Morgunblaðið - 04.06.2000, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ
38 SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 2000
."■»>. i i n
MINNINGAR
+ Ásta Jónsdóttir
fæddist á Vatns-
stíg 4 í Reykjavík
18. desember 1920.
Foreldrar hennar
voru Jón Vilhjálms-
son, skósmfðameist-
ari, frá Stórahofi á
Rangárvöllum, og
kona hans Jónína
Jónsdóttir, hann-
yrðakona, ættuð frá
Seljalandi, V-Eyja-
“■ fjöllum. Ásta var
yngst sjö barna
þeirra hjóna, en þau
voru Guðjón, Guðrún Hanna, Sig-
ríður, Guðni, Þóra og Ásgeir og
eru þau nú öll látin. Asta ólst upp
og bjó öil sín uppvaxtarár í föður-
garði á Vatnsstíg 4, en það hús
var kaliað Skuggaprýði. Ásta
gekk í Austurbæjarskóiann og
síðan í Verslunarskólann og það-
an útskrifaðist hún árið 1939, þá
19 ára gömui. Að námi loknu hóf
Elsku mamma.
Það er erfitt að sætta sig við að þú
skulir vera farin frá okkur svo
skyndilega, nú þegar vorið með allri
sinni birtu, sem var þinn uppáhalds-
árstími, var að ganga í garð og allt að
vakna til lífsins eftir langan og snjó-
þungan vetur. Þú varst alltaf svo
hraust, hafðir aldrei kennt þér alvar-
legs meins og aldrei lagst inn á spít-
ala. Daginn áður en kallið kom varst
þú að undirbúa ferð ykkar pabba í
sumarhús ykkar að Helluvaði þar
sem þú hafðir búið ykkur yndislegan
samastað frá ys og þys borgarlífsins.
Helluvað var samkomustaður fjöl-
skyldunnar í sveitinni, en þar áttum
við öll góðar stundir. Síðast um pásk-
ana kom öll fjölskyldan saman og þá
sýndi pabbi skyggnur úr lífi fjöl-
skyldunnar og úr hestaferðalögum
ykkar með vinum ykkar um óbyggð-
ir landsins, sem þú hafðir svo mikið
yndi af.
Bemskuheimili okkar að Lang-
holtsveginum var alltaf opið öllum
okkar vinum og alltaf varst þú til-
búin til að lauma að okkur einhverju
góðgæti. Þegar pabbi var að byggja
upp fyrirtæki sitt tókst þú á móti við-
skiptavinum hans með miklum
glæsibrag og reisn í öll þau 40 ár,
sem þið bjugguð á Langholtsvegin-
um og síðar í Efstaleitinu og þinn
þáttur í vexti og gengi fyrirtæksisins
verður seint fullmetinn. Til að fá
hvíld frá erli og amstri dagsins sett-
ist þú við píanóið inni í stofu og spil-
aðir eitthvert verka gömlu meistar-
anna eða eitthvert laganna hans
Fúsa, sem þér þótti svo vænt um.
Þegar tónamir fóra að berast um
húsið vissum við krakkarnir að nú
vildi mamma eiga stund með sjálfri
sér og höfðum því hægt um okkur.
Bæði heimilin bára vott um
smekkvísi og listfengi þitt, en í mörg
ár hafðir þú haft yndi af útsaumi og
postulínsmálun. Aður en þú lagðir
upp í þína hinstu ferð varst þú að
mála jólakönnur og bolla fyrir bama-
bömin, sem nýlega höfðu hafið sam-
búð, en á jólunum í fjölda ára gafst
: þú okkur börnunum, þegar við höfð-
um stofnað heimili, eitthvert lista-
verka þinna, sem nú skipa heiðurs-
sess á heimilum okkar.
Okkur sem og öllum öðram fannst
þú vera falleg og glæsileg kona,
| sterkur persónleiki, umburðarlynd
og umhyggjusöm. Þú hugsaðir alltaf
i meira um okkur bömin svo og alla
aðra heldur en um sjálfa þig. Þegar
erfiðleika bar að í lífí okkar bam-
anna varst þú okkur stoð og stytta
og hjálpaðir okkur að leysa úr
vandamálum okkar. Aldrei skipti
^ldur máli þegar málin vora rædd og
várst þú okkur ekki einungis besta
móðir heldur líka okkar besti vinur.
Þó harmur okkar sé mikill þá er
sorg pabba mest. Þið vorað búin að
þekkjast í 70 ár og voruð gift í 57 ár
og vorað einstakiega samrýnd. Þó
áfallið vegna svo skyndilegs fráfalls
þíns sé mikið er það okkur huggun
ijarmi gegn að vita að þú þjáðist
ekki.
hún störf hjá heild-
verslun Péturs Þ.J.
Gunnarssonar og síð-
an hjá heildverslun-
inni Heklu hf.
Árið 1943, hinn 20.
nóvember, giftist hún
eftirlifandi manni
sínum, Árna Gests-
syni, stórkaupmanni í
Globus hf., f. 14. júní
1920, og eignuðust
þau fjögur börn, en
þau eru: 1) Jónína,
gjaldkeri, f. 6.11.
1946, hún var gift
Kristjáni Þórðarsyni, bygginga-
meistara, en þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru: a) Arna, f. 17.11.
1970, maki Ivar Trausti Jósafats-
son, f. 12.6. 1961. Barn þeirra er:
Ólafur Ingi, f. 7.8. 1999. b) Þórð-
ur Ingimar, f. 15.10. 1974, sam-
býliskona Ann Kristín Hrólfsdótt-
ir, f. 24.4. 1976. Barn Þórðar er
Elísabet Ama, f. 25.5. 1996. 2)
Elsku pabbi, megi góður guð veita
þér styrk til að takast á við þinn
mikla missi, en þú mátt treysta því
að við munum ávallt vera þér við
hlið.
Minningin um elskulega móður
mun lifa og gefa okkur öllum kjark
til að takast á við lífið áfram þar til
við hittumst á ný.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það, sem ég fæ ekki breytt.
Kjark til að breyta því, sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Börnin.
Elsku Ásta.
Við eram harmi slegin vegna
skyndilegs fráfalls þíns og söknuður
okkar er mikill. Við viljum þakka þér
fyrir að veita svo mikilli ást og gleði
inn í líf okkar. Við munum ávallt
minnast með mikilli ánægju sam-
verastundanna þegar öll fjölskyldan
kom saman og þeirrar miklu vinnu,
sem þú inntir af höndum til að gera
þessar stundir svo ánægjulegar og
eftirminnilegar. Okkur fannst mikið
til matreiðslu þinnar koma og fund-
um alltaf fyrir ástúð þinni og um-
hyggju þegar við heimsóttum þig í
þitt yndislega heimili í Efstaleitinu
og á Helluvað. Alltaf gátum við og
böm okkar leitað ráða og huggunar
hjá þér þegar erfiðleikar steðjuðu
að.
Á heimilum okkar era fjöldi postu-
línslistaverka, sem þú málaðir af
miklu listfengi og natni. Ávallt mun-
um við minnast gleði þinnar þegar
þú varst vitni að undran og ánægju
okkar þegar við opnuðum þessar
yndislegu gjafir þínar.
Við, sem berum harm í hjarta
Hugann byrgi sorgar ský
Megum ekki kveina og kvarta
Kærleiks sólin vermir hlý
Bak við myrkrið sorgar svarta
Sjáum kvikna ljós á ný
Þakka skal og þráfalt muna
Mna kæru samveruna.
Guð blessi þig og varðveiti.
Tengdaböm.
Elsku amma okkar,
Við eigum erfitt með að trúa því að
þú sért horfin frá okkur, svo óvænt
var fráfall þitt. Á stundu sem þessari
era minningar okkar um þig dýr-
mætar og víst er að af nógu er að
taka.
Amma var stórglæsileg kona,
ávallt vel til höfð og hugguleg til fara
sama hvert tilefnið var. Hún var
mikil handverkskona og fá heimili
okkar allra að njóta góðs af því.
Heimili ömmu og afa var einstaklega
fallegt. Styttur og munir frá öllum
heimshornum, málverk og postulín
eftir ömmu bára vott um hversu
mikill fagurkeri hún var.
Jólin með ömmu, asparssúpan
gómsæta, ijúpurnar (hamborgar-
hryggur fyrir Magnús Áma) og
eplakakan var ómissandi. Jólatréð á
Gestur framkvæmdastjóri, f.
