Skírnir - 01.01.1833, Side 101

101
Saknaðar Stef
eptir
gál. Chírurgum P. Thorbergsen,
nf tveimr Anonymis á VestfjörSum, er viS samfundi minnt-
ust á fetta Géði margra Bitra Hrygðar tilfelli.
örlaga Norn hvörr aS J>ér krepti ?
Alögin forn, eiSa hvað var jiað
Sem J>'g i hættu (baSið) lieljar hnepti?
Hvörr fær til hlitar útgrundað
Atvikin sem aS eindu sig
Alda sævar aS huldi þig ?
Vér mættum allir gjarnan grála,
Géðfró er mér það láta í té,
Bylgju sæs ángri böl úr máta,
Blessað nafn Drotiins jafnan sé!
Ogleymd nöfn ]>eirra einnig liér;
Endahnút lífs sem riðu að ]>ér!
f>ú ert ]>að læknir forbergs niðr,
Af ]>engli sendr oss til góðs,
Lands og Vestfjarða von — ]>ví iniðr!
AS verða skyldi öll til móðs ■—■
Móðs? — Nei! réttar sagt mæðu i bráð,
Meðan ei ]>ekkjum Drottins ráð.
Gleymt fær hvörr, strax var gjöf sú hrifín,
Gagns fyrr enn hennar nytum vær;
Upplýsir tilgáng hærstr hifin,
Hönd þvi aflvana munn á slær:
Til besta Guðs leiða breitni má
Blessað hris Föðrs kyssum þá!
Greið fregn um list og góðsemd þina,
Gengin var midt um ]>essa bygð,
Væntist persónan senn að sýna
Sig, æ! hvörr stillir vora hrygð?
Höfðu sjúklíngar liópað sig
Harmandi sem nú blessa þig!
Likn með þraut Drottinn leggr hvörri,
Litr hann þarfir vorar á,