Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 13

13
eptir f)á Stihn og Sams'öe, og eínkum eptir Ingemann,
og sætt hafa })ar almiigasögurnar athigli læriira nianna,
t. a. m Rahbeks, Nyrups, og annarra fleíri, so búiö er
aö tína saman mikjiö af þeún og prenta. Alþíöa vor,
og eínkuin, eldra fólk — karlar og konur — kunna mart
af þesskonar sögum, sem liætt er aö hirða uin, og al-
mennt eru kallaöar: ligasögur, “bábiljur” og kjerlínga-
bækur. j)aö er f)ó meíra satt í þeím enn menn higgja,
og inargar munu þær reínast inerkjilega eöur kátlega
undir koinnar og eptirtektaveröar; stuudum hafa þær
atvikast af eínhvurju, sem hjer hefirviö boriö, stundum
eru fiær lángt aö koinnar, stuudum algjörlega uppspunnar,
og margopt feíkjigamlar. IIiö sama er aö se/gja uin
mörg fornkvæöi, sem enn eru til nm landiö. 3?að væri
betur, aö prestar og aðrir fróöleíksmeun, sein liægast
eiga aöstööu, tækju sig til, og lægju út firir allt fiess-
liáttar, livur í kriiiguin sig, Ijeti skrifa fiaö upp, ogkjæmu
fiví so á óhultan samastáð, sosem t. a. m. í bókasafniö
í Reikjavík, so f>aö glatist ekkji hjeðan af, sem enn er
til. Sona voru eínusinni á hrakníngji kvæðin, sem nú
eru komin í Eddn, og allar fijóöir öfunda okkur af; og
f)ó nii iröi minna til feíngjar, er f)ó saint ekkjert so
vitlaust, aö ekkji fari að f)ikja eígn í fní, fiegar stundir
liöa fram, og hvurt sem f)aö er merkjilegt eöur óinerkj-
ilegt, gjetur þaö æfinlega komið þeíin að nokkru haldi,
er rannsaka vilja nmliðnu tíinana, af því f)aö ber ætíö
meö sjer aö nokkru leíti, hvurnig þá var liugsað — hvurt
sem var vel eður ekkji. Grimm og fleiri ineð þjóðverjum
liafa tínt saman fn'zkar almúgasögur, enn skáldiu þeírra
sum liafa tekjiö úr fieún irkjisefni, og er L. Tieck, sein
enn lifir í Dresden á Sagslandi, fremstur þeírra, og í
næstuin eins miklu áliti hjá þjóöverjum, og Valtari hjá
Bretura. Sínishorn af fní, sem liann liefir ritað, er nú
æviíutriö af Eggjerti glóa, og var fiaö tilgángur okkar,
er við snjerum f)ví á íslenzku, að gjefa lanzmönnum að-