Morgunblaðið - 24.11.2000, Síða 46

MORGUNBLAÐIÐ
46 FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2000
<■—.... ......................-
MINNINGAR
+ Ólöf Bjarnadótt-
ir fæddist á
Skarði í Bjarnafirði,
Strandasýslu, 17.
ágúst 1909. Hún lést
á dvalarheiniili aldr-
aðra, Garðvangi í
Garði, 16. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Val-
gerður Einarsdóttir
fædd á Sandnesi við
SteingrímsQörð d.
20. 5. 1932 og Bjami
Jónsson frá Klúku í
Bjarnafírði, f. 13. 2.
1873 d. 31. 10.
1948.Systkini Ólafar vora Torfi, f.
1905, Soffía, f, 13. 5. 1906, Jón f.
28. 10. 1907 og Eyjólfur f. 9. 2.
1912, sem öll eru látin. Fóstur-
systir Ólafar er Þórdís Loftsdóttir
frá Odda i Bjarnafirði, f. 8. 8.
1926.
Ólöf giftist Helga Ingólfi Sigur-
geirssyni, f. 29.7 1903, frá Odd-
stöðum í Hrútafirði, Vestur-Húna-
vatnssýslu. Börn Ólafar og Helga
eru ; 1) Valgerður Helgadóttir, f.
28.11 1938, eiginmaður hennar
var Einar Th. Hallgrímsson, f.
26.9 1941, d. 30.3 1997. Börn
þeirra eru ; a) Elín Björk, f. 11.11
1963 maki; Ómar Kristjánsson, f.
30.7 1957, þau eiga saman tvær
dætur. b) Laufey , f.
29.12 1965 maki ; Magnús G.
Jónsson, f. 24.3 1962, þau eiga
saman þrjú börn. c) Ólöf, f. 31.1
1969, maki ; Guðjón Skúlason, f.
Elsku mamma.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú korain er lífsins nótt
Kg umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þínverölderbjörtáný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
I. 1 1967, þau eiga
einn son. 2) Helga
Sigrún Helgadóttir,
f. 31.7, 1942, eigin-
maður hennar er
Rafn Markús Skarp-
héðinsson, f. 25.9
1938. Böm þeirra
eru; a) Helena, f.
II. 4 1964, maki; Vil-
berg Þorvaldsson, f.
7.11 1962, þau eiga
þrjú böra. b) Helgi
Ingólfur, f. 3.10
1965, maki; Þórdís
Sigurjónsdóttir, f.
15.6 1970, þau eiga
tvo syni. c) Harpa, f. 11.4 1971, d.
17.12.1971. d) Ólöf Elín, f. 25.9
1973, maki; Róbert Guðmundsson,
f. 6.2 1972, þau eiga einn son. 3)
Bjarni Heiðar Helgason, f.6.5
1944, eiginkona hans var Inga
Guðmundsdóttir, f. 28.7 1952, þau
slitu samvistir. Börn þeirra eru; a)
Vilhjálmur Magnús, f. 8.1 1975,
maki; Thelma Björgvinsdóttir, f.
10.9 1979. b) Sólveig Steinunn, f.
2.9 1976,, maki; Sigfús Aðalsteins-
son, f. 21.2 1973, þau eiga tvö
böra.
Ólöf og Helgi hófu búskap á
Drangsnesi við Steingrímsfjörð
árið 1939 og bjuggu þar til ársins
1955, fluttust þau þá til Njarðvík-
ur. Ólöf vann ýmis störf, lengst af
í félagsheimilinu Stapa.
títfór Ólafar fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju fóstudaginn 24.
nóvember og hefst athöfnin kl. 14.
þín minning er Ijós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hinsta kveðja,
Börnin þín og tengdasonur.
Elsku amma mín.
Nú er komið að kveðjustund, þú
hefur fengið hvíldina og líður örugg-
lega vel. A tímamótum sem þessum
hrannast upp minningamar sem ég á
um þig allt frá barnæsku. Þær voru
ófáar stundirnar sem ég eyddi hjá
þér á Hólagötunni þar sem þú bjóst
lengst af ævi þinnar. Þegar ég kom
labbandi til þín á hverjum degi eftir
skóla biðu mín ekki bara ljúfustu
kræsingar heldur uppbúinn sófi með
kodda og teppi þar sem ég átti að
sofna, því þú vildir alltaf að ég fengi
næga hvíld. Sá blundur fór nú oftast
út um þúfur því að við höfðum svo
mikið að spjalla, ég gat talað við þig
um allt milli himins og jarðar. Svo
vorum við að spila, við gátum spilað
lönguvitleysu tímunum saman og svo
kenndirðu mér að leggja kapal. Þú
kenndir mér svo margt, margar fal-
legar bænir og svo varstu alltaf að
þylja vísur og alls konar orðatiltæki.
