Skírnir - 01.01.1833, Qupperneq 46

pví óvild og hatr drottnandi og mjög að likind-
uin. I eignuni Breta á Norðr-Ameriku meginlandi
hrevfðu ser líkar ócyrSir; en stjórnin kúgaöi upp-
reistina að sinni meö vopiiuöu herliði; úr þaö
fnllyrðt, að frívefdin hlási eld að þeim kolum, og
að vísn má eptirdæmi þeirra verða þeim, er í hlnt
eiga, til nokkurrar hugvekju og upphvatníngar.
Enskir auka mjög iiðsabla sinn þar vestra, og er
sem þeir óttist fyrir nýum frclsis-viðburðnm þar,
og þvkir mjög líkligt að síðar mnni framkoraa.
I koniingsríkinu Noregi varð eigi margt til
tíðinda á þessu ári, er lier verði frásagt, en friðr
var innanlands og árferð víðarsthvar sem í meðal-
ári. Konúngr ferðaðist í sumar til Kristjáníu og
og dvaldist þar um hríð, var þá mannkvæmt mjög
og-gleðskapr inikill í borginni; ferðaðist konúngrþá
og nokkuð umkríng í nálægum lieröðum; lofuðu
Norskir mjög gæðsku hans og Ijúfmensku; að skiln-
aði sæmdi hann ýmsra vísinda- og inerkismenn
norska metorði og nafnbótum, og varð hann af
því atviki ennþá vinsællri. enn áðr. Síðan ferðaðist
konúngr suðr til Skáneyar lángs með Eyrarsundi,
og lek orð á því, að hann á þeirri ferð mundi
heimsækja Dana konúng, en ei sannaðist það síðar.
þiegar konúngr var kominn aptr heim til sín, rit-
taði hann Noregs stjórnarráði þakklætis-bref, til
auglýsíngar fyrir almenníngi, og fer liann þar
mörgum ogfögrum orðum ura ástríki þeirra og holl-
ustu, og þykir allt þetta lýsa vináttu mikilli milli
sambandsríkjanna. Framfarir Norskra verða með
ári hvörju sýniligri; ritgjörðafrelsið ber þar fagra
ávöxtu, cr meiníngar inanua um alinenn þjóðar-