27.5. 1948, sambýliskona Judith
Anna Hampshire, þau eru barn-
laus.
3) Börkur, framkvæmdastjóri
Giobus hf., f. 14.7. 1955, maki
Lísa-Lotta Reynis Andersen, f.
23.5. 1958. Börn þeirra eru: a)
Elva Björk, f. 26.2. 1981, unnusti
Tryggvi Lárusson, f. 15.3. 1979.
b) Hrannar Árni, f. 29.1. 1989. 4)
Ásta ritari, f. 5.11.1960, maki Jón
Grétar Margeirsson, f. 11.4. 1959.
Börn þeirra eru. a) Eiríkur Ingi,
f. 29.4. 1992. b) Asta Þórey, f.
20.3. 1997. Fyrir átti Ásta Magn-
ús Árna Gunnarsson, f. 3.6. 1981.
Ásta og Árni stofnuðu heimili
fyrst á Víðimel 66 og byggðu sér
síðan hús á Langholtsvegi 153 ár-
ið 1946 og bjuggu þar samfellt í
40 ár eða þar til þau fluttu í
Efstaleiti 14. Ásta starfaði mikið í
Thorvaldsensfélaginu og Oddfell-
owreglunni og gegndi þar ýmsum
trúnaðarstörfum. Einnig var hún
ein af stofnendum Inner Wheel í
Reykjavfk.
Útför Ástu fer fram frá Dóm-
kirkjunni á morgun, mánudaginn
5. júní, og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Langholtsveginum, svo stórt og fal-
lega skreytt. Spennan var mikil þeg-
ar jóla- og afmælisgjafirnar frá
ömmu og afa vora opnaðar því þar
var ávallt að finna fallega hand-
verksmuni eftir ömmu sem eru okk-
ur kærir.
Samverustundimar með ömmu og
afa á Helluvaði eru ógleymanlegar.
Grilluðu kótiletturnar, fallegi garð-
urinn, sólstofan þar sem amma sat
löngum stundum og saumaði myndir
eða gerði listaverk úr nammibréfum.
Síðasta minning okkar frá Hellu-
vaði er okkur afar kær. Þar hittist öll
fjölskyldan síðastliðna páska, borð-
aði saman og horfði á slidesmynda-
sýningu frá þeim tíma er amma og
afi bjuggu á Langholtsveginum.
Amma var alltaf jafn glæsileg og
kjólarnir hennar vöktu aðdáun okk-
ar kvennanna. Það var gaman að sjá
myndir frá þeim tíma er foreldrar
okkar vora á svipuðum aidri og við
eram núna. Þá sáum við hversu mik-
ið við líkjumst hvert öðru.
Minningar sem þessar eiga eftir
að varðveitast í hjörtum okkar að ei-
lífu og hjálpa okkur að vinna úr sorg-
inni.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran)
Elsku amma okkar, við vitum hvað
þér þótti vænt um okkur öll og hvað
það skipti þig miklu máli að fjöl-
skyldan væri samheldin og samrýnd.
Því lofum við þér að halda áfram að
hittast og varðveita minningu þína
um ókomna tíð. Við munum standa
við hlið afa okkar, sem þú hugsaðir
alltaf svo vel um, á þessum erfiðu
tímum.
Núleggégaugunaftur
ó, Guð þinn náðarkraftur
mínverivömínótt
Æ, virzt mig að þér taka
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Við elskum þig.
Arna, Þórður, Elva Björk,
Magnús Árni, Hrannar Arni,
Eiríkur Ingi og Ásta Þórey.
Elsku langamma.
Mig styrk í stríði nauða,
æ, styrk þú mig í dauða.
Þitt lífsins ljósið bjarta,
þá ljómi’ í mínu hjarta.
Með blíðum bamarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
Mtt gott bam gef ég veri
oggóðanávöxtberi.
(P. Jónsson)
Við söknum þín.
Elísabet Árna og Ólafur Ingi.
• Fleiri minningargreinar um Ástu
Jónsdóttur bí'ða birtingar ogmunu
birtast í blaðinu næstu daga.
+ Ragnhildur EI-
íasdóttir, Mark-
landi 10, Reykjavík,
fæddist 22. nóvem-
ber 1923. Hún lést á
Landspitalanum i
Fossvogi 24. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Elías Högnason,
verkstjóri, f. 20.10.
