Morgunblaðið - 24.11.2000, Qupperneq 67

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2000 67
FÓLKí FRÉTTUM
ALMEIMIMUR
DAIMSLEIKUR
með Geírmundi Valtýssyní
í Ásgardi, Glæsibæ,
í kvöld, 24. nóvember
Húsið opnað kl. 22.00.
Allir velkomnir!
Kitlandi
ævistarf
Óskar Guðjónsson saxófónleikari hefur
verið búsettur í London frá því síðasta
haust þar sem hann hefur verið að vinna
með listamönnum hvaðanæva. Nú er hann
staddur á Islandi í tilefni að útkomu
geislaplötu sinnar Söngdansar Jóns Múla
Arnasonar. Kristín Björk Kristjánsdóttir
------------H-7—--------
tók púlsinn á Oskari.
Tannskart
Tímapantanir í
síma 557 6771
Stjörnur - Mjódd
Opið virka daga frá kl. 10-19,
laugardaga 10-16,
sunnudaga 13-16.
tónlistina við gríska harmleikinn Medeu
sem leikfélagið Fljúgandi fískar sýnir um
þessar mundir í Iðnó. Arnar Eggert
Thoroddsen tók kappann tali yfír
bolla af tei og kaffí.
„BLIND ást, botnlaust hatur, svik,
afbrýði, hefnd, morð“. Þessi sterku
orð er að finna í fréttatilkynningu frá
leikhópnum Fljúgandi fiskum varð-
andi uppsetningu hans á hinum æva-
forna harmleik Medeu efth- Evríp-
ídes. Það er enda óhætt að segja að
tilfinningar tröllríði sviðinu í Iðnó og
það mæði mikið á leikurunum tveim-
ur, þeim Þóreyju Sigþórsdóttur og
Valdimari Erni Flygenring. Þriðji
þátttakandinn er kannski ekki eins
hatrammur og heiftugur og leikar-
arnir, þótt hann sjái um að magna
UPP þá stemmningu. Jonathan Coop-
er semur nefnilega tónlistina við
verkið, sem er í senn dulúðug og
mögnuð og gerir reyndar gott betur
°g flytur tónlistina sjálfur, þar og þá.
Tónlistin er sveimkennd raftónlist
æeð myrkum blæ og þjóðlegra
áhrifa gætir nokkuð.
Oxford
„Eg er klassískt menntaður tón-
listarmaður,“ segir Jonathan.
„Lærði á klarinett og píanó og fór
svo að læra tónlist í Oxford. Það nám
var strangfræðilegt og lítið um
hagnýtar áherslur en ég spilaði þó
mikið á þeim tíma. Þar var frekar
frumstætt raftónlistarhljóðver og
þar fékk ég áhuga á þess háttar tón-
list. Fyrir um sex eða sjö árum fór ég
svo að einbeita mér að leikhústónlist
Morgunblaðið/ Sverrir
Jón Múli Árnason
og kona hans
Ragnheiður Ásta
Pétursdóttir
voru heiðurs-
gestir á tónleik-
um Óskars.
dæmis að gera fjóra ólíka hluti í
einu, þá líður mér voðalega vel. Það
er alveg sama hvort það er djass,
popp eða fönk sem ég er að fást við,
því ef fólkið sem ég er að spila með
er virkilega að gefa sig í músíkina,
þá er alltaf gaman að þessu.“
Á Söngdönsum Jóns Múla leikur
Óskar einmitt með mönnum sem
eru hver öðrum spilaglaðari. Matt-
hías Hemstock, Pétur Grétarsson
og Birgir Baldursson leika allir á
slagverk, Þórður Högnason plokk-
ar kontrabassann og Hilmai' Jens-
son og Eðvarð Lárusson spila á gít-
ara.
En hvað með Jón Múla sjálfan?
Hvernig hefur honum litist á fram-
tak Óskars og félaga?
„Hann hefur mætt á alla þá tón-
leika sem við höfum haldið hingað
til og verið mjög ánægður með
þetta. Það er alveg ótrúlegt að það
hafi enginn unnið úr þeim frábæra
efnivið sem Söngdansar Jóns Múla
eru. Við erum með þrjá slagverks-
leikara sem búa til hafsjó af góðu
hryni, tvo gítarleikara sem lita yfir
það, frábæran bassaleikara sem
bindur þetta allt saman og ég spila
svo melódíur yfir. Það er búið að
vera alveg ofsalega gaman að spila
með þessu bandi,“ segir Óskar
ánægður með félaga sína en ágæti
þeirra ætti ekki að hafa farið fram-
hjá neinum sem sá þá á frábærum
útgáfutónleikum þeirra á sunnu-
daginn var. Góðu fréttirnar fyrir
þau sem misstu af þeim eru að nú
má nálgast upptökur með þessu
efni í næstu plötubúð og á þeim má
heyra að mikið vatn hefur runnið til
sjávar frá því Óskar Guðjónsson
var tíu ára og sneri munnstykkinu í
saxinum öfugt yfir myndbandi með
Eyfa Kristjáns.
