Skírnir - 01.08.1908, Síða 20

212
TrúarjátningarBar og kenningarfrelsi presta.
sérstaklega af því, að haian virðist aðhyllast kenningar-
frelsi presta. En kenningarfrelsinu hefir hinn mikilsvirti
leiðtogi kirkjufélagsins vestra, síra Jón Bjarnason, alger-
lega afneitað og gerir enn. Það sýnir ljóslega fyrirlestur
sá, er hann hélt á kirkjuþinginu.
En kenningarfrelsis-hugsunin hefir áður gert vart við
sig í krístinni kirkju, og hún er engin séreign síra Frið-
riks J. Bergmanns um þessar mundir. Það mál hefir
verið og er enn mikið rætt með mörgum þeim kirkju-
ílokkum, er framarlega standa nú á tímum. Og hér á
landi hafa ýmsir prestar verið þeirrar skoðunar, að það
væri eitt af velferðarmálum kirkjunnar, að kenningar-
frelsið yrði lögleitt. í því efni nægir að minna á bréf-
kaflana frá síra Zophoníasi heitnum Halldórssyni, er birt-
ir voru í janúarblaði Nýs Kirkjublaðs.
Þegar um kenningarfrelsi presta er að ræða, er við
það átt, hvort þeir eigi í prédikunum sínum að
vera bundnir við þann skilning á öllum atrið-
um kristinnar trúar, sem haldið er fram í trú-
arjátningum þeim, er kirkjan samkvæmt lög-
um sínum viðurkennir. Þeir, sem kenningarfrelsinu
eru andvígir, vilja rígbinda alla kennimenn kirkjunnar við
trúarjátningarnar. Sé það ekki gert, halda þeir, að kirkjunni
sé hætta búin. Kenningin fari þá öll á ringulreið; kenni-
mennirnir villist frá sannleikanum og leiði síðan aðra í
villu. Og þeir hljóta að vera þeirrar skoðunar, að skiln-
ingur trúarjátninganna á kristindóminum sé svo fullkom-
inn, að lengra verði ekki komist; hann geti aldrei orðið
fullkomnari í þessum heimi; að minsta kosti geti enginn
fullkomnari skilningur farið í bág við hann.
En ef kveða á upp dóm í þessu máli, tjáir ekki að
láta neina trúarskoðun á því vera dómarann. Vér verð-
um fyrst að athuga, hvernig trúarjátningarnar eru til
orðnar, og rannsaka það, hvort þeim beri um aldur og
æfi að sitja í þeim tignar- og valdasessi, er þær stundum