Morgunblaðið - 01.04.2000, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2000 51
DAGMAR MARIA
ÁRNADÓTTIR
+ Dagmar María
Árnadóttir
fæddist í Grindavík
4. apríl 1918. Hún
lést á Hjúkrunar-
hcimilinu Víðihlíð
25. mars síðastlið-
inn. Forldrar henn-
ar voru hjónin Ing-
veldur
Þorkelsddttir, f. 14.
desember 1891, d.
21. janúar 1970, og
Árni Guðmundsson
útvegsbdndi, f. 4.
júní 1891, d. 29. ap-
ríl 1991. Eignuðust
þau 11 böm: 1) Margrét, f. 18.2.
1915, d. 9.4. 1986. 2) Vilborg, f.
16.7. 1916, d. 25.3.
1968. 3) Dagmar, f.
4.4. 1918. 4) Guð-
mundur, f. 16.1. 1920.
5) Laufey, f. 18.7.
1921, d. 24. 11. 1996.
6) Þorkell, f. 3.1.
1923. 7) Jdn, f. 25.12.
1925, d. 5.1. 1989. 8)
Ingi Ármann, f. 19.10.
1926, d. 4.3. 1934. 9)
Unnur, f. 28.4. 1929.
10) Vilberg Magnús,
f. 29.12. 1930, d. 26.6.
1931. 11) Ingi Ár-
mann, f. 4.7. 1934, d.
5.12. 1990.
Dagmar giftist Jdni Ágústi
Jönssyni bifreiðastjóra 27. oktd-
ber 1937. Foreldar hans voru Jdn
Sveinsson og Margrét Jdnsddttir,.
bæði ættuð úr Borgarfirði.
Dagmar og Jdn hdfu búskap f
Bræðraborg í Grindavík. Var
Grindavík ætíð þeirra staður.
Jdn Ágúst lést 13. oktdber 1987.
Dagmar og Jón eignuðust þrjú
börn og eru þau búsett í Grinda-
vík. 1) Elvar, f. 13. september
1940, kvæntur Margréti Guð-
mundsddttur, eiga þau þrjú
börn: Guðnýju, Dagmar Jdnu og
Sigurbjörn. 2) Jenný, f. 22. mars
1943, gift Reyni Jóhannssyni,
eiga þau þrjú börn: Önnu Maríu,
Jón Berg og Birgi Rafn. 3)
Svava, f. 21. mars 1952, gift Ben-
óný Þörhallssyni, eiga þau þrjú
börn: Þdrhall Ágúst, Sigríði
Fjdlu og Berglind. í dag eru
barnabörnin orðin 20.
Útför Dagmarar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma mín.
Nú er komið að kveðjustund. Það
er erfitt að setjast niður og ætla að
skrifa tilfinningar sínar um svo ást-
kæra ömmu sem þú varst. Minning-
arnar um þig mun ég ávallt geyma í
hjarta mínu.
Þegar ég hugsa aftur í tímann er
mér efst í huga hversu samband okk-
ar var alltaf gott og hversu blíð og
góð þú varst, og hvað það var alltaf
gott að koma til ykkar afa Nonna.
Alltaf var jafn innilega tekið á
móti okkur krökkunum, sem og öll-
um öðrum, og iðulega var það sama
sagan, við vorum vart komin inn fyr-
ir þröskuldinn þegar ilmurinn af
pönnukökunum þínum æsti upp í
okkur hungrið, sem og annað góð-
gæti sem á borð var borið. Eg mun
sakna þess að setja ekki rúllur í hár-
ið þitt, þvi það var partur af lífi mínu
sl. 25 ár. Síðastliðið eitt og hálft ár
hef ég ekki getað gert mikið fyrir þig
þar sem ég hef búið svo langt frá þér,
en í fríum mínum á Islandi reyndi ég
að hitta þig eins mikið og ég gat
elsku amma mín. Um síðustu jól
fannst mér trúlegt að við mundum
ekki hittast aftur, og kvaddi ég þig
með það í huga. Hinn 20. mars sl. tal-
aði ég við þig í síma og mikið gladdi
það mig að heyra í þér þótt samtalið
væri stutt.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín mikið, en ég veit að þér líð-
ur vel þar sem þú hefur nú sameinast
afa og öðrum ættingjum á ný.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margseraðminnast,
margterþéraðþakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð. .
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Anna Maria og íjölsk., Fldrída.
