Skírnir - 01.08.1908, Qupperneq 64

•:56
Taugaveiki.
nógu heitur. Hann þarf ekki meira en 12—15° C. Hon-
um líður ver, ef meira er hitað. Þegar sótthitinn er
horfinn, þá fyrst verður hann kulvís og þarf meiri stofu-
hita (18° C.).
Það er gamalt latneskt læknamáltæki: Cættu þess fyrst
að gera ekki mein (primum non nocere). Þetta alt um með-
ferð á taugaveiki er ætlað alþýðumönnum, í því skyni,
að þeir læri að gera ekki sjúklingunum mein.
Taugaveikin er svo margbreytt og manneskjurnar
líka, að engir tveir sjúklingar eru alveg eins.
Að sumu leyti verður þó meðferðin lík á öllum sjúk-
lingunum. Og hér hefir verið rætt um þau atriði.
En að öðru leyti þarf oft eitt að gera við þennan
sjúkling og annað við hinn; sitt á við hvern. Það er
vandinn. Þar þarf mikla þekkingu og reynslu; til þess
þarf læknislist.
Hvernig varna má Eberth’s-gerlarnir eru orsök veik-
þvi, að taugaveiki ber- innar. Ef einhver fær taugaveiki,
ist mann frá manni. þá er það af því, að þessir gerlar
hafa komist inn í hold hans og
blóð. Og þeir eru ávalt komnir úr annari manneskju,
sem hefir þessa sömu veiki, eða hefir haft hana. Leið
gerlanna úr einni manneskju í aðra er stundum stutt og
bein og fljótfarin, en stundum löng og krókótt og langur
tími frá því er einn sýkist, þar til er annar tekur við.
Þessu er áður lýst.
Hér er því um að gera að drepa sóttkveikjuna.
Ef maður legst í taugaveiki og allir Eberth’s-gerlarnir
eru drepnir jafnharðan og þeir koma út úr líkama hans,
í saur, þvagi og hrákum, þá er fyrir girt að aðrir fái
sjúkdóminn af þeim sjúkling.
Ef þannig væri farið með alla, sem fá taugaveiki hér
á landi á komandi árum, þá mundi veikin óðum þverra
■og að lokum detta úr sögunni.
Hver er sjálfum sér næstur.