Morgunblaðið - 10.08.2000, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 10. ÁGÚST 2000 41
I
j§
É
+ Guðmundur Guð-
mundsson var
fæddur á Breiða-
bólsstað á Fells-
strönd í Dalasýslu
hinn 21. febrúar
1915. Hann lést á
Landspítalanum
háskólasjúkrahúsi
aðfaranótt 31. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guð-
mundur Jónsson
(1882-1918) frá
Breiðabólsstað og
kona hans Kristín
Jónasdóttir (1879-
1951) frá Köldukinn. Systkini
hans voru Jón (1910-1980) bóndi á
Hallstöðum og María (1912-1918).
Guðmundur var bóndi á Dag-
verðarnesi í Klofningshreppi í
Dalasýslu uns hann flutti til
Reykjavíkur árið 1954 þar sem
hann starfaði sein verkamaður,
lengst af við byggingarvinnu fram
að sjötugsaldri.
Guðmundur kvæntist eftirlif-
Tengdafaðir minn, Guðmundur
Guðmundsson, léstá Landspítalanum
hinn 31. júlí síðastliðinn. Guðmundur
var heiðursmaður; heiðarlegur,
hreinskiptinn, vinnusamur og trúr,
hlýr og tryggur sínum. Eftir andlát
hans lifir minningin í huga þeirra sem
þekktu Guðmund og í gegnum afkom-
endur hans lifa einstakir eiginleikar;
eðli, skaphöfn og útlit. Þannig líður
lífíð áfram, einstaklingar hverfa á
braut en mannorð og afkomendur
lifa. Guðmundur kvaddi þetta líf sátt-
ur og stoltur af hvoru tveggja.
Guðmundur lifði tímana tvenna.
Hann fæddist á Breiðabólsstað á
Fellsströnd í Dalasýslu árið 1915.
Hann var yngstur þriggja systkina.
Þriggja ára gamall missti hann föður
sinn, Guðmund Jónsson, og systur
sína, Maríu, úr veikindum. Jón bróðir
hans var settur í fóstur en Guðmund-
ur ólst upp hjá móður sinni, Kristínu
Jónasdóttur, í kaupamennsku, fyrst á
Kjarlaksstöðum og síðar á Húsabæ á
Fellsströnd. Árið 1946, eftir áralanga
kaupamennsku, hafði Guðmundur
safnað saman fé til að kaupa Dag-
verðarnes, sögufræga kirkjujörð í
Klofningshreppi í Dalasýslu. Þar bjó
hann ásamt móður sinni allt þar til
hún lést árið 1951. Þremur árum síðar
ákvað Guðmundur, tæplega fertugur
og einhleypur, að hefja nýtt líf. Hann
seldi býUð, flutti á mölina og hóf
verkamannavinnu sem hann stundaði
allt til sjötugs af þeim ótrúlega dugn-
aði sem einkenndi Guðmund.
Guðmundur kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Petreu Sofiu Anthon-
iussen (síðar Guðmundsson) eftir að
hafa flutt til Reykjavíkur. Þau giftust
árið 1957 og eignuðust fjögur böm;
Pétur Karl (f. 1958), Kristínu (f. 1961),
Guðrúnu Maríu (f. 1963) og Ellý Kat-
rínu Jennu (f. 1964). Petrea, fædd á
Suðurey í Færeyjum, færði inn í líf
Guðmundar ást, hlýju, bjartsýni, lífs-
gleði og fjörleika sem einkennir hana.
