Morgunblaðið - 14.06.2000, Síða 75

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 14. JÚNÍ 2000 75
FÓLK í FRÉTTUM
I
I
Sorgbitin gleði
TOIVLIST
H1 j ó m 1 e i k a r
TÓNLISTARHÁTÍÐIN í
REYKJAVÍK
Laugardalshöll laugardaginn 10.
júní 2000. Fram komu Sálin hans
Jóns míns, Todmobile, Ray Davies,
Youssou N’Dour og Egill Ólafsson
ásamt Þursaflokknum.
TÓNLISTARHÁTÍÐ Reykjavík-
ur var sett með pompi og pragt um
síðustu helgi í Laugardalnum. Gestir
hátíðarinnar áttu kost á ýmiss konar
afþreyingu, hægt var að stunda
teygjustökk, iðka sundíþróttir og
keppa á hjólabretti. Það var meira að
segja hægt að kaupa áfenga drykki,
líkt og tíðkast erlendis, og verður það
að teljast nokkuð menningarlegt
framfaraspor hér á landi. Aðalmálið
var þó auðvitað tónlistin sem var
þreytt af kappi á þremur stöðum; í
Laugai-dalshöll, í Skautahöllinni og í
hinu svonefnda „íslenska tjaldi".
Laugardalshöllin skartaði íslensk-
um hetjum sem erlendum á laugar-
deginum.
Nokkrar vangaveltur höfðu verið í
gangi fyrir hátíðina vai'ðandi mæt-
ingu og fólksfjölda. Myndi þetta
ganga upp eður ei? Gárungar höfðu
haft á orði að þetta væri hátíð spenn-
andi meðlætis og að aðalréttir væru
hvergi sjáanlegir. Það er talsverður
sannleikur í þessu og því var mér létt
er ég sá að Höllin var temmilega full
þegar ljósmæður íslenska ballpopps-
ins, Sálin hans Jóns míns, hófu leik
sinn. Sálin spilaði óraftnagnað sett í
þetta sinnið og liðsmenn hennar
sýndu og sönnuðu að þeir eru óskor-
aðir konungar í sínu veldi. Fag-
mennskan var í fyrirrúmi, það var
létt yfir mönnum, og Sálin skilaði
sínu hlutverkivel.
Todmobile var næst upp á svið.
Sveitinni gekk fremur brösuglega að
koma sér í gírinn en stemmningin
varð betri og betri með hverju lagL
Andrea og Þorvaldur voru í ágætis
stuði en það var engu líkara en af-
gangurinn af sveitinni væri þama
vegna skyldunnar eirmar, grunsam-
lega mikill „í vinnunni" bragur í gangi.
Því næst var komið að goðsögninni
sjálfri, Islandsvininum Ray Davies,
og greinilegt að margir gesta á óræð-
um aldri höfðu beðið komu stráks
með óþreyju. Ray stóð sig af stakri
prýði, gaf mikið af sér og kátínan
skein af honum. Gömlu slagaramir
yljuðu mönnum sannarlega um
hjartarætur en lífsreynslusögur
kappans vom svona upp og ofan. Ray
var klappaður upp þrisvar sinnum og
á tímabili hélt ég að maðurinn ætlaði
aldrei að hætta, svo vel lá á honum.
Youssou N’Dour vatt sér næstur
upp á svið ásamt stórsveit og nú var
heldur en ekki farið að hitna í kolun-
um. Dansæstir áhorfendur tóku sér
stöðu fyrir framan sviðið og höllin öll
dillaði sér sem mest hún mátti við
senegalska sveiflu N’Dours. Gleðin
og fjörið var allsráðandi og oftar en
ekki renndu Youssou og félagar sér í
langar spunaferðir, spiluðu langar
útgáfur af lögunum (svokölluð rem-
ix). Andrúmsloftið í Höllinni var gott
og án efa var enginn undirbúinn íyrir
það sem koma skyldi.
Egill Ólafsson lauk kvöldinu ásamt
Þursaflokknum með einum skrýtn-
ustu tónleikum sem ég hefi upplifað.
