Morgunblaðið - 01.04.2000, Blaðsíða 52

52 LATKjXÍWAfttÍk l.’AÍ'RÍI. 200Ó
MOkGt.'NífR.AÐffi
MINNINGAR
GESTUR
EYJÓLFSSON
+ Gestur Eyjólfs-
son fæddist á
Húsatóftum á Skeið-
um 11. maí 1921.
Hann lést á Land-
spítalanum 21. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Guðrún Sigmunds-
dóttir, f. 1. júní 1889
á Vatnsenda í Vill-
ingaholtshreppi, d.
28. desember 1931,
og Eyjólfur Gestsson,
f. 30. júlí 1883 á
Ilúsatóftum, Skeið-
um, d. 15. apríl 1976.
Systkini Gests eru: Guðmundur, f.
23. maí 1917; Helga, f. 20. júní
1918; Sigmundur, f. 13. september
1923, d. 23. aprfl 1970; Sigurður
Marteinn, f. 17. júní 1925, d. 7.
ágúst 1975 og Gunnar, f. 12. jan-
úar 1927, d. 10. október 1977.
Hinn 11. maí 1945 kvæntist
Gestur eftirlifandi eiginkonu sinni
Halldóru Guðlaugu Steindórs-
dóttur, f. 7. febrúar 1927 í Ós-
gerði, Ölfusi. Foreldrar hennar
voru Þorkelína Sigurbjörg Þor-
kelsdóttir, f. 25. júlí 1894 í Skál-
holti við Skálholtsstíg í Reykjavík,
d. 20. aprfl 1945 og Steindór Sig-
urbergsson, f. 12. júní 1890 í
Fjósakoti í Meðallandi, d. 26. maí
1930. Börn Halldóru og Gests eru
: 1) Eyjólfur, f. 29. ágúst 1946,
börn hans : a) Áslaug Dóra, maki:
Sigurður Nordal, þeirra barn:
Jón. Móðir Áslaugar:
Sigurþóra Stefáns-
dóttir. b) Guðrún
Rut, maki Lýður
Guðmundsson,
þeirra barn: Alexan-
der. c) Gestur. Móðir
Guðrúnar og Gests
(skildu): Sigurbjörg
Vermundsdóttir. 2)
Sigrún Valgerður, f.
15. aprfl 1950, maki
Sigursveinn K.
Magnússon. Þeirra
börn: a) Diljá; b)
Ólöf, maki Amit
Goyal. Þeirra barn:
Madhav David Goyal. 3) Steindór,
f. 26. júní 1953, maki Ólöf Jóns-
dóttir. Þeirra börn: a) Halldóra
Guðlaug; b) Sveinn; c) Anna Guð-
rún; d) Amar Eh'; e) Ólafur Dór. 4)
Guðríður, f. 15. aprfl 1956, maki
Kristján B. Gíslason. Þeirra börn:
a) Kristín, hennar barn: Benedikt
Jökull. Faðir Benedikts Jökuls:
Helgi Þór Einarsson. b) Valgerð-
ur; c) Tinna; d) ívar Marteinn; e)
Atli Sigurður. 5) Sigurbjöm Ár-
mann, f. 21. ágúst 1964, börn
hans: a) Gunnar Atli. Móðir Gunn-
ars Atla: Sigurborg Atladóttir. b)
Dagný Sif; c) Anna Marfa; d)
Linda Dögg. Móðir þeirra
(skildu): Sigríður Anna Hjartar-
dóttir.
Utför Gcsts fer fram frá Hvera-
gerðiskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Það dýrmætasta sem við öðlumst
á lífsleiðinni er samvera með fólki
sem gefur af sér og stendur fyrir
þau lífsgildi sem þroska okkur og
efla. Lífsgildi sem blása okkur í
brjóst trúna á kærleika, heiðarleika
og umhyggju hvert fyrir öðru.
