Skírnir - 01.01.1833, Qupperneq 51

landsháttu, en ei vitum vfer sönnur á því að svo
stöddu.
I Danmörku gjörðust engin stórtiðindi á þessu
timahili, en einsog að undanförnu naut ríkiÖ friöar
í öllum umdæmum sinum, og árferð var hvör-
vetna einsog í góðu meðalári; sjúkdómr bryddi ei
á ser venju framar, og Chólerasóttin gekk frarn-
lijá ríkinu, þótt morðengill þessi færi herskyldi
yfir nálæg lönd og ríki, og stjórnin eigi legði sfer-
ligt bann við samkvæmi og vöruflutníngum frá
grunsömum stöðum, einsog í öndverðu; vorið var
nokkuð kalt og greri seint, cn sumarið var hag-
stædt og eigi regnasamt, og varð uppskbra korns
og ávaxta mjög að óskum; haustið var þaráeptir
veðrbiídt og vetrinn svo frostalítill, að jörðin var
græn fram um jól, en úr því vóru lireggviðri og
útsinníngar tíðir, en'sjaldan frost og hreinviðri,
var því kvillasamt nokkuð raanna áinilli; ísalög
eru livörgi til tálma skipaferð og siglíngu og eru
hvörutveggju þegar byrjaðar. Kornvörur fluttust á
þessa ári, svó að nam miklu verði, til útlanda, og
græddi landið þarvið allmikla peninga; er akúr-
yrkja í landinu mjög í framför, og, svosem það
er lielzt ibjargræðisvegr laudsbiia, er margt gjört
henni til eblíngar og fulikomnunar bæði að til-
hlntan stjórnarinnar og búsljórnarfelagsins, og
þykir nú kornvörum Dana, ogsvo að gæðuin til,
mjög framfarið; er það og sýniligt að velgengni
eblist í ríkinu, þegar á allt er lítið, þó mörg sfe
enn umkvörtun, og mörgu að hagræða í því ein-
staka; einkuin þykir verzlunin, í samburði við
eldri tíðir á undan stríðsárunum þeim síðurstu,
(4‘)