Að hryggjast og gleðjast
hérumfáadaga,
aðheilsastogkveðjast,
þaðerlífsinssaga.
(Páll. J. Árdal.)
Eg átti með ömmu minni margar
góðar stundir. Hún var mér ætíð
elskuleg og umhyggjusöm og fyrir
það allt þakka ég.
Birgir R. Reynisson
og fjölskylda.
Elsku amma mín, nú hefur þú
kvatt okkur, og leiðir okkar skilja að
sinni. Þessa dagana rifjast upp
margar góðar minningar sem við átt-
um saman niður í Artúni, Heiðar-
hrauni og síðustu árin þín í Víðihlíð.
Ég fæddist hjá þér í Ártúni. Allt frá
þeirri æsku var alltaf líf og fjör að
koma til ykkar afa, þar var alltaf
margt um manninn og ekki fór mað-
ur svangur frá ykkur. Árin liðu og
þið afi skiptuð um húsnæði og fluttuð
á Heiðarhraun 30 og minntist ég
þess, að oft hittumst við frændurnir í
morgunkaffinu hjá ykkur og einnig
eftir daga afa. Árin héldu áfram að
líða og heilsan hjá ömmu fór að segja
til sín og fór hún á dvalarheimilið
Hrafnistu í Hafnarfirði í eitt ár, flutti
svo suður til Grindavíkur á hjúkrun-
arheimilið Víðihlíð þar sem hún lést
25. mars.
Sjá, hér tímans brotnar bára,
byltist fram með straumi ára;
geirar milli hærðra hára,
hrukkótt ennið nýtur sín.
- Þetta er hún amma mín.
Þótt hún sömu verkin vinni,
vefi, tæti, kembi, spinni,
alltaf er hennar sama sinni,
sífelld vinnugleði og fjör.
- Svona eru ömmu ævikjör.
Amma er dáin, dagur liðinn,
Drottinn veitti henni friðinn.
Enn eru sömu sjónarmiðin,
Sami áhuginn og fyrr
fyrir innan Drottins dyr.
(Haraldur Hjálmarsson.)
Elsku amma mín, hafðu þökk fyrir
allt.
Jón Berg Reynisson
og fjölskylda.
25. marz sl. lést Dagmar María
Árnadóttir frá Teigi í Grindavík.
Með henni hverfur af sjónarsviðinu
mæt og merkileg kona sem margir
munu minnast með þakklæti og virð-
ingu. Hún er ein úr ellefu systkina
hópi sem ólst upp í þorpi sem barðist
við náttúruöflin og fátæktina sem
var viðvarandi í sjávarplássum á ár-
unum fyrir seinna stríð. En svipur
þessa fólks bar ekki merki neinnar
vanmáttarkenndar, það var hnar-
reist og frjálst í fasi og bað ekki for-
láts á sjálfu sér.
Dagga eins og vinir og fjölskylda
kölluðu hana ævinlega, var djörf og
glaðbeitt í framkomu. Hafði ríka
kímnigáfu og gerði góðlátlegt grín að
sjálfri sér. Hún var græskulaus og
hrein og bein og einhver gáski bland-
inn ljúfleika myndaðist í návist henn-
ar. Hún var myndarleg og fær hús-
móðir, sama hvort um ræddi
hannyrðir eða matargerð. Ekkert
verk vann hún öðruyísi en fullkomn-
un væri takmarkið. Ég hef oft hugs-
að um hversu langt hún hefði náð á
sviði matargerðar hefði hún hlotið
menntun í greininni, en aðstæður
þeirra tíma leyfðu ekki slíkt. Hún
tók um nokkurt skeið kostgangara
heim til sín og þótti lukkunnar pam-
fíll sem það happ hreppti. Hún var
líka mörg ár matráðskona hjá út-
gerðarfél. Fiskanesi.
Fyrst þegar við kynntumst vorum
við báðar ungar og ég verðandi mág-
kona hennar. Frá okkar fyrsta fundi
vorum við alltaf vinkonur. Hún var
þá nýgift Jóni Ágústi Jónssyni sem
vann við verslun Einars Einarssonar
kaupmanns í Grindavík. Jón var ljúf-
ur maður og með eindæmum greiða-
samur. Á því sviði mátti ekki á milli
sjá hvort hjónanna hafði betur. Þá
voru tvö eldri börnin fædd og ég
reikna með að peningaráð hafi verið
takmörkuð. En þrátt fyrir það var
sannkallaður höfðingjabragur á
heimilinu. Við gestum blasti smekk-
legur húsbúnaður, þó íburður væri
ekki mikill, en Dagga hafði góðan og
dýran smekk. Ég býst ekki við að á
þeim árum hafi fundist á mörgum
heimilum daglaunafólks dýrasta
gerð af postulínsstelli og silfurborð-
búnaður frá teskeið og uppúr. Að
þannig búnu borði settust gestir hjá
þeim hjónum.