Ég kynntist Guðmundi fyrir rúm-
um 15 árum. Ég hafði þá nýhafið nám
við háskólann og Guðmundur vai- að
hætta byggingarvinnu sjötugur að
aldri. Strax í upphafi kynna okkar var
lærdómsríkt að kynnast framsýni,
fordómaleysi og forvitni Guðmundar
á öllum sviðum. Hann fylgdist með
þjóðmálum, las blöðin írá fyrsta orði
til þess síðasta og var alltaf fomtinn
að læra eitthvað nýtt. Ef hann las eitt-
hvað um nýjungar í læknisfræði
ræddi hann um það við mig, lækna-
nemann, sem alltof oft vissi ekkert
um hlutina. Það sem einkenndi þessar
samræður var forvitni, einlæg undr-
un og fordómaleysi Guðmundai’
gagnvart tækni og framförum. Annað
dæmi um framsýni og fordómaleysi
Guðmundar var sú jafnaðar- og jafn-
réttisstefna sem var honum í blóð
borin. Honum fannst við karlarnir
einoka stjórnmálin alltof mikið. Hann
var alltaf sérlega stoltur þegar hann
sá glæsilega kvenskörunga í æðstu
stöðum. Vigdís Finnbogadóttir for-
seti og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
andi eiginkonu sinni
Petreu Sofiu Guð-
mundsson (f. Anthon-
iussen) frá Trangis-
vogi í Færeyjum hinn
22. desember 1957.
Foreldrar Petreu voru
Petur Anthoniussen
(1886-1964) og Sunn-
eva Kathrina Anthon-
iussen (f. Kjærbech)
(1894-1970).
Börn þeirra eru: 1)
Pétur Karl, f. 30.10.
1958; (2 Kristín, f.
28.4. 1961, maki:
Rudolf Ólafsson. Börn:
Sofia Osp Ingólfsdóttir og Sunneva
Katrín Sigurðardóttir; 3) Guðrún
María, f. 11.6. 1963, maki: Haukur
Harðarson. Börn: Elín Kristín,
Guðmunda Rós, Jóhanna Svanhvít,
Petrea Sjöfn og Kristófer Haukur;
4) Ellý Katrín Jenna, f. 15.9. 1964,
maki: Magnús Karl Magnússon.
Börn: Ingibjörg og Guðmundur.
Jarðarfórin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
borgarstjóri voru fulltrúar sem við
máttum vera stoltir af. Þessi fram-
sýna, fordómalausa forvitni er ein-
kenni sem ég vona að böm mín hafi
erft frá afa sínum. Það er ekkert sár-
ara en þegar langskólagengið fólk
virðist hafa tileinkað sér algerlega
andstæða eiginleika; þröngsýni, for-
dóma og andstöðu við nýjungar. Enn
sárara er þegar þessir sömu aðilar
telja sína miklu menntun eiga að gefa
þeim sjálfkrafa rétt til forréttinda
umfram þá sem minni menntun hafa.
Þau forréttindi sem menntun fylgja
eru að sjálfsögðu menntunin sjálf,
nokkuð sem ekki allir hafa átt kost á
að njóta. Þetta er nokkuð sem Guð-
mundur kenndi konu minni, Ellýju,
og við hjónin reynum að ala upp í
bömum okkar.
Eins eiginlegt og það var Guð-
mundi að líta fram á veginn var það
honum erfitt að ræða um liðna tíma.
Tímana í sveitinni ræddi hann sjald-
an. Það var eins og hann liti aldrei um
öxl eftir að hann tók þá ákvörðun að
flytja suður. Það var því einstakt fyrir
okkur hjónin að ferðast um æsku-
stöðvar Guðmundar fyrir sjö áram.
Guðmundur tók ekki í mál að fara
sjálfur en hlustaði áhugasamur á
ferðasöguna að ferð lokinni. í ferð
okkar fengum við myndskot úr fyrra
lífi Guðmundar. Jófn'ður, ekkja Jóns
bróður hans, sagði okkur með blik í
auga frá Guðmundi og æskufélaga
hans, Gesti Sveinssyni, sem riðu hart
um sveitirnar, glæsilegir ungir menn.
Magnús Gestsson, safnvörður í
Byggðasafni Dalamanna á Laugum,
hafði sem ungur maður kennt tengda-
föður mínum. Hann sagði okkur
hversu mikill afburðanámsmaður
Guðmundur var og mundi sérstak-
lega eftir reikningshæfileikum hans.