1894, d. 11.11. 1936,
og Steinunn Auð-
unsdóttir, f. 24. 3.
1902, d. 29. 6. 1991.
Systkini hennar eru:
Jón, f. 10.5. 1926;
Valgerður, f. 24. 7. 1928; Hösk-
uldur, f. 25. 6. 1930; Guðrún,
25.6. 1930, og Hilmar, f. 5.11.
Ragnhildur Elíasdóttir, móður-
systir mín lést að kvöldi 24. maí eftir
stutta sjúkdómslegu. Ragna, eins og
við kölluðum hana, var elst systkina
sinna og tók við því hlutverki móður
sinnar að tengja saman stóra fjöl-
skyldu. Hún hafði sterkan persónu-
leika, jákvætt viðhorf til lífsins og
var ávallt tilbúin að rétta öðram
hjálparhönd.
Að loknu gagnfræðaprófi árið
1940 starfaði Ragna hjá Mjólkur-
samsölunni um nokkurra ára skeið.
Síðan réðst hún til starfa hjá Þor-
steini Þorsteinssyni í versluninni
Vík, Laugavegi 52. Árið 1966 fór
hún til Eimskipafélagsins þar sem
hún vann síðari hluta starfsævi sinn-
ar, eða allt þar til í desember 1992.
Áhugamál Rögnu voru mörg,
fyrst man ég eftir útskurðarmynd-
um en einnig tók hún þátt í nokkrum
samsýningum áhugamálara. Sem
barn heimsótti ég hana oft og dvaldi
hjá henni. Við notuðum tímann í
föndur, útskurð og til náttúraskoð-
unar. Ragna var mikið náttúrabarn.
Hún ferðaðist mikið og fáum hef ég
kynnst sem höfðu jafnmikla ánægju
af sköpunarverkinu í öllum þess
fjölbreytiieika.
Við Guðrún keyptum okkar fyrstu
íbúð í sama húsi og Ragna í Hvassa-
leiti 6-10. Hún var þá sem og síðar
boðin og búin til að aðstoða okkur á
ýmsan hátt. Þegar við fóram til
náms í Bandaríkjunum sendi hún
okkur reglulega kort að heiman, öll
með mynd af íslenskum dýram eða
náttúru. Hér fylgir texti eins korts-
ins, sent 2.11.1992:
„Sæl þið öll. Ég vona að þið hafið
það gott og allt gangi ykkur í hag.
Af mér er allt gott að frétta, mjög
ánægð með heimsreisuna mína. Ég
er búin að fá nýjan bíl, hann er sömu
tegundar og eldrauður. Það er góð
tíð hér á Islandi eins og er. Kær
kveðja, elskurnar. Ragna.“
Ragna kynntist Sigurgeiri Jóns-
syni frá Gestsstöðum í Strandasýslu
sem varð henni dyggur lífsföranaut-
ur. Við vottum honum samúð okkar
og vonum að tengslin rofni ekki þó
Ragna sé fallin frá.
Síðastliðinn vetur var annasamur
í lífi Rögnu. Guðrún Ólafsdóttir,
tengdadóttir hennar, lést í byrjun
ársins og Ragna gerði mikið til að
létta undir með Ella syni sínum. Sól-
argeislinn í lífi hennar síðustu árin
hefur án efa verið langömmubarn
hennar, en Ragna gætti hennar um
tíma meðan foreldrarnir stunduðu
nám og vinnu.
Á þessum tímamótum er okkur
efst í huga þakklæti fyrir það að
hafa fengið að njóta samvista við
Rögnu og samúð með hennar nán-
ustu fjölskyldu.
Sigurður Sigurðsson,
Guðrún Reykdal.
Kæra frænka. Við systkinin og
fjölskyldur okkar viljum þakka þér
fyrir allan þann hlýhug og vináttu
sem þú hefur sýnt okkur í gegnum
árin.
Frændrækni þín var mikil. Kallið
kom snöggt og óvænt og maður er
aldrei viðbúinn því. Við sem búum í
öðra landi gerum okkur enn ekki al-
veg grein fyrir að leiðir hafa skilið.
1931. Ragnhildur
eignaðist einn son,
Elías, f. 7.2. 1948,
með Gisla Símonar-
syni, f. 12.2. 1921.