Það var alveg ótrúlegt að fylgjast
með þér í eldhúsinu og það er sko al-
veg öruggt að enginn fór svangur út
frá þér. Þú lumaðir alltaf á einhverju
góðgæti í hverjum skáp og helst man
ég eftir djöflakökunni þinni sem þú
áttir alltaf í frystikistunni, hún var
lostæti með ískaldri mjólk.
Ég gæti skrifað endalausar minn-
ingar um þig, amma mín, síðan úr
barnæsku minni, þetta er aðeins
brot af þeim. Ég hitti þig síðast þeg-
ar ég kom með nýfæddan son minn
til þín á dvalarheimilið, þá lagði ég
hann í fangið á þér og tárin láku nið-
ur vanga þína, þú varst svo glöð,
þessu gleymi ég aldrei.
Elsku amma mín, minningin um
þig mun lifa með okkur um ókomna
tíð. Hvíl þú í friði.
Þín
Sólveig.
Elsku amma.
Með söknuði kveðjum við þig, en
sá söknuður er blandinn gleði því nú
vitum við að þjáningar þínar eru loks
á enda.
Elsku amma, minningamar sem
þú skildir eftir handa okkur eru
ómetanlegar. Miðstöð fjölskyldu-
tengslanna var Hólagatan, þar hitt-
ust barnabörnin þín oft og urðum við
eins og einn stór systkinahópur fyrir
vikið. Alltaf stóð heimili ykkai- afa
öllum opið og fékk enginn að yfirgefa
eldhúsið þitt nema fullmettur. Eitt
vandamál var þó, það var að sann-
færa þig um að við værum búin að fá
nægju okkar. Alltaf var gott að geta
leitað til þín amma og skiptum við
þig öllu máli og þegar langömmu-
börnin komu átti það sama við um
þau. Einnig lifir í minningu okkar
hvað þú varst góð við þá sem minna
mega sín og gátu margir leitað eftir
styrk og huggun hjá þér.
Nokkru eftir andlát afa fluttist þú
á Ólafslund og breytti það engu um
gestrisni þína. Heilsu þinni fór smám
saman að hraka og á endanum gastu
ekki lengur búið ein. Þá fluttir þú á
Garðvang og þótt heilsunni hefði
hrakað og húspláss minnkað varstu
söm við þig, kex og nammi í öllum
skúffum.
Að eiga svona yndislega ömmu er
ekki sjálfgefið, og færði hún okkur
margt veganestið sem mun nýtast
okkur vel alla tíð. Amma var alltaf
kát og þótt erfiðleikar steðjuðu að sá
hún alltaf Ijós í myrkrinu.
Undir það síðasta varstu orðin
þreytt, þú varst farin að þrá hvíld.
Við vorum hjá þér þegar þú sofnaðir
og samblandi af sorg og létti yfir að
þrautum þínum væri lokið er ekki
hægt að lýsa.
Elsku amma, við kveðjum þig með
söknuð í hjarta. Við vitum að afi bíð-
ur eftir þér á góðum stað hjá Guði.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginniyfirminni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð blessi þig.
Astarkveðja,
Helena, Helgi og Ólöf Elín.
„Einstakur" er orð sem notað er
þegar lýsa á því sem engu öðru er
líkt, faðmlagi eða sólarlagi eða
manni sem veitir ástúð með brosi eða
vinsemd.
„Einstakur" lýsir fólki sem stjórn-
ast af rödd síns hjarta og hefur í
huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáð-
ir og dýrmætir og þeirra skarð verð-
ur aldrei fyllt.
„Einstakur" er orðið sem best lýs-
irþér.
(Terri Fernandez.)
Já, amma, þú varst einstök í okkar
huga, þú varst ekki bara besta amma
sem hægt var að hugsa sér, þú varst
líka vinkona okkar og besti trúnað-
arvinur.
Þegar við sem börn misstum frá
okkur föður okkar varst þú okkur
systrunum og mömmu dýrmætur
styrkur. Það var alltaf gott að' koma
til þín og afa á Hólagötuna. í minn-
ingunni var Hólagatan samverustað-
ur fjölskyldunnar og okkar annað
heimili, yndislegur staður þar sem
alltaf beið okkar eitthvað góðgæti og
mikil hlýja. Þú varst líka svo
skemmtileg kona og aldrei nein logn-
molla í kringum þig.