Áhrifaríkast var þó að að ganga frá
þjóðveginum og niður að Dagverðar-
nesi sem Guðmundur hafði sagt skilið
við þrjátíu og níu áram áður. Bæjar-
stæðið er einstakt, kjai-ri vaxnar
grandir og Breiðafjörðurinn og Snæ-
fellsnesið blasa við. Reisulegt bára-
jámshús, byggt árið 1915, var veðrað
eftir áratugi án búsetu. Það vakti hjá
eiginkonu minni sterkar tilfinningar
að sjá dagblöð frá árinu 1954 á borð-
um. Þarna hafði faðir hennar setið
einsamall tæpum fjörutíu árum áður
og tekið þá öriagaríku ákvörðun að
söðla um. Þó svo að náttúrafegurðin
væri einstök var auðvelt að sjá að ein-
veran á löngum vetrardögum hlaut að
hafa verið kæfandi. Eftir að hafa upp-
lifað húsakynnin gengum við yfii’ að
kirkjunni á Dagverðamesi, lítilli fal-
legri svcitokirkju, og fundum þar leiði
Kristínar Jónasdóttur. Þijátíu og sex
ára hafði Guðmundur lagt móður sína
til hinstu hvíldar á jörðinni sem keypt
hafði verið eftir ái’alangt strit í kaupa-
mennsku.
Nú, tæpum fimmtíu áram síðar,
hefur fjölskylda Guðmundar lagt
hann til hinstu hvfldar í kyrrþey eins
og hann hafði sjálfur óskað. Guð-
mundur vildi aldrei básúna eigin af-
rek og þegar hann kvaddi þennan
heim vildi hann gera það ásamt sínum
nánustu sem hann studdi sjálfur svo
vel alla tíð. Petrea, tengdamóðir mín,
stóð eins og klettur við hlið bónda síns
í gegnum sjúkraleguna eins og hún
hafði ætíð gert. Megi hún hugga sig
við minninguna um sómamanninn
Guðmund Guðmundsson, rétt eins og
við hin munum gera. Það er síðan
hlutverk bama og barnabama að
minnast og virða þá lífspeki sem Guð-
mundur innrætti þeim.
Magnús Karl Magnússon.
Við ástvinamissi er margs að minn-
ast, sérstaklega núna þegar hann
pabbi er dáinn. Það er erfitt að koma
orðum á blað þegar söknuðurinn er
svo mikill eins og nú.
Pabbi var afar sterkur maður,
áreiðanlegur og tryggur. Hann var
sérlega vinnusamur og góð fyrir-
mynd. Þegar ég ung eignaðist eldri
dóttur mína, var henni tekið af ömmu
og afa eins og prinsessu og bar hún
alltaf sérstakar tilfinningar til afa
sem tók henni sem dóttur. Að hafa
notið pabba við hlið sér, og átt að eilíf-
an stuðning hans, hefur verið ómetan-
legt. Pabba var alltaf umhugað um að
við væram að vinna og við góða heilsu
- ef þetta tvennt var í lagi þá var allt
vel. Pabbi var með hraustari mönnum
og kveinkaði sér aldrei. Núna síðustu
árin hrakaði heilsunni þó, enda pabbi
orðinn líkamlega slitinn eftir mikla
vinnu frá unga aldri.
Elsku mamma - takk fyrir allt sem
þú varst pabba, þú varst honum
ómetanleg hjálp til síðustu stundar.
Guð geymi þig.
Elsku pabbi - ég veit að Kristín
amma hefúr tekið vel á móti þér og nú
færð þú hvfldina sem þú áttir svo skil-
ið. Hafðu þökk fyrir allt.
Margt er það, margt er það
sem minningamarvekur,
þaðerþaðeina
sem enginn Itá mér tekur.
Kær kveðja,
þín dóttir,
Kristín.
