Morgunblaðið - 20.01.2000, Síða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 20. JANÚAR 2000 57
LILJA SIGURÐAR-
DÓTTIR
+ Lilja Sigurðar-
dóttir fæddist í
Garðabæ 13. októ-
ber 1913. Hún lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 12. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
Lilju voru Sigurður
Guðmundsson og
Ingibjörg Guðmun-
dsdóttir húsmóðir.
Systkini Lilju eru
Sigurður, lengi
starfsmaður á Víf-
ilsstöðum, látinn,
kvæntur Sigur-
björgu (Sissu). Þau
bjuggu lengst af í Kópavogi ás-
amt börnum; Laufey, húsmóðir,
látin, bjó mörg ár í Vestmanna-
eyjum með manni sínum Guð-
mundi Jóelssyni, sjómanni, lát-
inn, og börnum þeirra; Sigríður,
húsmóðir, maður hennar var Kri-
stján Andrésson, sjómaður, lát-
inn, og bjuggu þau í Garðinum til
fjölda ára og ólu börn sín upp þar.
Eiginmaður Lilju var Friðfinn-
ur Konráðsson, sjómaður, f. 3. ap-
ríl 1920, d.24.janúar 1988.
Börn Lilju eru: 1) Sigurbjörn
Ragnar, f. 17. maí 1935, d. 6. mars
1979, lögreglumaður í Hafnar-
firði, kvæntur Erlu Báru Andrés-
dóttur. Þau eignuðust
tvo drengi. Erla Bára
átti þrjú börn fyrir. 2)
Birgir, f. 4. október
1940, starfsmaður hjá
Islenska álfélaginu,
kvæntur Sigurveigu
Gunnarsdóttur og
eiga þau tvö börn
saman. En Sigurveig
átti tvö börn fyrir,
þau búa í Hafnarfirði.
3) Ingibjörg, f. 12. júlí
1942, á fimm börn,
hún býr í Grafarvogi í
Reykjavík. 4) Magnea
Inga, f. 16. janúar
1944. Magnea Inga ólst ekki upp
hjá móður sinni frá tveggja ára
aldri. 5) Karóh'na, verslunarmað-
ur í Hafnarfirði, f. 31. október
1946. Giftist Þórði Þorvaldssyni,
látinn, sjómanni og síðar lög-
reglumanni í Hafnarfirði og eign-
uðust þau þrjú börn. 6) Bára
Fjóla, leikskólakennari í Hafnar-
fírði, f. 10. júlí 1948, gift Halldóri
Gunnlaugssyni, stýrimanni hjá
Landhelgisgæslunni. Þau eiga
tvo stráka. 7) Guðmundur, f. 2.
nóvember 1949, sjómaður í Hafn-
arfirði. 8) Reynir, f. 20. júní 1952,
verkamaður í Reykjavík. Reynir
á einn dreng. 9) Konráð, f. 24.
september 1953, stundar sjó-
mannatrúboð í Hafnarfirði og
Reykjavík. Ókvæntur. 10) Sigurð-
ur, f. 28. desember 1954, er
starfsmaður hjá Isal og býr í
Hafnarfirði, kvæntur Karlottu
Hafsteinsdóttur. Þau eiga þrjár
stelpur. 11) Sólrún, f. 3. ágúst
1956. Húsmóðir í Hafnarfirði. Á
tvær dætur. 12) Sigfríður, f. 20.
september 1959, og er hún búsett
í Reykjavík.
Lilja stundaði fiskvinnu á yngri
árum og önnur verkamannastörf.
Um tíma vann hún á búinu á
Korpúlfsstöðum, sem Thor Jen-
sen átti og rak með miklum glæsi-
brag á sinni tíð. Um tíma var hún
flokksbundin í Alþýðuflokknum,
sem á þessum árum var helsti
málsvari íslenskra verkamanna.
Eftir að Lilja fæddi sitt fyrsta
barn helgaði hún sig uppeldi
barna sinna, heimilinu og velferð
þeirra upp frá þeirri stundu.