Elías Gíslason var
giftur Guðrúnu
Ólafsdóttur, f. 20.5.
1949, d. 6.1. 2000.
Elías og Guðrún
eignuðust son, Ólaf,
f. 18.8. 1967. Sam-
býliskona Ólafs El-
íassonar er Elsa
Herjólfsdóttir, f.
4.7. 1971. Þau eiga
eitt barn, Guðrúnu,
f. 26.7. 1997.
Útför Ragnhildar var gerð frá
Bústaðakirkju 2. júní.
Við geymum um þig margar góðar
minningar.
Sérstaka kveðju sendir Valur þér,
þú varst alltaf að gleðja hann á ýms-
an hátt, og svo hún nafna þín.
Ragna frænka, við kveðjum þig
með söknuði. Blessuð sé minning
þín.
Okkar innilegustu samúðar
kveðjur til Elíasar, Ólafs og fjöl-
skyldu og Sigurgeirs.
Jóhanna Hlíf, Steinunn Rósa,
Ragnhildur, Hilmar, Hrafnhild-
ur, Sigurður Valur, Auðunn og
fjölskyidur.
Vinkona mín Ragnhildur Elías-
dóttir, er fallin frá og leiðir okkar í
þessari lífsvist hefur skilið. En ég á
um hana margar góðar minningar
sem ég get yljað mér við. Ég kynnt-
ist Rögnu þegar ég hóf störf hjá
Eimskip árið 1972.
Fór strax vel á með okkur og urð-
um við fljótlega góðar vinkonur.
Eitt af okkar sameiginlegu áhuga-
málum vora ferðalög og fóram við
brátt að ferðast saman. Við fórum í
margar ferðir með Ferðafélagi ís-
lands, inn á hálendi og út til stranda.
Betri ferðafélaga er vart hægt að
hugsa sér. Hún var alltaf jákvæð og
í góðu skapi og hlógum við oft mikið
þegar við voram að malla og skipta
með okkur matnum. Og ekki var
hún síðri ferðafélagi þegar við ferð-
uðumst til annarra landa.
Svo vora þær ótaldar ferðir okkar
í bústað minn í Mýrdalnum. Ragna
var mikið náttúrubarn og gat hún
hrifist af lítilli þúfu af lambagrasi
eða því að sitja í blágresisbrekkunni
og hlusta á fossniðinn úr gilinu. Oft
sátum við úti á palli á haustin í niða-
myrkri og horfðum á stjörnur og
norðurljós. Arum saman voram við
einnig með fasta miða í leikhúsi,
ásamt fleiri konum, og um tíma var
Steinunn móðir hennar ein úr leik-
húshópnum.
Ragna var ákaflega listræn og
skar út í tré og málaði myndir og
fékk mikið út úr þeim tíma sem hún
varði til listsköpunar. Ragna var
heilsteyptur persónuleiki, hafði ríka
samúð með náunganum og mátti
ekkert aumt sjá, án þess að reyna að
hjálpa. Hún bar ætíð velferð fjöl-
skyldu sinnar fyrir brjósti og hafði í
gegnum tíðina mikla gleði af Ólafi
barnabarni sínu og seinna Elsu
konu hans og Guðrúnu litlu lang-
ömmustelpunni. Það var henni mik-
ið áfall þegar Guðrún tengdadóttir
hennar féll frá fyrir örfáum mánuð-
um.
Reyndist hún þá Elíasi syni sínum
og einkabami stoð og stytta í hans
miklu sorg.
Nú hefur annað áfall dunið yfir
Elías og fjölskylduna við fráfall
Rögnu.
Börn mín og fjölskyldur þeirra
senda innilegar samúðarkveðjur.
Ég bið Guð að styrkja Elías, Ólaf og
fjölskyldu hans, Sigurgeir vin henn-
ar og aðra aðstandendur. Að leiðar-
lokum þakka ég Rögnu tryggð
hennar og okkar góðu samvera-
stundir sem aldrei féll skuggi á. Ég
veit að Ragna á góða heimkomu á
æðri svið. Guð geymi hana.
Laufey Torfadóttir.
ÁSTA
JÓNSDÓTTIR
RA GNHILD UR
ELÍASDÓTTIR