Skírnir - 01.01.1833, Blaðsíða 67

67
!)da febr. nærstl. Ilans dauði atvikaSist pannig:
öndveröliga í december mánuÖi næstl. ár stóð aÖ
venju ljós á borÖinu fyrir framan livílu hans
sncinma morguns um fótaferÖar tíma, borðiö velt-
ist og Ijósið náði til sparlakanna, er liengu kríng-
uin hvilurúmið og funuðu þau upp í einu vetfángi,
stökk hami [>ví nær alls nakinn útúr rúminu og
reif þau niðr og heppnaðist lionum að slökkva
cldinn, enn skambrendi sig svo, bæði á höndum
og fótum, að hann strax mátti leggjast rúmfastr
og reis eigi á fætr síðau; lá liann í sárum þess-
um.rúmar 8 vikur og naut allrar Jieirrar aðlijúkr-
unar, sem mannlig hjálp var í standi til að veita
honum; landar skiptust til að vera hjá lionum og
vaka yfír houum, þar kona hans samstundis lá á
gólfi ; líkamans kraptar lians [iverruðu dag frá degi
og voru aldeilis úttæmdir, [iegar hann sálaðist; /
liendrnar voru orðnar heilar, en aunar fótrinn
ekki. Sálarkraptar hans vóru undir lians sjúk-
dómi að venju fjörugir og óskerðtir allt fram í
andlátið. Fráfall hans var í mörgu tilliti sorg-
ligt: sorgligt fyrir Felag vort, er hann hafði í 4
ár verið þess cmbættismaðr, sem skrifari eða auka-
skrifari, og cptir ítrasta megni eflt [>ess heiðr og
sóma. Enn-nú sorgligra er þó dauðsfali hans fyrir
föðurlandið,- er mátti vænta ser alls liins bezta af
houiim ; liann hafði allareiðu', sem svo skjaldgæft
er á lians aldri, gjört sig nafnfrægann með rit-
gjörðum sínum, er allar iniðuðu til Islands heilla
og hagsælda, og eru samdar með serligri málsniid,
greind og [ickkíngu og bera vitni um fölskvaiaus-
ann sannleiks-kjærleika og brennandi föðurlauds-
; ■ (5#)