Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 13

13
lienní. þegar sroria liafti faiib fram í 4 e£a 5
ár, sá« forgöngumennirnir, ac) fjelagib gæti ekkí
stai'izt nje þrifizt meö þessum hætti; þess vegna
gjörbu þeir upp reikninga þess, en þaö leih und«
ir lok og sundrah'st ine<5 öilti. — }>á var enn aS
nýju komib fram meb uppástungu um stofnun jarha-
hdtafjelags í Svíriavatns-hreppi, nokkub öíiruvísi en
hina fyrri: eptir þeirri uppástungu átti hver fje-
lagsmabur ab sktildbinda sig skriflega til, ab láta
vinna tiltekna dagsverkatölu á ábýlisjörbu sínni ah
cinhverjum jarbabótum ár hvert, útvega sjer sjáif-
ttr verkamenn, ef meÖ þyrfti, og semja nm kaup
vib þá: þó áttu forstöbumenn fjelagsins aíi styrkja
þá í þessu, er óskubu þess. — þeir áttu einnig
aö skoba jaríir fjelagsmanna, segja fyrir, hvah
þarfast og hvernig haganiegast vœri af vinna í þafc
skipti og yíiriíta hvernig verkif), a'b því bónu, væri
af liendi leyst. — Forseti skyitli vera fyrir fje-
laginu; skyldi hann kveJja til tveggja funda ár-
lega og halda bók yfir allar framkvæmtlir fjelags-
ins. — þeir einir gengu í fjelag þetta, sem unnu
tjelagskap og voru sannfær&ir um nytsemi lians,
þegar honum er skynsamlega framfylgt ogstjórn-
aJ ; þeir ljetu dæmi sitt leiJa þá sem leifcast vildtt
til fjelagskapar viþ sig, en fengu engan nieJ. for-
töium til þess. — Svona hefir fjelag þetta haldií)
áfram þessi árin og koniib töIuverJu í verk af ýms-
um jarbabótum, mest mef vinnukröptum fjeiags-
niannanna sjálfra, og stundum mtö þeim sam-
einuíum frá íieirum. — þegar jarJ.yrkjumalur Jón
sál. Espólín kom heiin aptur ór utanferb sinni, fengu