Er Þursar gengu á svið bmtust út
gífurleg fagnaðarlæti og eftirvænt-
ing áhorfenda var afar greinileg.
Þursaflokkurinn er ein af dáðari
sveitum íslenskrar poppsögu, hún er
stöðugt að afla sér nýrra aðdáenda
og talsverð spenna hafði verið að
byggjast upp mörgum dögum fyrir
tónleikana. Heittrúaðir Þursaaðdá-
endur stóðu þétt uppi við sviðið og er
sveitin hóf loks leik urðu áhorfendur
sem stjarfir. Gat þetta verið? Þurs-
arnir endurfæddir! Það fór um mig
14-2 fyrir ís-
lensku sveitirnar
TONLIST
III j ó m I e í k a r
TÓNLISTARHÁTÍÐIN í
REYKJAVÍK
Laugardalshöllin, ll.júní2000.
Fram koinu Botnleðja, Ensfmi,
Maus, Chumbawamba, Kent, Ian
Brown, Bloodhound Gang, 200.000
naglbítar og Bellatrix.
SUNNUDAGSDAGSKRÁIN í
Laugardalshöllinni vai- þéttskipuð
ólíkum listamönnum, íslenskum og
erlendum sem fátt eða ekkert eiga
sameiginlegt. Það var líka þessi fjöl-
breytni sem gerði það sem koma
skyldi svo kræsilegt. Að öðmm vett-
vöngum hátíðarinnar ólöstuðum þá
var það þessi sem langflestir vom
komnfr til þess að verða vitni að.
Þama vom útlendu popparamir sem
helst geta talist frægir á heimsmæli-
kvarða í dag og þama var líka íslenski
rjóminn, nokkrar af þeim sveitum
sem fremst þykja standa um þessar
mundir og hafa verið lofaðar bæði
heima og heiman. Það er líka gleðiefni
að hægt sé að tefla fram heilum fimm
svo sterkum íslenskum hljómsveitum
við hlið útlendu popparanna.
Það kom líka á daginn að hvað tón-
listina sjálfa og gæði hennar varðaði
þá fór ísland með glæsilegan sigui- af
hólmi 14:2. Það vora satt að segja
óvenju margir mættir í upphafi leiks
og þessir hyggnu gestfr ui-ðu vart
sviknir því fýrstu mörk íslands komu
frá Botnleðju sem kynntu fyrir hátíð-
argestum firnasterkt óútgefið efni en
að ósekju hefðu þeir mátt rifja upp
einhverja af gömlu perlunum, svona í
tilefni hátíðarinnai’. Besta ósamn-
ingsbundna sveitin í heiminum,
heyrði maður erlendu blaðamennina
segja og ekki sé ég ástæðu til að and-
mæla svo augljósri fullyrðingu.
Ekki dró úr sóknarþunganum þeg-
ar Ensími steig á svið. Það er með
hreinum ólíkindum hvað þessir gæjar
hafa verið iðnir við að sjóða saman
stórsmellina á þeim stutta tíma sem
sveitin hefur starfað. Þær era ekki
margar sveitimar svo ungar að ámm
sem státa af svo kunnuglegri og skot-
heldri tónleikadagskrá. Salurinn tók
líka vel og hressilega undir með kröft-
ugri gítarkeyrslunni.
Næstir í sóknina vom Mausarar og
ekki linnti látum. Þeir byijuðu skot-
hríðina á Strengjum sem ritanlega
fór beina leið í stöngina og inn og svo
fylgdu þau hvert af öðm gullkomin.
Það sem einkenndi hvað helst leik
sveitarinnar var spilagleðin. Dreng-
frnir vom afslappaðfr og höfðu ein-
faldlega gaman af þri sem þeir vora
að gera. Birgir Om söngvari og gítar-
leikari og Eggert bassaleikari og Páll
gítaiieikari léku rið hvem sinn fingur
og Daníel lamdi húðir eins og besti
trommari landsins einn er fær um.
