Skírnir - 01.01.1830, Side 53

— 55 —
enn England, og mun það eigi fjaerri fara. Austr-
ríki heíir orSið seinna tii franifara, enn Fránka
riki og Praussen, vegna þess að páfadómrinn hefir
kæft öll vísindi, og traðkað þeirn af öllu megni,
en nú er komin meiri rögg á Austrríkismenn enn
áðr, og fer freim töluvert fram í mörgu. Kenni-
iýðrinn spyrnist að sönnu við af öllu megni; sást
nýliga augljóst merki til þess, hvað frekir þeir
eru, og ófyrirlátsamir. Sá nafnfrægi Erkihertogi
Karl, hróðir keisarans *) , átti lútherska konu;
í vetr andaðist hún, og átti að jarða liana í hinum
leisaraiiga greptrunarstað i tveimr kyrkjum, inn-
íflin í annari, en kroppinn í hinni, eins og siðr
er til. f>egar klerkarnir urðu f>essa varir, tóku
|>eir embættisbúníng sinn, og gengu á móti lík-
fylgðinni, og bönnuðu að járða vantrúaða konu
á meðal hinna rettrúuðu. Keisariiin hrygðist af
þessum smánarliga ofstopa, en bauð þó að gera
eins og ætlað hefði verið. Sagði liann að hin
framliðna hefði lengi lifað í friði og kærleika
með ser og sínum , og skyldi hún þá eins hvíla
i rósemi ámeðal þeirra, og varð það fram að
gánga, sem hann viidi. Komst það þá upp , að
sendiherra páfans, við hirð keisarans, hafði spau-
að klerkana upp tii þessa svívirðuliga tiltækis,
og rak keisarinn liann á burt, frá hirð sinni.
Stríðið við keisaradæmið Marokkó í Afriku,
byrjaði á þann hátt: aö Marokkósmenn hertóku
austrríkst kaupskip, og settu skipshöfnina í fáng-
*) Erkihertogi Karl átti marga bardaga viö Napóleon
keisara, og bar Napóleon hönum þann vitnisburö,
aö hann gengi sér næst, aö herkunnáttu allri.