Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 40

42
hjörðum siiium og verja þær fjrir Frökkum, er
þeir ráðast á þær; tefja þá nokkrir fyrir þeim,
raeðau aðrir fara með hjarðirnar áfram, en þegar
búið er að koma hjörðunum á öhultan stað, ríða
þeir ogsvo undan; og er Frakkar fara að taka ser
bölfestu einhverstaðar, koma þeir þángað, og reyna
til að hamla því, með því að smá áreita þá þar
og láta þá aldrei friðar njöta; hafa þeir mjög gott
riddara iið, er bágt er að festa liendur á. þetta
hefir líklega meðfram gefið Frökkum tiiefni til að
gánga þar fram með slíkri grimd, sem þeir gjÖra,
er þeir sækjast eptir að eyða fjandmönuum sínura;
er sagt að þeir ástuudum jafnt drepi konur sem
karla, og þyrmi hierki gamalmönnum ne börn-
um; ræna þeir og drepa kvikfenað; brenna
bæi og akra, þar sem þá er uð finna, og fremja
margt annað grimdarverk. þykir sl/kur hern-
aðar máti nú á dögum næsta svívirðilegur fyr-
ir hverja velsiðaða þjöð; þykir ogmörgum, sem
ílla sitji á Frökkum, að vilja steypa vikingskap
Araba , er þeir leifa sjálfum ser slikan ránskap.
Notar og Abd-el-Kader ser þessa grimd þeirra
til að æsa Araba upp á möti þeim og verjast svo
lengi, sem þeirgeti; fórst houum ogsjálfum nú um
stund betur, enn Frökkum, er haun bannað hafði,
ab drepa nokkurn strífcs fánga, ef öðruvfsi yrði
hjá komist, og lagt þúnga refsíng vifc, væri því
boði eigi hlýðt. Ilafa nú og Frakkar seð, að eigi
myni þessi grimil sín einhlýt, og hafa því tekið
upp mcðfram annað ráð, er Abd-el-Kader muii
lángtum hættulegra verða; er það, að fá með fé-
gjöfura og öðrum brögðum ýmsa höfðíngja til að