Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 16

16
“veröur ekkji heirataö af rjcttri stafsetníngu. Enn [)ar
“eö stafamindir vorar eru ónógar, og ruglíngur á, enn
“sem komiö er, gjetur staffræöin aö so stöddu ekkji
“mcíra gjört, enn Ieíða firir sjónir, Iivurnig komizt veröi
“so nálægt fiessu takmarkji, sem auöið er, meö [>eím
“inindum, sem tíökaöar eru, og smátt og smátt meö
“öörum níum”.
Nú komum við að [iví, sem borgfiröíngiirinn hefir
látiö prenta, og gjetmn viö ekkji veriö aö svara [»ví orði
til orz. 3>egav hann er búinn aö fara ifir firsta árið,
og [)ó hann enda látist liæla sumu og vera því samdóma,
J)á veröur [)ó áliktanin sú hjer um bil: aö bókjin sam-
svari ekkji tilgángji sínum, eöur hafi mistekjist. Ilouiiin
finnst vanta siösemi, og aö þar sje leítast viö aö “út-
breíða sannleikann, [)ó vel grundaður væri”, rneö “dramb-
semi og harðíðgji”. 5aö lieföi þurft, aö finna [)essum
orðum stað. j?að er valt á aö gjizka, til hvað mikjils
hann kann aö ætlast af bókum, og hann gjætir [)ess
ekkji, aö Fjölnir [)ó að öllu samtöldu leingdi lífiö í
Sunnanpóstinum um 2 eöa 3 mánuði, og kom siirnmn
til aö liugsa og tala, sem áöur bar lítið á; enn í sumurn
[likknaöi, og ekkji er [>að eínskjis vert; því [)ó ekkji
væri annaö, enn aö vekja menn af svefninum, [)arf f)ess
meö, áöur nokkuö veröi aö liafzt, og ekkji var [)etta
fráleítt tilgángji ritsins. Enn spirja mætti nú, hvurt
beturliefði tekjist, aö dæma ritið, enn aö semja[)aö, og
aö vísu skortir dóminn jþað, sem allir dóinar þurfa aö
hafa, eígi þeír aö gjeta veriö rjettir, enn [)að er: að þeír
sjeu biggðir á góöum rökum; enn rökjin veröa varla
góö, nema dómarinn liafi gjört sjer far um, aö [)ekkja
alla málavögstu. Jegar á aö meta bækur með rjettvísi
og sanngjirni, ríöur á, aö litiö sje á allt, eíns og ritiö
gjefur tilefni til, og ritdómarinn gjöri sjer far um, aö
komast sem næst J)ví, er rithöfiindurinn haföi í huga
[)egar hann ritaði, enn láti aidreí eptir sjer aö bera orö