Sveitin kynnti síðan nýtt lag til sög-
unnar, kröftugt og gott með óvenju
nærgætnum beittum texta eftir Birgi.
Eftir þessa öflugu sóknarlotu ís-
lenskra sveita kom það í hlut Chumb-
awamba að svara fyrir útlendu
popparana. Þessi sveit hefur vafa-
laust verið eitt stórt spmTiingamerki
fyi-ir gestum, eitt stórt spurninga-
merki með eitt stórt lag á bak rið sig.
Átta manns á sriðinu, vel þéttir og
hressilegir, komu bara á óvart og
sýndu riðstöddum hið sanna að það
býr meira í þessum lífseiga flokki en
„Tubthumping“. Ég er samt ekki al-
veg riss um að skotharður áróðurinn
gegn fasisma, markaðsjafnaðar-
stefnu og ímyndarfræðum hafi skilað
sér til partíþyrstra krakkanna.
Nú var farið að hitna vel í kolunum,
salurinn á góðri leið með að fyllast og
útlönd rið það að skipta aðalstjörnun-
um inn á. Kent kynntu sig af ein-
skærri hógværð og auðmýkt sem
Morgunblaðið/Sverrir
Svía er siður og ekki var laust rið að
þeir væm ögn ragir til að byrja með.
Joakim Berg og Sami Sirriö era aug-
ljósir prímusmótorar sveitarinnar og
útgeislunin kom frá ömggri sriðs-
framkomu þeirra fyrst og fremst.
Sveitin var vel þétt og örvaði skarann
hægt og bítandi uns hún dembdi sér í
lokalögin þijú og þá fyrst myndaðist
hin sanna tónleikastemmning í Höll-
inni.
Næst kom röðin að lifandi goðsögn
- eða reyndar er það spurning hvort
hægt sé að tala um lifandi þri Ian
Brown virtist nær dauða en lífi á srið-
inu þar sem hann þrammaði í gegnum
dagskrá sína eins og liðið lík, sussandi
í hljóðnemann í tíma og ótíma, eitt-
hvað sem honum þótti eftaust alveg
ferlega töff. Það verður ekki tekið af
karlinum að hann hefur sérstakan stíl
sem margú’ hafa reynt að apa eftir
honum með misjöfnum árangri.
Kuldalegt riðmótið, einhæfar og leti-
legar hreyfingarnar og luralegur
raulstíllinn varð þó leiðigjarnt til
lengdar og áhuginn þvarr. En ki-ökk-
unum var sama, þau vom í partíi og
söfnuðu kröftum fyrii' aðalbombuna
Bloodhound Gang og hvílík bomba!
-------------
Alltoffá- *
ir sáu
200.000
naglbíta
eiga fína
spretti.
Ég hef aldrei nokkra sinni upplifað
aðra eins stemmningu í Laugardals-
höllinni og mér er til efs um að þar
hafi verið saman kominn riðlíka
íjöldi. Eigandi á hættu að hljóma eins
og eldgamall og grautfúll karl, þá
gengu látalæti þessara ærslafullu
Kana gjörsamlega fram af mér og ég
hef ekki upplifað annað eins, nema ef
vera skyldi í þáttum Jerry Springers.
En hægan, hægan - ég átta mig full-
komlega á skemmtanagildi slíkrar
æsingarmennsku og skemmti mér
konunglega í þessu stærsta partíi ald-
arinnar hér á landi. Það haggar samt
ekki þeirri staðreynd að önnur eins
lágkúra og höfð var í frammi á sriðinu
hefur vart sést. Hvað tónlist sveitar-
innai' varðar - en hún skiptir víst ein-
hverju máli á tónlistarhátíðum - þá
hefur hún aldrei verið mér að skapi
og ekki vann sveitin mig á sitt band að
þessu sinni, þrátt fyrir öll skemmti-
legheitin.