Amma, þú varst sú sem fékkst
fyrst að vita okkar dýpstu leyndar-
mál, þú gafst þér svo góðan tíma til
að hlusta og lifðir þig svo inn í líf okk-
ar. Þú varst alltaf ein af okkur, svo
ung í anda þó svo að þú værir af
gömlu kynslóðinni. Það voru ekki
bara við þín nánasta fjölskylda sem
leituðum til þín og nutum þess að
vera samvistum við þig. Þú varst
vinamörg og gafst þér alltaf nægan
tíma til að spjalla. Þú laðaðir að þér
fólk af öllum gerðum og allir voru
velkomnir. Eftir því sem árin liðu og
við stofnuðum okkar eigin fjöl-
skyldur héldust þau traustu bönd
sem við höfðum myndað okkar á
milli. Þú hafðir gaman af að fylgjast
með okkur og tókst virkan þátt í lífi
okkar.
Elskulegasta amma okkar, við
viljum þakka þér samfylgdina. Þú
munt alltaf eiga stað í hjarta okkar.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Ella, Laufey og Ólöf.
I dag fer fram útför tengdamóður
minnar Ólafar Bjarnadóttur.
Ólöf (Lóa eins og hún var alltaf
kölluð) var einstök kona, glaðlynd,
gestrisin og skemmtileg.
Heimili þeirra Helga og Lóu var
rómað fyrir gestristni, enda oft
margt um manninn á því heimili. A
Hólagötunni var samkomustaður
barna þeirra og barnabarna þar sem
var spáð og spekulerað. Éftir að
Helgi lést flutti hún í litla íbúð í
Ólafslundi þar sem hún undi hag sín-
um vel. Að því kom þó að heilsu
hennar fór hrakandi, þannig að hún
gat ekki séð um sig eins og hún hefði
viljað. Hún var lánsöm að fá vistun á
Dvalarheimilinu Garðvangi þar sem
hún naut einstaklega góðrar umönn-
unnar starfsfólks, þar til hún lést 16.
nóv. sl.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnastþér.
(Ingibj.Sig.)
Að endingu vil ég þakka fyrir að
hafa átt samleið með þessari góðu
konu.
Guð blessi þig.
Rafn Markús Skarphéðinsson.
ÓLÖF
>■ BJARNADÓTTIR
KATLA
PÁLSDÓTTIR
+ Frú Katla Páls-
dóttir fæddist í
Reykjavík 17. des.
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir 18. nóvember síð-
astliðinn. Katla var
dóttir hjónanna Guð-
rúnar Indriðadóttur
sem var þjóðkunn
leikkona og Páls
Steingrímssonar, en
hann var ritstjóri Vís-
is um langt árabil. Afi
Kötlu í móðurætt var
Indriði Einarsson,
rithöfundur. Eini
bróðir Kötlu er Hersteinn Pálsson,
fyrrum ritstjóri.
Katla giftist 29. júní 1939 Herði
Bjamasyni, arkitekt
og fyrrum húsa-
meistara ríkisins,
sem lést 2. sept. 1990.
Áttu þau tvö börn,
Áslaugu G. Harðar-
dóttur, sem er gift
Jóni Hákoni Magnús-
syni, framkvæmda-
stjóra KOM ehf., og
Hörð H. Bjaraason,
sendiherra í Stokk-
hólmi, sem er kvænt-
ur Áróru Sigurgeirs-
dóttur. Barnabörain
era fimm og barna-
barnabörnin tvö.
títför Kötlu fer fram í dag firá
Hallgrúnskirkju og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Það er ætíð sárt þegar dauðinn
drepur á dyr. Sorginn og sársauk-
inn er ætíð jafn mikill, jafnvel þótt
öllum sé ljóst í hvaða átt stefnir.
Það var sú tilfinning sem ég upp-
lifði þegar tengdamóðir mín
kvaddi þennan heim sl.
t laugardagsmorgun eftir erfíð
veikindi. Katla Pálsdóttir var
sannkölluð Reykjavíkurmær, fædd
og uppalin í miðborginni og eyddi
öllum sínum aldri í borginni sem
hún unni svo heitt.
Ég kynntist Kötlu fyrir margt
löngu þegar ég kom fyrst á glæsi-
t legt heimili hennar og Harðar
* Bjarnasonar, húsameistara ríkis-
ins, en var þá á höttunum eftir Ás-
laugu dóttur þeirra, sem síðar
varð eiginkona mín. Katla var sjálf
stórglæsileg kona og í raun fyrsta
heimsmanneskjan sem ég kynnt-
ist. Kona sem sómdi sér hvar sem
var og í hvaða hópi sem var. Hún
var komin af kunnu lista- og
menningarfólki og menningin var
henni í blóð borin. Katla unni öllu
fögru hvort sem það var tónlist,
leiklist eða bókmenntir. Hún naut
þess að heimsækja lönd víða um
heim, þar sem hún drakk í sig
menningu og sögu viðkomandi
þjóðar. Hún átti ótrúlega gott með
að blanda geði við menn af ólíkum
uppruna og naut þess að hitta fólk
af erlendu bergi brotið, ekki síður
en íslensku, til að kynnast viðhorf-
um þess, menningu og bakgrunni.
