Skírnir - 01.01.1830, Side 114

— 114 —
þraungvaSi f>elm til a<5 segja konúngi livaS íil
f>ess kæmi. Landstjórnarskráin heimilaÚi landinu
rett til a5 ráígast um opinber málefni. f>essi
rettr væri umgirtr nákvæmum takmörkum, sem
þeir aldrei vildu f>ola að fariS væri inn yfir.
|>essi réttr gerSi, ab það væri öldúngis nauðsyn-
ligt, til þess að hin opinberu málefni geng^ reglu-
liga fram, að konúngsins vilji og fóiksins óskir
væru samstemma. þeir (fulltrúarnir) væru dæmdir
til að segja liönum, að þessi samstemma væri nú
eigi framar til. Orettlát tortryggni til landsfólks-
ins hugarfars og skynsemi væri nú stjórnarinn-
ar aðalþánki. Konúngsins fólk væri liryggt, því
þessi tortryggni væri því til óvirðíngar; það væri
órósamt, því hún væri hættulig fyrir þess fr.elsi.
f>eir bæru það traust til konúngsins, að Iiann leti
eigi þessa tortryggni ná til sín, að hann mnndi
viðretta eindrægnina á milli hans og fóiksins,
þar hann liefði nógan mátt til þess.
þegar forseti fulltrúanna Royer Kollard hafði
flntt þessa ræðu, svaraði konúngrinu: <(Eg hefi
heyrt þakklætisræðuna, sem þer færið mer í full-
trúa-samsætisins nafni. Eghafði rett til að treysta
á hvörutveggju fulltrúasamsætanna hjálp, til að
framkvæma allt það goða, sem eg hafði ásett inér.
|>að hryggir mig inniliga að heyra heraða fulltrúana
lýsa því yfir, að þessarar hjálpar eigi sö að vænta
hjá þeim. Mínir herrar! Eg hefi lýst mínum
ályktunum í ræðunni, sem eg hfelt, þegar eg setti
fulltrúaþíngið, þessar ályktanir eru óraskanligar;
míns fólks velferð bannar mer að víkja frá þeim.
Stjórnarherrar mínir munu auglýsa yðr mitt
áform.”
Eptir að konúngr hafði sagt þetta, hneigði
forsetinn sig, og þeir sem með hönum voru, og
gengu á burt. Daginn eptir var sett fulltrúa-
þíng; forsetinn Royer Kollard ste i ræðustólinn,
og sagði frá því, sem konúngr hafði mælt; að því
húnu fekk innanríkisráðherrann Montbel hönum
eptirfylgjaudi tilskipan til að lesa upp: