Skírnir - 01.01.1889, Blaðsíða 34

36
FRAKKLAND.
þjóðveldismenn urðu nú smeykir. Hinn 23. apríl lýsti
bæjarstjórnin í Paris yíir, að hún væri boðin og búin til í
broddi þjóðarinnar að bjarga frelsi þjóðveldisins (nl. úr klórn
Boulangers). Meiri hlutinn í þessari bæjarstjórn eru sósíalistar,
jafnaðarmenn og byltingamenn, svo ekki gat þjóðin trúað þeim
til mikils, þó þeir létu vígalega. Hinn 25. april ferðaðist
Carnot forseti suður í land. Honum var vel tekið, en sura-
staðar heyrði hann kallað: «lifi Boulanger», og á einum stað
hvíslaði maður því inn i eyrað á honum.
Bók eptir Boulanger «L’Invasion Allemande» (Innhlaup
jþjóðverja) kom út 6. maí og var útbýtt 21/z tnilión eintökum
af henni ókeypis. f>ví næst ferðaðist Boulanger í miðjum maí
um Norður-Frakkland og var ákaflega vel fagnað. Hann hélt
ótal ræður og lofaði kjósendur sina en valdi þinginu hin verstu
háðyrði. Hann varð að kyssa bændabörn, sem foreldrar komu
með langt að ofan úr sveitum, og þó að sumstaðar væri blistr-
að að honum, þá dugði það ekkert, þvi fólkið ætlaði að jeta
hann upp. Nokkru eptir að hann kom heim úr þessari för
lýstu hægri flokkarnir yfir, að þeir vildu hafa stjórnarskrárbreyt-
ingu og nýjar kosningar nl. sama og Boulanger.
Hinn 4. júni var mannþyrping fyrir utan þinghúsið í París.
þann dag lagði Boulanger fram frumvarp sitt um endur-
skoðun á stjórnarskipuninni og nýjar kosningar.
Hinn 17. júní var aukakosning í Charente. Dérouléde,
forseti hins franska þjóðvinafélags, sem styður Boulanger, bauð
sig fram, en fékk ekki nema um 20,000 atkvæði og var ekki
kosinn. þjóðveldismenn voru hreyknir yfir þessum sigri, það
er samt óvíst hvernig farið hefði, ef Boulanger sjálfur hefði
boðið sig fram. En í næsta mánuði voru þeir enn þá hreykn-
ari. Hinn 12. júli bar Boulanger upp frumvarp á þingi til
þingsályktunar um að skora á forseta, að hafa nýjar kosningar
til þings. Jungmenn stóðu á honum eins og hundar á roði.
Floquet hélt þrumandi ræðu gegn honum og sagði að honum
færi sízt að tala um þingið. Hann kæmi sjaldan i þing-
salinn, hann hefði engan rétt til að kalla þingmenn ónýta let-
ingja og ávarpa þá eins og hann væri Napóleon kominn heim
úr siguríör, f>að væri keisaraþefur af honurn og kenningum