Heimilið hennar var samt sem
áður þungamiðjan í lífi hennar.
Þau hjón áttu óskaplega fallegt og
hlýlegt heimili. Fátt fannst þeim
meira gaman en þegar húsið var
fullt af glöðum gestum. Þau voru
höfðingjar heim að sækja og aldrei
var neitt til sparað til að gera
gestum glaðan dag.
Katla var líka einstök tengda-
móðir. Það mynduðust strax sterk
bönd á milli okkar og aldrei féll
skuggi á vináttuna. Eg man ekki
eftir því að hún hafi sagt styggðar-
yrði við mig, þótt henni hafi e.t.v.
mislíkað eitthvað sem ég sagði eða
gerði. Hún umgekkst mig ætíð
sem eitt af börnunum sínum og
sömu reynslusögu segir Áróra
tengdadóttir hennar.
Katla var ekki langskólagengin,
enda fengu stúlkur þeirra tíma
ekki mörg tækifæri til slíks. Hún
var samt mjög vel menntuð úr
skóla lífsins, talaði nokkur tungu-
mál, las mikið, fylgdist grannt með
umræðu dagsins og hafði fastmót-
aðar skoðanir á lífinu og tilver-
unni. Væri hún að stíga sín fyrstu
spor á menntabrautinni nú hefði
hún stefnt hátt og ekki hætt fyrr
en hún væri komin til metorða á
sviði lífsins.
Leiklist var henni mjög kær,
enda átti hún ekki langt að sækja
áhugann, en móðir hennar, Guðrún
Indriðadóttir, var ein besta leik-
kona landsins á árum áður. Faðir
Guðrúnar var Indriði Einarsson,
rithöfundur og leikritaskáld, og
hann sá til þess að Þjóðleikhúsið
varð mekka leiklistargyðjunnar í
augum Kötlu.
Síðustu árin voru Kötlu erfið.
Hún tapaði sjón og heilsu en hugs-
unin og minnið var ótrúlega skýrt
fram til þess síðasta. Dagarnir
voru oft langir í myrkrinu, en þá
naut hún þess að hlusta á fallega
klassíska tónlist í útvarpinu. Dótt-
ir hennar, Aslaug, vék heldur
aldrei langt frá móður sinni á
seinni árum og sinnti henni af mik-
illi kostgæfni og hlýju. Þeirri um-
hyggju lauk ekki fyrr en stundin,
sem allra bíður, rann upp á fögr-
um vetrarmorgni í fæðingarbæn-
um hennar Kötlu.
Með henni er gengin afar eftir-
minnileg og góð kona, sem unun
var að þekkja og umgangast. Ég
og fjölskyldan mín söknum Kötlu
sárt, sem var svo stór hluti af líf-
inu okkar. Blessuð sé minning
ömmu Kötlu eins og hún var jafn-
an ávörpuð á okkar heimili.
Jón Hákon Magnússon.
Flestir þeir sem settu svip sinn
á borgarlífið í Reykjavík um miðja
öldina hafa þegar kvatt þetta líf.
Katla Pálsdóttir hefur nú bæst í
þann hóp.
Katla var mjög falleg kona,
háttvís og hlý. Hún sómdi sér því
vel við hlið eiginmanns síns, Harð-
ar Bjarnasonar, húsameistara rík-
isins, í hans mörgu og fjölbreyttu
embættisstörfum. Heimili þeirra
var glæsilegt enda voru þau bæði
fagurkerar og þar ríkti gestrisni,
höfðingskapur og glaðværð sem
gestir þeirra fengu að njóta í rík-
um mæli. Það var lán okkar að
kynnasta þeim og forréttindi að
eignast vináttu þeirra.
Það er vart hægt að minnast
annars þeirra hjóna án þess að
nefna hitt svo samtillt sem þau
voru. Engum sem þeim kynntist
duldist að Hörður bar konu sína á
höndum sér og virti hana að verð-
leikum.
Við þökkum Kötlu vináttu og
tryggð frá fyrstu kynnum sem hóf-
ust fyrir um fjörutíu árum. Minn-
ingarnar frá ótal gleðistundum
sem við höfum átt með þeim Herði
og börnum þeirra er gott að ylja
sér við. Blessuð sé minning Kötlu.
Ástvinum hennar vottum við
einlæga samúð.
Hólmfríður G. Jónsdóttir
og Ingvi S. Ingvarsson.
Frágangur af-
mælis-og
minningar-
greina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur íylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi-
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög.