Morgunblaðið - 17.12.1999, Blaðsíða 78

78
FOSTUDAGUR 17. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Fóstbræður hafa notið mikilla vinsælda og eru nú nýir þættir komnir á myndband.
Af því tilefni stendur mbl.is fyrir jólagríni í anda Fóstbræðra.
Svaraðu léttum spurningum og vertu með í góðu gríni á mbl.is
og þá áttu möguleika á að vinna:
Fóstbræðraspólu
Vöruúttekt frá Hagkaup HAGKAUP
Fóstbræður eru gamanþættir frá höfundunum ióni Gnarr,
Þorsteini Guðmundssyni, Sigurjóni Kjartanssyni og Benedikt Erlingssyni.
Með aðalhlutverk í þáttunum fara Benedikt Erlingsson, Þorsteinn Guðmundsson,
Jón Gnarr, Sigurjón Kjartansson og Helga Braga Jónsdóttir.
Ber er hver að baki nema sér fóstbræður eigi!
FÓLK í FRÉTTUM
REUTERS
Þar skall
hurð nærri
hælum!
SÖNGVARINN Boy George, sem
var fremstur í ílokki hljómsveitar-
innar Culture Club á sínum tíma,
var nær dauða en lífi þegar risastór
diskóglitkúla féll niður úr lofti tón-
leikasalar á söngvarann. „Það hefði
verið bæði kaldhæðnislegt og að
sumu leyti við hæfi að láta iifið við
þessar aðstæður" sagði söngvarinn
í samtali við breska blaðið Sun í
gær. „En ég lifði þetta af og er
hérna ennþá, þrátt fyrir að ég sé
helaumur í bakinu.“
Atvikið átti sér stkð þegar Boy
George var að kanna hljómgæðin í
tónleikasalnum ásamt fyrrverandi
meðlimum Culture Club sem ætl-
uðu að koma saman og spila í
Bournemouth International Centre
tónleikasalnum í Suður-Englandi.
Boy George lét hremmingamar
ekkert á sig fá og hélt tónleikana
eins og til stóð.
Otrúlegt!
TONLIST
Geisladiskur
ÓTRÚLEG ORÐ
Ótrúleg orð, geisladiskur dúettsins
Kúnzt, sem er skipaður þeim Jóni
Sverrissyni og Jóhönnu Harðar-
dóttur. Öll lög eru eftir Jón Sverris-
son. Textar eru eftir Jón Sverrisson
og Jóhönnu Harðardóttur. Jón og
Jóhanna syngja en auk þess leikur
Jón á gítar og tamborínu. Þeim til
aðstoðar á plötunni eru Hilmar
Sverrisson (hljómborð), Steinar
Gunnarsson (bassi), Krislján Krist-
jánsson (slagverk), Hugrún S. Hall-
grímsdóttir (þverflauta) og
Ragnar Karl Ingason (munnharpa
og mandólín). Upptökusíjórn var í
höndum Hilmars Sverrissonar.
40,45 mín. Þau skötuhjú gefa disk-
inn sjálf út.
ÞEGAR maður virðir fyrir sér
hroðalega ljótt umslagið á þessari
plötu Sauðkrækinganna í Kúnzt seg-
ir eðlishvötin manni að tónlistin
hljóti að vera af sama meiði. Það var
því í forundran sem ég hlustaði á
fyrstu lögin því að af einhverri
ástæðu, sem ég kann enga skýringu
á, eru þau undir allsterkum áhrifum
frá bandarísku gítarnýrokki því sem
fór hvað hæst um miðbik sfðasta ára-
tugar og nöfn eins og R.E.M. og
Throwing Muses komu ósjálfrátt í
hugann.
Inn í þetta fléttast svo flautuleikur
í vísnalagastíl og íslenskt „nýpopp" í
stfl Dúkkulísa og Grafík! Eg veit
ekki hvort þessi ólíku áhrif eru til-
komin fyrir einskæra tilviljun eður ei
en á einhvem furðulegan hátt virkar
þessi grautur.
Jóhanna söngkona minnir skugga-
lega mikið á Kristin Hersh, fyrrum
leiðtoga Throwing Muses, í sumum
lögum og í öðrum gætir áhrifa frá
Ragnhildi „skrokkapoppara" Gísla-
dóttur. Jón er vita laglaus en rödd
hans, sem hljómar eins og úrillur Dr.
Gunni, er gædd einkennilega yfir-
þyrmandi náðarvaldi svo að maður
er fljótur að fyrirgefa honum.
Textar plötunnar eru nokkuð sér-
stakir. Þeir eru ekkert sérlega hag-
lega ortir en eru kraftmiklir og lausir
við allt froðusnakk. Stundum verða
þeir sundurleysislega súrrealískir og
ég á stundum erfitt með að botna í
því hvert verið er að fara. „Mölétið er
þitt skegg, upphaf og endir af ann-
arri gráðu“ eru t.d. sterk orð sem eru
mér óskiljanleg. Textamir snerta
annars á hinum ýmsu málum, fjalla á
víxl um vængbrotnar ástir, hörmun-
gar heimsins eða napran vemleika í
afdölum Islands. Raunsæið verður
vart meira en í línunni „Ég heiti Guð-
björn Valur og þyki nokkuð svalur en
næ engum markmiðum". Vangavelt-
ur Kúnzt um illsku heimsins ná ljóð-
rænu hámarki í laginu „Biðsalur
dauðans": „Við sjáum myndir af her-
bergi dauðans. Imynduð hlandlykt,
nályktin hrá“. Níðþung, jafnvel
„ótrúleg orð“. Seinni helmingur plöt-
unnar er að visu ekki eins innblásinn
og sá fyrri og
sleppir þar oft hinum undarlega
samhræringi sem gerði fyrri helm-
inginn svo aðlaðandi. Öll lögin mega
þó eiga það að þau em melódísk og
sum meira að segja með afar gríp-
andi og skemmtilegum laglínum.
Hljóðupptaka er nokkuð skrýtin,
sérstaklega er hljómur raddanna
einkennilegur, og er eins og það
vanti einhverja mýkt í þær.
Þessi geisladiskur fyllir allsér-
stæðan undirflokk íslenskrar geisla-
diskaútgáfu sem hefur verið vaxandi
á undanförnum árum. Fólkið sem
stendur á bak við þessa diska er
kannski búið að ganga með þann
draum í maganum lengi að gefa út
disk og stundum em þeir gerðir af
vanefnum en þó oftast af sannri ást-
ríðu og einlægni. Þrátt fyrir að þessi
diskur eigi stundum vafasama popp-
fræðilega spretti skína tvö síðast-
töldu atriðin það sterkt í gegn að
diskurinn er heillandi og býr yfir
sterkum sjarma í sinni hreinu og
beinu mynd. Já, hann er svo sannar-
lega „ótrúlegur“ þessi poppheimur.
Arnar Eggert Thoroddsen