Skírnir - 01.01.1842, Blaðsíða 45

47
Heima á Frakklaudi sjálfu var mjög ókyrt
áriS, er leiÖ; [>ókti sumum sem stjórncndur væri
venju fremur ráSríkir og vildi traSka rétti [)jóSar-
innar, þó þeir í utanríkis stjórn sinni lítiÖ lieföi
hiröt um aÖ halda uppi viröíngu ríkisins; samt
liefÖi lítiÖ orÖiÖ úr þeim, er nokkuÖ hefÖi í dálp-
aÖ; eru þetta allt miklir gallar, ef sannir væri;
því eins og engir stjórnendur ega að vilja hrífa
til sin meiri ráÖ j íir þegnum sfnum, enn þeim
meÖ rettu bera, eins ega þeir og afe láta gánga
þar undan ser, er þeim ber aö koma fram ; því
gúnguskap stjórnenda er samfara stjórnleysi, en
hverki má uokkurt ríki vera stjórnlaust, nfe gfetnr
veriÖ það til lengdar. Líka þókti mörgum sem
fulltrúar þjóöarinnar væri meir enn góöu hófi
gengöi ráðherrum eptirlátir, en hirÖti lítið um
almennings heillir; vildi þeir allt tilvinna til að
koma sér í mjúkinn við stjórnendurna, gerðiþeirþaö
mest í þeirri von, afe þeir í staðinn yrði hafðir
upp til valda og melorða. [>ó eru þessar um-
kvartanir yfir fulltrúum eigi nýar; hefir það lengi
brunnið við öðru hverju , síðan seinasta stjórnar
umbiltfngiu varð þar, að mönnum hefir þókt þeir
1 blindni fylgja konúngs vinum; kenna menn þvi
einkum um, að fjölði af fulltrúunum eru embættis-
menn er eptir stöðu sinni optast hljóta afe vera
miður frjálsir, enn væri þeir það eigi; líka veita
konúngur og ráðherrar mörg embætti, er marga
lángar eptir að ná í. Ilafa raenn raeð laga boð-
um viljað reisa skorður við þessu; eptir einni
uppástúngunni: skyldi embættismenn þeir, er móti
fulltrúa vali tæki, missa laun sfn, meðan þeir á