Skírnir - 01.01.1842, Blaðsíða 18

20
s
áliti {)eirra, hin mesta óhaefa. — par komu og
fram tvö lagaframvörp um dráp sakamanna, var
annað fieirra eptir Jón Itussell og þess efnis: að
liætt væri að drepa sakamcnn nema f’vrir stærstu
glæpi. — I stríði því, er Danir seinast áttu í við
Breta, rændu danskir víkingar ýmsum kaupförum
þeirra; hafa þeir, er fyrir urðu, eigi fengið skaða
þann borgaðan af stjórninni, þó opt liafi beiðst
þessj og 8vo fór enn, að þeir beiddust þess, enn
fengu ekki. — Ogsvo var þar kvartað yflr Eyrar-
sundstollinum, en raál það fell niður aptur, þar stjórn-
endur Breta og Daua um það leitið voru að semja
um toliinn sín á millum. — Er á fór að liða, og
Torimönnura tók að fjölga í málstofunni neðri,
urðu ráðherrar að taka flest öll frumvörp sín aptur.
Af lagafrumvörpum þeim, er áhrærðu nýiendur
Breta, götum vér her að eins ráðherra Labouchers,
er þá re?> þar verðslunar málefnum; var það þess
efnis, að lækknður væri tollur á ýmsnm Kaupeyri,
er frá útlöndum væri fluttiir til nýlendna þeirra í
Vesturindiura og í nyrðri hliita vesturálfunnar;
kvað haun ekki annað sanngjarnara, enn a&Bretar
sem minst sletti ser fram í stjórn nýlendumanna
sinna, nb þrönguðu meir verðsluuar frclsi þeirra,
enn beggja liagur í sameiníngu krefði. Og þó
cga engar þjóðir, er öðrum eru liáðar, að búa við
meira frelsi, ennsumar þær, er liggja undir Brcta.
Með nýlendumönnum þeirra vitum vér eigi, að
gjörst hafl i fyrra nokkuð það, er i frásagnir hér
sé færanda, en af helstu afskiftum Breta við aðrar
þjóðir viljum vér seinna segja, jafnóðum og vér
segjum frá hverri þjóð fyrir sig, verður hið merk-