Elskulegur faðir minn, Gestur Ey-
jólfsson, sem lést eftir erfiða sjúk-
dómslegu, hafði í ríkum mæli já-
kvæða og heilbrigða sýn á lífið. Og í
hjarta mínu finn ég að sá tómleiki
sem hefur gagntekið mig við fráfall
föður míns er að víkja fyrir björtum
og fallegum minningum um góðan
mann. Á æskuárunum var hann
veill til heilsu, og þegar hann var
tíu ára gamall dó móðir hans og
stóð afi einn uppi með börnin.
Helga systir hans gekk þá í hús-
móðurstarfið og hún ásamt afa og
móðursystur sinni, Ingibjörgu Sig-
mundsdóttur, sem reyndist þeim
ákaflega vel, hélt utan um heimilið.
Eg held að það lífsviðhorf sem
einkenndi föður minn hafi byrjað að
mótast á þessum árum, i samvist-
um við fólk þar sem umhyggja
hvert fyrir öðru var i fyrirrúmi.
Heilsu náði hann á ný, iðkaði
íþróttir og tók meðal annars þátt í
fimleikasýningu á landsmóti ung-
mennafélaganna í Haukadal 1940.
Arin 1939-1940 er faðir minn í
skóla í Reykholti í Borgarfirði og
1940-1942 er hann við verslunar-
störf í Reykjavík og á Djúpuvík.
1943 vann hann við jarðboranir
með bræðrunum Sveini og Aðal-
steini Steindórssonum og kynntist
þá systur þeirra, Halldóru Guð-
laugu. Þau kynni voru gæfuspor
beggja og giftu þau sig 1945 og
hófu búskap í litlu húsi við Hvera-
hlíð í Hveragerði sem hét Borg.
1954 festu foreldrar mínir kaup á
garðyrkjustöð í Hveragerði og þau
ráku garðyrkjustöðina allt til ársins
1993, en Steindór, sonur þeirra,
hefur rekið hana síðan. Á fimmta
áratugnum hóf faðir minn að fara í
söluferðir með blóm og grænmeti
til Suðurnesja og fljótlega fór Aðal-
steinn mágur hans að fara með
honum. Þetta voru vikulegar ferðir
og fyrst í stað voru flestir þéttbýlis-
staðirnir á Suðurnesjum heimsóttir
, en síðar varð Keflavík og þá
Njarðvík aðaláfangastaðurinn. Oft
var líf og fjör í kringum blómabíl-
inn, enda um nýmæli að ræða og
varan fersk og ódýr. Vina- og kunn-
ingjahópurinn á Suðurnesjum var
orðinn æði fjölmennur eftir því sem
árin liðu. Síðar myndaðist þarna
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga er andlát verður
Útfararstofan sér um stóran hluta af útförum á höfuðborgarsvæðinu og er samkvæmt
verðkönnun Mbl. með lægstu þjónustugjöldin v. kistulagningar og/eða útfarar.
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við útfararþjónustu.
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri.
sími 896 8242
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
Á._________________...................................... ;......... ....-J
Sverrir
Olsen
útfararstjóri.
Baldur Bóbó
Frederiksen
útfararstjórí.
sími 895 9199
dálítið markaðstorg þar sem fleiri
komu sér fyrir við hliðina á blóma-
bílnum og buðu til sölu ýmiskonar
varning. Þessum ferðum er haldið
áfram enn þann dag í dag. Þessi
torgsala hefur nú verið stunduð í
u.þ.b. 45 ár og mun starfsemi af
þessu tagi, í svo langan tíma, vera
einsdæmi í atvinnusögu landsins.
Faðir minn var félagslyndur maður
og fjölhæfur. Hann lét málefni bæj-
arins sig nokkru skipta, einkum
hvað varðaði skóla- og uppeldismál.
Um skeið sat hann í skólanefnd og
barnaverndarnefnd. Eins og fyrr
sagði stundaði hann íþróttir meðan
heilsan leyfði, og áhuga á íþróttum
hafði hann alla tíð. Hann hafði mik-
inn áhuga fyrir leiklist og starfaði
með Leikfélagi Hveragerðis um
árabil. Þar var honum falið að fara
með mörg stór hlutverk og fórst
honum það vel úr hendi. Þessi leikl-
istaráhugi hans smitaði inn á heim-
ilið og við fundum hve mikils virði
þetta starf var honum og einkum
samstarf hans við kröfuharða leik-
stjóra þ.á.m. Gísla Halldórsson.
