamt fögrum sumarblómum sem
Dídí jafnan sáði til. Gróðurinn veitti
Dídí mikla gleði enda dvaldi hún
mikið í garðinum þegar vel viðraði^-
Það veitti henni mikla lífsfyllingu því
að Dídí var mikið náttúrubarn alla
tíð. Þegar vinir Dídíar heimsóttu
hana í garðinn voru þeir oftar en
ekki leystir út með fögi’um blóm-
vöndum, en gjafmildi var einn af
mörgum góðum eðliskostum Dídíar.
Hún var kærleiksrík og heilsteypt
kona, með öllu fordómalaus, mjög
gestrisin og tryggur vinur vina
sinna.
Sérstakar þakkir langar mig að
flytja hér fyrir hönd kærrar einka-
systur minnar, Hönnu, sem notið
hefur einstakrar vináttu og velvildar;
Dídíar og Þorsteins um áratuga
skeið. Öll samskipti við þau hafa létt
henni lífsgönguna, einkanlega eftir
að hún varð ekkja með þverrandi
heilsu.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
ævivináttu Dídíar og hlýhug þeima
hjóna beggja. Merk kona er gengin,
hversdagshetja sem lét lítið yfir sér,
en bjó yfir miklu andlegu atgervi.
Fjölskyldu Dídíar allri sendum við
Egill okkar dýpstu samúðarkveðjur
Gerður H. Jóhannsdóttir.
Nú hefur kvatt jarðvistina hún
Dídí í Básendanum, eins og við syst-
ur vorum vanar að kalla hana. Á,
þessari stundu hvarflar hugurinn til
baka. Margar góðar minningar eig-
um við um Dídí allt frá því að við
munum eftir okkur. Dídí var um
margt sérstök kona og hjartahlý
með afbrigðum. Hún var órjúfanleg-
ur hluti af fjölskyldu okkar, enda
stóðum við systur alltaf í þeirri trú
að hún væri frænka okkar. Dídí var
æskuvinkona mömmu okkar og því
kærkominn gestur á bernskuheimil-
inu. Heimili hennar stóð okkur ávallt
opið þegar við komum í bæinn og tók
hún þá á móti okkur á sinn einstaka?
hlýja hátt. Vom heimsóknirnar í Bá-
sendann ætíð tilhlökkunarefni. Ekki
stóð á henni að opna heimili sitt þeg-
ar við urðum tímabundið heimilis-
laus vegna eldgoss í Eyjum. Börnum
okkar systra sýndi hún sömu elsku
og hlýleika og aldrei brást að undir
jólatrénu væri pakki til þeirra allra
með kveðju frá jólasveininum.
Við kveðjum elskulega konu, en
hlýja hennar og nálægð mun lifa í
minningunni.
Megi Guð styrkja hennar nánustu
á erfiðum tímum.
Systurnai’ á Brimhólabrautinni,
Helga, Kristín og Lilja.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA GUÐNÝ LAXDAL,
Hólmgarði 3,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugardaginn
11. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 20. desember kl. 10.30.
Ríkharð Laxdal, Helga Kristinsdóttir,
Rannveig Laxdal, Helgi Jóhannsson,
Anna Laxdal Agnarsdóttir, Óli Viðar Thorstensen,
Magnús Agnarsson, Bjarnveig Ingimarsdóttir,
Agnar ívar Agnarsson, Kristín Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓLAFUR GUÐJÓNSSON
fyrrum bóndi,
Miðhjáleigu í Austur-Landeyjum,
verður jarðsunginn frá Voðmúlastaðakapellu
laugardaginn 18. desember kl. 14.00.
Þeir sem vildu minnast hins látna, láti Voð-
múlastaðakapellu njóta þess.
Bílferð verður frá BSl kl. 11.00 og Fossnesti á
Selfossi kl. 12.15.
Bóel Kristjánsdóttir
og börn.
STEINUNN ÞOR-
LEIFS ANDERSEN