Ég á svo erfitt með að trúa því að
þú sért farinn, elsku afi minn. Það er
ekkert sem undirbýr mann undir
sorgina sem fylgir þessum missi en
þessu verður maður víst að taka. Síð-
ustu daga hafa flætt yfir mig óteljandi
minningar og ég er alltaf að gera mér
betur grein fyrir því hvað ég á eftir að
sakna þín mikið. Lífið verður aldrei
alveg eins án þín. Þú færðir okkur svo
mikið á svo margan hátt og ég mun
alltaf vera þér þakklát fyrir þitt hlut-
verk í mínu h'fi. Ég veit að þú munt
halda áfram að fylgja mér og styðja
þaðan sem þú ert nú. Þú munt lifa
áfram í hjarta mínu þar til við hitt-
umst á ný.
Þín
Sofia.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
ÁHERSLA er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvu-
sett er æskilegt, að disklingur
fylgi útprentuninni. Þá er enn
fremur unnt að senda greinarn-
ar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is).
Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
bfrtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar era
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
GUÐMUNDUR
GUÐMUNDSSON
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN BRYNGEIRSSON
verksmiðjustjóri
frá Búastöðum,
Vestmannaeyjum,
Heiðvangi 30,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut mánudaginn 7. ágúst.
Hrafnhildur Helgadóttir,
Skarphéðinn Haraldsson, Guðrún E. Guðmundsdóttir,
Dagur Jónsson, Jóhanna Berentsdóttir,
Lovísa A. Jónsdóttir, Þorleifur Kr. Alfonsson,
Eyjólfur G. Jónsson, Karen B. Guðjónsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær unnusti minn, faðir okkar, sonur,
bróðir og tengdasonur,
JÓN ANDRÉSSON,
Gyðufelli 16,
lést mánudaginn 7. ágúst.
Elisabet Lára Tryggvadóttir,
Aron Franklín,
Aþena Marey,
Brynja Sól,
Andrés Jón Bergmann,
Ásgeir Ingi Jónsson,
Guðný Jónsdóttir,
Þorgeir Jónsson,
Svandís Jónsdóttir,
Andrés Jónsson,
Logi Jónsson,
Lísa Jónsdóttir,
Olga Jónsdóttir,
Fanný Brynjarsdóttir,
Tryggvi Þór Agnarsson,
Valdís G. Jónsdóttir,
Fjóla Björgvinsdóttir,
Guðjón Ómar Hauksson,
Harpa Jóhannsdóttir,
Jón Ellert Lárusson,
Maree Harris,
Kristín Skúladóttir,
Ólafur H. Knútsson,
John Jimma Dabaly,
Birgir R. Davíðsson,
Erla Sólrún Valtýsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÉTUR STEFÁNSSON
frá Hofi,
Hólavegi 42,
Sauðárkróki,
andaðist á Dvalarheimili aldraðara á Sauðár-
króki sunnudaginn 6. ágúst sl.
Jarðarförin ferfram frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 11. ágúst kl. 15.00.
Guðrún Jónsdóttir,
Bára Pétursdóttir,
Margrét Pétursdóttir,
Jón S. Pétursson,
Gunnar Pétursson,
Pétur Axel Pétursson,
Svanhildur Pétursdóttir,
Skarphéðinn Pétursson, Steinunn Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Pétursdóttir, Birgir R. Rafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Baldur Sigurðsson,
Erna Jóhannsdóttir,
Sólveig Þorvaldsdóttir,
Steinunn Kristinsdóttir,
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG MARGRÉT SIGMARSDÓTTIR
frá Krossavík,
Vopnafirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
4. ágúst, verður jarðsungin frá Vopnafjarðar-
kirkju laugardaginn 12. ágúst kl. 11.00.
Sigríður Kjerúlf Frímannsdóttir, Björn Traustason,
Hallfríður Frímannsdóttir,
Hörður Pálmarsson,
Margrét Sigrún Björnsdóttir,
Karen Björnsdóttir,
Frímann Freyr Björnsson,
Pálmar Kristinsson,
Sóldís Björk Traustadóttir,
Jónas Theodór Liliiendahl,
Óskar Jóhann Björnsson,
Guðrún Finnborg Þórðardóttir
og barnabarnabörn.