Mikil gestakoma var á heimili
þeirra hjóna og skyldi engan undra,
því gestrisnin og glaðværðin mætti
manni í útidyrunum. Sjaldan kom ég
þar svo að einhver aðkomandi sæti
ekki við kaffidrykkju og fólk væri
ýmist að koma eða fara. Þau voru af-
ar vinamörg og vinsæl. Dagga hafði
mikinn metnað fyrir heimili sitt sem
slíkt og börnin. Þau hjónin höfðu
mikið bamalán. Bömin urðu þrjú,
Guðm. Elvar, Jenný Klara og Svava
Árný sem öll em mikið myndar- og
manndómsfólk. En umfram allt góð-
ar og heiðarlegar manneskjur sem
seja svip á umhverfi sitt.
Dagga var mikill mannvinur, allt
smátt og vanburða átti hjarta henn-
ar óskipt. Hún leit til þeirra sem
bágt áttu og bar ekki á torg þó hún
gerði smælingjum gott. Hún var svo
gjafmild að oft tók hún sér til baga til
að gefa öðmm.
Dagga var afar skemmtileg kona.
Hún hafði gaman af svo mörgu og
naut til fulls þess sem í boði var.
Henni þótti sérstaklega gaman að
spila. Það lá við að það væri henni
nautn. Bingó var líka hennar eftir-
lætisskemmtun. Ferðalög og bíltúr-
ar vora henni mjög að skapi. Mér era
ógleymanlegar slíkar ferðir sem við
hjónin fóram nokkrum sinnum með
bæði þeim hjónum og svo henni einni
eftir að hún varð ekkja.
Eina stóra skyssu taldi hún sig
hafa gert á lífsleiðinni og það var að
taka ekki bílpróf. Enda sagðist hún
ætla að láta það verða sitt fyrsta
verk þegar hún kæmi hinumegin. Ég
er viss um að hún er nú þegar farin
að svipast um eftir ökukennara og
miðað við vinsældir hennar hér mun
henni verða auðvelt að finna einn
slíkan þar.
En nú er Dagga okkar öll. Ég og
mín fjölskylda kveðjum hana með
söknuði, miklum trega og þakklæti
fyrir samfylgdina sem alltaf var Ijúf
og mannbætandi. Hún miðlaði okkur
eins og öllum öðrum af sjálfri sér og
gaf okkur fordæmi um að taka á móti
lífinu og lifa því í orðsins fyllstu
merkingu. Það var hennar lífsins
kúnst.
Við óskum henni góðrar heim-
komu þar sem ástvinir hennar taka á
móti henni og biðjum góðan Guð að
halda í hönd hennar í nýjum heim-
kynnum eins og hann gerði ævinlega
hér.
Fjölskyldu hennar og öðram
syrgjendum sendum við samúðar-
kveðjur.
Auður og fjölskylda.
Elsku amma okkar.
Nú er kallið komið og kveðju-
stundin rannin upp. Þú sofnaðir ljúft
og lygndir aftur augunum á fallegum
degi.
Það er erfitt að vita að þú sért far-
in frá okkur en við huggum okkur við
það að núna sértu komin til afa og að
þið getið verið saman á ný eftir langa
fjarvera.
Hún amma okkar var yndislegasta
amma sem maður gat átt. Þær vora
margar heimsóknir okkar til ömmu
og afa, fyrst niður í Artún, síðan að
Heiðarhrauni 30.
Alltaf voram við velkomin til
þeirra og ávallt var eitthvað gott til
hjá henni, kökur, kex, ekki má
gleyma brjóstsykrinum og pönnu-
kökur bakaði hún af snilld og var
fljót að því. Áhugamál ömmu vora
bingó, spil og prjónaskapur. Ofáar
era lopapeysurnar, vettlingamir og
sokkarnir sem þú prjónaðir á okkur
til að ylja okkur.
Þú varst vön að segja „kaldar
hendur, hlýtt hjarta“. Það hafðir þú
svo sannarlega elsku amma, um-
hyggjusemin og góðmennskan var
þitt merki.
