Skírnir - 01.01.1830, Blaðsíða 72

þartil öíirum jarSaráröxtum eí bjargaS, en [>á
komu illviSrin, og liefir þeim eigi létt síöan.
Höfnina lier fyrir utan borgina lagði me5 ís
snemma á jólaföstu, en á jólum mátti gánga og
ríða og aka j fir Eyrarsund, og eru þess fá dæmi
svo snemma, frostiS náSi 16 mælistigum liér í
Kaupmannahöfn, eptir Reaumurs liitamælir. j>ykj-
ast menn eigi muna hér svo harSan vetr síSan
1799, en ]><> kom hann ekki svo snemma á sem
[>essi. Kvprta menn hér mjög yfir harSindum,
en [>ó eru [>au miklu meiri í iiinum suSlægari
löndum. Náttúran sýnist aS hafa gfeymt sínum
venjuliga gángi meS öliu, þvíaS vetrinn má heita
J>ví harSari sein sunnar er, en austr eptir, svo
sem í Pétrsborg og öSrum norSlægum stöSum
GarSaríkis, miklu linari enn nokkur [>ykist dæmi
tii vita. FerSamenn segja, aS þess sunnar sera
menn komi í þýzkalandi, því meiri verSi snjör-
inn. I Mnnken (höfuSborgiuni í Ba^'ern) komst
frostiS yfir 20 mælistig (gráSur). I Frakklandi
og Spaniu, sem aldrei hafa vitaS af kulila aS segja,
liefir frostiS gegnt allri furSu. I París var 13
mælistiga kuldi, þann 26. janúar, í Túlúse var einu-
sinni 19’ kuidi, og hafSi hann nærri sálgaS presti
nokkrum í stólnum; í MadriS liefir veriS 6 til
8 mælistiga kuldi jafnaSarliga. Sama er aS segja
frá Yallandi. Eymdin í [>essum löndum er óskap-
lig, þvíaS menn liafa þar engan útbúnaS móti
kulda. A Frakkiandi er lítiS um kakalofua, en 'í
Spaníu eru ]>eir engir. FólkiS streymdi útí skóg-
ana og fellcli þá sér til eldiviSar. Hafa menn
orSiS aS senda út lierliS á Frakklandi og víSar,