Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 4

4
lagsmenn nieo því slúlyvti, a? þcir ár íivert jreuíi
tiilag, scm enginn má iáta vera minna en 24
sk., er sstíc) grei?)ist fyrir hver árslok til þess,
sem hefur fjárgæz!u fjelagsins á hendi; og fær þá
hver fjelagsmahur meí) því rjett til ah iesa þær
bækur, sem fjelagib á. Nafn og íölu hverrar bók-
ar skal skrifa á fremra saurblafe henriar.
3. grein.
þegar einhver fjelagsmacur bífur nm bók tií
a' lesa, skal hann jafnan eiga völ á fleiri en einnr,
svo hann gcti samt fengið einhverja , ef sú væri
ekki vic, sem hann vildi helzt, og veríur liann
tetííj afe sjá um umbúi'ir utan um bókina svo luín
skemmist ekki á flutningnum; sjerhveiri nvfeng-
irnii bók má hann halda jafnmarga daga sem ark-
ir eru í henni; cn hvah hinar eldri bsekur snertir,
þá hefur bókavörbur valcl til ab lóngja tíinann,
ef hann ábyrgist aö hann mc& því lialli ekki rjetti
annara fjelagsmanna; sömuleiiis hefur hann vald
til ah ljá fleiri en eina bók í einu, en hali þó
sömu ábyrgfe f þessu atrífei eins og hinu á'ur-
greinda. Aliir fjelagsmenn skulu vanda mchferf á
fjelagsbókunum, en skemmist þær — fram yfir
náttúrleg bnikunarslit, ebnr glatist meí SIIu — má
hver, sern ab er valdur, báast víb ah borga fyrir
þab eptir sanngjörnu álití bókavarhar og forseta.
þurfi aB binda bækurnar gjörist þab á kostnafe fje-
lagsins.
4. grein.
Fjelagife eigi eina fundabók, og ska! rita í hana