Lengi vel bjuggu Lilja og Friðf-
innur í Halldórskoti á Hvaleyri,
þar sem nú er golfvöllur Hafn-
fírðinga. En á meðan þau bjuggu
á Hvaleyrinni var búskapur
stundaður á svæðinu og höfðu
menn þarna hesta, kindur og
mjólkandi kýr á að minnsta kosti
tveimur bæjum. í kringum 1960
fluttist Lilja úr Halldórskoti á
Hellisgötu 15 (Hafnarfirði og bjó
hún þar í 16 ár.
Útfór Lilju fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Jarðvist okkar hefst er við fæð-
umst, en henni lýkur aftur á móti
þegar við deyjum jarðneskum
dauða. Þannig vil ég fá að minnast
móður minnar í þessari grein minni.
Um hálftíuleytið, sama dag og hún
dó, hringdi síminn og mér voru færð
tíðindin.
Og óneitanlega gerist það, er slík-
ar fregnir berast manni til eyrna, að
þá fer hugurinn á stjá og ýmsar
minningar rifjast upp sem tengjast
þessari manneskju. Henni móður
minni. Og ég vil þakka Drottni mín-
um það að minningarnar eru bæði
jákvæðar og góðar sem ég tengi við
þessa konu. Var mamma enda alltaf
einn af mínum bestu vinum og sú
sem ég gat ávallt leitað til. Ég minn-
ist þess alltént ekki að hafa fundið
mig óvelkominn í húsi mömmu held-
ur þvert á móti hjartanlega velkom-
inn, og rúmlega það.
Én mig langar til að víkja nokkr-
um orðum að öðru. Eftir að síminn
hringdi og mér voru sagðar frétt-
irnar um andlátið, þá sýndi Drott-
inn mér það að við, börnin hennar
Lilju, fólkið sem hún bar sjálf í kviði
sínum, fóstraði þar og ól síðan í
heiminn, og í heiminum, vorum fólk-
ið sem henni þótti alltaf vænst um
og elskaði mest allra. Við vorum un-
un hennar, líf hennar, vinir hennar
og það sem hún lifði fyrir og þráði í
hjarta sínu að hafa nærri sér. Og er
elsti sonur hennar lést, Sigurbjörn
Ragnar, kom sár í hjarta hennar og
mikil sorg fyllti hana. Meiri kannski
en nokkurn mann grunaði. En Lilja
komst yfir sorgina. Vegna þess að
tíminn getur læknað öll sár og
mamma var að eðlisfari jákvæð og
hugrökk manneskja og fær um að
vinna bug á erfiðum kringumstæð-
um. Lífið var ekki alltaf létt. Eins
og skilja má hjá manneskju sem ól
tólf mannvænleg og heilbrigð börn.
Og oft voru fjárráð knöpp. Mörg
mál komu upp sem þurfti að leysa
úr. Misjafnlega erfið viðureignar.
Og þar fram eftir götunum. En öll
börnin komust á legg og flugu svo
eitt og eitt burt úr hreiðrinu, án
þess þó að tengslin við hana rofn-
uðu. Síðan fóru barnabörnin að
koma í pössun, og annað eftir því.
Svo færðist aldurinn yfir og
kraftarnir fóru þverrandi og hún
móðir mín eyddi síðustu æviárum
sínum á elliheimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði. Gömul kona, södd líf-
daga. En ávallt prúð og stillt. Eins
og hennar var von og vísa. Og kom
maður endrum og sinnum í heim-
sókn til hennar. í hvert sinn er hún
sá mann breiddist breitt bros yfir
andlitið. Og er við settumst niður
lagði hún hendur sínar á handlegg
minn, en það gerði hún yfirleitt er
við hittumst, því heyrn hennar var
orðin slæm sem gerði allar samræð-
ur stirðar. En í þetta sinn streymdi
frá þessari öldnu manneskju þvílík-
ur kærleikur Guðs að ég hef ekki
áður upplifað neitt slíkt frá neinni
annarri manneskju. Sem sagði mér
meira en mörg orð fá gert um elsku
hennar. Drottinn var búinn að fylla
mömmu með sýnum Heilaga Anda.
Það sýndi Drottinn mér á þennan
SIGMUNDUR BIRGIR
GUÐMUNDSSON
+ Sigmundur Birg-
ir Guðmundsson
var fæddur í Reykja-
vík 24. janúar 1939.