Það sorglegasta rið vel heppnaða
tónleikadagskrá kvöldsins var upp-
röðun atriða. Að loknum hápunktin-
þægilegur hrollur, ekki ólíkur þeim
sem gerir gjaman vart rið sig er ég
sæki tónleika með gulldrengjunum í
Sigur Rós. Þursamir vom að magna
stórkostlegan seið á sriðinu og allir ^
með á nótunum. Kallinn í brúnni, Eg-
ill Ólafsson, virtist afslappaður og
ánægður með þessar riðtökur og
lýsti þri yfir að „Þursar myndu spila
fram á rauða nótt, svei mér þá“.
Og þá fór að halla undan fæti. Egill
og Þursamir fóm nú að leika lög af
væntanlegri einleiksskífu Egils sem
koma á út með haustinu. Sjálfur var
ég búinn að gleyma þessu en mundi
svo að þetta hafði ávallt staðið til,
hafði og margoft komið fram í fjöl-
miðlum. Ég gerðist forritinn, gaman
að fá að heyra nýtt efni frá lista-
manninum og lagði einlægur rið
hlustir. En því miður var meirihluti
áhorfenda ekki á þessum buxunum
og var framkoma þeirra í garð flytj-
anda með ólíkindum. Einhverjir
gerðust meira segja svo auvirðilegir
að baula í enda eins lagsins. Skeytti
engu þótt Egill bæði áhorfendur
kurteislega um að „taka vel á móti
þessum einstæðingum". En verstvar
að Egill missti öll tök á tónleikunum
rið mótlætið. Það er mjög skiljanlegt
að menn verði sárir og svekktir rið
svona móttökur en atvinnumenn í
faginu eiga samt að passa upp á að
allt fari ekki vaskinn við svona hluti.
Ég trúi ekki öðm en að það hafi verið
fólk út í sal á annarri bylgjulengd en
áðumefndir dónar, fólk sem var,
komið til að horfa á það sem lofað
var. Það fólk átti betra skilið en það
sem að vemleika varð. Ég hef aldrei
orðið ritni að annarri eins andrúms-
loftsbreytingu á einum tónleikum.
Óréttmætur draumur áhorfenda um
Þursana var orðinn þeim að martröð
og fólk streymdi úi’ salnum. „Við er-
um að hugsa um að kveðja ykkur
fljótlega,“ sagði Egill þurrlega þegar
um sex lög vom búin og greinilegt að
honum var lítt skemmt. Ég sat úti í
sal með hnút í maganum og var öllum
lokið. Vonandi er falinn einhver lær-(
dómur í þessu okkur öllum til handa.
Hvílík lífsreynsla!
Arnar Eggert Thoroddsen
um, lokasókn erlendu „listamann-
anna“ áttu enn tvær vel fram-
bærilegar íslenskar sveitir eftir að
kveðja sér hljóðs, 200.000 naglbítar
og Bellatrix. Báðar stóðu þær sig af
stakri prýði en ritnin vom einfaldlega
allt of fá því Bloodhound Gang höfðu
hreinlega riðið hátíðargestum að
fullu. Synd og skömm, aðstandendum
til vansa og ég mæli með þri að annar
háttur verði á hafður á tónlistarhátíð-
um komandi. En eins og fyrr segir
14:2 fyrir íslensku sveitimar og vel á
minnst: Lengi lifi Tónlistarhátíðin í.
Reykjavík!
Skarphéðinn Guðmundsson
VISA
VAKORT
Eftirlýst kort nr.
4543-3700-0029-4648
4543-3700-0036-1934
4543-3700-0034-8865
Afgreiðslufóik, vinsamlegast takið
ofangreind kort úr umferð og
sendið VISA (slandi sundurklippt.
VERÐLAUN kr. 5000
fyrir að klófesta kort
og vísa á vágest
VISA ÍSLAND
Álfabakka 16,
109 Reykjavík.
Sími 525 2000.

j
AUGUST SILK
á Islandi
HeiCdsöCuvcrð á 100% siCQi ídag,
SíðuiHÚCa ðð, 2. Aceð, QC. b-1.
Peysasett peysur, náttsett, sCoppar.