Við biðjum góðan Guð að varð-
veita minningu ömmu okkar sem
okkur þótti svo innilega vænt um.Við
eigum eftir að sakna þín mikið, elsku
amma, þú verður ávallt í okkar huga.
Kalliðerkomið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinimirkveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margseraðminnast,
margserhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir Hðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljðta skalt.
(V. Briem.)
Þórhallur (Dúddi), Fjóla
og Berglind.
Laugardaginn 25. mars sl. lést á
hjúkranarheimilinu Víðihlíð í
Grindavík Dagmar Amadóttir frá
Teigi tæplega áttatíu og tveggja ára
að aldri. Dagmar hafði átt við nokkra
vanheilsu að stríða hin síðari ár en
hélt reisn sinni og glaðværð fram á
hinstu stund. Hún var gift móður-
bróður mínum, Jóni Ágústi Jónssyni,
sem látinn er fyrir nokkram áram.
Þegar ég var að alast upp þótti það
eftirsóknarvert að komast í sveit á
sumrin. Sveitin mín var jafnan
Grindavík, heimili Nonna og Döggu.
Ég man mjög vel eftir Bræðraborg,
stóra og reisulegu húsi sem þeir
bræður Nonni og Láras heitnir
reistu sér og fjölskyldum sínum. Síð-
ar reistu Nonni og Dagga húsið Ár-
tún í félagi við Elvar son sinn og vora
íbúar þess jafnan kenndir við það
eins og önnur hús í Grindavík fyrr á
áram.
Það var jafnan mjög eftirsóknar-
vert að komast til Grindavíkur og fá
að gista. Þá var allt það besta sem til
var hveiju sinni dregið fram og hald-
ið að manni góðgætinu þar til maður
stóð á blístri svo að strákur yrði
sterkur og stór. Þessari íslensku
gestrisni hélt Dagga til hins síðasta
og hafði af því eilífar óþarfa áhyggj-
ur að ekki væri nóg á borð borið og
vildi helst af öllu að fólk tæki með sér
nesti heim.
Húsmóðirin vasaðist í mörgu en
einna minnisstæðust era mér augna-
blikin þegar heimilið fylltist af kost-
gönguram og hversu sældarlegir
karlamir vora í framan því ekki var
sparaður við þá kosturinn. Þarna
vora iðulega samankomnir 15-20
karlar samtímis, aUur matur búinn
til í eldhúsinu og borinn fram í stór-
um gangi í miðju húsinu þegar fjöl-
mennast var. Merkilegt fannst mér
hversu léttilega allt þetta var fram-
kvæmt og átti þar elja og vinnusemi
ásamt eðlislægu glaðlyndi og hlýju
stærstan þáttinn.
Þennan eiginleika hafa börnin,
Elvar, Jenný og Svava, tekið í fyllsta
mæli í arf og ástæða til að minnast á
þessari stundu hversu mikUsverð og
gefandi vináttan við þau og fjölskyld-
ur þeirra hefur verið móður minni,
mér og Steinunni og verður áfram
þótt nú hafi sUtnað einn strengurinn.
Minningin um glaðsinna dugnað-
arfork og myndarkonu Ufir. Ég sendi
börnunum og fjölskyldum þeirra
innilegustu samúðarkveðjur.
Af eilífðarljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðm.
Vortlíf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Guð blessi ykkur öll.
Einar Magnússon.
t
Faðir minn og bróðir okkar,
JÓN BREIÐFJÖRÐ FRIÐLEIFSSON,
Birkihlíð 4A,
Hafnarfirði,
andaðist á Vífilsstaðaspítala þriðjudaginn
28. mars sl.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
fimmtudaginn 6. apríl nk., og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Theódór Ásgeir Jónsson,
Svavar Friðleifsson,
Grétar Friðleifsson.
+
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞORSTEINN HÖRÐUR BJÖRNSSON
vélfræðingur,
Bugðulæk 17,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans þriðjudaginn
28. mars.
Arnheiður Einarsdóttir,
Eyrún Þorsteinsdóttir, Guðmundur H. Kristinsson,
Heiður Þorsteinsdóttir, Guðmundur J. Einarsson,
Laufey Hrönn Þorsteinsdóttir, Isleifur Árni Jakobsson,
Hörður Þorsteinsson, Margrét Þór,
Arna Björk Þorsteinsdóttir, Jóhann Thorarensen,
barnabörn og barnabarnabörn.