Hann lést á heimili
sínu í Malmö í Sví-
þjóð hinn 8. janúar
siðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Bríet
Ólafsdóttir, f. 11.
desember 1906, d. 4.
maí 1988 og Guð-
mundur Jóhannsson,
vélstjóri, f. 24. júní
1905, d. 12. júní 1973.
Bríet og Guðmundur
eignuðust sex börn
og komust þau öll á fullorðinsár jarðsunginn frá Malmö í Svíþjóð í
og eru þrjú þeirra á lífi. Sigmund- dag.
ur var næstyngstur
þeirra systkina.
Sigmundur
kvæntist í júní 1962
Anny Ólsen, f. 5.
febrúar 1942. Börn
þeirra eru Jenny
Björk, f. 30.11. 1961,
hennar maður er
Haraldur Arason
verkstjóri og eiga
þau tvö börn, og
Birgir Smári, f. 10.9
1971, ókvæntur og
barnlaus. Hann er
við nám í Svíþjóð.
Sigmundur verður
Laugardaginn 8. janúar síðastlið-
inn andaðist Sigmundur B. Guð-
mundsson á heimili sínu í Malmö í
Svíþjóð.
Sigmundur hafði veriðheilsuveill
undanfarið. En samt kom fráfallið
fjölskyldunni á óvart.
Sigmundur og eiginkona hans,
Anny M. Ólsen, fluttust til Svíþjóðar
árið 1977 ásamt tveimur börnum sín-
um, Jenny Björk og Birgi Smára.
Anny, eiginkona Sigmundar, lést 1.
janúar árið 1987.
Þau hjónin komu sér upp fallegu
heimili í Malmö. Jenny Björk, dóttir
þeirra, hóf einnig búskap í Malmö
ásamt manni sínum, Haraldi Ara-
syni, og eiga þau tvö börn sem heita
Hlynur og Marin. Sigmundur og
Anny hófu fljótlega störf á ferjuskipi
sem sigldi á milli Malmö og Kaup-
mannahafnar. Hann sem háseti og
bátsmaður en Anny og Jenny Björk
við veitingastörf.
Sigmundur fæddist í Reykjavík
24. janúar 1939. Foreldrar hans voru
hjónin Bríet Ólafsdóttir og Guð-
mundur Jóhannsson vélstjóri og var
Sigmundur næstyngstur af sex
systkinum sem voru Ólafur Byron,
Guðbjörg Lilja, Jóhann Ingi, Mar-
grét Erla og Guðrún Hanna og eru
bræðurnir þrír nú allir látnir langt
um aldur fram en systumar þrjár
eru allar enn á lífi.
Ungur byrjaði Sigmundur að
stunda sjómennsku, eins og tíðkaðist
á þessum árum, en sjómennskan
höfðaði aldrei til hans svo þegar
hann stofnaði til fjölskyldu, söðlaði
hann um og byrjaði að vinna í landi
við ýmis störf.
Fljótlega eftir að þau komu til Sví-
þjóðar festu þau kaup á stóru og fal-
legu raðhúsi í Bara fyrir utan Malmö
og þar hlúðu þau hjónin að sinni fjöl-
skyldu og gerðu heimili sitt sérstak-
lega fallegt og hlýlegt. Eftir lát eig-
inkonunnar bjó Sigmundur þar
ásamt syni sínum, Birgi Smára.
Eftir lát Anny átti Sigmundur
mjög á brattann að sækja og var líf
hans oft örðugt á þessum árum og
enginn dans á rósum og hugurinn
leitaði oft heim á æskuslóðirnar.
Sigmundur starfaði hjá mér und-
irrituðum í nokkur ár við verslunar-
störf áður en hann fór út til Svíþjóð-
ar og var hann alveg einstakur
starfsmaður á allan hátt. Orðhepp-
inn og glaðsinna glæsimenni bæði
innra sem ytra.
Elsku Simmi minn, börnin okkar
og við Dúddy, systir þín, þökkum þér
langa og góða vináttu í gegnum árin.
Blessuð sé minning þín.
Kristján Páll Sigfússon.
stórkostlega og eftirminnilega hátt.