„Tooth Fairy"
Hágæða tannskart úr
Swarovski kristal
Brostu þínu blíðasta
Skartaðu þínu fegursta
Vera á staðnum
Bretinn Jonathan Cooper semur og flytur
og tónlist fyrir sjónvarp.“
Hann segir ástæðuna fyrir því að
hann er kominn hingað til lands að
vinna liggja í því að Þórey, sú er leik-
ur Medeu, hafi komist í kynni við
verk hans er hún var stödd í London.
„Hún kom og sá verkið The Hansel
Gretel Machine (sem er fyrsti hluti
þríleiksins The Lost Child Trilogy),
sýningu sem ég var að vinna við með
David Glass Ensemble (frændi Phil-
ip Glass, frægt naumhyggjutónskáld
frá Bandaríkjunum). Þessi sýning er
þannig að það er enginn texti, allur
framgangur sögunnar er túlkaður í
gegnum líkamana (e. physical the-
atre). Þórey varð hrifin af tónlistinni
sem ég var að gera þar og spurði
hvort ég vildi vinna við þessa upp-
færslu. Og ég sagði já.“
Frelsi
Jonathan segist bæði vinna við
hefðbundið og óhefðbundið leikhús.
„Ég hef unnið við það sem mætti
kalla „hefðbundnar“ óperur og ég
hef unnið nokkuð fyrir þjóðleikhúsið
breska sem starfar aðallega í megin-
straumnum.“
Hann segist ekki velta sér mikið
upp úr þeirri staðreynd að hann
starfar sjálfstætt og býr þar af leið-
andi ekki við það sem kalla mætti at-
vinnuöryggi. „Því meira sem maður
gerir, því fleiri verkefni bjóðast
Morgunblaðið/Ásdís
Afslappaður Jonathan Cooper,
nýbúinn með morgunteið sitt.
manni. Þannig að áhyggjumar fara
sífellt minnkandi (hlær).“
Það er ekki algengt að höfundur
tónlistarinnar sé þátttakandi í leik-
húsinu eins og Jonathan er í Medeu.
„Það er frekar óvanalegt, já, en ég
kann vel við að vinna þannig. Vana-
lega gengur þetta þannig fyrir sig að
tónskáldið er víðsfjarri, t.d. eru tvö
verk í gangi núna í London sem inni-
halda tónlist eftir mig. Kosturinn við
að vera á staðnum er sá að þú hefur
færi á að bregðast við því sem er að
gerast uppi á sviði með tónlistinni.
Hraði verksins getur verið mismun-
andi eftir sýningum og ég get því
fylgt þeim takti. Mér finnst það
áhugavert, gefur manni frelsi til að
skapa.“
Jonathan fer af landi brott efth'
rúma viku og því eru ekki nema sex
sýningar eftir. Sýnt verður í kvöld og
svo á mánudag, þriðjudag, miðviku-
dag og fimmtudag. Lokasýning er
sunnudaginn 3. desember og hefjast
allar sýningar kl. 20.
„Ég held að það hafi nú ekki verið
neitt sérstakt lag,“ segir Óskar er
hann er spurður að því hvaða lag
það var sem kveikti saxófónsbakt-
eríuna. En síðan hverfur hugurinn
aftur í tímann: „En ég man að ég
var tíu ára og staddur á bindindis-
mótinu í Galtalæk ásamt foreldrum
mínum. Þar var dixieland band úr
Mosfellsbænum og saxófónn innan-
borðs sem ég heillaðist algerlega af.
Það varð ekki aftur snúið, ég vældi
og vældi allt sumarið og allan vet-
urinn þangað til að ég fékk að byrja
að læra. Ég hef alltaf verið mjög
óþolinmóður maður og því fékk ég
að hafa saxófóninn heima yfir helg-
ina áður en ég fór í fyrsta tímann
svo ég gæti byrjað að fikra mig
áfram.“
Það sem vafðist helst fyrir Ósk-
ari, var hvernig munnstykkið ætti
að snúa í hljóðfærinu. Hann þurfti
þó ekki lengi að velkjast í vafa því
þessa sömu helgi sá hann mynd-
band í sjónvarpinu með Eyjólfi
Kristjánssyni þar sem hann lék
meðal annars á saxófón. I mynd-
bandinu er Eyjólfur reyndar með
munnstykkið öfugt á hljóðfærinu.
„Ég hélt náttúrlega að svona ætti
að gera þetta og fór að prófa mig
áfram þótt mig kitlaði svolítið í efri-
vörina. Þá hugsaði ég með mér að
þetta ætti eftir að verða dálítið kitl-
andi ævistarf. Seinna meir komst
ég svo að því að það eru nokkrir
búlgarskir og rúmenskir klarín-
ettuleikarar spila alltaf með munn-
stykkið öfugt.“
Óskar hefur komið víða við í tón-
listarflórunni. Hann hefur að mestu
einbeitt sér að frjálsum djassi en
einnig spilað mikið í popp- og fönk-
böndum ásamt því að spinna yfir
plötusnúninga. En hvar kann hann
best við sig?
„Mér líður mjög vel í þeirri
djassmúsík sem gefur manni hvað
mest frelsi en byggir samt sem áð-
ur á einhverjum melódískum hug-
myndum og þægilegu grúvi. Svo
verður bara að viðurkennast, að ég
vil hafa mjög mikinn fjölbreytileika
í því sem ég er að gera. Ef ég er til
Tónskáldið Jonathan Cooper á íslandi