Pabbi hafði unun af söng og tónlist
frá barnsaldri. Hann tók það í arf
frá móður sinni sem bæði lék á or-
gel og hafði fallega söngrödd. Þetta
áhugamál pabba fylgdi honum alla
tíð. Hann söng tenór í kirkjukór
Hveragerðis- og Kotstrandarkirkju
í áratugi og síðustu árin söng hann
í Kór eldri borgara á Selfossi sér til
mikillar ánægju. Árið 1982 varð
faðir minn fyrir hjartaáfalli og
hann fór til London í hjartaupp-
skurð. Uppskurðurinn tókst nokk-
uð vel og átti hann mörg góð ár eft-
ir uppskurðinn. Já, hann er okkur
erfiður sá endanlegi aðskilnaður
sem fráfall ástvinar er, en faðir
minn skildi eftir sig fjársjóð handa
okkur sem unnum honum og þekkt-
um hann. Ég er auðugur af falleg-
um minningum um mann, sem hafði
ríka réttlætiskennd og mátti ekkert
aumt sjá. Ég á minningar um góðan
föður sem ásamt móður minni lagði
mikið á sig til þess að sjá fjölskyldu
sinni farborða, en hafði þó alltaf
tíma fyrir okkur systkinin í starfi
og leik. í pabba áttum við félaga og
vin sem við gátum treyst. Ég minn-
ist glaðsinna manns sem ætíð var
jákvæður. Ég minnist líka voranna
þegar spörfuglarnir hófu söng sinn,
en þá var pabbi í essinu sínu, vegna
þess að hann var maður vorsins.
Gæt þessa dags
því að hann er lífið
lífið sjálft.
Og í honum býr
allur veruleikinn
og allur sannleikur tilverunnar
unaður vaxtar og grósku
dýrð hinna skapandi verka
Ijómi máttarins.
Því að gærdagurinn er draumur
og morgundagurinn hugboð
en þessi dagur í dag
sé honum vel varið
umbreytir hverjum gærdegi
í verðmæta minningu
og hverjum morgundegi
í vonarbjarma.
Gæt þú því vel
þessa dags.
(úr Sanskrít.)
Elsku pabbi, þú gættir vel að
hverjum degi, og við sem nú höld-
um áfram okkar leið, höfum fengið
okkar veganesti. Hafðu þökk fyrir.
Læknum og hjúkrunarfólki á
Landspítalanum þökkum við fram-
úrskarandi aðhlynningu. Einnig
eiga læknar og starfsfólk Heilsu-
gæslustöðvarinnar í Hveragerði
bestu þakkir skilið.
Fyrir hönd móður, systkina og
fjölskyldna,
Eyjólfur Gestsson.
Elsku afi minn, þú ert nú farinn
á góðan stað þar sem þú þarft ekki
að þjást meira. Ég er glöð að þú
sért á stað sem ég veit hvar þú ert
og ég vona að þú vakir yfir mér
sem engill. Alltaf þegar við komum
til Hveragerðis varst þú svo glaður
að fá okkur úr Keflavíkinni og þeg-
ar þú varst ekki inni þá varst þú í
gróðurhúsinu og ég hljóp til þín,
þar varst þú að snyrta rósir og
tókst utanum mig. Alltaf var gaman
að koma til ykkar ömmu. Ég
gleymi ekki hvað þér fannst gott að
borða brauð með eplum. Elsku
besti afi minn, ég mun ávallt elska
þig og sakna þín. Afi, takk fyrir alla
umhyggju og ást.
Þín
Tinna.
í dag kveðjum við afa í Hveró.
Heimili afa og ömmu stóð okkur
alltaf opið og alltaf var sama gleðin
og umhyggjan þegar þangað var
komið.
Afa þótti alveg ótrúlega vænt um
öll barnabörnin sín og var sú vænt-
umþykja svo sannarlega endur-
goldin. Hann var ótrúlega duglegur
bæði í vinnu og frístundum enda
hefur maður nú oft heyrt leikara-
og söngsögurnar af honum.
Það var alltaf mikil tilhlökkun
hjá okkur að fara í Hveró enda var
alltaf vel tekið á móti okkur, amma
alltaf tilbúin með kræsingar, afi úti
i gróðurhúsi og alltaf vorum við
fljót að hlaupa til hans og kyssa
hann. „Greyin mín gráu á höldun-
um bláu“ var afi vanur að segja
þegar við reyndum að plata hann í
eitthvað, t.d á góðum sumardegi
þegar okkur langaði í is.
Elsku afi, ég kveð þig nú með
söknuði og þakka fyrir að hafa
fengið að vera með þér öll þessi ár.
I lokin vil ég senda þér þessar ljóð-
linur.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú er komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu af hafa þig hér
og það er svo margt að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfrnn ú heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð blessi þig, elsku afi minn.
Elsku amma, guð styrki þig í sorg-
inni, hugur minn er hjá þér.
Valgerður Kristjánsdóttir.
Góður vinur minn og vandamað-
ur er látinn, mágur minn, Gestur
Eyjólfsson. Það mun hafa verið árið
1943 er ég heyrði fyrst þessa góða
manns getið.
Minningarnar streyma fram,
hver af annarri, svo það er úr
vöndu að ráða hverri þeirra á að
sinna og festa á blað, en eitt er víst
að allar eru þær góðar. Sveinn heit-
inn, bróðir minn, kynnti Gest fjöl-
skyldunni, en þeir unnu saman að
jarðborunum fyrir heitu vatni að
Húsatóftum á Skeiðum. Þeir féllu
vel saman, báðir bráðskemmtilegir
ungir menn, sannkallaðir grínarar.
Er ekki að orðlengja það að Dóra
systir mín og Gestur urðu par.
Gestur kom úr stórum systkinahóp,
þau urðu sjö systkinin, eitt dó ný-
fætt, upp komust fimm bræður og
ein systir.
Sorgin gleymir engum. Gestur
missir móður sína 10 ára gamall.
Hann var ekki fyrir að víla eða vola,
en þessu sorgartímabili held ég að
hann hafi ekki átt gott með að
gleyma. Börnin áttu góðan föður.
Eyjólfur var ljúfur og góður maður.
Svo var það gæðakonan góða,
Ingibjörg Sigmundsdóttir, móður-
systir Gests, er tók sig upp á vorin í
mörg ár með son sinn, Sigmund
Ragnar Helgason, og dvaldi sumar-
langt hjá fjölskyldunni á Húsatóft-
um. Var hún virt og elskuð af
frændfólkinu. Tímar líða. Gestur
var við nám í Reykholtsskóla. Hann
var góður íþróttamaður á sínum
yngi-i árum. Hann vann tvö sumur
á Djúpavík sem verslunarmaður
hjá Alliance hf. og um tíma sem
slíkur í Kiddabúð við Bergstaðast-
ræti.
Nú fara hlutirnir að gerast hratt.
Gestur festir kaup á húsinu Borg í
Hveragerði, nú Hverahlíð 8. Hinn
11. maí árið 1945, taka þau Dóra og
Gestur sér ferð á hendur til
Reykjavíkur í ákveðnum erinda-
gjörðum. Við Steini fórum með
þeim upp á Freyjugötu 17, til séra
Sigurbjörns Einarssonar og frú
Magneu. Þar voru þau gefin saman
í heilagt hjónaband, sem að varað
hefur í tæp 55 ár. Seinna þennan
dag ókum við þeim austur á gamla
Eskininum. Ég gleymi aldrei
hversu mildur vorúðinn var á leið-
inni yfir heiðina. Á Borginni feng-
um við kaffi og pönnukökur. Síðan
hurfum við til okkar heima og þessi
elskulegu ungu hjón byrjuðu að
búa. Borginni fylgdi nokkuð stór
lóð og þar var lítið gróðurhús þar
sem Gestur ræktaði blóm og græn-
meti.
Hann plantaði líka mörgum
trjáplöntum á lóðinni. Þessi tré
hans Gests hafa oft veitt okkur sem
búum í næsta nágrenni gott skjól,
það getur stundum kulað af norðri
þótt sumar sé. Á Borginni búa þau í
nokkur ár. Þar fæðast þrjú elstu
börnin, Eyjólfur, Sigrún og Stein-
dór. Gestur fer að vinna á garð-
yrkjustöðinni Akri hjá Snorra
Tryggvasyni og Brynhildi Jóns-
dóttur.
Vinnur hjá þeim um tíma, en
kaupir síðan af þeim hluta af stöð-
inni árið 1954, sem varð garðyrkju-
stöð Gests Eyjólfssonar. Þarna var
ævistarfið unnið. Margar eru sölu-
ferðirnar að baki, alla föstudaga má
segja allt árið um kring til Kefla-
víkur. Aðalsteinn, mágur hans, var
með honum í þessum ferðum í
mörg ár. Voru þeir aufúsugestir
þar syðra.
Margir komu við í stöðinni hjá
þeim hjónum og myndaðist kunn-
ingsskapur við ýmsa er þangað
komu. Gestur var mjög prúður
maður og elskulegur og tók öllum
vel sem að garði bar. Rósirnar hans
voru í sérflokki. Hann bjó til falleg-
ar blómaskreytingar. Jólaundir-
búningurinn var fullkominn, þegar
jólaskreytingin frá Gesti og Dóru
var komin. Þó held ég að sú er ég
fékk um síðustu jól hafi verið sú fal-
legasta. Máske hefur það verið til-
finningin fyrir því að þær yrðu ekki
fleiri.
Eftir nokkurra ára búsetu á
Borginni byggðu þau hús við garð-
yrkjustöðina, Heiðmörk 42. Þar
bjuggu þau í nokkur ár, en þar kom
að fjölskyldan sprengdi utan af sér
og byggðu þau annað hús beint á
móti að Hveramörk 2.
Þá voru börnin orðin fimm, Guð-
ríður og Sigurbjörn höfðu bæst í
hópinn.
I hálfa öld eða rúmlega það, hef-
ur Gestur unnið við garðyrkju.
Hygg ég að hann eigi metið í stétt-
inni í Hveragerði. Fyrir 2-3 árum
lét hann stöðina af hendi til Steind-
órs, sonar síns, og konu hans, Ólaf-
ar. Við þau tímamót fluttu þau aft-
ur yfir götuna í gamla húsið. Heilsa
Gests var þá farin að bila að ráði.
Hér áður fyrr tók Gestur virkan
þátt í félagslífinu í Hveragerði. Lék
í mörg ár með leikfélaginu og söng
í kirkjukór Kotstrandar og Hvera-
gerðis.
Hann var söngglaður maður,
hafði mjög góða rödd. Síðustu árin
á meðan heilsan leyfði, söng hann
með kór eldri borgara á Selfossi.
Gestur elskaði sólina og vorið.
Þau hjónin fóru nokkrar sólar-
landaferðir, kom hann alltaf endur-
nærður til baka. Við Steinþór fór-
um eina slíka ferð með þeim
hjónum til Portúgal og var það góð
ferð.
Fyrir átján árum fór Gestur í
hjartauppskurð til London og voru
nú tvísýnar horfur með bata. En
þessa framlengingu fékk hann
blessaður, þótt oft hafi horft í
tvísýnu með heilsuna síðan þetta
skeði.
Gestur minn stóð ekki einn í
lífsbaráttunni, með Guðs og góðrar
konu hjálp var tekist á við það sem
að höndum bar.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
naut sín vel í návist afkomenda
sinna.
Það hefur alltaf verið innilegur
vinskapur milli heimila okkar og
muna börnin mín ekki fyrr eftir sér
en að Dóra og Gestur og þeirra
börn komi við sögu og sakna þau
hans innilega.