Algóður Guð getur notað sitt fólk til
að blessa aðra með. Já, alveg fram í
andlátið. Þess vegna skulu menn
halda áfram að biðja fyrir ástvinum
sínum og gefast ekki upp. Guð svar-
ar bænum.
En nú er móðir mín, blessunin,
komin til himna. í ríki Föðurins á
himnum. g þar mun ég hitta hana
aftur. Eftir að ævi minni lýkur hér.
Fyrirheit sem Drottinn Jesús
Kristur vill gefa sérhverjum manni
sem lifir undir sólinni. Sökum þess
að Jesús Kristur er lífið sjálft sem
nær útyfir þetta líf og inn í eilífðina.
Alla leið til Guðs.
Að endingu vil ég fá að þakka
mínum himneska Föður fyrir hina
yndislegu móður mína, sem reynd-
ist mér svo vel og gaf mér margt
gott í veganesti sem ég bý enn að,
sem mér þótti afskaplega vænt um
og elskaði afar heitt. Guð blessi
systkini mín, barnabörn Lilju,
barnabarnabörn og aðra aðstand-
endur og styrki þau í sorginni.
Bræður mínir og systur. Á sama
hátt og Jesús elskaði alla menn,
skulum við einnig elska hvert ann-
að. í Jesú nafni. Amen.
Konráð Friðfínnsson.
Mamma og amma strákanna
minna er dáin. Mig langar að minn-
ast hennar með fáeinum orðum.
Ég man fyrst eftir mér á Hval-
eyrinni í Hafnarfirði þar sem nú er
golfvöllurinn Keilir. Mamma bjó í
Halldórskoti og hafði þegar átt
fimm börn þegar ég fæddist. Við
systkinin urðum tólf og átti hún átta
okkar á meðan hún bjó á Hvaleyri.
Halldórskot var lítið hús, um 50-
60 fm, og þarna bjuggu tvær fjöl-
skyldur; Karólína Þórðardóttir
ásamt nokkrum uppkomnum börn-
um, yngsta syni sínum, Sigurjóni,
og tengdaföður og svo mamma og
pabbi og við systkinin, orðin sjö eða
átta þegar Karólína flutti. Aðstaðan
í Halldórskoti var harla frumstæð.
Þarna var ekkert rennandi vatn né
salerni. Vatnið var sótt út í brunn og
því ausið upp með fötu. Rafmagn
var komið á Hvaleyrina og í Hall-
dórskoti voru rafmagnsofnar sem
hituðu húsið en kolavél var í eldhús-
inu sem mamma eldaði og bakaði í.
Þvottavél var engin. Hún þvoði
því allt í höndum. Á þvottadögum
var oft hamagangur. Mamma
reyndi að velja sólríkan og hlýjan
dag, þvotturinn var borinn niður að
brunni og við krakkarnir fengum
það embætti að ausa úr brunninum
til skiptis ofan í þvottabalann. Að
sjálfsögðu þurfti að þvo oftar en á
heitum dögum af svo stórri fjöl-
skyldu. Þá man ég að þvegið var
inni og síðan farið niður að brunni
til að skola. Það var bæði kulsamt
og erfitt verk að standa niðrivið
brunn, skola þvott í kulda og trekk,
en þetta þurfti móðir mín að gera.
Mér er oft hugsað til jólanna sem
ég átti í æsku. Þau voru hefðbundin
með þrifum, nýjum fötum sem
mamma saumaði, góðum mat og
jólagjöfum. Eitt atriði var ekki jafn
öruggt. Urðu jólin rauð eða hvít? Ef
það snjóaði fengum við ís. Mamma
bjó nefnilega til heimagerðan ís,
setti í box og gróf í skafl til að hann
stífnaði. Þetta var hægt ef jólin voru
hvít.
Oft hefur mamma átt erfiða daga
þótt hún kvartaði aldrei. Pabbi var
sjómaður og uppeldi barnanna að
mestu leyti á hennar herðum, að-
stæður lélegar og kjörin bág.
Eftir að Karólína flutti með sinn
hóp rýmkaðist um okkur. Sífellt
stækkaði systkinahópurinn og fyllti
í þau pláss sem hún hafði haft. í
svona stórum barnahópi er oft mik-
ið fjör.
I minningunni var mamma alltaf
með eitt barn í vöggu, eitt á hand- '
legg og eitt í pilsfaldinum en við hin
ýmist úti eða inni í áhyggjulausum
leik. Þrátt fyrir þetta hélt mamma
sínu striki og ég man aldrei eftir að
henni hafi fallið verk úr hendi. Allt-
af fannst mér spennandi að fylgjast
með þegar henni áskotnaðist gaml-
ar flíkur og ævintýri líkast að sjá
hvernig gamall frakki gat breyst í
fallegar smekkbuxur. Það virtist
allt leika í höndunum á henni móður
minni, svo mikil hagleikskona var
hún. Ég minnist þess þegar raf-
magnið var að fara í Hafnarfirði en
það gerðist alloft og mátti lítið út af
bera.
Oftar en ekki gerðist það þegar
dimmt var orðið. Þá notuðum við
krakkarnir tækifærið og fórum í
feluleik. í stað þess að kveikja á
kertum, leyfði hún okkur krökkun-
um að leika og hélt síðan áfram með
sín verk eins og ekkert hefði í skor-
ist, þegar rafmagnið kom á aftur.
Árið 1959 flutti fjölskyldan að
Hellisgötu 15 í Hafnarfirði. Það
húsnæði var töluvert stærra, renn-
andi vatn en fá þægindi önnur. Nú
var styttra í alla þjónustu. Mamma
lét okkur óspart nota sundlaugina
og balinn var lagður á hilluna nema
fyrir yngstu bömin.
Stöðugur straumur af vinum og
vinkonum okkar krakkanna var inn
og út alla daga. Heimilið oft eins og
félagsheimili þótt þarna kæmu oft-
ast sömu einstaklingarnir.
Með árunum breyttist fjölskyldu-
mynstrið. Nú komu inn í myndina
tengdabörn og barnabörn. Sunnu-
dagarnir urðu merkisdagar. Við
systkinin hittumst hjá mömmu með
maka og börn. Érændsystkinin
fengu tækifæri til að kynnast enn
þá betur og tengjast tryggðarbönd-
um sem í mörgum tilfellum hafa %
styrkst stöðugt síðan. Það hefur
verið ómetanlegt fyrir barnabörn
mömmu að fá að kynnast ömmu
sinni á þessum árum og finna hjá
henni þetta traust og þessa virð-
ingu, sem henni var svo eiginlegt að
sýna. Þessa sunnudaga var mikið
skrafað, hlegið og gert að gamni.
Mamma var sífellt að „hella upp á“
og bjóða kaffi um leið og hún hló
dátt og innilega með okkur.
Allt er breytingum háð. Mamma
og pabbi skildu. Fljótlega flutti hún
í annað húsnæði og hélt heimili með
þeim sem enn bjuggu í foreldrahús-
um.
Fyrir allmörgum árum fór að
bera á alzheimer-sjúkdómnum sem
er mörgum svo erfiður, ekki síst
aðstandendum.
Síðast bjó mamma að Álfaskeiði
78 hjá Reyni bróður. Hann á heiður
skilinn fyrir þá umhyggju og ósér-
hlífni sem hann sýndi mömmu á
hennar erfiðu tímum á meðan hún
bjó hjá honum.
En það kom að því að hún gat
ekki lengur verið heima, þá orðin 84
ára.
Fyrir um það bil tveimur árum
fór hún á Sólvang í Hafnarfirði og
lést þar þann 12. janúar 2000.
Ég get ekki lokið þessum skrifum
án þess að nefna þá frábæru um-
önnun og hlýju sem hún fékk hjá
starfsfólki fjórðu hæðar Sólvangs,
hafið þökk fyrir.
Elsku mamma, við Dóri, Sigur-
dór og Skarphéðinn kveðjum þig
með söknuði. Megi góður guð
geyma þig.
B. Fjóla.
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara d höfuSborgarsvæSinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúðleg þjónusta sem þyggir á langri reynslu
Utfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
VesturhlíS 2 - Fossvogi - Sími 551 1266-www.utfarastofa.com